Heh waar slaat de hele vergelijking met linkshandig zijn op? ![]()
Maar met welke reden drop je dat nu in een topic waar mensen juist over hun struggles met adhd praten?
Het spijt me wel @Jumpsuit , maar je slaat nu toch echt wel de plank volledig mis. Ik dacht hier een veilige omgeving te hebben gevonden met een late diagnose, maar helaas.
En de vergelijking die je probeert te maken slaat totaal nergens op. Ben zelf toevallig ook linkshandig, maar wtf, die aanpassingen die je daarvoor maakt zijn toch totaal anders dan een adhd/ add diagnose, waar een heel lang traject aan vooraf ging.
En dat jij toevallig een paar vrienden hebt die weet ik hoe ritalin hebben weten te ritselen, geeft jou niet het recht om zo hier te praten. Kom op joh
Ja ik moet ook mn berichten verwijderen vind ik. Omdat ik niet in add/adhd geloof.
@Jumpsuit Ik vind linkshandig zijn nou niet echt vergelijkbaar met adhd. Linkshandig zijn betekent hoogstens dat knippen af en toe een uitdaging is en dat je handen wat sneller vies worden van het schrijven. Dat je er vroeger om werd geslagen is ook niet vergelijkbaar omdat het niet van toepassing is op gedrag. Linkshandig zijn staat naar mijn weten ook niet in de DSM.
Je kan vinden dat er snel gelabeld wordt, maar hier zitten veel mensen die baat hebben bij een label, omdat dat betekent dat er mensen zijn die het ook hebben en de struggles begrijpen. Het is een verklaring voor frustratie en het is fijn om te weten dat je niet alleen bent.
Jouw ervaring is n=1 en dat je dan zo stellig beweerde dat je artsen niet gelooft en vind dat er te snel gelabeld wordt, stoot je zo’n beetje dit hele topic tegen de borst en dat is niet aardig.
Wauw… ![]()
Ik had bedacht dat een handdoek kast handig was. Mijn handdoeken lagen nu altijd samen met lakens en dekens en niet handig (en wie houd ik voor de gek gewoon op de bank in de slaapkamer).
Dus kast netjes in de badkamer voor de handdoeken en deze staat er nu anderhalbe maand. Alleen was ik vergeten dat mijn brein niet zo werkt.
Elke keer als ik nu een handdoek nodig heb ga ik zoeken door mijn huis en snap ik niet dat er geen handdoeken meer zijn. Ga ik de was checken (gek ook geen vieze/net gewassen handdoeken te vinden). Ik ga de kast maar voor iets anders gebruiken en mijn handdoeken maar in het zicht ophangen ![]()
Voor de mensen die medicatie gebruiken; wat is het verschil dat jullie merken?
Ik merk dus wel dat ik minder eetlust heb en zo’n droge mond ervan krijg, maar ik vind het lastig om te zeggen of ik verder nog wat merk in de positieve zin. Misschien is m’n dosis nog steeds te laag hoor en/of slaat dit middel bij mij niet goed aan (heb nu langwerkend methylfenidaat 36mg), maar ik weet denk ik vooral ook niet zo goed wat ik ervan moet verwachten? Het is natuurlijk ook niet alsof ik dan zomaar wel vanzelf ineens m’n werk allemaal gedaan krijg en een super schoon huis ineens heb, haha. Ik zit sowieso in zo’n soort sleur/spiraal van uitstellen etc en een week isolatie door corona zal ook niet meehelpen ![]()
Ik heb van de week weer een afspraak met de psychiater dus dan ga ik het sowieso wel voorleggen, maar ik ben eigenlijk wel benieuwd naar jullie ervaringen!
Ik heb meer focus, mijn gedachten zijn ook minder warrig en ik kom beter uit mijn woorden. Daarnaast heb ik ook minder last van de omgeving en raak ik minder afgeleid. Minder eetlust is hier sowieso ook een ding, net als kaakklemmen.
Ooooh ja kaakklemmen, ik heb idd wel ook het idee dat ik wat verkrampter ben (ook in m’n schouders) en wat meer weer op m’n wangen bijt dan. Hopelijk zakt dat sowieso nog een beetje, heb jij gemerkt dat de bijwerkingen na verloop van tijd minder werden of blijft het wel gelijk? Die droge mond is bij mij al wel minder dan in het hele begin, dat vind ik wel echt een irritant gevoel. Die verminderde eetlust vind ik eigenlijk niet zo erg, haha. Ik kan ook nog gewoon prima normaal eten, alleen dat spontane hongergevoel is minder (normaal eet ik alles wat los en vast zit en heb ik de hele dag zin in eten
). De vrouw in de apotheek zat helemaal van dat ik per se MOEST ontbijten voor het nemen van de medicatie, alsof ik daarna ineens niet meer kan eten ofzo? ![]()
Bij mij blijven de bijwerkingen eigenlijk, maar toen mijn dosis hoger was, was het wel heftiger. En toen zaten er ook nog sombere gedachten bij. En van dat moeten zei mijn psychiater dus.
Ik merk dat ik zonder medicatie niet anders kan dan in alles op een 0 of op een 100 te zitten. Met medicatie heb ik iets meer controle en kan ik mezelf van de 100 naar de 70 brengen als ik merk dat het to much is, ipv meteen naar 0. Minder last van ratelende gedachten ook. Maar ik merk het vooral op de langere termijn. Als ik m’n medicatie een tijdje niet neem lijkt er ineens heel veel opgestapeld fout te gaan.(ineens m’n sleutels vergeten en mezelf buitensluiten, die opdracht van werk uit het oog verliezen, vergeten te eten een hele dag en me afvragen waarom ik zo weinig energie heb, naar het verkeerde kantoor gaan en een heel stuk terug moeten reizen en dat allemaal in een paar dagen bijvoorbeeld) Dus echt een verschil op de dag zelf merk ik minder. O en makkelijker uit hypericums komen als het niet handig uitkomt
Ik gebruik 63 mg langwerkende methylfenidaat en ik merk vooral het verschil in prikkelverwerking. Als ik zonder medicatie op werk ben hoor ik zo ongeveer iedere voetstap, ademhaling en deurklink, terwijl als ik mn medicatie wel inneem komen die prikkel veel minder binnen.
Ook zijn mn impulsen wat gecontroleerder, bijvoorbeeld de drang om te bewegen of te reageren en heb ik mijn emoties beter onder controle. Zonder medicatie heb ik hoge pieken, diepe dalen en best wel flinke stemmingswisselingen en met medicatie zijn die pieken en dalen wat minder hoog en diep en zijn die wisselingen ook minder heftig.
Omg ja dat kaakklemmen. I can’t.
Over week de diagnostiekdag in Maastricht. Heb ik eerst in de ochtend een andere afspraak in het zh en dan 11 u op n andere locatie de diagnostiek. Ben er zo zo zo nerveus voor. Gaat vooral om welke medicatie beter aanslaat dan de kortwerkende methylfenidaat. Ik kom bij zulke gesprekken niet goed uit mn woorden en achteraf baal ik dan. Maar vraag me af wat ik daar urenlang moet doen. Heeft iemand ook zo’n dag gehad?
Kwam dit lijstje net tegen en wilde m toch even delen omdat ik t zo herkenbaar vond, haha. Sowieso volg ik een paar adhd accounts op insta, voor tips en (h)erekking, altijd leuk.
@chasingrainbows ik heb zelf lang geleden een middag gehad bij Psyq voor de diagnose wat vooral een gesprek was met allerlei vragen over vroeger en nu, maar zoals ik het lees heb jij al een diagnose want je slikt medicatie toch? Is het een idee dat je voor jezelf vast wat dingen (vragen, waar loop je tegen aan met je huidige medicatie) opschrijft, zodat je ze iig niet vergeet.
Zijn er hier mensen die zich hebben laten testen op autisme terwijl ze al een adhd diagnose hadden?
Ik heb steeds vaker het idee dat er meer is dan adhd en zou dit willen laten onderzoeken, maar voelt ook een beetje gek ofzo. Kan niet goed uitleggen waarom, maar ergens het idee dat het toch al 31 jaar goed gaat, dus waarom alsnog een diagnose willen. Terwijl als iemand anders dit tegen mij zou zeggen ik zou zeggen doe normaal, laat het uitzoeken
ik zit met exact hetzelfde! weet niet zo goed wat ik er mee moet. ben nu zelf op zoek naar info over adhd + autisme bij vrouwen en probeer er zelf mee aan de slag te gaan. heb in september een controle-afspraak bij de psychiater en wil het daar misschien dan aankaarten.
Niet die specifieke diagnoses, maar ik heb op mn 32e nog wel moeite erin gestoken om juist de adhd diagnose te laten uitzoeken. Ik heb al langer de diagnose ontwijkende persoonlijkheidsstoornis, hiervoor ook sociale angststoornis, en bleef toch ook heel sterk het gevoel houden dat het niet het hele verhaal was. In eerste instantie vond ik het te veel gedoe en vroeg ik me af wat nou de toegevoegde waarde zou zijn, maar ik kon het toch niet loslaten. Achteraf ben ik blij dat ik de moeite toch heb genomen. Het lost niet direct iets op, maar ik vind het wel makkelijker om bepaalde dingen van mezelf te accepteren of probeer dat in ieder geval, en kan wat gerichter om hulp vragen (en ben aan het kijken of medicatie iets voor me kan betekenen). Dus vanuit mijn persoonlijke ervaring zou ik wel aanraden om het gewoon uit te zoeken, zeker als je er zo mee bezig blijft in je hoofd, ook @unglaublich
Na 3 jaar Adhd diagnose zag iemand van mijn eetstoornisbehandeling dat ik veel trekjes had van autisme. Toen alsnog op autisme getest en het bleek inderdaad zo te zijn.
