Ik heb gewoon al mijn kerstcadeautje al gekocht.
Ik sta gewoon perplex van mijzelf. Meestal ren ik 24 december als kip zonder kop door de stad voor de laatste cadeautjes.
Nu nog alles acceptabel ingepakt krijgen en dan kan ik echt genieten van het kerstseizoen.
Mijn hart. Ik raakte in gesprek met een oud mannetje van 81 bij de supermarkt. We woonden in dezelfde straat dus ik ben met hem terug gelopen. Onderweg ging hij allemaal huizen laten zien waar zijn familie heeft gewoond. Echt zo lief en warm moment haha.
Vandaag weer begonnen met werken na een weekje vakantie en ik ben zo ontzettend moe. Ik ben echt aan het aftellen totdat ik klaar ben met werken. En het irritante is dat ik nu zo moe ben dat ik niks gedaan krijg en alleen maar naar mijn bed wil maar tegen de tijd dat ik naar mijn bed mag niet kan slapen.
Had net een omelet als lunch met losse groenten ertussen maar normaal doe ik er iets van cottage cheese oid tussen maar die was op. Dus zachte geitenkaas (die smeerbare) gemixt met wat chilisaus en over de helft van het ei gesmeerd. Echt zo lekker 
Ben compleet verzopen in de regen vandaag. En van de kerstballen die ik bij AH wilde halen hadden ze er maar 3. Een beetje jammer wel. Morgen maar naar AH 2.
Een verrotte komkommer is denk ik wel het vieste van alle rotte groenten die je in je koelkast tegen kunt komen.
Ja iehl zo zacht en papperig word dat. En als je dan het plastic er nog om hebt zitten lekt het 
Ik heb net voor mezelf voor oudjaar een (veeel te dure maarja hè je moet wat) hotelkamer geboekt in mân eigen stad met patio + bad om alles maar even te ontvluchten. Mocht ik alsnog niet gaan kan ik gratis cancellen, maar anders dan hou ik het die avond mooi voor gezien met alles en iedereen. Bruisbal mee en gaan 
Ik ga morgen voor mijn vriends verjaardag lunchen in een restaurant met een michelinster en ik heb er echttt zin in. Love eten dat op kleine kunstwerkjes lijkt.
Ik kan echt de hele dag zo opzien tegen een taakje, het uitstellen, andere dingen gaan doen. Uiteindelijk doe ik het taakje, is het zo gedaan en vind ik het ook nog eens leuk? En ik leer er vervolgens niets van
Vandaag ontplofte een kiwi op de grond. Ook geen pretje
Ik heb net zoân erge ruzie met mijn zusje dat ik huilend het huis ben uitgerent. We wonen nu met zn 2 en dat is voor mij soms best lastig. Ze heeft b.order.line en kan soms heel onredelijk reageren en trekt haar eigen plan. Ik doe voornamelijk het huishouden, werk 40 uur en ben nu ook bezig met een eigen huis. Sinds ze weet dat ik over een paar maanden wegga is het hek van de dam en kan ik haar niets vragen meer. Ik moet maar oprotten naar mijn eigen huis, heb niks te zeggen want âik ga toch wegâ en heb in haar leven nog nooit normaal tegen haar gedaan. Dat raakt me zo erg, en dan heeft ze ook nog het gore lef om te zeggen dat het huis NOOIT schoon is. Eh hoe zou dat nou komen? Ze ruimt zelf precies nooit wat op. Dus het is dwijlen met de kraan open.Ik ben nu naar mijn moeder omdat ik niet heel veel vrienden heb om op terug te vallen, maar het liefst ga ik weg en kom ik NOOIT meer terug. Ik probeer haar juist altijd te ontlasten en altijd weer een andere manier te vinden om haar wat te vragen, op een manier die past bij haar huidige mood. Ik trek het niet
Klinkt alsof ze het eigenlijk heel erg vindt dat je uit huis gaat. Misschien kun je er op een rustig moment met haar over praten?
Maar wel heel vervelend nu. Kun je je wel op je eigen kamer terugtrekken en een beetje ontspannen?
Dat is ook zo, alleen praat zij niet over haar gevoelens. Ik heb al een paar keer een balletje opegooit maar er valt niet over te praten. Dat is ook een veel voorkomend probleem wat haar moods ook steeds doet veranderen. Daarom is communicatie echt heel lastig, het is elke keer peilen hoe ik haar moet benaderen over bepaalde dingen. Het is eigenlijk altijd een snauw wat ik kan ontvangen.
Dat klinkt niet prettig. Heeft je zus therapie of een begeleider? Het lijkt mij sowieso handig om met haar te spreken over hoe dit allemaal komt
Maar zorg eerst dat jezelf rustig bent, voor je zoân gesprek voert met haar
Ze heeft therapie maar ze gaat niet. Ze is 19 en gaat er eigenlijk alleen naartoe als het haar aanstaat en zodra ze dingen opgelegd krijgt stopt ze. Dat maakt het zo lastig. Ze werkt ook niet, heeft een uitkering en leeft snachts. Zodra mijn moeder of wie dan ook met haar in gesprek gaat over uberhaupt het gedrag dan vlucht ze naar vrienden. Ik heb ook het idee dat ze van de hulpverlening de handen er een beetje vanaf hebben getrokken. Vind dat heel kwalijk. Maar ik ga straks weer naar huis en probeer het morgen weer
Ik denk ook niet dat ze dan alleen wonen redt. Het is niet jouw verantwoordelijkheid om haar te beschermen, maar er moet wel even aan de bel getrokken worden
Voor jou en haar is deze situatie onwerkbaar
Dat is ook zeker zo, het is echt een rug tegen de muur situatie. We gaan ook zeker wel stappen ondernemen, het is alleen zo lastig dat ze âregelsâ en dingen âmoetenâ niet trekt. Het zal nog een hele hoop gedoe met zich meebrengen. Ik hoop ook voor haarzelf dar het allemaal op zân pootjes terecht komt. Alleen zo pijnlijk dat ze dat niet ziet of en kan waarderen
Heel veel sterkte! Ik hoop dat dat het niet is, heb 1,5 jaar geleden mn moeder verloren aan uitgezaaide k in de hersenen en dat leek inderdaad ook op een hersenbloeding toen.
Alleen had zij nog meerdere dingen waardoor ik al aan dit dacht in de weken ervoor en toen ineens uitval van ledematen en gekke spraak. Bleken 13 tumoren te zitten
Ik hoop voor jou op een gunstigere uikomst.
Sorry als dit geen goede reactie is, vind het moeilijk
Er kwam net een man het gas checken omdat ik gas rook en toen vroeg ik wat het kostte en toen keek hij ff op zân horloge en toen zei hij hmm na 19:00 is 1300 euro
En ik zo
Nee 
Maar gelukkkg was het gewoon gratis hahaha
