Dat van niet stoppen kunnen herken ik! Maar. Het is te trainen om. Korte stukken te lezen. Dat kost wel tijd maar het is mij uiteindelijk gelukt. Al heb ik het nog steeds hoor als een boek heel leuk is dan wil ik alleen maar lezen. Dat doe ik dan ook of ik lees op elk vrij moment haha.
Met lastigere boeken en non fictie vind ik het nog steeds een gedoe. Regelmatig kom ik dan maar tot de helft terwijl ik het wel interessant vind. Er zit dan grwoon teveel tijd tussen waardoor het niet lukt.
Tot een paar jaar terug las ik heel veel (en schreef ik recensies over boeken), maar de laatste paar jaar is het echt veel minder geworden. Lees nog wel meer dan gemiddeld. Ik houd wel echt van audiobooks.
Net terug van de psycholoog en uitslag gekregen van het adhd onderzoek.
Er is een combinatie adhd/add/autisme uitgekomen. Lekker vaag en ook wel ingewikkeld omdat er ook nog trauma meespeelt wat elkaar allemaal overlapt.
Volgende afspraak is met een psychiater om te kijken of medicatie me zal kunnen helpen.
Vind het wel spannend allemaal, en zo jammer van al mijn jaren dat ik zo in de knoop heb gezeten met mezelf. Ben 35+, maar wel blij dat ik de stap heb genomen om hulp te zoeken. Kan wel janken 
Ik vind die gesprekken steeds ook zo ongemakkelijk. Zoveel vragen en bang om het fout te doen, of ik het wel goed kan vertellen allemaal. Nouja, wordt vervolgd
Bedankt voor je lieve en uitgebreide reactie 
Mooi voorbeeld van die schoenen!
Je mag me wel pm’en als je nog wilt
Ik begin te overwegen om mezelf toch te laten testen op adhd/add. Ik loop tegen best veel dingen in mijn privé+professionele leven aan, welke ik mezelf soms verwijt terwijl de kans op dat moment heel groot is dat dit gedrag mogelijk samenhangt met add/adhd. Ik zou met een evt. diagnose hopen wat berusting en handvatten te vinden. Maar pffff is ook weer zo’n gedoe en ik heb eigenlijk geen zin om hier tijd voor vrij te maken. En daarnaast, ik ben zelf hulpverlener en weet wat wel/niet werkt bij add/adhd en toch lukt het me niet daar naar te leven. Waarom zou een diagnose dat opeens doen veranderen?
Misschien dat een diagnose je de erkenning kan geven dat je je klachten serieus neemt en hulp mag vragen bij de dingen waar je tegenaan loopt?
Ook al weet je dingen, het is een stuk moeilijker om ze echt te doen / gewoontes te veranderen.
Je zou het kunnen zien als een vorm van zelfzorg om het eens uit te laten zoeken. Dan heb je voor jezelf de moeite genomen om te kijken waar je klachten nou precies vandaan komen.
Ik heb zelf bijv. last van angsten en weet door mijn studie daar ook veel vanaf maar zelf die kennis toepassen op mijn leven vind ik echt lastig. Daarvoor schakel ik inmiddels ook hulp in van een ander omdat ik anders blijf hangen in bepaald gedrag wat mij tegenhoud in mijn leven.
Denk dat je als hulpverlener misschien ook met een te brede blik weet wat wel en niet werkt, wat wel en niet adhd is. Maar nu gaat het vooral om wat specifiek voor jou zou werken en dat is een stuk lastiger om zelf te bedenken. Bij mijn groepstherapie bleek iedereen elkaar te kunnen helpen met waardevolle tips/trucs, maar niemand echt voor zichzelf direct. Je bent ook harder voor jezelf vaak wellicht werkt dat ook tegen. Ik kan nog zo goed de trucs voor mezelf kennen, als ik het mezelf niet gun/mezelf een aansteller of imposter vind werken ze vaak alsnog niet
Hier de combinatie AD(H)D en autisme. Die combi maakt het in elk geval niet makkelijk om in het standaardplaatje te passen bij 1 van de 2.
Afgelopen donderdag ben ik na (uiteraard) 100 jaar uitstellen naar de HA geweest. Ik had een acute klacht, kon echt niet wachten, dus besloten om een dubbele afspraak te maken en eindelijk mijn problematiek + vermoeden te bespreken.
Had adhv dit topic een lijstje gemaakt met mijn grootste struikelblokken. Dat was een goed idee, want eenmaal voor haar neus was ik alles weer vergeten😂. Toen heb ik heel kort aan haar opgesomd hoe en wat. Dat was voor mijn HA genoeg informatie. Er bleek ook wat bekend te zijn bij haar over dit soort problematiek in de familie, waar ik niets van wist. Zij heeft adequaat gehandeld en mij direct doorgestuurd naar een GGZ praktijk zonder wachttijd (ik wist niet dat dit bestond in 2022? Maar ok). Met het vermoeden adhd/depressie. Vond dat best even slikken? Terwijl ik erheen ging met dit idee. Wel echt heel prettig hoe dat verliep. Dat gun ik iedereen!
Vandaag een telefonische screening gehad met de desbetreffende praktijk, waaruit naar voren kwam dat zij mij graag willen diagnosticeren en behandelen. Dus dat gaat al zeer binnenkort van start.
Ik ben opgelucht en heel erg nerveus, maar denk wel dat het tijd is op mijn bijna dertigste. Ben heel benieuwd wat eruit de intake gaat komen. Zal jullie op de hoogte houden.
Heel erg bedankt voor alle tips en tricks, dat heeft mij over de enorme drempel getrokken 
Zolang er geen diagnose is, kan je niet de hulp krijgen die je zou kunnen krijgen. Denk aan bepaalde therapie, maar bijvoorbeeld ook medicatie. En het is gewoon fijn om de erkenning te hebben, dat het niet aan jou ligt en dat je er niet veel aan kan doen als iets ff anders gaat dan de maatschappij verwacht.
kun je niet in NL getest worden? of wordt dat lastig qua kosten van de verzekering?
ik vind september/december en de uitslag in januari wel echt heel erg lang 
Ik ben zelf gediagnostiseerd toen ik 34 (of was het 35 
) was.
Wat ik vooral bij mezelf merkte was dat ik daarna veel meer rust had. Ik was altijd een nogal opgewonden standje, enorm streng voor mezelf, leefde naar rigide regels want ‘anders gaat het niet goed’ en ik was altijd moe. Door de diagnose heb ik veel meer een soort vrede gevonden dat het gewoon af en toe niet lukt en daar een meer dan grondige reden voor is. En daarna ben ik verder gegaan met mijn psych (en medicatie wat nog steeds wel uitzoeken is). Wat zonder een diagnose een stuk moeilijker was geweest.
Leuk artikel!
Ik woon ook in Belgie en bij mij duurde het ook wel een paar maanden, met verschillende tests over een periode verspreid. Ik verbaasde me er ook over dat het in NL zo snel kon (en naar mijn idee ook een stuk ‘eenvoudiger’ haha, ik heb ook tests moeten doen met allemaal plakkers op mijn hoofd waar allerlei hersenactiviteit mee gemeten werd , dat heb ik verder bij niemand gehoord). Worden je ouders ook in het onderzoek betrokken? Dat heeft bij mij ook veel tijd gekost. Het rapport moest ook nog bevestigd worden door een psychiater.
Ik heb zelf wel heel veel aan mijn diagnose gehad. Ik wilde het eerst zelf niet laten testen, omdat ik dacht dat eruit zou komen dat ik geen AD(H)D had, en dat ik dus gewoon een aansteller was (hoe belachelijk dat misschien ook klinkt), maar mijn psychiater (ik kampte jaren met depressies en faalangst, dus daarvoor was ik in behandeling) heeft me wel weten overtuigen. Ik kan me je behoefte aan een diagnose heel goed voorstellen, toen ik eenmaal in het traject zat had ik dat ook.
Ben je momenteel al in behandeling bij een psycholoog? Misschien kan het toch al fijn zijn om wat sessies te hebben ter overbrugging, dan kun je er al wat mee aan de slag, of er tenminste goed over praten.
Nou ik merk voorlopig van die langwerkende medicatie niks behalve dat ik er een droge mond van krijg haha, ook geen rebound effect. Even kijken of het na een paar dagen nog komt of misschien een hogere dosering nodig ofzo. Wat zijn jullie ervaringen daarmee?
Maarja als dat betekent dat het dan dubbel zoveel gaat kosten weet ik niet of ik het de moeite waard vind, misschien dan toch maar kortwerkende proberen…
hoeveel mg neem je nu? en hoeveel en hoe vaak nam je van de kortdurende? was bij mij ook echt een verschil eerst, had van de kortdurende minder nodig maar meer rebound. heb nu een hogere dosering langdurend en dat gaat prima, ook geen rebound meer!
Ik heb officieel nog geen kortdurende gehad, wel eens van een vriendin 10 geprobeerd denk ik en toen merkte ik wel een soort effect, gevoel van rust ofzo, het deed iig iets haha. Maar nu dus 18 langwerkend en ik merk volgens mij dus niks buiten die droge mond en t onderdrukt wel mn eetlust maar verder. Weet niet of je een beetje spiegel kunt/moet opbouwen ermee?
ah ja oké, de kortdurende die je hebt geprobeerd zijn denk ik 5mg of 10mg geweest? dan is 18mg langwerkend echt weinig, want dat wordt over maximaal 12 uur afgegeven. ik zit zelf op 5mg kortdurend + 36 mg langdurend en dat is voor mij de goede dosering. zou je contact kunnen opnemen met je psych om over de dosis te praten?
Ahh ja denk dat dat 10 was idd! Maar dan klinkt het wel logisch idd dat 18mg van die langwerkende mss gewoon te laag is. Hele puzzel wel zo zeg, als je t evt ook nog met kortdurend dan weer kunt combineren.
Ik heb over 1,5 week een belafspraak van de psychiater, vrees dat ie wel zodanig overbezet is dat ik dat maar gewoon moet afwachten
ja het is echt een gepuzzel in het begin hoor! het instellen kost gewoon tijd en het is voor iedereen zo verschillend.
ik heb 5mg kortdurend voor de ochtenden als ik iets gedaan moet krijgen, afspraken etc. om 13.30u neem ik dan de 36mg langdurend omdat ik om 14.00u moet werken tot een uur of 23u. heeft ook een tijdje geduurd voor we tot deze oplossing zijn gekomen, maar zo werkt het voor mij het beste.
hopelijk kun je het snel met je psych bespreken dan!