Actieve meditatie schijnt een goede optie te zijn.
Staat bij de link wel uitgelegd hoe het werkt. Misschien nog een optie als ‘gewoon’ mediteren niet werkt.
De muziek van cigarettes after sex is op een bepaalde manier gemaakt dat het slaapliedjes nabootst oid. Ook nog een idee om aan te zetten en naar te luisteren. Of andere rustige muziek. Liggen en luisteren
Ik herken dit echt.
Wat ik soms ook vervelend vind dat ik echt weken lang kan blijven denken dat ik ergens heen moet. Ik moet bijvoorbeeld nu naar TKMAX en kan dat niet loslaten.
Zo herkenbaar. Ik heb nu besloten dat ik plastic doosjes nodig heb, dus ik heb op 100 webshops (grove schatting) winkelmandjes gevuld, maar omdat ik dan niet aan de verzendkosten kom ga ik die hele webshop afstruinen om te kijken of ik nog iets nodig heb. En dat dan x100.
En ik me maar afvragen waar de tijd heen gaat en wat ik nou eigenlijk doe op een dag.
Haha wow zo’n herkenbaar iets waar ik nooit bewust bij stil heb gestaan dat ik het doe😂
Hebben jullie dat ook, bij elke nieuwe date of een nieuw persoon die ik ontmoet, ben ik direct zo enthousiast erover. Bij ‘nieuwe vrienden’ minder dan daten, maar als ik het idee heb dat mensen voor mijn gevoel niet net zo enthousiast of hun best doen als ik, dan raak ik best wel persoonlijk beledigd.
Ik ben tegenwoordig niet eens zo’n blij ei als vroeger meer. Veel rustiger en met de medicatie hoor je me ook bijna niet meer. Maar soms denk ik echt: zijn mensen nou gewoon zo niet geïnteresseerd of ben ik te veel geïnteresseerd in hen? Ben de afgelopen jaren echt de kat uit de boom aan het kijken met iedereen. Na mijn studie ben ik in mijn ‘nieuwe’ stad blijven hangen maar veel mensen zijn juist vertrokken van hier. En de mensen waar ik regelmatig mee omging, daar is het contact tijdens covid mee verwaterd, dus daar heb ik na genegeerde berichten ook maar bewust afstand van genomen.
Nu heb ik wel hobby’s en vind ik altijd wel iemand om iets mee te doen etc. maar ik merk dat ik het altijd wel gemist heb om niet net als anderen echt een groepje op te bouwen hier. Ik dacht dat ik er een had, maar toch niet 
Al mijn echte vrienden wonen ergens anders, niet ver maar wel circa 30 min trein steeds. Ik zie ze ook wel regelmatig en spreek veel via whatsapp. In mijn eentje vermaak ik me hier eigenlijk ook wel prima maar dan zie ik op insta ofzo toch ook weer vriendengroepen die samen dingen doen en denk ik: had ik eigenlijk ook wel graag gewild. Denk dat ik dat het lastigste vind aan volwassen worden, nieuwe vrienden maken/hechte banden creëren.
Heel herkenbaar dit!
Het is al duizend keer gevraagd maar ik kom er in mijn hoofd niet uit
Wat zeg je tegen de huisarts wanneer je denkt dat je adhd hebt en je wil een afspraak maken?
Alles klinkt zo stom en onduidelijk ofzo en ik merk dat ik echt een deeprooted angst heb dat ze me gaan uitlachen ofzo omdat ik 27 ben en er niet eerder mee kwam
@Deurklink ik was 30 toen ik naar de arts ging met die vraag. Legde uit dat ik heel m’n leven eigenlijk al tegen wat dingen aan loop en zelf het vermoeden had dat het wel eens ADHD kon zijn. Ze vroeg toen waar ik dan tegen aan liep, waarom het nu zo in mijn leven speelde dat ik het onderzocht wilde hebben en wat ik van het krijgen van een diagnose verwachtte. Ze legde me uit dat wat zij als huisarts eigenlijk wil proberen in te schatten: is deze patient misschien wat chaotisch van karakter of is er mogelijk meer aan de hand? Bij mijn huisarts volgt er normaal gesproken als ze dat laatste vermoeden eerst een gesprek met POH en daarna eventueel doorverwijzing. Kennelijk had ze alle info die ze nodig hebben al tijdens dat consult opgedaan en dus belde ze ‘s middags na kort intern overleg met POH dat ik een doorverwijzing kreeg.
Toch echt een agenda bijhouden, hoewel ik dat ook graag enorm verpest.
En ook maar een agenda ipv meerdere zoals ik graag doe.
Kan je wat meer vertellen waar je in vast loopt?
Die lijst wil ik wel haha!
Help me onthouden; ik wil mijzelf ook altijd helpen met boeken. Maar ik verpest ook altijd alles, alsof ik dan bewust mijn leven wil verpesten.
Toch is terug naar de basis, dus wat vind ik belangrijk en belangrijkste dingen in mijn agenda zetten toch wel stap 1.
Ik heb vandaag 6u nodig gehad om dat met mijn agenda te doen.
Wat klote dat je daar nog steeds tegen aan loopt! Denk je wel dat de medicatie voldoende werkt?
Ik maak iedere week een weekplanning. Dus niet per dag zoals vaak in een agenda maar echt per week, anders heb ik geen overzicht. Dat maakt het voor mij inzichtelijk waar mijn pijnpunten liggen en waar mijn energie op leeg loopt.
De weekplanning hang ik op de wc omdat ik anders vergeet erop te kijken. Deze plan ik meestel voor 2 a 3 weken vooruit. In het begin gaf ik mijn dagen een cijfer (dit vond ik echt een hels karwei. Een weekplanning + me eraan houden + mijn dag een cijfer geven). Het heeft er wel voor gezorgd dat ik nu weet wat mijn knelpunten zijn. Dat ik weet wanneer ik biv een middag vrij moet plannen. Dit plan ik dan ook echt op de weekagenda. Ik probeer hierbij echt naar de voordelen te kijken: ik slaap rustiger omdat ik niet loop te malen wat ik nog moet doen, ik heb meer overzicht, ik heb bijna geen dubbele afspraken meer etc etc. Heb het er wel echt in moeten stampen en soms gaat het weken ook wat minder. Maar daar probeer ik me dan bij neer te leggen (dat is klinkt makkelijker dan het is) maar door niet al te boos op mezelf te worden, hou ik het wel vol. Anders ben ik meteen gedemotiveerd omdat ik niks kan.
Als ik moeite heb met mijn weekagenda vraag ik bijvoorbeeld mijn vriend om me te helpen of een vriendin.
Qua huishouden heb ik een opruimcoach in de arm genomen omdat ik gewoon echt niet wist hoe ik moest schoonmaken en opruimen, dat heeft me mega geholpen om dingen logischer te doen. Daardoor is het weer makkelijker behouden.
Sorry als het helemaal niks voor je is maar mij heeft het in ieder geval geholpen!
Edit: ik lees je berichtje nog een keer en ik geef helemaal geen antwoord op je vraag en geef ongevraagd advies 
. Sorry!
Heeft voor mij in ieder geval veel dingen makkelijker gemaakt! Mijn huis is nog steeds niet helemaal opgeruimd - dat kan ook niet na het zoveel jaar te hebben verwaarloosd. Maar stapje voor stapje is alles veel logischer en kan ik dingen daardoor ook weer makkelijker terug leggen (omdat ik weet waar het hoort). En dat zorgt ook wel voor vreugde momentjes en dat ik niet constant voel “ik kan dit niet”.
Ik had nog een edit toegevoegd aan mijn vorige bericht. Ik las je berichtje nog een keer en gaf helemaal geen antwoord op je vraag maar gaf vooral ongevraagd advies. Sorry daarvoor!
ik had nog één ritalin tabletje in de strip zitten en wilde die in m’n pauze op werk nemen, glipt hij uit m’n handen zo de wasbak in 
probeerde hem nog uit het putje te grijpen maar het is een kraan met sensor dus toen kwam het water en was het byebye ritalin het was een intense dag haha
Ik had eindelijk moed verzameld om te bellen, is de praktijk een week dicht 
Dus nu maar een mail gestuurd, wat eigenlijk niet mag, maar anders ben ik echt bang dat ik het nog een jaar uitstel omdat ik er zo tegenop zie. Nu weten ze het in ieder geval.
hé wat goed, je hebt de eerste stap genomen! 
Ik herken dit echt heel erg, ik wil al een dik jaar een afspraak maken maar vind het zo eng dat ik het maar blijf uitstellen (want druk met afstuderen, dan weer een nieuwe baan, nu heb ik er echt geen zin in want vakantie etc.). Ik heb zelf ook besloten om morgen eindelijk de huisarts te gaan bellen en als ik het nu hier zo opschrijf moet ik het wel doen want nu staat het zwart op wit. Heel knap dat jij de stap nu eindelijk hebt genomen!
Zo herkenbaar! You got this! We kunnen dit
