En hoe ging het?
@Clancy ik heb je hele verhaal gelezen en ondanks dat het bij mij helemaal anders ging vind ik het fijn om jouw ervaringen te lezen. Ik kan na de vakantie beginnen met medicijnen dus ik vind alle verhalen daarover heel waardevol. Ook al weet ik dat het bij mij heel anders zou kunnen gaan hoor. Maar zo fijn dat je dingen klaarspeelt lijkt mij, ipv ze alleen in je hoofd hebben en er tegenaan hikt. 
Oke misschien helpt het om het allemaal even van me af te schrijven, alvast excuus voor het hoge dagboekgehalte. 
Ik vind het echt lastig met de medicatie om te zeggen of het nou werkt of niet. M’n dosis is al 3x verhoogd ondertussen en nog steeds heb ik eigenlijk geen idee of het nou écht iets doet??
Sowieso heb ik jarenlang altijd alles maar uitgesteld en kom daar ook in m’n leven eigenlijk gewoon heel vaak mee weg als het ware. Ik word niet echt gedwongen om bepaalde dingen te doen. Ik heb geen kinderen en geen relatie/woon alleen dus ja who cares dat m’n huis een teringzooi is en ik niet fatsoenlijk kook/eet. Heb er met name mezelf mee, behalve met werk dan, maar daar is ook relatief veel ruimte en vrijheid.
Ik heb het idee dat ik heeeeel erg gericht ben op korte termijn en gewoon de discipline niet heb om niet aan al die impulsen toe te geven en de makkelijke uitweg te kiezen. Maar dus ook omdat dat al jaren (al dan niet mn hele leven) zo gaat, is het denk ik ook sowieso gewoon wel lastig om dat te doorbreken? En dan is misschien medicatie daar een hulpmiddel bij, maar ook geen wondermiddel en misschien zijn mijn patronen wel gewoon nog te hardnekkig? Ik voel zoooooo enorm veel weerstand om dingen te doen/regelen en het voelt alsof ik er echt niet de energie voor heb - terwijl dat 100% in m’n hoofd zit en niet echt zo is. Dus ik schuif het allemaal lekker voor me uit.
Het helpt denk ik ook niet dat ik kort geleden zo’n 2 weken alleen thuis heb gezeten ivm corona (en sowieso nog een beetje vage restklachten lijk te hebben), het nu zo warm is steeds waardoor alles sowieso moeite kost en het ook qua werk een beetje een gekke tussenperiode is waarin er genoeg werk is maar amper mensen en ook geen hele acute druk nog (en vanaf sept gaat mn leven er qua werk/studie-invulling ook gewoon anders uit zien, dus zit daar ook een beetje op te wachten nu). Allemaal van die factoren dat ik denk ja…ligt het niet ook deels gewoon daar aan nu 
Of zijn dat allemaal smoesjes om maar niks te hoeven doen en het voor mezelf goed te praten?
Ironisch genoeg lijkt het met medicatie misschien eerder alsof ik juist meer gefocust bezig ben met alles behalve wat ik zou moeten doen 
Ik heb nu ook aan de ene kant de neiging om om tips te vragen of het internet af te struinen naar manieren om hiermee om te gaan… terwijl ik al zoveel daarover weet en gelezen heb, en meer erover lezen gaat er ook niet voor zorgen dat m’n huis ineens opgeruimd is. En zelfs met de beste tips & tricks moet ik alsnog gewoon dingen ook dingen daadwerkelijk gaan DOEN natuurlijk. Of misschien als ik het allemaal maar genoeg manifesteer dat m’n afwas dan zichzelf gaat doen en m’n huis ineens opgeruimd en schoon is als ik morgen wakker word? 
Ah jeetje, bij jou is het dus niet zo goed gegaan het traject?
In het begin las ik hier veel wisselvallige verhalen over de medicatie en was een beetje bang daarvoor wat het met me zou doen. De dosering lijkt voor mijn idee goed te zijn, de eerste week was ik wat duffer (Zegt de apotheek ook) en moest ik enorm wennen aan wat nu opeens allemaal kan en nog steeds. maar nu merk ik dat ik de dagen beter volhoud qua energie en krijg ook meer dingen gedaan. nu moet ik alleen nog leren dat de medicatie natuurlijk niet alles weghaalt en dat vergeet ik soms een beetje.
@littlenumbers Het is wel herkenbaar wat je schrijft qua dingen doen. Zlef kan ik dingen heel makkelijk uitstellen tot het echt moet en kan ik ook zo bijv weken niet stofzuigen etc. met werk kan ik relatief wel alles goed afkrijgen, tenzij ik echt moet documenteren dan moet ik mezelf echt dwingen. (En het dan een uur voor deadline doen) . Zoals Rijbewijs en dingen die ik mezelf wil aanleren zoals coderen, stel ik iedere keer uit. dan begint iemand er weer over en dan krijg ik weer last van mn maag er van.
Bij ADHD centraal krijg ik cognitiviteits therapie binnenkort en ik hoop dat ik daarmee ook gewoon wat mee verder kom. Nu wil ik dus alles tegelijkertijd ook weer, dus heb maar even een lijst gemaakt met de dingen die ik wil doen en dan kijken of ik 1 a 2 punten aan hun kan geven en zeggen van; hey hier loop ik tegen aan. welk trucje moet ik toepassen op mijn brein om wel te kunnen slagen hierin?
Ik heb sinds een week ook echt mijn bullet journal er weer bij gepakt. durfde ik lang niet in te schrijven omdat het perfect moest zijn en bladiebla. maar dat probeer ik nu los te laten. het moet een tool zijn en niet een perfect boekje. Aan de hand van een tiktok zag ik iemand gewoon schrijven en dan een index tab plakken met welke pagina iets had geschreven wat over dat onderwerp gaat. en dat werkt nu ookgoed. (Na 3 uur lang uitzoeken welke tabjes het leukst waren).
Heeft iemand hier zowel methylfenidaat als dexamfetamine geprobeerd? Merkte je verschil? Ik ga namelijk volgende maand met dex beginnen (op eigen verzoek bij de psychiater) en ik ben dus heel benieuwd. Methylfenidaat heeft overigens wel effect. Ook benieuwd hoe mijn ASS erop gaat reageren, want merk nu ook al dat dat stukje in mijn hersenen anders reageert dan het ADHD-stukje in mijn brein.
Ja, na wekenlang steeds hogere dosis methylfenidaat (langwerkend) ben ik nu net begonnen met dexamfetamine.
Met methylfenidaat kreeg ik wel op de hoogste doses een soort euforisch gevoel en weinig eetlust en droge mond, maar positieve effecten bleven uit. Daarom nu dexamfetamine aan het proberen, gestart met 20 mg en daar merkte ik niks van… sinds gisteren 30, maar ik merkte nog niet veel. Misschien vandaag (op kantoor aan het werk), maar hij moet nog even inwerken.
Wat ik wel meteen positief vind, is dat mijn eetlust intact lijkt te blijven en ook nog geen droge mond of andere vervelende klachten. Dus bijwerkingen lijken oke, nu nog werkingen…
ASS aspect kan ik niet over meepraten, maar dat lijkt me idd ingewikkeld met hoe alles dan inwerkt op je brein.
Wat deed methylfenidaat bij jou dat je toch wil switchen ondanks het effect?
Ik ben vooral benieuwd of ik met dexamfetamine meer balans krijg mbt onder- en overprikkeling. Regelmatig is het ASS-deel overprikkeld/geprikkeld, terwijl het ADHD-deel dan eigenlijk wel prima gaat of tegen onderprikkeling aan zit. En ik hoop dat met dexamfetamine de bijwerkingen (geen eetlust en kaakklemmen) ook minder worden.
Toen ik net begon met methylfenidaat kon ik wel janken over hoe goed de werking was (alsof je jaren wazig kijkt en een bril opzet). Nu zijn we een paar maanden en verschillende doseringen verder en eigenlijk lijkt het vrij weinig (meer) te doen. Ik heb niet zo’n goede klik met mijn behandelaar maar zou zo graag eens verder willen kijken hoe en wat. Want merk nu ook al dat ik veel vaker mijn medicijnen maar niet inneem… want het doet toch niets (lijkt het dan). Sorry voor dit downe verhaal .
Het alles meteen tegelijk direct willen is heel herkenbaar, haha. Net zoals meer wat je schrijft, er komt dan ineens wel veel op je af he. Ben ook benieuwd wat je gaat leren van de therapie!
Ik ga binnenkort ook starten met een specifiek adhd therapietraject, weet niet helemaal precies hoe dat eruit gaat zien. Ze hebben me gezegd dat ik er wel praktische tools ga krijgen, dat is wel wat ik deels ook nu mis. Maar ben benieuwd of ik nou echt nieuwe dingen ga leren haha, heb al zoveel uren gelezen over alles wat met adhd te maken heeft en alle tips en tricks etc, haha. Nou is het bij mij een groepstraject dus misschien gaat daar de waarde ook wel veel meer in zitten, contact met anderen die tegen vergelijkbare zaken aanlopen.
Wat me nu ook wel veel bezighoudt is wat jij ook schreef over dat je een beetje jezelf opnieuw moet uitvinden zegmaar, wat het nou voor me betekent dat ik nu deze diagnose heb. Vind het ook wel interessant, iemand in mijn omgeving lijkt echt heeeel erg op mij en hij gaf ook aan dat hij denkt dus dat hij ook waarschijnlijk wel adhd heeft, maar omdat hij wel gewoon goed functioneert vraagt hij zich af wat de waarde is van een dergelijk label. Vind dat dus wel echt interessante dingen om over na te denken en het met mensen over te hebben, maar het is soms ook wel een beetje vermoeiend of zelfs overweldigend allemaal.
en @Leverworst daar hoef je toch helemaal geen sorry voor te zeggen! Je verhaal klinkt wel herkenbaar. het is niet mijn ervaring maar iemand in mijn omgeving waarschuwde mij ook een beetje dat dit wel zou kunnen gebeuren als ik met medicatie zou beginnen. Dat het eerst ineens zo’n wow-effect gaf maar toch niet per se zo blijft op de lange termijn. In hoeverre is het mogelijk om te kijken of je een andere behandelaar kunt krijgen met wie je een betere klik hebt? Kan me voorstellen dat je dan ook makkelijker samen kunt uitzoeken of er andere mogelijkheden zijn en dingen die beter kunnen werken voor jou 
Sowieso vind ik het ook wel frustrerend dat hele proces, dat iedereen zo wisselend reageert op verschillende medicatie, qua doseringen en hoeveelheden en dat het echt een kwestie is van puzzelen, uitproberen etc en dan hopelijk iets vinden dat werkt en dat ook de conclusie kan zijn dat medicatie voor jou bijv gewoon niet werkt. Ipv dat het gewoon is, oke je hebt adhd, hier is je medicatie en dat het gewoon meteen werkt
Tot welke dosis langwerkend ben jij gegaan? Ik heb een vergelijkbare ervaring en heb nu wel langzaam het idee dat dit het misschien niet voor mij is (zit nu op 72), dus dan zou een volgende stap ook een ander middel zijn waarschijnlijk.
Hoop dat je bij dexamfetamine wel die positieve effecten gaat merken, ben benieuwd naar je ervaringen ermee de komende tijd!
Tot 108 
Maar heeft ook met je lichaamsgewicht te maken. Ik ben aardig te zwaar dus daarom kon een hogere dosis nog. Niet altijd een goed idee dus!
Oooh dat is ook gek, of ja, ik vroeg mijn psychiater dus vorige week nog of gewicht/lengte een rol kon spelen maar hij zei toen dat dat eigenlijk niet zo was. Ik dacht ook van ja ik ben al best wel klein en niet heel zwaar dus dan zou ik verwachten dat het eigenlijk juist wat eerder al zou moeten werken qua dosering? Ik kan me haast niet voorstellen dat het niet uitmaakt.
In mijn bijsluiter staat ook 54 als max, maar ik begreep dat dan weer dat dat is omdat het middel officieel alleen goedgekeurd is voor kinderen. En dan lees ik op internet dit: “De gemiddelde dagdosering ligt tussen 40 en 100 mg. De maximum dosering van
methylfenidaat bij volwassenen is onbekend; in de praktijk komen de meeste patiënten uit beneden een totale dosering van 150 mg per dag.”
Het is zo vaaaaaag allemaal en ik heb het idee dat het ook dus nog erg kan verschillen per behandelaar hoe ze ermee omgaan en tot wanneer het zin heeft om te blijven verhogen. Geloof dat nu bij mij het idee wel was dat als deze dosis toch enigszins ‘iets’ lijkt te doen qua positieve effecten, dat het dan nog wel loont om te kijken of verhogen nog zin heeft maar anders gaan we iets anders proberen.
Oh wacht, ik denk dat onze behandelaars wel hetzelfde zeggen! Wat ik bedoelde is dat de maximale dosis die je voorgeschreven mág krijgen, afhangt van je gewicht. Dus ik kan me voorstellen dat jouw max lager zal liggen dan mijn 108, omdat je een lager gewicht hebt. Ik vroeg ook iets in de trant van, of gewicht een rol speelt in de werking, maar mijn psychiater zei ook van niet.
Hij bleef ook wel aangeven dat er bij sommige mensen bij een hogere dosis pas een ‘tipping point’ komt waarbij het werkt, dus wellicht kun je nog ietsje hoger… maar ik had zelf ook het gevoel dat dat niet zo’n zin had hoor.
Voel je wel iets met 72, of helemaal niets?
Ohh zo, dat zou wel kunnen idd!
Ik merk eigenlijk vooral wat jij ook schreef, die onderdrukte eetlust en droge mond (en wat stijve kaken soms) - waarbij dat niet per se erger is geworden met een hogere dosis. Positieve effecten merk ik eigenlijk niet, al durf ik ook weer niet te zeggen dat het helemaal niks doet. Misschien dat het wel subtiele effecten heeft op m’n algehele stemming en vermogen tot concentreren, maar dat zijn van die dingen die sowieso wel fluctueren en heb wel vaker periodes dat het allemaal net ff wat soepeler gaat, dus misschien is het gewoon dat en staat het los van de medicatie
Nou bij mij duurt het allemaal tergend langzaam. Dus fijn om te horen hoe snel het bij jou gaat en dat je medicijnen aanslaan. Dat geeft de burger moed.
Snel wil ik het niet zo zeer noemen. Ben er bijna een jaar mee bezig geweest om tot deze dag van adhd centraal te komen. Ggnet heb ik drie maanden opgewacht om een “nee, we gaan je niet helpen. Zoek maar specialisatie op”. Mentaalbeter noemde me een ingewikkelde case vanwege depressie verleden. Adhd centraal heb ik in januari aangemeld, februari afspraak gemaakt voor in juli. (Dat was de eerste open plek)
Diagnose zelf in een dag is wel fijn maar vermoeiend. Ik weet nu wat het is maar geen idee hoe lang ik na afspraak van volgende week met de VS moet wachten op een psycholoog. Die duurt ook 12 weken.
Al met al hobbelen we door.
Ik hoop dat er voor jou snel wat vaart in zit 
Oh ja nee dan heb ik niks gezegd! Goed dat je hebt doorgezet en hopelijk gaat eea beter straks. Dat verdien je!
Haha dit is zo’n droge en leuke/herkenbare afsluiting, love dit topic oa om zulke dingen 
Edit: ik doe er vaak lacherig en een beetje oppervlakkig over bedenk ik nu. Zo’n inhoudelijke post en dan krijg je dit als reactie 
. Ik vond de rest natuurlijk ook heel fijn om te lezen, en ook posts van alle anderen hier, maar de kleine dingetjes, stukjes herkenbaarheid, doen me vaak het meest.
Vandaag heb ik mijn echte intake gehad. Eerst een gesprek met een gz-psycholoog. Zij had een hele vragenlijst, eigenlijk gewoon over mijn hele levensverhaal. Wilde graag weten waar ik allemaal tegenaan liep, waar ik nu last van heb, etc. Met haar heb ik ruim een uur gesproken. Meteen een super goede klik, dus dat was fijn. Ik was mega nerveus en ze stelde me echt gerust.
Na een korte pauze had ik toen een gesprek met een psychiater. Hij ging nogmaals kort over alle punten heen, zoals eerder besproken met de psycholoog. Over bepaalde punten wilde hij nog wat meer informatie. Hij gaf tegen het eind van het gesprek aan dat zij vermoeden dat het inderdaad ADHD is.
Volgende week hoor ik wie mijn behandelaar is. En dan gaat er een behandeling van start met gesprekken en medicatie. In de gesprekken gaan wij dieper op alle onderwerpen in, om te kijken of de diagnose klopt en of er nog meer aan de hand is. En om te kijken of de medicatie aanslaat en hoe dat allemaal gaat.
Ik ben super opgelucht. Heel moe, alsof alles er nu uitkomt. Misschien is mijn verhaal daardoor een beetje warrig. Zal er weer op terugkomen na het eerste gesprek, binnenkort😊
Hoe gaat het bij jou inmiddels met die 30?
Ik ga me er nu ook aan wagen na overleg met de psychiater. Ik kreeg de keuze of ik met 20 of 30 wilde beginnen en gezien de eerste ervaring had ik zoiets van oke kom maar gewoon door met die 30 dan. Ga morgen wel merken of ik daar spijt van krijg
Wat goed! Ik ben benieuwd wat het voor je gaat doen! Wel weer spannend natuurlijk… succes!
Ik zit nog steeds aan de 30mg, had een paar dagen overgeslagen (vergeten, situatie waarin ik misschien alcohol ging drinken) maar nu een paar dagen achter elkaar genomen en ik heb in de afgelopen dagen voor het eerst een kleein beetje het idee dat ik iets merk. Het voelt alsof ik iets meer in control ben van m’n gedrag, dat ik daadwerkelijk kan gaan doen wat ik ook wil (in plaats van op de bank blijven zitten en online dopamine zoeken haha).
Ik las wel nog ergens op google dat bij volwassenen minimaal 40mg wordt gebruikt, dus ik heb goede hoop dat die nog meer gaat doen (heb de dosis al in huis maar eerst met 30 dus proberen). Bijwerkingen nog altijd niet aanwezig dus dat gaat top!