Ja ik heb dit ook heel erg, en zeker toen ik nog niet samenwoonde. Wat mij nu heel erg helpt is dat mijn vriend het koken vaak op zich neemt, maar dat is wellicht geen optie dus wat ook helpt als ik toch alleen ben:
- We bestellen via Picnic en kijken op voorhand in de app wat we die week gaan eten: er staan recepten in, wij selecteren op gezond en klaarmaken onder het half uur- en die ingrediënten/ recepten worden dan toegevoegd aan je winkelmandje. Zo hoef ik niet ineens te bepalen wat we gaan eten, ben ik minder overwhelmed want niet naar een supermarkt om nog snel shit te halen = recipe for disaster (zeker na een werkdag)
- Lazy Vegan maaltijden op voorraad hebben in de diepvries: alleen opwarmen in de pan maar wel een voedzame, gezonde maaltijd.
- Ja open deur maar maaltijden koken voor meerdere dagen op een moment dat je wel headspace hebt, dus meerdere porties van iets of een soep en een pastasaus - en dan invriezen.
- Ik heb een aantal hele makkelijke go to maaltijden in mijn repertoire waar ik naar terug kan grijpen maar puntje bij paaltje: als mijn hoofd overstroomt, ik moe ben, ik nog boodschappen moet doen voor bepaalde ingrediënten, val ik terug op een gebakken ei of broodje of whatever, en dan is dat maar even wat het is.
Ik vroeg me af of mensen het volgende herkennen.
Dat ik nu ineens denk: ooooh mijn brein werkt gewoon anders! Daarom sta ik ook constant in een soort overlevingsmodus.
maar ik heb dat ook. Ik herken me niet zozeer in het autisme beeld, maar ook niet in het adhd beeld. Mijn psychiater zei dat dat is omdat ze elkaar in zekere zin compenseren. Je bent wat minder star dan een ‘normale autist’ maar ook niet zo extravert of avontuurlijk omdat daar juist weer een rem op zit vanuit het autisme.