Ik ben zelf ook het type dat heel fel zou reageren, vooral omdat ik alles wat gevraagd wordt wel weet, en het dus gewoon een reminder is van mijn onvermogen om ‘normaal’ te functioneren. Het is gewoon heel moeilijk om gewoontes op te bouwen, dus zijn al die dingen (elke keer dingen in de vaatwasser zetten, elke dag na het ontbijt opruimen) afzonderlijke taken die ik moet onthouden.
Ik zou zelf ook beter gedijen in een opgeruimd huis, maar het lukt mij gewoon niet als ik ook energie wil overhouden voor de rest van mijn leven. Voor mezelf heb ik dat ongeveer wel aanvaard, maar dat ik dat voor mijn partner niet kan bieden blijft moeilijk. Je kan weinig met deze reactie misschien maar ik wilde het perspectief toch ook nog even delen. Wat wel geholpen heeft is het boek How to keep house while drowning, misschien kan je dat nog proberen?