Waaaarom?? Lekker misbruik van maken, tillen is vet kut.
Ik heb echt nog laaaaang gezegd dat ik niet mocht tillen na mn bevalling 
6 likes
Ben benieuwd of hier mensen zijn die dit herkennen of advies hebben?
Ik ben sinds ik werk best een jobhopper geweest. Ik ben in mijn huidige werkveld (marketing/communicatie) eigenlijk per toeval terecht gekomen zonder opleiding in deze richting. Ik heb de afgelopen jaren dan ook verschillende functies gehad bij verschillende bedrijven. Bij die bedrijven heb ik achtereenvolgens een half jaar, anderhalf jaar, een jaar en drie jaar gewerkt. Inmiddels zit ik bijna anderhalf jaar bij mijn huidige werkgever. Dat bevalt op zich heel goed. Maar toch begint het weer te kriebelen om naar een andere baan te gaan kijken. Terwijl ik inhoudelijk deze baan heel interessant vind, ik leuke collega’s heb en de omstandigheden ook prima zijn. Ik ben hier ook echt gaan werken met de insteek dat ik ergens wat langer wil blijven. Het zit deels in de werkzaamheden. Er zijn hier best goede groeimogelijkheden binnen mijn functie maar een groot deel van mijn huidige werkzaamheden (zeker wel 50% maar vaak meer) vind ik eigenlijk helemaal niet (meer) zo leuk. Er zijn andere onderdelen binnen mijn functie die ik veel leuker vind maar waar ik wel redelijk nieuw in ben, dus ik moet hier nog veel in leren. Daar kan ik natuurlijk altijd een gesprek over aangaan. Er is ook één collega waar ik niet zo goed mee kan, zij is erg overheersend en ik voel me niet altijd op mijn gemak bij haar en ook niet erg zelfverzekerd over mijn werk en kunnen. Daarnaast is het een lastige organisatie met veel mensen door het hele land (ik werk op het hoofdkantoor) die ik nodig heb voor míjn werk, maar waar die mensen vaak niet op zitten te wachten (b.v. social media, contentcreatie etc. - zonder teveel in detail te treden). Aan de andere kant zijn hier zoals ik al zei groeimogelijkheden, een opleidingsbudget, een leuk team etc. Ik kan hier echt veel leren, ook over delen van mijn vakgebied waar ik nog weinig kennis over heb. Het duurt bij mij ook wat langer voor ik me écht op mijn gemak voel ergens en ik heb nu (na bijna 1,5 jaar) eindelijk het gevoel dat dat een beetje begint te komen.
En toch kriebelt het dan omdat ik altijd het gevoel heb dat het misschien ‘beter’ kan: meer salaris, dichter bij huis, meer thuiswerkmogelijkheden. Ik vind het best vermoeiend van mezelf dat ik bij de minste tegenslag altijd voor de weg van de minste weerstand wil kiezen. Aan de andere kant denk ik: waarom zou ik niet verder gaan kijken?
Edit: nu ik het zo lees, denk ik: wat ben ik eigenlijk moeilijk aan het doen? Laat ik eerst eens het gesprek aangaan over mijn functie inhoudelijk. Maar ik ben alsnog benieuwd of er hier mensen zijn die ook vaak/snel van baan wisselen en die daar wel/geen spijt van hebben.
Ik zit in mijn derde baan in 5 jaar (en de 6e in 12, maar die andere drie waren nog in een ander vakgebied), maar ik was echt niet happy (meer) in mijn vorige banen. Heb daar wel heel veel geleerd, maar zat er gewoon niet op mijn plek. Zo klinkt het uit jouw beschrijving niet bij jou, dus zou inderdaad het gesprek aangaan. Ik weet dat er veel slechte leidinggevenden zijn, maar als je een beetje een goeie hebt (of anders een HR-medewerker wellicht) dan denken ze echt met je mee om te zorgen dat je (weer) meer plezier in je werk kunt krijgen.
En meer salaris is natuurlijk altijd fijn, en onze maatschappij is ingericht op meer-meer-meer, maar ik heb persoonlijk echt 1000x liever een baan waar ik een lager salaris krijg maar waar ik blij van word dan een baan waarbij ik meer geld krijg maar me met tegenzin aan mijn werk moet zetten
4 likes
Wat verschrikkelijk, echt heel erg dat 1 klant zoveel ellende kan aanrichten! ik hoop dat het gesprek goed gegaan is.
@wiewatwaar en @kika dank voor jullie uitgebreide reacties! Als ik er goed over nadenk weet ik ook niet zo goed wat ik zelf nu eigenlijk wil en dat maakt het vooral heel vermoeiend, haha. Ik ga er nog eens goed over nadenken en sowieso het gesprek eens aan met mijn leidinggevende binnenkort. Thanks!
3 likes
Ik snap je wel dat het kriebelt voor weer wat nieuws of misschien is het ‘gras daar groener’ etc. Weer een nieuwe uitdaging geeft mij vaak weer een kick of positieve energie. Zeker als je nog wat extra salaris krijgt. Zou het wel eerst proberen te zoeken binnen het huidige bedrijf. Gewoon eens omschrijven zoals je dat hier ook doet, open het gesprek aan gaan. Vind het niet gek wat je zegt en je hoeft alles ook niet meteen al uitgevogeld te hebben want je weet nog niet wat je opties zijn, is een proces denk ik. Met praten kom je denk ik verder.
1 like
Hoi!
Ik heb een paar weken geleden gesolliciteerd op een functie waarvan ik toen was dat ik ten minste uitgenodigd zou worden op gesprek… Ik kreeg een automatische reactie dat ik na de sluitingsdatum meer zou horen. Die sluitingsdatum was vorige week woensdag (4). Nu heb ik nog steeds niets gehoord. De gesprekken vinden maandag plaats (16)…
Ik kan niet zo veel doen, maar had wel iets verwacht… je moet.je toch ook nog voorbereiden? Of ben ik te ongeduldig?
Nee vind ik niet, zou zelf in dezelfde situatie bellen om te checken wat de status is
Ik had gesolliciteerd als webredacteur en kreeg terug: we zijn toch meer op zoek naar een analytische marketeer… blabla
Zet dat dan gewoon zo neer? Is echt iets heel anders
4 likes
Jaaa gewoon bellen!
1 like
Probleem is alleen dat ik geen telefoonnummer heb Alleen een emailadres, maar dat lijkt me minder laagdrempelig?
2 likes
Heb je een naam? Gewoon algemeen nummer bellen en vragen om door te verbinden. Gewoon doen, dan heb je antwoord!
Mijn collega’s zijn sinds de vakantie zo slecht bereikbaar. Ik houd het er maar op dat ze weer moeten inkomen ofzo
Ik heb vandaag gehuild bij mijn leidinggevende. Het is al de derde keer dat dit gebeurt in relatief korte tijd. Ik voel me hier zo slecht over. Het is natuurlijk totaal niet professioneel en zeker nu het de hele tijd gebeurt.
Iemand advies?
1 like
Ik huil echt elke week bij mijn leidinggevende. Ik weet natuurlijk niet waarom het op jouw werk ongepast is maar huilen is natuurlijk, de één huilt gewoon sneller dan de ander. Ik ben sowieso niet zo heel erg goed in het reguleren van mijn emoties en dat weet mijn leidinggevende ook. Ik heb ook niet echt een tip of zo maar ik wilde even laten weten dat je er niet alleen in bent!
3 likes
Mens blijven en niet zo streng en hard zijn voor jezelf zou mijn advies zijn.
Ik weet uiteraard niet waarom je gehuild hebt bij je lg, maar dat zal vast niet zijn omdat de koffie op was. Ik heb ook al zo vaak gehuild bij mijn lg (of collega’s) om verschillende redenen en niemand die dat raar vind of daardoor twijfelt aan mijn werk. We zijn allemaal mensen en soms lachen we en soms huilen we.
2 likes
Dank @Luzarl en @Mrs.Fraser het is toch een opluchting om te horen dat anderen dit ook hebben. Het is gewoon erg druk op mijn werk en was mij even allemaal te veel geworden.
2 likes
Ben uitgenodigd voor gesprek! Blijkbaar was hun mail niet aangekomen…
9 likes
Een tip gevraagd: Ik ben sinds een jaar leidinggevende en dat gaat prima. Maar een van de meest simpele dingen vind ik heel ingewikkeld.
Ik werk op een kantoor naast mijn team en soms hoor ik ze mega veel kletsen en overleggen over alles. Opzich fijne werksfeer, maar wanneer het druk is vind ik meer focus en zelfstandigheid ook nodig.
Hoe kun je dit bij ze aangeven zonder flauw of belerend over te komen? Wil er niet een heel ding van maken ofzo, liever iets simpels.
“Gezellig hier, maar zorgen jullie dat het werk ook af komt?” En al het andere want ik kan bedenken vind ik een beetje flauw klinken? Maar misschien wil ik te aardig gevonden worden haha. Hoe zouden jullie dit aanpakken?
1 like
Is het werk niet af dan?
6 likes