ADHD-topic

Gezondheid
#3076

Ik slaap er zeker niet slechter door, ik sliep vroeger ook slecht. Als tiener heel erg slecht door piekeren en druk hoofd en als twintiger ook vaak, maar dat had ermee te maken dat ik mijn dag en nachtritme omgooide.
Nu ben ik inmiddels al 40 en slaap prima, als ik slecht slaap is het hormonaal of door een zere rug :older_woman:t3:

Ik denk zelfs dat medicatie het verbetert, ik slik sinds een half jaar weer langwerkende methylfenidaat en slaap verassend goed de laatste tijd. Misschien juist wat meer rust en regelmaat in m’n leven hierdoor.
Maar ik slaap ook goed op een dubbele espresso, dus ik ben ook niet helemaal normaal.

5 likes
#3077

Oh fijn dat het voor jou zo lijkt te werken, ik hoop bij mij ook! Ik heb ook een omgedraaid dag- en nachtritme, wat ik heb ‘opgelost’ door met name late diensten te doen op mijn werk. En ik gebruik dan slaapmedicatie voor de vroege dagen. Maar inderdaad als ik dan wakker word, gaat mijn hoofd ook meteen aan.

Ik kan overigens ook prima slapen op koffie! Maar mijn psychiater vertelde vandaag dat ADHD’ers wel vaker anders reageren op stimulerende middelen (drugs met name, maar cafeïne kon ook).

#3078

Ik kan je vertellen dat ik als slechte slaper zeker slaperiger word van (langwerkende) methylfenidaat. Was een van de eerste bijwerkingen die me opviel (ik ben na mijn ‘proefritje’ methylfenidaat echt K.O. op de bank gegaan toen ik thuis kwam haha). Dus ik duim dat dat voor jou ook zo is!

2 likes
#3079

Ik word ook moe van koffie :skull: toch stug tering veel blijven drinken want lekker

4 likes
#3080

Weet niet of dit aan mij ligt… vast wel.

maar hoe bedoel je ik bedoel dit niet kut? Vind dit echt een hele aanmatigende post naar iemand die werkt als psycholoog? In dit hele gesprek heb je echt een hele arrogante houding m.i.

5 likes
#3081

Ik ben vijftien jaar geleden gediagnosticeerd met ADD maar ik merk dat ik er nu weer zoveel last van heb. Mijn hoofd loopt echt te vaak over, ik doe op werk the bare minimum maar daar word ik ook niet blij van, en ik stort me weer in van alles wat ik na een paar weken zat ben. Dus nu wil ik weer in therapie en eventueel medicatie maar dan moet je dus eerst naar de huisarts en dan op de wachtlijst en pff. Ik wil gewoon af en toe rust in mijn hoofd.

Ik moest laatst wel lachen om een sollicitatiegesprek waarin ze zeiden: je komt heel kalm en bedachtzaam over. Ja maar niet in m’n hoofd.

3 likes
#3083

Zo herkenbaar. Alsof ik het zelf zou hebben geschreven.
Bij mij is het weer heftiger geworden nadat ik een kind heb gekregen (tijdindeling van de dag, algehele chaos die ik niet wil overbrengen op kind en tijd voor mezelf speelt daarbij een rol) en daarbij sinds twee jaar ook een andere baan waar ik niet helemaal happy ben en enorm loop te slacken.

Ik ben dus naar de HA gegaan en zij kon me wel medicatie voorschrijven zonder doorverwijzing naar een psychiater. Wel omdat ik eerder, lees 15 jaar geleden, deze medicatie in deze dosis gebruikt heb.

Het helpt me wel. Er is meer orde in mijn dag en heb minder moeite met me tot dingen zetten. Moet vooral zeggen dat het me vooral thuis helpt tot nu toe. Op mijn werk in het begin ook wel, maar nu al weer een tijdje niet. Maar dat heeft er vooral mee te maken dat ik m’n werk momenteel niet zo leuk vind, maar het ook heel lastig vind wat ik dan wel wil. Qua focus en organisatie gaat het wel wat beter, maar doe alsnog vaak te weinig.

Misschien helpt het je in ieder geval even tot je therapie kunt krijgen. Dat is iets waar ik zelf nog over twijfel of ik het wil.

Ik hoor ook altijd dat ik zo relaxed overkom haha.

2 likes
#3084

ik ben juist zoveel beter gaan slapen van (langwerkende) methylfenidaat! ik ben m’n hele leven een moeilijke (in)slaper geweest, altijd liggen woelen en piekeren en tot midden in de nacht wakker, ook als kind al. vooral op zondagavond, dan lag ik uren wakker want morgen weer naar school/werken. sinds ik medicatie gebruik, komen dit soort nachten eigenlijk gewoon niet meer voor. ik ga liggen en val meteen in slaap. ik lig niet meer te piekeren, na te denken of te malen of iets. het is stil in m’n hoofd en ik kan slapen, zo’n verademing. het maakt bij mij ook niet uit of ik m’n medicatie later op de dag neem, ik slaap alsnog goed. juist als ik het een keer vroeg op de dag genomen heb (voor mijn doen vroeg, zeg 7.00u), dan slaap ik 's avonds slecht in omdat het dan dus al is uitgewerkt haha. ik heb wel eens gehad dat ik overdag weinig te doen had en dus geen medicatie genomen had, dat ik zelfs om 19u nog snel 5mg kortdurende genomen had, zodat ik dan 's avonds in ieder geval fatsoenlijk kon slapen. klinkt heel stom maar het is echt een uitkomst voor mij!

2 likes
#3085

@Nefertiti
Als je de diagnose al hebt kan je huisarts je misschien wel methylfenidaat voorschrijven hoor, dat had ik toen ook gedaan omdat ik op de wachtlijst moest voor een psychiater.

Ik kreeg laatst bij een cursus ook de opmerking dat ik zo netjes en georganiseerd was hahaha, dat is echt alleen omdat ik het mezelf moest aanleren omdat het anders totale chaos wordt

@Rose_Gold
Ik kan ook beter slapen met medicatie, vroeger lag ik heel lang wakker omdat mijn hoofd nog zo druk was met van alles, maar ik ben nu binnen 5 min al aan het dromen

2 likes
#3086

Ik heb vijftien jaar geleden een paar maanden Ritalin gebruikt en ik vond het niet heel fijn. Ik viel er ook veel van af en nu mag dat wel, maar destijds was ik al best dun. Ik ga sowieso wel een afspraak met de huisarts maken en misschien wil ze wel iets anders voorschrijven.

En ja die kinderen. Ik zat me net te bedenken waarom het erger is sinds ik kinderen heb en het is ook gewoon omdat ik nu twee externe factoren heb die ook continu om aandacht vragen, letterlijk en figuurlijk.

@Miss.Verstand ja ik ben ook best netjes en georganiseerd op z’n tijd. Maar dat is dan ook vaak meer een vorm van uitstel of juist hyperfocus op het georganiseerde en nette maar het verder uitvoeren lukt me niet. En ook een coping mechanism die best lang heeft gewerkt. Maar nu heb ik duizend lijstjes en ik voer geen drol uit.

3 likes
#3087

Door de stelligheid waarmee het ging ben ik wel geneigd te stoppen met reageren en uitleggen en mezelf erin vastdraaien, dus ik voelde hem ook wel.

Anyway, door deze hele discussie en de termen, je moet het iets kunnen noemen dus ik noem het gewoon adhd als ik erover praat. Dat hele omslachtige ‘ja de symptomen die samen adhd worden genoemd’ maakt het een onnodig moeilijk gesprek. Dan mag je nooit meer een term gebruiken. Depressies? Nee is een verzamelnaam van de symptomen. Borderline? Nee dat is een verzamelnaam. Wordt nogal lastig communiceren. Maar @boonie : ik denk, en dat is ook wat ik geleerd heb in mijn 8 jaar studies, dat er wel degelijk neurobiologische verschillen zijn in breinen van mensen met adhd (net als bij autisme) in vergelijking met mensen die, laten we het neurotypisch noemen, zijn. Hoe die verschillen zijn ontstaan is een combinatie: genetica en niet goed ingespeeld op de specifieke behoeften als kind (kan trauma zijn, kan gewoon al zijn dat een ouder niet wist om te gaan met een kind wat gevoeliger is voor prikkels, afleidingen en interne of externe drukte). Het ene kind heeft ook meer last of is erger belast. Het is een spectrum. Je brein is natuurlijk continu in ontwikkeling en past zich hoe langer iets duurt aan: ook trauma, depressies, etc: is vaak gewoon terug te zien in hoe je brein werkt en hoe het reageert. Het is zo’n ingenieus orgaan.

Ik denk inderdaad dat adhd in vrouwen onderbelicht is, in ieder geval: de symptomen die adhd worden genoemd. Omdat vrouwen meer geleerd hebben aan te passen, door die omgevingsfactoren grotendeels. En dan heb je ook nog gewoon verschillen in uiting. Mijn zus is tering druk. Ik ben intern heel druk maar uit dat met name in vrij subtiele fysieke onrust, de hele dag onrust in mijn hoofd/gesprekken/liedjes/associaties, en onrustig slapen. Ik ben waarschijnlijk ook meer aangepast omdat mijn zus al veel ruimte innam en ik aan alles merkte dat er geen ruimte was voor nog meer onrust. Dat is dus zo’n ‘trauma’ wat erin sluipt: je gaat jezelf wegcijferen. Meisjes zijn hiertoe wat meer geneigd dan jongens, die over het algemeen meer externaliseren.

ADHD en trauma gaat vaak samen, maar ook simpelweg doordat er vaak niet goed gereageerd wordt op de mensen met adhd/niet aangesloten wordt bij hun behoeften die toch afwijken van de norm. Dus ja schematherapie sluit vaak aan, want daar ga je kijken naar die onderliggende behoeften en wat iemand nodig had gehad. Dat is minder symptoom bestrijdend dan andere therapievormen zoals CGT (je moet ‘anders denken’ - nou dat werkt bij mij in ieder geval niet: die gedachten gaan maar door) . Maar symptoombestrijding is gewoon sowieso een ‘GGz probleem’. Al die dsm classificaties worden vaak eerst bestrijd met symptoombestrijding en vaak blijven problemen dan niet weg want onderliggend gaat het vaak dieper: niet gezien voelen, onzekerheid, óf kwetsbaarheden in het brein zoals een ontregeld dopaminesysteem.

11 likes
#3088

Ik ga even een minder opbeurende reactie plaatsen, want het had bij mij wel echt een negatief effect op mijn slaap. MAAR dat is inmiddels bijna helemaal weg, en af en toe denk ik ook dat ik er zelfs beter door slaap! Ik moest er alleen heel lang op instellen, mijn bijwerkingen zijn ook vrij heftig in het begin. Sommige mensen zeggen dat je drie weken moet wennen aan medicatie, maar voor mij was het denk ik eerder twee maanden :’)

Bij mij kwam het meer door rebound dan de medicatie zelf, alsof alle chaos die ik in de rest van de dag niet in mijn hoofd had gehad in één keer kwam opzetten. Normaal val ik in slaap door mijn gedachten de vrije loop te laten, maar nu waren die zo aggressief door aan het tetteren dat dat niet meer werkte. Sommige mensen nemen daardoor 's avonds nog 5 miligram, maar dat heb ik nooit geprobeerd. Het enige wat bij mij werkte was uiteindelijk echt op tijd naar bed gaan ('s avonds was er wel een window waarin ik heel moe was, als ik die miste was ik fucked), mijn telefoon ver weg van me houden en heel, heel consequent mijn medicatie innemen in die beginfase (op vaste tijden, ook niet stoppen in het weekend). Nu heb ik echt alleen de positieve effecten, het had alleen wel een beetje geduld nodig :slight_smile:

2 likes
#3089

Ah oké sorry, het is niet de bedoeling geweest om je het gevoel te geven dat je jezelf aan het vastdraaien was/moest uitleggen. Juist omdat je zei dat het jouw heuvel is om er duidelijk over te zijn dat iemand z’n classificatie niet ís, en dat het verzamelnamen van symptomen zijn dacht ik dat je het niet erg/misschien juist interessant zou vinden als ik het aanstipte. Mijn twee heuvels zijn 1) dat taal (specifiek in de psychiatrie) heel erg belangrijk is, en dat het reïficeren van classificaties de indruk wekt dat die classificaties de onderliggende oorzaak zijn van waar mensen tegenaan lopen ipv door mensen bedachte categorieën, wat allerlei consequenties heeft waar de meeste mensen niet over nadenken.

En 2) dat er tot nu toe geen enkele bewijs is om adhd te verklaren aan de hand van neurobiologische verschillen (en ik geloof ook niet dat het gaat komen, maar als dat gebeurt I will stand corrected). In 2017 is er grote neuroimaging meta-analyse door onderzoekers van het Radboudumc gepubliceerd in The Lancet waar heel boute claims worden gemaakt over dat hun studie bewijst dat adhd een hersenziekte is omdat er heel minimale, verwaarloosbare verschillen op groepsniveau gevonden zijn. Dat is breed uitgemeten in de media en bepaalt nog steeds voor een groot deel het publieke én wetenschappelijke discours, terwijl hun eigen data die claims helemaal niet onderschrijft. Sowieso is het effect statistisch verwaarloosbaar of op z’n meest minimaal, en de variatie binnen de groepen is groot. Dat wil zeggen dat als je twee willekeurige individuen uit die groepen met elkaar vergelijkt, er een grote kans is dat er geen effect of een omgekeerd effect is. Commentaar op de foutieve en schadelijke conclusies is ook in The Lancet gepubliceerd, maar helaas wordt zulk commentaar niet breed uitgemeten en blijft berichtgeving over dat er verschillen zijn gevonden

Bronnen:
https://www.thelancet.com/journals/lanpsy/article/PIIS2215-0366(17)30160-8/fulltext
https://www.thelancet.com/journals/lanpsy/article/PIIS2215-0366(17)30107-4/fulltext
https://www.thelancet.com/journals/lanpsy/article/PIIS2215-0366(17)30158-X/fulltext

En ja ik kan mij voorstellen dat ik stellig overkom, ik ben dat ook over dit onderwerp omdat ik denk dat ik mij na tien jaar er in verdiepen ook wel stellig mag zijn :woman_shrugging:

2 likes
#3090

@Rose_Gold Van mij ook even een ander geluid. Ik heb door de medicatie (langwerkende methylfendidaat) echt slaapproblemen gehad. Als ik er nu op terug kijk denk ik soms ook waarom ben ik die medicatie blijven slikken, maar toen vond ik dat ik er meer positieve effecten van had dan negatieve. Terwijl ik soms nachten niet sliep of dan maar 2-3 uur per nacht. Met een streng ritme voor mezelf is het uiteindelijk over gegaan en slaap ik weer goed, maar ik blijf gevoelig voor ritme veranderingen, zoals tijdsverschil en zomer/wintertijd. Ook moet ik mijn medicatie niet te laat innemen, want dan heb ik weer een nacht plafonddienst. Ik denk ook dat het voor mij altijd een gevoelig iets zal blijven, waarbij ik soms streng moet zijn voor mezelf.

Wat ik al zei, op het moment zelf heb ik eigenlijk nooit aan stoppen met medicatie gedacht en ook nu ben ik nog steeds blij dat ik ze slik, maar terugkijkend had ik het niet gek gevonden als ik wel gestopt zou zijn.

Ik wil je hiermee niet afschrikken, want de medicatie is wel heel fijn als het goed werkt, maar ik denk dat het wel goed is dat je beide kanten hoort zeg maar.

3 likes
#3091

Not me op de wachtlijst voor de 3e x cgt in 12 jaar in de hoop dat het dit keer wel werkt en m’n hoofd andere gedachtes accepteert :sweat_smile:.

#3092

Het enige wat voor mij tot nu toe effect heeft gehad (ook al stond ik er in eerste instantie niet helemaal achter) was schematherapie in groepsverband.

Het was niet specifiek gericht op ADHD, maar het heeft me wel geholpen om mijn hoofd wat meer dingen te laten accepteren.

2 likes
#3093

thanks voor je toelichting nog! heb je ff een dm gestuurd (:

@ de rest van de mensen hier die mn posts hebben gelezen, denk/hoop het niet maar wil het toch even benadrukken: de discussie liep uiteindelijk meer naar diagnostiek en van mijn kant cptss over maar daarmee bedoelde ik niet te zeggen dat ik vind dat elke adhd’er eigenlijk cptss heeft. ik zie adhd wel echt als een valide diagnose en iets waar je mee geboren wordt. en mbt specifiek de mensen in mijn omgeving met comorbiditeiten kan het heel goed zijn (dat is eigenlijk wel zo denk ik) dat ik meer weerstand of een blind spot heb die vanuit frustratie komt over de ggz an sich. maar mn insteek was vooral nieuwsgierigheid en open vragen! van neurobiologie weet ik gewoon echt niks dus daar was ik ook vooral benieuwd naar zeker mbt verschillende uitwerkingen van dezelfde medicatie op mensen met dezelfde diagnose en of daar onderzoek naar gedaan is mbt comorbiditeiten en/of evt misdiagnose en of dat het verschil zou kunnen verklaren. ook als open vraag maar natuurlijk wel gekleurd door mijn eigen interesses/diagnoses/omgeving.
hoop iig dat ik niemand geinvalideerd of onzeker heb laten voelen in zn diagnose en problematiek door mn focus op cptss (later) in de discussie of mn vraagstellingen :hugs:

4 likes
#3094

Ja daar kom ik echt niet voor in aanmerking. Was al een uitzondering dat ik toch de doorverwijzing voor cgt kreeg. Dus hopelijk gaat het me wat nieuwe handvaten geven.

#3095

ik hoop dat ze goed kunnen aansluiten bij jouw hulpvraag.
Het blijft altijd een zoektocht, zowel naar de juiste vorm van hulp als naar een behandelaar die met je meedenkt. :hugs:

2 likes
#3096

Ik volg nu mbt. Had ik nog nooit van gehoord, mijn hulpvraag omvatte eigenlijk een herhaling van schema therapie maar toen boden ze mbt aan. En dat doe ik nu een jaar, veel baat bij. Maar heb wel naast adhd nog andere diagnoses waarbij die therapie passend is. Maar denk dat 99% van de mensheid er wel belang bij zou hebben

2 likes