Mijn vriend zit al een hele tijd tegen een burnout aan. Heel vaak vermoeid en weinig zin om dingen te doen naast werk. Het afgelopen jaar hebben we echt veel meegemaakt dus daar heeft het ook mee te maken.
Maar ik merk echt dat ik mezelf steeds wegcijfer om hem zijn rust te geven. Het is al een eeuw geleden dat we samen wat leuks hebben gedaan, dat mis ik echt. We gaan wel snel een weekje op vakantie maar ik denk niet dat hij daar echt van tot rust komt want we gaan daar zelf koken etc. en we hebben een baby dus daar zijn we ook druk mee.
Wat wil ik hiermee eigenlijk, even van me afpraten denk ik. Ik merk zelf dat ik vol energie zit en heel gelukkig ben verder, maar ik mis het gewoon om met hem samen leuke dingen te doen. Heb het al met hem er over gehad en toen zei hij dat hij het snapt en dat het wel weer komt. Maar ik merk zelf niet echt vooruitgang. Wil hem ook niet pushen om dingen te doen.
Oke nu moet ik huilen, toch knap hoe ik mezelf kan wegcijferen.
ļø
en dat ik hoop dat het troost biedt dat ze niet zonder elkaar hebben hoeven zijn. Sterkte 
