Dat laatste herken ik! De katten zijn hier sowieso life savers geweest. En nog meer omdat 1 van de 2 twee maal daags medicatie moet (insuline) en hij daardoor echt afhankelijk is van mij. Hier is dat net zo goed. Maar ik heb dat bijvoorbeeld ook met klusjes voor/bij anderen. Daar kan ik gewoon meteen een deur in een PAX-kast zetten, terwijl in mijn eigen kast de deur er al maanden naast staat.
Dingen aan laten staan etc gebeurt hier niet, maar ik denk dat mijn ongediagnosticeerde dwangneurose* daar de reden van is. Anders zou ik het vast wel vaker doen.
*Ik voldoe aan alle kenmerken, maar niet voor de verzekering. Zoals mijn psycholoog uitlegde: ‘Als je geen uur per dag minimaal bezig bent met dwang heb je het niet volgens de verzekering.’ Complete onzin, maar goed.
Ik heb zelf trouwens ook jaren gedacht dat ik geen kinderen op zou kunnen voeden (naast dat ik ze destijds niet wilde), maar nu misschien wel. Wel met een stabiele partner, want alleen zou ik dat echt niet kunnen (Wat mijn moeder wel gedaan heeft met sowieso autisme (geen diagnose) en misschien ADHD).