Wil je nou horen dat je het maar moet houden?
Natuurlijk komen ze daar achter, sowieso aan het einde van het jaar, maar wellicht ook eerder.
Wil je nou horen dat je het maar moet houden?
Natuurlijk komen ze daar achter, sowieso aan het einde van het jaar, maar wellicht ook eerder.
Ik maakte een grap
Maar het is opgelost. Moest wel 700 terugstorten dat is dan wel weer jammer
Zuur, maar eerlijkheid duurt het langst! En de grootste kans was toch wel geweest dat ze er nu of tegen het einde van het jaar (wanneer meestal de controles plaatsvinden) achter zouden zijn gekomen, dan mogen ze het ook nog terugvorderen.
Ik werk op het moment maar niet volledig want ik zit op het randje van overspannen/burn-out. Loop nu ook (via werk) bij iemand die professionele hulp hiervoor geeft aan mij. Echter is een van de hoofdredenen voor mijn situatie mijn leidinggevende en zijn workaholic instelling met als kers op de taart narcistische trekken.
Nu wil hij een jaargesprek inplannen voor over 2 weken maar ik merk dat alles in mij hier tegenin gaat. Ik wil dit nu helemaal niet, liever na de zomervakantie. Kan ik dit zo maar weigeren of zeggen dat ik het pas over een paar maanden wil? En eerlijk gezegd wil ik zelfs dat iemand van HR erbij zit, want die man verdraaid alle woorden die je zegt.
Je zou nog kunnen overwegen om te checken of het idd uit onzerkheid is al die vragen. Als dat zo is, kan je duidelijk zeggen dat dit niet nodig is om te doen met deze gedachte. Het zou namelijk goed kunnen dwt ze zelf totaal niet door heeft dat ze vaak dingen vraagt die helemaal niet hoeven. En door dit dan te zeggen kan ze een volgende keer nagaan weet ik het echt niet of wil ik zeker weten dat omdat ik onzeker ben.
Ik weet niet of dit een mogelijkheid is maar ik moest een tijdje geleden ook een heel vervelend gesprek met een leidinggevende aangaan en toen heb ik gevraagd of de vertrouwenspersoon erbij wilde zitten. Heb het gesprek en hen rol daarin ook door gesproken. Hen was er vooral om mij te steunen (gewoon door aanwezigheid) en achteraf ook even alles door te spreken wat er nu afgesproken is. Dus echt iemand voor mij maar het gaf wel een goed signaal af dat bepaalde zaken echt niet zo konden en daarmee verliep het gesprek een stuk beter. Ook haar woord tegen het mijne ging daardoor niet.
En anders lijkt me iemand van HR erbij vragen heel redelijk. En wat je misschien ook nog kan doen, niet helemaal netjes, is de afspraak accepteren en je die dag zelf ziek melden zodat het uitgesteld wordt. Maar het klinkt als een werkomgeving waar je niet graag wil werken.
Dank voor het antwoord. Ik heb het nu in ieder geval het gesprek kunnen uitstellen tot in juni. Dan kan ik het in ieder geval met mijn coach bespreken. Heb ook nu iemand van HR gevraagd om erbij te zijn, juist ook inderdaad zodat het niet zijn woord tegen het mijne is.
Mensen, wat doen jullie met collega’s die om niet-urgente redenen blijven bellen, e-mailen en appen als je een vrije dag of vakantie hebt opgenomen, en je ze daar van tevoren over geïnformeerd hebt, een out of office aan hebt staan, enzovoort? En als je iemand daar wel eens op aan hebt gesproken, hoe is dat afgelopen?
Ik heb dit nu telkens aan de hand met iemand voor wie het volgens mij een soort machtsdingetje is en ik twijfel tussen gewoon negeren en reageren als ik weer aan het werk ben en eens vragen of diegene daarmee wil kappen.
Negeren.
Ik negeer iedereen die mij op Whatsapp aanspreekt. Ik heb gezegd dat ik dat niet voor werkgerelateerde zaken gebruik. Wordt niet door iedereen gerespecteerd of geappericieerd, maar dat is dan jammer.
Ik heb wel het geluk dat ik dit nooit gebruikt heb en het altijd zo is geweest.
Ik heb eens gezegd dat ik Teams en mail gebruik. Collega zei dat hij dat niet wilde doen, hij wilde geen Teams op zijn telefoon (=werkgever voorziet werktelefoon indien gewenst).
Ik heb gewoon vlakaf gezegd dat we dan niet kunnen communiceren. Punt, einde gesprek.
Ik heb dit ook tegen mijn manager gezegd en zij ging akkoord dat ik weiger met Whatsapp te werken.
Maar ik geef toe, dat dit wel wrevel veroorzaakt met andere collega’s. En ik kan wel zeggen dat ik daar boven sta, maar voelt niet altijd even goed.
Ik heb morgen een evaluatie die best wel zwaar is.
Nu wil ik ook even mijn studie aantippen.
Ik sta gemiddeld een 6.99, er komt nog 1 punt bij in juli.
Is het “verantwoord” om in mijn evaluatie mijn gemiddelde af te ronden naar een 7?
Ze zal echt niet mijn punten vragen ter controle maar ik wil het wel even benoemen.
Ja 6,99 = 7,0
@Koda @Trivia @stervis dank voor jullie reacties, daar kan ik wel wat mee. Ik heb het voor nu genegeerd en ga het morgen aankaarten. Ik heb onlangs een werktelefoon aangeschaft om meer balans tussen werk-privé te brengen - raad ik iedereen aan. Ik werk overigens op een kantoor waar echt maar zeer zelden iets gebeurt dat urgent iets van mij vraagt. Eén van de personen die dit vaak doet stuurt me bijvoorbeeld ook geregeld 20 (!) e-mails op één avond met allemaal losse hersenspinsels, vragen en verzoeken. Wat is het kantoorleven toch een hel af en toe.
Oef durf het bijna niet te zeggen of toe te geven. ZO lang zitten klagen dat ik weer wilde werken, nu doe ik dat sinds zo’n 4 maanden maar ik denk dat deze baan het niet voor me is? Er zijn bepaalde dingen intern die ermee te maken hebben, maar soms heb ik relatief gezien ook wel een goede week en kan ik er de vinger niet op leggen maar dan voelt het niet goed. Zeker nu aan de start van de week zie ik er gewoon tegenop. Voel me niet lekker, slecht geslapen (droom dan constant over werk). Heb een tijdelijk contract dus wil die opzich wel uit werken, maar dat heeft ook nog wel zo’n 3 maanden te gaan. Doe m’n naam weer eer aan! Tegen een ander zou ik zeggen kies voor jezelf, alleen maar goed. Maar nu ik zelf weer zoiets heb voel ik me echt falen en heb ik echt die bevestiging nodig dat het oké is iets anders te gaan doen als het je niet gelukkig maakt
Lang verhaal kort, ik wil nieeeeettttt
Het leven is te kort om ergens te werken waar je het echt niet naar je zin hebt. Soms moet je gewoon even je draai vinden, maar ik denk dat je na 4 maanden wel een beetje doorhebt of iets wel/niet bij je past. Ik zou gewoon om me heen gaan kijken en solliciteren naar iets anders.
En hou je eraan vast dat je in de tussentijd in elk geval werk hebt to pay the bills, en dat je het voor nu dan ook niet meer leuk hóeft te vinden (dat haalt de druk er misschien wat af), werk wat leuk is komt dan wel
Echt een super algemene vraag misschien, maar wat doen de mensen met een kantoorbaan aan met dit weer?
Ik werk normaal thuis, maar moet morgen met 25 graden naar kantoor en dat kantoor is in de winter al echt bloedheet. Waar ik werk is het overigens niet heel erg formeel en ik zie geen klanten.
Ik draag vaak jurken, tot net iets boven de knie of langer met korte mouwen. Heb ook wel mensen gezien met mouwloze jurken.
En anders een lange (luchtige) broek met een shirt of hemd (wel brede banden, niet zo’n spaghetti bandjes geval)
Ik zie veel wijde linnen broeken met witte blouses. Zelf loop ik nog in zwarte kleding, steekt helemaal af.
Ah oke, dan zal ik niet extreem opvallen als ik een jurk draag tot op mijn knieën.
Lange luchtige broeken zijn inderdaad ook een idee, behalve dat de enige broeken die ik heb spijkerbroeken zijn
@Pizza Helemaal prima toch als je je daar fijn in voelt! Ik voel me ook niet zo prettig in hele lichte kleuren.
Lange/half lange jurk/rok, nettere shirts/blouses met korte mouwen. Of tot de elleboog.
In ieder geval wat netter dan normaal. Altijd blazer mee ivm airco.
Vaak tot knie bedekt (staand) en schouders. Sommige op kantoor tot de oksel maar vind ik zelf niks.
Schoenen, vaak loafers/instappers.
Zie vrouwelijke collega’s wel met nette sandalen (met of zonder hak) en verzorgde voeten.
Teenslippers, korte jurken/rokken en spaghetti tops zijn bij ons een no go.
Vorige werk stond de airco zo hard dat ik gewoon lange broek en blazer aanhad. Altijd klap in je gezicht als je naar buiten ging.
Goed om te weten! Heb zelf sowieso ook altijd graag (korte) mouwen, maar die no go’s kunnen bij ons inderdaad ook niet.
Het lijkt bij ons wel of ze geen airco hebben maar alleen verwarming, zo heet is het daar. Maar ik heb sowieso een blazer bij me omdat het 's ochtends nog wel fris is.
Thanks voor alle reacties