Hier sluit ik ook bij aan @Sjern. De voorbije weken draaide ik veel overuren omdat ik diverse taken had (teveel taken, eigenlijk voor 2 fte was ik aan het werken) en ik graag successen wilde behalen. Tegen mezelf zei ik dat ik de uren wel zou inhalen cf. het tijd voor tijd principe, daar ik niet voor de uren betaald word, maar in de praktijk lag er elke ochtend weer werk.
Hier heb ik een gesprek over gehad met mijn teamleider en daaruit is gebleken dat helemaal niet van mij verwacht werd dat ik dat deed, maar dat het wel tof gevonden werd. Ik heb afgesproken dat ik uit zelfbehoud wél lunchpauzes hou (want dat deed ik dus niet) en geen uur meer zou overwerken (iets nog snel afronden waar ik mee bezig was wel, maar niet een heel uur, want dan ben ik niet aan het afronden…). Daarnaast manage ik ook de verwachtingen van mijn stakeholders door concreet te benoemen dat x project deze week aan bod komt en niet asap, want, zoals ik eerder hier las, iedereen vind zijn case / project het belangrijkste en dat is voor mij niet altijd zo.
Vind het heel begrijpelijk. Wat mij meer duidelijkheid heeft gegeven is een nieuwe concullega. Die logt om half drie s’ochtends in om alvast een goede start te maken, werkt in de weekenden door en geeft aan dat hij daarvoor helemaal niet betaald hoeft te worden. Hierdoor draait hij een mega productie, waar ik niet tegenop kan gaan werken zonder zelf ook 7 dagen op 7 te werken, en bij die gedachte heb ik gewoon de rem keihard aangetrokken voor mezelf.
Heb hier ook eerlijke gesprekken over gehad met stakeholders, niet diepgaand, maar toch benoemd dat ik de voorbije tijd wel wat te hard werkte en nu wat gebalanceerder met mijn tijd wil omgaan en dat ik daarom niet onmiddelijk een resultaat heb voor me, maar wel verwacht dit de volgende dag af te hebben voor ze. Ik heb geen nare reacties gehad, maar juist heel veel begrip en (h)erkenning.