Werk (algemeen topic)

Werk en studie
#4518

@grace en @quarterlife nog bedankt voor jullie reacties. @quarterlife, jij in het bijzonder bedankt voor je openhartige verhaal. Tweede spoor (dus andere organisatie) is nu sowieso het uitgangspunt voor mij, maar de vraag is dan inderdaad of dat via mijn werkgever/arbeidsdeskundige gaat of dat ik toch zelf weg ga. Maarja, zelf weggaan brengt veel risico’s met zich mee, ik weet ook nog niet zeker wat ik aan kan. Mag ik vragen wat je ongeveer mee kreeg met die vso? Want ik ging uitrekenen waar ik recht op heb en dat is volgens mij 1500 euro op basis van hoe lang ik er werk bijna 1,5 jaar nu) en daar kom ik niet ver mee qua ontspannen een baan vinden :joy: heb jij over een hoger bedrag kunnen onderhandelen dan?

Ik ben trouwens echt super mega gefrustreerd op dit moment, want tot drie weken terug had ik eigenlijk wel het idee dat het ook echt ging over mijn herstel maar inmiddels heb ik dat idee helemaal niet meer. Ik had een voorstel gedaan voor werkzaamheden maar dat was niet goed want als reïntegreren in het team de bedoeling was moest ik ook werkzaamheden binnen het team doen, allemaal dingen bedacht etc etc en in een plan van aanpak gezet. Ik daar braaf mee aan de slag, ging ook goed. En twee weken later krijg ik het bericht van mijn leidinggevende dat ik dus niet kan reïntegreren in haar team. Voelt nu dus alsof dat plan van aanpak vooral een formaliteit was voor het uwv en ze mij nu afpoeiert. En ik had gewoon zin en energie om weer te gaan opbouwen en het ging ook goed en dat is nu plotseling stopgezet. Helemaal niet bevorderlijk voor mijn herstel.

Had net gesprek met de bedrijfsarts en dat was ook frustrerend. Ze deed heel vaag over die gang van zaken en of dat wel of niet kon en ze kon mijn vragen over de toekomst ook niet beantwoorden. Ik ga de fnv wel bellen. Want ik vind het allemaal best om ergens anders te reïntegreren of te gaan werken gewoon maar wees gewoon eerlijk en transparant over de situatie arghhh.

3 likes
#4519

Ah ja ik vrees inderdaad dat je hier bij elke baan tegenaan gaat lopen. Ben het eens met @Ainu dat het klinkt alsof ze je gewoon in het diepe hebben gegooid.

Is er via je werk misschien mogelijkheid om coaching te volgen? Dat is niet dé oplossing maar kan je misschien wel wat handvatten geven. Want het klinkt alsof je het wel kan, maar iets je op een of andere manier tegenhoudt. Het zou fijn zijn als je een combi kunt vinden tussen het gesprek aangaan met je leidinggevende (vind die opmerking over dat je het best in een paar uur af kunt hebben trouwens niet fair als jij net hebt aangegeven dat je er moeite mee hebt), uitzoeken wat bij jou onderliggend je tegenhoudt en hulp kunnen vragen van collega’s.

1 like
#4520

Jij en @Ainu hebben inderdaad gelijk wanneer jullie zeggen dat ik in het diepe ben gegooid. Zo voel ik dat ook en ik vraag al geruime tijd om hulp. En ook je opmerking over de opmerking van mijn leidinggevende bevestigen mijn gevoel dat die niet fair was/is. Het idee van een coach is wel een goede ik ga eens kijken wat ik daarmee kan.

3 likes
#4521

Heb je dicteren al geprobeerd? Vaak helpt mij dat om te beginnen.

3 likes
#4522

In het verlengde daarvan: begin met een freewrite van 5 of 10 minuten. Onafgebroken schrijven over het onderwerp maakt je schrijfspier los en geeft een seintje dat je goed bezig bent aan je hersenen. Je kan die informatie daarna structureren of in char gpt gooien met de prompt: ‘structureer deze informatie en geef advies hoe ik deze informatie verder kan verwerken in een beleidsstuk zoals voorbeeld A’

7 likes
#4523

Pff ik heb vandaag zo moeten huilen om de situatie op mn werk (hele drukke periode en veel uitval van collegas in mn team waardoor het meeste werk bij mij ligt, of ik er menseb op moet gaan inwerken), schaam me een beetje voor het huilen

4 likes
#4525

Ja mn collegas reageerden ook heel lief en ik heb ook de leidinggevende gebeld enzo, maar baal er toch een beetje van. In mn hoofd zou ik “sterk” moeten zijn, al weet ik dat je gelijk hebt.
Ik ben nu allemaal nieuwe/tijdelijke krachten aan het inwerken dus ik hoop maar dat ze het een beetje snel ingewerkt zijn en me wat kunnen helpen.

#4526

Niet voor schamen! En huilen betekent misschien alleen maar dat je te lang ‘sterk’ bent geweest. Snap dat het niet gelijk zo voelt, maar misschien dat het over een tijdje wel als opluchting voelt. Juist omdat je de werkdruk nu bespreekbaar hebt gemaakt.

4 likes
#4527

Zo herkenbaar en idd niks om je voor te schamen

1 like
#4528

He! Ik heb in een soortgelijke situatie gezeten. Burn-out, tweede ziektejaar en dus tweede spoor kwam in zicht en reïntegreren bij m’n oude werk ging helemaal niet. Vanuit HR kwam toen zelf de optie van een VSO, ik heb daar toen wat aarzelend over gedaan maar gevraagd of ze met een voorstel kwamen. Dat eerste voorstel was nog ±3 maanden in dienst en doorbetaald met alle benefits.

Ik heb toen onderhandeld door te kijken naar plan van aanpak van de bedrijfsarts. Volgens die opbouw zou ik pas na 9 maanden weer volledig aan het werk kunnen. Dat ook aangekaart bij HR, en dat het na 3 maanden voor mij niet realistisch is om weer voldoende te kunnen werken. Uiteindelijk een nieuw voorstel gehad van 6 maanden en daarmee akkoord gegaan. Het heeft mij heel veel ruimte gegeven en geen seconde spijt gehad, maar het is wel een risico!

Heb daarna toevallig tijdelijk in HR gewerkt bij een overheidsinstelling en daar VSO’s voorbij zien komen waar mensen nog jaaaren betaald krijgen. Dus laat je vooral niet te snel afschepen, ook al is onderhandelen het laatste waar je nu op zit te wachten. Sterkte :heartbeat:

1 like
#4529

Ik heb even advies nodig over een collega. Deze collega zit in mijn team (12 mensen in het team), maar ik werk niet super veel met hem. In ons team heeft iedereen zijn eigen werk en je overlegt wel eens met elkaar met het is ook best individueel werk. Er is een cultuur dat iedereen elkaar ook best wel met rust laat. Je mag thuiswerken of naar kantoor komen, het is allemaal best wel vrij. Deze collega is alcoholist maar is nu wel een jaar nuchter. Hij heeft er best een tijd uitgelegen vanwege zijn verslaving, maar is nu dus een klein jaartje weer aan het werk. In het begin kwam hij nog wel eens naar kantoor (1 keer per week). De laatste weken is hij niet meer naar kantoor gekomen en ook vergaderingen en dingen zegt hij vaak 1 minuut van te voren af of komt helemaal niet opdagen. Ik ben bang dat hij een terugval heeft gehad. Maar ik weet niet zo goed hoe ik met deze zorgen moet omgaan. Aan de ene kant zijn het mijn zaken niet en aan de andere kant heeft hij misschien gewoon hulp nodig. Mijn leidinggevende heeft meerdere teams onder zich en heeft een structureel veel te druk. Ik denk niet dat het hem opvalt. Andere collega’s in mijn team klagen wel dat hij zijn werk niet of nauwelijks doen. Maar omdat er dus zo’n vrije cultuur is, wordt er verder dus ook niet echt over gesproken.

Wat zouden jullie doen?

3 likes
#4530

Vind ik bij uitstek een taak voor je leidinggevende, niet om te zeggen: volgens mij heb je een terugval gehad, wel om te zeggen ik zie x y en z gebeuren en ik maak me zorgen, red je het allemaal en kan ik iets voor je betekenen?
Neem aan dat die elkaar wel periodiek spreken?

En mocht dat absoluut niet het geval zijn, zou ik die handschoen zelf oppakken en het echt benaderen uit wat je feitelijk ziet gebeuren en je daarom hulp wil aanbieden. Het is uiteindelijk aan iemand zelf om wel of niet te vertellen wat er achter de schermen speelt, zou ook echt niet daar op gaan zinspelen.

12 likes
#4531

De laatste jaren is het vrij chaotisch op mijn werk. Mensen te kort maar wel veel werk. 2,5 jaar geleden ben ik bevallen van onze dochter. Na mijn zwangerschapsverlof ben ik gelijk weer in het diepe gegooid omdat mijn vervanging destijds niet is komen opdagen. Hierdoor is veel werk blijven liggen en heb ik eigenlijk bijna een jaar lang geen vakantie of ouderschapsverlof op kunnen nemen. Nu terug kijkend heb ik best veel van onze dochter gemist.

Over 2 weken ga ik weer met zwangerschapsverlof. Ik heb bewust met 10 weken verteld dat ik zwanger ben zodat ze optijd iemand konden vinden ter vervanging. Dit is niet gelukt, nu hebben ze sinds een week een jongen aangenomen die een soort tussen jaar heeft. Nu hebben ze weer gevraagd of ik eerder wilde terug komen van zwangerschapsverlof want Hij gaat in december weer weg, hij is ski leraar. Hij zit heel de dag met z’n koptelefoon op, kijkt enkel filmpjes op z’n telefoon. Als ik iets probeer uit te leggen kijkt ie me aan alsof ik 1 of ander idioot ben.

Nu heb ik het gister aangekaart bij mn baas dat dit zo niet werkt. Nu begon hij toch in een vol kantoor een partij tegen me te schreeuwen dat het nooit goed is bij mij, en dat het nu toch geregeld is. Ik ben alleen maar in huilen uitgebarsten. Het is me echt allemaal even te veel, verschrikkelijk veel stress en ik weet oprecht niet wat ik hier nog mee aan moet. :exploding_head:

7 likes
#4532

Wat super naar! Hebben andere collega’s dit gehoord/gezien?
Schreeuwen is vaak een teken van onmacht/controle verlies en absoluut niet op zijn plaats in zo een gesprek.
Heb je een vertrouwenspersoon op werk of eventueel HR waarmee je dit kan delen?

Nog een toevoeging; is hij hier zelf al op terugkomen?

6 likes
#4533

Helemaal niks, je neemt gewoon het verlof dat je op wil nemen dus je komt niet eerder terug en ze zoeken het maar even lekker uit met die jongen en of dat wel of niet werkt. Straks ook gewoon verlofdagen plannen en concreet aangeven dat je opdracht abc en kan doen in de tijd maar de rest niet.

Het is echt niet netjes wat je baas heeft gedaan, maar ergens snap ik zijn frustratie ook. Had hij niet op jou moeten botvieren maar die man zal denk ik ook zien wat er speelt en heeft daar ongetwijfeld stress van. Ik weet niet hoe hij normaal is en hoe jullie band is, maar kun je hier niet bij hem op terugkomen op een later moment? Op die onprettige en onprofessionele reactie van hem mag je hem best aanspreken.

7 likes
#4534

Nahhh dit is een zeer onprofessionele manier van leidinggeven die een onveilige werkomgeving creëert. Niks “had hij niet moeten doen, maar…”, hij had dit nooit mogen doen punt!

@Frapa Wat er gebeurt (ook in het verleden) kan echt niet. Misschien een beetje kort door de bocht, maar ik zou de boel de komende twee weken de boel laten, daarna gaan genieten van je verlof en je ogen open houden voor iets anders. Is er een reden dat je per se bij deze werkgever wilt blijven?

24 likes
#4535

Nouja uiteindelijk zijn we allemaal mensen en zeg ik ook zeker niet dat dit oke is, maar als dit totaal out of character is zou ik er minder zwart wit in staan.

#4536

Aangezien ze bijna een jaar lang geen vakantie of ouderschapsverlof op heeft kunnen nemen en de werk-prive balans volledig naar de gallemiezen is, lijkt het me eerder onderdeel van een patroon. Een uitbarsting is het laatste wat je dan verwacht als loyale medewerker. Ik vind het heel onprofessioneel en ook onsympathiek op menselijk niveau.

16 likes
#4537

Wat heftige, niet fijn. Sterkte!

Maar kies 100% voor jezelf en je kind(eren). Jij en je gezien zijn nu het belangrijkste. Je werk heeft het zelf op te lossen.

1 like
#4538

Met verlof gaan en, als je er hoofd er naar staat, intussen op zoek naar ander werk.

4 likes