Hahahaha ik lees ook mega half nu, moet hier echt voor gaan zitten en geen zin
1 like
Ja maar ik denk wel dat de moeilijkheden ( die in volksmond adhd worden genoemd) door een andere neurobiologie teweeg worden gebracht maar goed het zou goed kunnen dat mijn studie ook de artikelen niet goed heeft geïnterpreteerd hè, op groepsniveau en niet individueel. En dat dit dus bepaalde klachten kan veroorzaken, door andere neurobiologie, en dat als je de klachten op een bepaalde manier sorteert en groepeert en je er voldoende hebt het adhd wordt genoemd. En dat adhd als label niet een oorzaak is (want verzameling van symptomen), maar m.i. is een andere neurobiologie wel een oorzaak kan zijn van kwetsbaarheden zoals slechte impulscontrole, etc.
Ja nee nu verwoord ik ook niet alles goed maar das ff lastig blijkbaar dus ik ga weer even uit dit gesprek 
2 likes
Ik zag hoe groot de post was en ik had zoiets van; TLDR
14 likes
Zoveel tekst kan mijn brein echt niet aan, haha
5 likes
.
ja ik ben het deels met je eens dat het goed is om het over klachten te hebben in plaats van labels en daarin te onderzoeken, maar het is toch belangrijk om goed te kunnen herkennen en daarvoor is wel specifieke kennis over trauma (en daarbij onderzoek en het ‘label’) nodig. het is hartstikke fijn om het niet over labels te hebben met je patienten maar het is wel belangrijk om aan symptomen te kunnen herkennen dat er een vorm van (ook complex of niet ‘specifiek’) trauma zit, zodat je iemand daar op een veilige manier bij kan helpen of kan doorsturen wanneer dat niet jouw expertise is.
en dat is lastig, juist omdat het weggestopt kan zitten, omdat mensen soms zelf niet eens doorhebben dat wat ze hebben meegemaakt traumatisch is geweest, en bijv complex trauma vanuit emotionele verwaarlozing zo veel niet concreter en specifiek kan zijn dan bij ander soort (c)ptss, en omdat het er voor verschillende mensen inderdaad heel anders uitziet. je kunt er ook niet altijd emdr op doen, naar mijn mening is somatisch werk ook bijna onmisbaar en moet dat vergoed gaan worden, en de insteek van de behandeling is op bepaalde punten ook anders dan bij ander soort (c)ptss, en ook dat verschilt vast weer per persoon. maar dat maakt de kennis erover ook juist veel belangrijker omdat er in het slechtste geval, ook al is dat totaal onbedoeld, veel schade aangericht kan worden met hertraumatisering, dissociatie, of crisis tot gevolg.
dus meer kennis en onderzoek naar cptss is imo gewoon heel erg nodig om passende en vooral veilige behandeling te kunnen bieden (en ontwikkelen), en daar hoort dus idd wel een classificatie bij.
het gaat (mij) uiteindelijk vooral om veilige passende behandeling en het voorkomen van hertraumatisering of het niet tot de kern kunnen komen waardoor mensen voor altijd rond blijven lopen met hun klachten. en misschien een beetje heftig om te zeggen maar in het ergste geval kan dat wel de dood tot gevolg hebben. nou goed het gaat niet helemaal meer over adhd, was niet helemaal de bedoeling om het topic te kapen ook, excuus!
3 likes
Dankje, de diagnose was niet voldoende. Blij dat het nu bevestigd is.
5 likes
Ik heb nog niet zo lang de diagnose ADHD en ga nu na overleg met de psychiater met langwerkende methylfenidaat starten. Hij was er echt heel lovend over wat het voor je kon doen dus ik ben heel benieuwd!
Het enige waar ik bang voor ben is slapen, want dat gaat bij mij al super slecht. Dus ik hoop dat ik één van die ADHD’ers ben die beter slaapt ermee.
Ik slaap er zeker niet slechter door, ik sliep vroeger ook slecht. Als tiener heel erg slecht door piekeren en druk hoofd en als twintiger ook vaak, maar dat had ermee te maken dat ik mijn dag en nachtritme omgooide.
Nu ben ik inmiddels al 40 en slaap prima, als ik slecht slaap is het hormonaal of door een zere rug 
Ik denk zelfs dat medicatie het verbetert, ik slik sinds een half jaar weer langwerkende methylfenidaat en slaap verassend goed de laatste tijd. Misschien juist wat meer rust en regelmaat in m’n leven hierdoor.
Maar ik slaap ook goed op een dubbele espresso, dus ik ben ook niet helemaal normaal.
4 likes
Oh fijn dat het voor jou zo lijkt te werken, ik hoop bij mij ook! Ik heb ook een omgedraaid dag- en nachtritme, wat ik heb ‘opgelost’ door met name late diensten te doen op mijn werk. En ik gebruik dan slaapmedicatie voor de vroege dagen. Maar inderdaad als ik dan wakker word, gaat mijn hoofd ook meteen aan.
Ik kan overigens ook prima slapen op koffie! Maar mijn psychiater vertelde vandaag dat ADHD’ers wel vaker anders reageren op stimulerende middelen (drugs met name, maar cafeïne kon ook).
Ik kan je vertellen dat ik als slechte slaper zeker slaperiger word van (langwerkende) methylfenidaat. Was een van de eerste bijwerkingen die me opviel (ik ben na mijn ‘proefritje’ methylfenidaat echt K.O. op de bank gegaan toen ik thuis kwam haha). Dus ik duim dat dat voor jou ook zo is!
2 likes
Ik word ook moe van koffie 
toch stug tering veel blijven drinken want lekker
4 likes
Weet niet of dit aan mij ligt… vast wel.
maar hoe bedoel je ik bedoel dit niet kut? Vind dit echt een hele aanmatigende post naar iemand die werkt als psycholoog? In dit hele gesprek heb je echt een hele arrogante houding m.i.
5 likes
Ik ben vijftien jaar geleden gediagnosticeerd met ADD maar ik merk dat ik er nu weer zoveel last van heb. Mijn hoofd loopt echt te vaak over, ik doe op werk the bare minimum maar daar word ik ook niet blij van, en ik stort me weer in van alles wat ik na een paar weken zat ben. Dus nu wil ik weer in therapie en eventueel medicatie maar dan moet je dus eerst naar de huisarts en dan op de wachtlijst en pff. Ik wil gewoon af en toe rust in mijn hoofd.
Ik moest laatst wel lachen om een sollicitatiegesprek waarin ze zeiden: je komt heel kalm en bedachtzaam over. Ja maar niet in m’n hoofd.
3 likes
Zo herkenbaar. Alsof ik het zelf zou hebben geschreven.
Bij mij is het weer heftiger geworden nadat ik een kind heb gekregen (tijdindeling van de dag, algehele chaos die ik niet wil overbrengen op kind en tijd voor mezelf speelt daarbij een rol) en daarbij sinds twee jaar ook een andere baan waar ik niet helemaal happy ben en enorm loop te slacken.
Ik ben dus naar de HA gegaan en zij kon me wel medicatie voorschrijven zonder doorverwijzing naar een psychiater. Wel omdat ik eerder, lees 15 jaar geleden, deze medicatie in deze dosis gebruikt heb.
Het helpt me wel. Er is meer orde in mijn dag en heb minder moeite met me tot dingen zetten. Moet vooral zeggen dat het me vooral thuis helpt tot nu toe. Op mijn werk in het begin ook wel, maar nu al weer een tijdje niet. Maar dat heeft er vooral mee te maken dat ik m’n werk momenteel niet zo leuk vind, maar het ook heel lastig vind wat ik dan wel wil. Qua focus en organisatie gaat het wel wat beter, maar doe alsnog vaak te weinig.
Misschien helpt het je in ieder geval even tot je therapie kunt krijgen. Dat is iets waar ik zelf nog over twijfel of ik het wil.
Ik hoor ook altijd dat ik zo relaxed overkom haha.
2 likes
ik ben juist zoveel beter gaan slapen van (langwerkende) methylfenidaat! ik ben m’n hele leven een moeilijke (in)slaper geweest, altijd liggen woelen en piekeren en tot midden in de nacht wakker, ook als kind al. vooral op zondagavond, dan lag ik uren wakker want morgen weer naar school/werken. sinds ik medicatie gebruik, komen dit soort nachten eigenlijk gewoon niet meer voor. ik ga liggen en val meteen in slaap. ik lig niet meer te piekeren, na te denken of te malen of iets. het is stil in m’n hoofd en ik kan slapen, zo’n verademing. het maakt bij mij ook niet uit of ik m’n medicatie later op de dag neem, ik slaap alsnog goed. juist als ik het een keer vroeg op de dag genomen heb (voor mijn doen vroeg, zeg 7.00u), dan slaap ik 's avonds slecht in omdat het dan dus al is uitgewerkt haha. ik heb wel eens gehad dat ik overdag weinig te doen had en dus geen medicatie genomen had, dat ik zelfs om 19u nog snel 5mg kortdurende genomen had, zodat ik dan 's avonds in ieder geval fatsoenlijk kon slapen. klinkt heel stom maar het is echt een uitkomst voor mij!
2 likes
@Nefertiti
Als je de diagnose al hebt kan je huisarts je misschien wel methylfenidaat voorschrijven hoor, dat had ik toen ook gedaan omdat ik op de wachtlijst moest voor een psychiater.
Ik kreeg laatst bij een cursus ook de opmerking dat ik zo netjes en georganiseerd was hahaha, dat is echt alleen omdat ik het mezelf moest aanleren omdat het anders totale chaos wordt
@Rose_Gold
Ik kan ook beter slapen met medicatie, vroeger lag ik heel lang wakker omdat mijn hoofd nog zo druk was met van alles, maar ik ben nu binnen 5 min al aan het dromen
2 likes
Ik heb vijftien jaar geleden een paar maanden Ritalin gebruikt en ik vond het niet heel fijn. Ik viel er ook veel van af en nu mag dat wel, maar destijds was ik al best dun. Ik ga sowieso wel een afspraak met de huisarts maken en misschien wil ze wel iets anders voorschrijven.
En ja die kinderen. Ik zat me net te bedenken waarom het erger is sinds ik kinderen heb en het is ook gewoon omdat ik nu twee externe factoren heb die ook continu om aandacht vragen, letterlijk en figuurlijk.
@Miss.Verstand ja ik ben ook best netjes en georganiseerd op z’n tijd. Maar dat is dan ook vaak meer een vorm van uitstel of juist hyperfocus op het georganiseerde en nette maar het verder uitvoeren lukt me niet. En ook een coping mechanism die best lang heeft gewerkt. Maar nu heb ik duizend lijstjes en ik voer geen drol uit.
3 likes
Door de stelligheid waarmee het ging ben ik wel geneigd te stoppen met reageren en uitleggen en mezelf erin vastdraaien, dus ik voelde hem ook wel.
Anyway, door deze hele discussie en de termen, je moet het iets kunnen noemen dus ik noem het gewoon adhd als ik erover praat. Dat hele omslachtige ‘ja de symptomen die samen adhd worden genoemd’ maakt het een onnodig moeilijk gesprek. Dan mag je nooit meer een term gebruiken. Depressies? Nee is een verzamelnaam van de symptomen. Borderline? Nee dat is een verzamelnaam. Wordt nogal lastig communiceren. Maar @boonie : ik denk, en dat is ook wat ik geleerd heb in mijn 8 jaar studies, dat er wel degelijk neurobiologische verschillen zijn in breinen van mensen met adhd (net als bij autisme) in vergelijking met mensen die, laten we het neurotypisch noemen, zijn. Hoe die verschillen zijn ontstaan is een combinatie: genetica en niet goed ingespeeld op de specifieke behoeften als kind (kan trauma zijn, kan gewoon al zijn dat een ouder niet wist om te gaan met een kind wat gevoeliger is voor prikkels, afleidingen en interne of externe drukte). Het ene kind heeft ook meer last of is erger belast. Het is een spectrum. Je brein is natuurlijk continu in ontwikkeling en past zich hoe langer iets duurt aan: ook trauma, depressies, etc: is vaak gewoon terug te zien in hoe je brein werkt en hoe het reageert. Het is zo’n ingenieus orgaan.
Ik denk inderdaad dat adhd in vrouwen onderbelicht is, in ieder geval: de symptomen die adhd worden genoemd. Omdat vrouwen meer geleerd hebben aan te passen, door die omgevingsfactoren grotendeels. En dan heb je ook nog gewoon verschillen in uiting. Mijn zus is tering druk. Ik ben intern heel druk maar uit dat met name in vrij subtiele fysieke onrust, de hele dag onrust in mijn hoofd/gesprekken/liedjes/associaties, en onrustig slapen. Ik ben waarschijnlijk ook meer aangepast omdat mijn zus al veel ruimte innam en ik aan alles merkte dat er geen ruimte was voor nog meer onrust. Dat is dus zo’n ‘trauma’ wat erin sluipt: je gaat jezelf wegcijferen. Meisjes zijn hiertoe wat meer geneigd dan jongens, die over het algemeen meer externaliseren.
ADHD en trauma gaat vaak samen, maar ook simpelweg doordat er vaak niet goed gereageerd wordt op de mensen met adhd/niet aangesloten wordt bij hun behoeften die toch afwijken van de norm. Dus ja schematherapie sluit vaak aan, want daar ga je kijken naar die onderliggende behoeften en wat iemand nodig had gehad. Dat is minder symptoom bestrijdend dan andere therapievormen zoals CGT (je moet ‘anders denken’ - nou dat werkt bij mij in ieder geval niet: die gedachten gaan maar door) . Maar symptoombestrijding is gewoon sowieso een ‘GGz probleem’. Al die dsm classificaties worden vaak eerst bestrijd met symptoombestrijding en vaak blijven problemen dan niet weg want onderliggend gaat het vaak dieper: niet gezien voelen, onzekerheid, óf kwetsbaarheden in het brein zoals een ontregeld dopaminesysteem.
10 likes
Ik ga even een minder opbeurende reactie plaatsen, want het had bij mij wel echt een negatief effect op mijn slaap. MAAR dat is inmiddels bijna helemaal weg, en af en toe denk ik ook dat ik er zelfs beter door slaap! Ik moest er alleen heel lang op instellen, mijn bijwerkingen zijn ook vrij heftig in het begin. Sommige mensen zeggen dat je drie weken moet wennen aan medicatie, maar voor mij was het denk ik eerder twee maanden :’)
Bij mij kwam het meer door rebound dan de medicatie zelf, alsof alle chaos die ik in de rest van de dag niet in mijn hoofd had gehad in één keer kwam opzetten. Normaal val ik in slaap door mijn gedachten de vrije loop te laten, maar nu waren die zo aggressief door aan het tetteren dat dat niet meer werkte. Sommige mensen nemen daardoor 's avonds nog 5 miligram, maar dat heb ik nooit geprobeerd. Het enige wat bij mij werkte was uiteindelijk echt op tijd naar bed gaan ('s avonds was er wel een window waarin ik heel moe was, als ik die miste was ik fucked), mijn telefoon ver weg van me houden en heel, heel consequent mijn medicatie innemen in die beginfase (op vaste tijden, ook niet stoppen in het weekend). Nu heb ik echt alleen de positieve effecten, het had alleen wel een beetje geduld nodig 
2 likes