Werk (algemeen topic)

Ah ja ik vrees inderdaad dat je hier bij elke baan tegenaan gaat lopen. Ben het eens met @Ainu dat het klinkt alsof ze je gewoon in het diepe hebben gegooid.

Is er via je werk misschien mogelijkheid om coaching te volgen? Dat is niet dé oplossing maar kan je misschien wel wat handvatten geven. Want het klinkt alsof je het wel kan, maar iets je op een of andere manier tegenhoudt. Het zou fijn zijn als je een combi kunt vinden tussen het gesprek aangaan met je leidinggevende (vind die opmerking over dat je het best in een paar uur af kunt hebben trouwens niet fair als jij net hebt aangegeven dat je er moeite mee hebt), uitzoeken wat bij jou onderliggend je tegenhoudt en hulp kunnen vragen van collega’s.

1 like

Jij en @Ainu hebben inderdaad gelijk wanneer jullie zeggen dat ik in het diepe ben gegooid. Zo voel ik dat ook en ik vraag al geruime tijd om hulp. En ook je opmerking over de opmerking van mijn leidinggevende bevestigen mijn gevoel dat die niet fair was/is. Het idee van een coach is wel een goede ik ga eens kijken wat ik daarmee kan.

3 likes

Heb je dicteren al geprobeerd? Vaak helpt mij dat om te beginnen.

3 likes

In het verlengde daarvan: begin met een freewrite van 5 of 10 minuten. Onafgebroken schrijven over het onderwerp maakt je schrijfspier los en geeft een seintje dat je goed bezig bent aan je hersenen. Je kan die informatie daarna structureren of in char gpt gooien met de prompt: ‘structureer deze informatie en geef advies hoe ik deze informatie verder kan verwerken in een beleidsstuk zoals voorbeeld A’

7 likes

Niet voor schamen! En huilen betekent misschien alleen maar dat je te lang ‘sterk’ bent geweest. Snap dat het niet gelijk zo voelt, maar misschien dat het over een tijdje wel als opluchting voelt. Juist omdat je de werkdruk nu bespreekbaar hebt gemaakt.

4 likes

Zo herkenbaar en idd niks om je voor te schamen

1 like

He! Ik heb in een soortgelijke situatie gezeten. Burn-out, tweede ziektejaar en dus tweede spoor kwam in zicht en reïntegreren bij m’n oude werk ging helemaal niet. Vanuit HR kwam toen zelf de optie van een VSO, ik heb daar toen wat aarzelend over gedaan maar gevraagd of ze met een voorstel kwamen. Dat eerste voorstel was nog ±3 maanden in dienst en doorbetaald met alle benefits.

Ik heb toen onderhandeld door te kijken naar plan van aanpak van de bedrijfsarts. Volgens die opbouw zou ik pas na 9 maanden weer volledig aan het werk kunnen. Dat ook aangekaart bij HR, en dat het na 3 maanden voor mij niet realistisch is om weer voldoende te kunnen werken. Uiteindelijk een nieuw voorstel gehad van 6 maanden en daarmee akkoord gegaan. Het heeft mij heel veel ruimte gegeven en geen seconde spijt gehad, maar het is wel een risico!

Heb daarna toevallig tijdelijk in HR gewerkt bij een overheidsinstelling en daar VSO’s voorbij zien komen waar mensen nog jaaaren betaald krijgen. Dus laat je vooral niet te snel afschepen, ook al is onderhandelen het laatste waar je nu op zit te wachten. Sterkte :heartbeat:

1 like

Ik heb even advies nodig over een collega. Deze collega zit in mijn team (12 mensen in het team), maar ik werk niet super veel met hem. In ons team heeft iedereen zijn eigen werk en je overlegt wel eens met elkaar met het is ook best individueel werk. Er is een cultuur dat iedereen elkaar ook best wel met rust laat. Je mag thuiswerken of naar kantoor komen, het is allemaal best wel vrij. Deze collega is alcoholist maar is nu wel een jaar nuchter. Hij heeft er best een tijd uitgelegen vanwege zijn verslaving, maar is nu dus een klein jaartje weer aan het werk. In het begin kwam hij nog wel eens naar kantoor (1 keer per week). De laatste weken is hij niet meer naar kantoor gekomen en ook vergaderingen en dingen zegt hij vaak 1 minuut van te voren af of komt helemaal niet opdagen. Ik ben bang dat hij een terugval heeft gehad. Maar ik weet niet zo goed hoe ik met deze zorgen moet omgaan. Aan de ene kant zijn het mijn zaken niet en aan de andere kant heeft hij misschien gewoon hulp nodig. Mijn leidinggevende heeft meerdere teams onder zich en heeft een structureel veel te druk. Ik denk niet dat het hem opvalt. Andere collega’s in mijn team klagen wel dat hij zijn werk niet of nauwelijks doen. Maar omdat er dus zo’n vrije cultuur is, wordt er verder dus ook niet echt over gesproken.

Wat zouden jullie doen?

3 likes

Vind ik bij uitstek een taak voor je leidinggevende, niet om te zeggen: volgens mij heb je een terugval gehad, wel om te zeggen ik zie x y en z gebeuren en ik maak me zorgen, red je het allemaal en kan ik iets voor je betekenen?
Neem aan dat die elkaar wel periodiek spreken?

En mocht dat absoluut niet het geval zijn, zou ik die handschoen zelf oppakken en het echt benaderen uit wat je feitelijk ziet gebeuren en je daarom hulp wil aanbieden. Het is uiteindelijk aan iemand zelf om wel of niet te vertellen wat er achter de schermen speelt, zou ook echt niet daar op gaan zinspelen.

12 likes

De laatste jaren is het vrij chaotisch op mijn werk. Mensen te kort maar wel veel werk. 2,5 jaar geleden ben ik bevallen van onze dochter. Na mijn zwangerschapsverlof ben ik gelijk weer in het diepe gegooid omdat mijn vervanging destijds niet is komen opdagen. Hierdoor is veel werk blijven liggen en heb ik eigenlijk bijna een jaar lang geen vakantie of ouderschapsverlof op kunnen nemen. Nu terug kijkend heb ik best veel van onze dochter gemist.

Over 2 weken ga ik weer met zwangerschapsverlof. Ik heb bewust met 10 weken verteld dat ik zwanger ben zodat ze optijd iemand konden vinden ter vervanging. Dit is niet gelukt, nu hebben ze sinds een week een jongen aangenomen die een soort tussen jaar heeft. Nu hebben ze weer gevraagd of ik eerder wilde terug komen van zwangerschapsverlof want Hij gaat in december weer weg, hij is ski leraar. Hij zit heel de dag met z’n koptelefoon op, kijkt enkel filmpjes op z’n telefoon. Als ik iets probeer uit te leggen kijkt ie me aan alsof ik 1 of ander idioot ben.

Nu heb ik het gister aangekaart bij mn baas dat dit zo niet werkt. Nu begon hij toch in een vol kantoor een partij tegen me te schreeuwen dat het nooit goed is bij mij, en dat het nu toch geregeld is. Ik ben alleen maar in huilen uitgebarsten. Het is me echt allemaal even te veel, verschrikkelijk veel stress en ik weet oprecht niet wat ik hier nog mee aan moet. :exploding_head:

7 likes

Wat super naar! Hebben andere collega’s dit gehoord/gezien?
Schreeuwen is vaak een teken van onmacht/controle verlies en absoluut niet op zijn plaats in zo een gesprek.
Heb je een vertrouwenspersoon op werk of eventueel HR waarmee je dit kan delen?

Nog een toevoeging; is hij hier zelf al op terugkomen?

6 likes

Helemaal niks, je neemt gewoon het verlof dat je op wil nemen dus je komt niet eerder terug en ze zoeken het maar even lekker uit met die jongen en of dat wel of niet werkt. Straks ook gewoon verlofdagen plannen en concreet aangeven dat je opdracht abc en kan doen in de tijd maar de rest niet.

Het is echt niet netjes wat je baas heeft gedaan, maar ergens snap ik zijn frustratie ook. Had hij niet op jou moeten botvieren maar die man zal denk ik ook zien wat er speelt en heeft daar ongetwijfeld stress van. Ik weet niet hoe hij normaal is en hoe jullie band is, maar kun je hier niet bij hem op terugkomen op een later moment? Op die onprettige en onprofessionele reactie van hem mag je hem best aanspreken.

7 likes

Nahhh dit is een zeer onprofessionele manier van leidinggeven die een onveilige werkomgeving creëert. Niks “had hij niet moeten doen, maar…”, hij had dit nooit mogen doen punt!

@Frapa Wat er gebeurt (ook in het verleden) kan echt niet. Misschien een beetje kort door de bocht, maar ik zou de boel de komende twee weken de boel laten, daarna gaan genieten van je verlof en je ogen open houden voor iets anders. Is er een reden dat je per se bij deze werkgever wilt blijven?

24 likes

Nouja uiteindelijk zijn we allemaal mensen en zeg ik ook zeker niet dat dit oke is, maar als dit totaal out of character is zou ik er minder zwart wit in staan.

Aangezien ze bijna een jaar lang geen vakantie of ouderschapsverlof op heeft kunnen nemen en de werk-prive balans volledig naar de gallemiezen is, lijkt het me eerder onderdeel van een patroon. Een uitbarsting is het laatste wat je dan verwacht als loyale medewerker. Ik vind het heel onprofessioneel en ook onsympathiek op menselijk niveau.

16 likes

Wat heftige, niet fijn. Sterkte!

Maar kies 100% voor jezelf en je kind(eren). Jij en je gezien zijn nu het belangrijkste. Je werk heeft het zelf op te lossen.

1 like

Met verlof gaan en, als je er hoofd er naar staat, intussen op zoek naar ander werk.

4 likes

Dit inderdaad, daar moet je helemaal niet willen werken joh. Een jaar lang geen vakantie en verlof op kunnen nemen is niet normaal hoor, hoef je ook niet te pikken. Lekker de boel de boel laten, laat ze het zelf maar uitzoeken. De banen liggen nog steeds voor het oprapen, ik heb een baan waarin het aanbod qua werknemers heel groot is maar goede, gemotiveerde werknemers is iets anders, en ik woon in Drenthe, waar volgens mij de nood voor werkgevers iets minder hoog is, en zelfs ik had binnen 3 weken een andere baan.

2 likes

Nouja heel fijn voor jou maar dit ligt maar net aan de sector/ het vakgebied.

7 likes

Heb je de rest van mn berichtje ook gelezen? Dat het een baan is waar veel werkNEMERS voor zijn? Dat hier in Drenthe de vraag om werknemers sowieso lager is? En aanvulling: waar ze meer dan 100 brieven voor gekregen hebben?

1 like