Herkent iemand dit misschien:
Als kind zijnde vond ik het erg leuk om te lezen, maar inmiddels lijk ik er thuis de rust niet voor te kunnen vinden? Dan hoor ik anderen enthousiast over lezen en boeken praten en dan wil ik dat ook, maar somehow kom ik er gewoon niet aan toe. Op vakantie lukt het me íets beter maar ook niet zoals vroeger
13 likes
Jepp als kind las ik zo snel een boek uit. En dat vond ik zo fijn om te doen. Maar nu leid alles af en kom ik niet voorbij de eerste bladzijde.
2 likes
Ja heb ik ook! Denk dat t ook gewoon door mn telefoon komt? Altijd weer de neiging even te kijken erop als er een berichtje binnenkomt of ook zomaar, en voor ik t weet ben ik weer eindeloos aan het scrollen door allerlei apps enzo in plaats van mn boek te lezen 
5 likes
Ik heb dit ook gedaan een tijdje terug; en werd bij mij (nadat ik EINDELIJK alles ingeleverd had) snel goedgekeurd.
Heb daar echt jaren tegenaan zitten hikken.
Nou ja maar echt 
en ik vind het dan ook weer zonde dat ik 2 uur lang op tiktok heb zitten scrollen terwijl ik graag wilde lezen maar dat dan niet doe. En dan word ik een soort van boos op mezelf.
Ik heb wel eens geprobeerd mijn telefoon op vliegtuigstand te zetten om vervolgens te gaan lezen. Maar dat werkte averechts want dan werd ik juist onrustig
2 likes
Ohh wat mega fijn! Moest je veel aanleveren?
Zeker weten. Ik ‘dwing’ mijzelf nu met een hoofdstuk lezen. Want dan ben ik blij dat ik wel heb gelezen en kan ik de keuze maken om door te gaan.
Mijn telefoon moet wel verder weg liggen want anders ben ik toch benieuwd of ik ergens een reactie op heb.
2 likes
Ja dat is wel herkenbaar. Al lees ik nog steeds heel veel, het is niet meer zoals vroeger. Wat bij mij helpt als het overloopt, is kinderboeken lezen. Of boeken die ik al ken. En niet teveel druk leggen op hoeveel je leest. Al is het maar vijf minuten.
Ik heb nu zelf een timer ingesteld op mijn telefoon die bijhoudt hoelang ik op internet zit etc. En dat helpt wel moet ik zeggen om het in te perken. Al zit ik er nog teveel op vind ik zelf.
Ik heb ook een doosje waar ik mijn telefoon dan in opberg en dat ding ligt nooit op mijn slaapkamer. Dus elke avond lezen in bed gaat eigenlijk altijd goed. Misschien nog een idee!
2 likes
Ja, heel herkenbaar. Weet ook hoe het komt bij mij, namelijk 1. de afleiding van m’n mobiel, 2. het feit dat lezen op middelbare school ineens een verplichting was en dat de lol eraf haalde en 3. verwend zijn door Instagram reels en korte tweets die binnen 10 seconden al een leuk gevoel geven, terwijl je bij een boek langer nodig hebt om erin te komen.
Sinds ik overspannen ben geweest doe ik het weer meer. Het helpt voor mij om m’n telefoon echt in een andere kamer te leggen. Als ik tijdens het lezen iets bedenk wat ik niet wil vergeten, spreek ik het in op m’n Apple Watch. En het helpt me ook om mezelf niet te pushen om ‘goede boeken’ te lezen. Ik mag gewoon lezen wat ik wil. Het helpt me ook om in de opgeruimde slaapkamer te zitten met kaarsjes aan en hele zachte instrumentale gitaar muziek op.
(Haha hoop dat iemand er iets aan heeft. Heb het gevoel dat ik dankzij m’n adhd de laatste jaren echt steeds meer trucjes en tactieken kan bedenken om de nadelen van adhd te tackelen, dus vind het heel leuk om te delen.)
5 likes
Nee het is volgens mij maar 1 formulier… maar je moet dat laten ondertekenen door je decaan en daarna door een arts. Vond ik wel gedoe met inscannen/uitprinten etc. Vooral mijn huisarts, daar wist ik al van dat hij daar niet zo van is.
1 like
Vind de handeling printen en inscannen sowieso buiten gewoon moeilijk 
. Dus ik snap het helemaal. Wel fijn dat het is gelukt!
1 like
Ik lees mijzelf thuis voor, omdat ik anders niets meekrijg. Zo lees ik langzaam, maar ik lees weer.
1 like
Ja, maar ik denk ook door mijn manier van lezen en die komt dan denk ik wel weer door de adhd. Ik kon als kind al niet een boek neerleggen en weer oppakken. Hij mòest in een stuk door uit, waarin ook plaspauzes zover mogelijk werden uitgesteld en ik gevoed bleef door af en toe een pakje drinken en een bakje eten gebracht te krijgen. Zodra ik moest stoppen pakte ik dat boek maandenlang tot nooit meer op. En dat heb ik nog steeds maarja vrij weinig momenten waarin ik eventjes lekker 12 uur lang of meer kan doorlezen tegenwoordig. Mijn halve oplossing is audioboeken. Die kan ik dan de hele dag door luisteren (op 1,25 speed 
)op momenten dat ik er niet helemaal bij hoef te zijn. (Lunchpauze, tijdens klaarmaken in de ochtend, tijdens het koken) maar als ik die dus langer dan een dag niet hervat heb is het ook doei doei tot over een paar maanden misschien. Ben dan ook vaak het volgende moment dat ik weer wil oppakken uitgekeken op dat boek. Het is hyperfocus en gaan of niet 
4 likes
Dat van niet stoppen kunnen herken ik! Maar. Het is te trainen om. Korte stukken te lezen. Dat kost wel tijd maar het is mij uiteindelijk gelukt. Al heb ik het nog steeds hoor als een boek heel leuk is dan wil ik alleen maar lezen. Dat doe ik dan ook of ik lees op elk vrij moment haha.
Met lastigere boeken en non fictie vind ik het nog steeds een gedoe. Regelmatig kom ik dan maar tot de helft terwijl ik het wel interessant vind. Er zit dan grwoon teveel tijd tussen waardoor het niet lukt.
3 likes
Tot een paar jaar terug las ik heel veel (en schreef ik recensies over boeken), maar de laatste paar jaar is het echt veel minder geworden. Lees nog wel meer dan gemiddeld. Ik houd wel echt van audiobooks.
2 likes
Net terug van de psycholoog en uitslag gekregen van het adhd onderzoek.
Er is een combinatie adhd/add/autisme uitgekomen. Lekker vaag en ook wel ingewikkeld omdat er ook nog trauma meespeelt wat elkaar allemaal overlapt.
Volgende afspraak is met een psychiater om te kijken of medicatie me zal kunnen helpen.
Vind het wel spannend allemaal, en zo jammer van al mijn jaren dat ik zo in de knoop heb gezeten met mezelf. Ben 35+, maar wel blij dat ik de stap heb genomen om hulp te zoeken. Kan wel janken 
Ik vind die gesprekken steeds ook zo ongemakkelijk. Zoveel vragen en bang om het fout te doen, of ik het wel goed kan vertellen allemaal. Nouja, wordt vervolgd
17 likes
Bedankt voor je lieve en uitgebreide reactie 
Mooi voorbeeld van die schoenen!
Je mag me wel pm’en als je nog wilt
Ik begin te overwegen om mezelf toch te laten testen op adhd/add. Ik loop tegen best veel dingen in mijn privé+professionele leven aan, welke ik mezelf soms verwijt terwijl de kans op dat moment heel groot is dat dit gedrag mogelijk samenhangt met add/adhd. Ik zou met een evt. diagnose hopen wat berusting en handvatten te vinden. Maar pffff is ook weer zo’n gedoe en ik heb eigenlijk geen zin om hier tijd voor vrij te maken. En daarnaast, ik ben zelf hulpverlener en weet wat wel/niet werkt bij add/adhd en toch lukt het me niet daar naar te leven. Waarom zou een diagnose dat opeens doen veranderen?
Misschien dat een diagnose je de erkenning kan geven dat je je klachten serieus neemt en hulp mag vragen bij de dingen waar je tegenaan loopt?
Ook al weet je dingen, het is een stuk moeilijker om ze echt te doen / gewoontes te veranderen.
Je zou het kunnen zien als een vorm van zelfzorg om het eens uit te laten zoeken. Dan heb je voor jezelf de moeite genomen om te kijken waar je klachten nou precies vandaan komen.
Ik heb zelf bijv. last van angsten en weet door mijn studie daar ook veel vanaf maar zelf die kennis toepassen op mijn leven vind ik echt lastig. Daarvoor schakel ik inmiddels ook hulp in van een ander omdat ik anders blijf hangen in bepaald gedrag wat mij tegenhoud in mijn leven.
4 likes
Denk dat je als hulpverlener misschien ook met een te brede blik weet wat wel en niet werkt, wat wel en niet adhd is. Maar nu gaat het vooral om wat specifiek voor jou zou werken en dat is een stuk lastiger om zelf te bedenken. Bij mijn groepstherapie bleek iedereen elkaar te kunnen helpen met waardevolle tips/trucs, maar niemand echt voor zichzelf direct. Je bent ook harder voor jezelf vaak wellicht werkt dat ook tegen. Ik kan nog zo goed de trucs voor mezelf kennen, als ik het mezelf niet gun/mezelf een aansteller of imposter vind werken ze vaak alsnog niet
3 likes