Ik deel helaas vaak die angst voor de toekomst. Toevallig laatst een hele pan vol met kersensap in onherkenbare zwarte kool weten te veranderen omdat ik compleet vergeten was iets op het vuur te hebben gezet. Blijkt dat in onze woonkamer niks te ruiken is voor weetikveel hoeveel uur, terwijl het hele huis onder de rook zit. Het meest geruststellende voor mij is dat ik het sowieso van beide ouders geërfd heb en het is hun (met plezier zelfs) ook gelukt. Gezin van 5 kinderen waarvan 3 verschrikkelijk lang vreselijke pubers waren. Dus daar probeer ik aan vast te houden, misschien helpt het.
En proberen nu vast te leren hoe dit soort dingen in de toekomst te voorkomen, zoals die binnenkort verplichte rookmelder maar eens kopen (en vast maar wat backups)en voortaan altijd wekkers zetten zelfs voor de meest onbenullige dingen
En misschien is dit geen adhd ding maar ik heb het gevoel dat ik beter voor anderen kan zorgen vaak dan voor mezelf. M’n katten zijn bijvoorbeeld de reden dat ik optijd opsta want ik vind zorgen dat zij eten hebben wbelangrijker dan dat ik zelf ergens optijd kom of een productieve dag hebwie weet gebeurd dat ook zodra je kinderen hebt? Dat hoop ik zelf tenminste
bijv bij het naar bed brengen. Als hij dat doet en ik loop even de kamer in dan zijn ze gelijk weer helemaal wakker haha. Met zijn rust krijgt hij heel veel dingen gedaan die mij niet lukken.
Overigens zit ik nu op een stuk meer.
)
Verder ren ik al een paar dagen als een kip zonder kop rond.
love it.
