Dit lijkt me zo fijn! Ook alleen al dat je dus blijkbaar niet zelf tegen je huisarts hoefde te zeggen “ik denk soms dat ik ADHD heb” maar dat hij/zij dat zelf bedacht.
Maar misschien ook wel weer een shock als je het ineens blijkt te hebben terwijl je er nooit over na hebt gedacht.
Succes!
1 like
@littlenumbers ik heb maandag gesproken met mijn VS en die zegt ongeveer hetzelfde. dat het niet wetenschappelijk nog is bewezen en er nog niet echt onderzoek is gedaan maar dat het wel mogelijk is dat het ook invloed kan hebben maar zeker weet ze het dus niet. Ze zei ook dat als ik hiermee blijf zitten dat het zo blijft dat ik het beste met de huisarts kan opnemen hoe en wat.
Je hebt ook wel een punt mbt stress. Dat is de laatste tijd ook wel een groot ding geweest.
Ik heb vorige week en deze week weer sessies gehad met de psycholoog ook rondom mijn angst en ik merk dat er hier en daar wel vaart begint te komen in de dingen waar ik tegen aan loop. Denk dat de priorisering lijstjes hier ook wel goed in werken. Ik zei echt letterlijk tegen haar van " Maak gewoon een planning" was een van mijn meest gehaten uitspraken (Net zoals; je moet het gewoon doen) maar het lijkt dus wel te werken als je het op een hapbare manier opknipt.
Al blijf ik wel echt in de twijfel hoe lang het goed zal gaan om te werken aan 1 specifieke angst. Ben voorlopig nog niet klaar met het traject dus ze zal er voorlopig nog zijn. Heb voor nu een G schema (Gebeurtenis, gedachte, gevoel, gedrag) en deze week is het mijn huiswerk om die in te vullen. Dus toen ik vanochtend aan een ding ging werken, waar ik de laatste twee weken al mee bezig ben, kreeg ik door een bepaald woord alweer paniek. Gelijk daar maar ingevuld en nu weer door. 
Ik denk dat de behandelaar daar wel doorheen kan kijken, als je moeder een beetje sceptisch is
2 likes
Dat is idd geen reactie van je moeder waar je veel vertrouwen van krijgt. In mijn ervaring zijn psychologen wel echt kundig in gespreksvoering. Je zou van te voren dit nog even kunnen bespreken met hun zodat de psycholoog al iets is voorbereid. Maar door hun vragen zal je moeder wel de antwoorden geven die nodig zijn. En stel dat ze het bagitaliseerd, dat betekend niet dat de therapeut dat ook doet. Fijn in elk geval dat je zo snel verder kunt met de onderzoeken!
1 like
Nee ik heb mijn moeder/vader niet gevraagd.
Ik heb mijn ouders na de diagnose dag gebeld en het verteld. Mijn moeder reageert ook zo en volgens mij komt dat, bij mijn moeder in ieder geval, meer door dat ze niet goed weet wat het is/inhoud en ook nirt van labels houd. (Precies die reden heb ik ook nooit over mijn depressie gepraat en de behandeling daarvan). Ze is dan ook van een wat oudere generatie waar dit ook niet heel erg gezien wordt als ‘normaler’ om over te praten. En dan doel ik op geestelijke gezondheid.
Heb nog later gevraagd of ze het boek wilt lezen van Francien Regelink maar ze leest niet dus het antwoord is nee.
Voor de rest wordt er nu ook niet echt naar gevraagd hoe de behandeling gaat met de psycholoog etc. Ik laat hrt maar voor wat het is. Doe het niet voor haar maar om mezelf beter te begrijpen en hoe ik beter met mezelf kan omgaan/zorgeb.
Ik heb wel mijn vriend meegenomen, die kent mij beter dan dat ik mezelf ken. Wellicht dat je een persoon die dicht bij je staat en er begrip voor heeft meenemen?
Je tagde mij niet, maar mijn moeder was/is ook sceptisch, maar op een andere manier. Ze snapt mij gewoon niet zo goed, en onze band is al jaren vrij moeizaam. Toen de eerste medicatie die ik probeerde niet werkte, begon ze dan ook meteen met dat de diagnose dan wel niet zou kloppen (terwijl, het verschilt sowieso per persoon wat wel of niet werkt natuurlijk).
Tijdens het gesprek was er dus ook heel weinig waarbij zij het herkende in mijn kindertijd. Nou was dat punt bij mij sowieso lastig, omdat ik echt pas op latere leeftijd tegen duidelijke klachten aanliep.
(Zijpaadje: mijn eigen theorie, waar amper wetenschappelijk onderzoek naar bestaat dus geen idee of het zo is, is nu dat klachten misschien bij sommigen pas tot uiting komen wanneer je cyclus op gang komt, dus niet als kind al. Zou verklaren waarom zwangeren minder klachten ervaren.)
Maar ik denk eerlijk gezegd dat juist een psycholoog hier echt wel doorheen kan prikken. Je zou diegene er ook even op kunnen voorbereiden, dat je moeder bepaalde vastgeroeste beelden heeft van jou en je gedrag en dat je daar zelf iets anders naar kijkt. Dan kan de psych in kwestie het nog beter duiden.
Het is toch wel fijn om iemand te hebben die jou echt als jong kind kende en kan zeggen ja dit deed je wel/niet.
Had zelf ook mijn vader meegenomen omdat ik met hem een veel betere verstandhouding heb en hij begrijpt mij beter omdat ik op hem lijk. Maar hij was vroeger minder betrokken bij de dagelijkse dingen ivm werk. Mijn man was er ook bij omdat hij mij natuurlijk sowieso heel goed kent en dagelijks meemaakt. Misschien voor jou ook een optie.
Ik zou idd beide meenemen! Twee weten meer dan een. Ze kunnen elkaar dan aanvullen en samen herinneringen ophalen. Bij mij werkte dit goed. Wbt je moeder en haar herkenning in de klachten, het is ook confronterend dan maar wel handig. Het lijkt erop dat er vaak als een kind iets heeft er meer er last van hebben. De ouder of andere kinderen. Ik zou hopen dat je moeder gaat ratelen 
1 like
Geen antwoord op je vraag want ik heb zelf (nog) geen diagnose (wel vrij sterke vermoedens, net als de huisarts en psycholoog), maar een vriendin van me, met adhd en heel intelligent, had het laatst over iets wat ze twice exceptional noemen. Is een beetje een gek label omdat het vooral over kinderen gaat en ouders natuurlijk heel graag geloven dat hun kind uitzonderlijk slim is, maar het gaat dus over de wisselwerking tussen een hoge intelligentie en zaken als ASS, ADHD etc.
Ik ben er een beetje over gaan lezen en herkende zelf heel veel, vond ik best prettig. Je hoort veel dat die hoge intelligentie op jonge leeftijd een soort compenseert voor de dingen die juist moeizamer gaan waardoor de omgeving vaak weinig doorheeft. Is meestal natuurlijk niet vol te houden, maar ondertussen heeft de omgeving vaak wel de verwachting dat je goed presteert op school/in het leven ‘want je was zo’n slim kind.’ En dat is vaak dan ook weer niet top voor je zelfbeeld omdat veel mensen die hoge verwachtingen nogal internaliseren. Ik heb uiteraard geen idee of dit voor jou ook herkenbaar is maar mocht het zo zijn is het iig een goede zoekterm om vergelijkbare ervaringen van anderen te lezen, als je daar behoefte aan hebt (:
1 like
@Zemraluani (gvd ik probeer altijd je oude naam te taggen) volgens mij heb je al een hoop goede reacties maar mijn moeder stond er ook ongeveer zo in (en meteen over medicatie en dat moest ik echt niet doen blabla) en was überhaupt enorm sceptisch. En mn vader ook wel maar meer zo van ach t is toch niet erg dat je zo bent.
Ik heb geprobeerd t zonder mn ouders te doen maar dan mocht helaas niet haha. Ik had uiteindelijk het deel met mn moeder wel los, dat zij wegging en ik daarna achterbleef met de therapeut om nog verder dingen door te nemen zonder haar erbij.
Oh wat lastig lijkt me dat, dat daar zo’n disbalans in zit. Heeft dat probleem met uitvoeren ook echt met praktische ‘intelligentie’ te maken denk je of zou dat ook samen kunnen hangen met de executive dysfunction (geen idee hoe je dit in het Nederlands noemt, sorry) waar veel mensen met ADHD last van hebben? (Ik stel 'm nu maar lijkt me wel een moeilijke vraag om te beantwoorden eigenlijk, misschien wel interessant om te onderzoeken in het adhd-traject)
Ik denk dat ik het voorlopig nog even laat, ik weet na meer dan 10 jaar gekut met hormonen en de pil vrij zeker dat ik voorlopig even geen medicatie wil die iets met m’n gemoedstoestand doet, en ik heb voor mezelf genoeg strategieën/trucjes/copingsmechanismen gevonden om best prima te functioneren (al heb ik absoluut betere en slechtere dagen) dus wat dat betreft is de noodzaak er niet zo. Het enige is inderdaad die hoge verwachtingen van mezelf die denk ik wel echt samenhangen met dat hoge intelligentie-ding, al weet ik ook niet helemaal zeker of ik daar niet beter voor naar een gewone psycholoog zou kunnen. En ik ben momenteel vooral bezig met ritme en structuur aan proberen te brengen in m’n leven (heel moeilijk trouwens want echt heel saai) om hopelijk wat beter met m’n winterdepressie te kunnen dealen dus ik wil voorlopig ook even niet allerlei nieuwe dingen op me aanhalen :’)
1 like
Ja dat heb ik ook idd! Heel herkenbaar en komt veel voor bij adhd. Je hoofd loopt altijd voor op de rest. Dingen onthouden tijdens een gesprek en dan later erop terug komen is ook zoiets wat door die disharmonie komt. Door medicatie is dit wel beter in balans gekomen! En dat je nu weet waar het aan ligt helpt ook om er mee om te gaan. Ik denk trouwens dat je wel gewoon slim bent, de verwerking van alles duurt alleen langer/gaat andersom.
@Dazed wat bedoel je precies met executive dysfunction? Ik denk niet perse dat je praktische intelligentie minder goed is. Het is meer dat je veel wel gewoon kunt maar dat je een ander stappenplan nodig hebt dan een ‘normaal’ brein. De meeste dingen op school bijv. zijn toegespitst op het gemiddelde brein en dan leer je dus trucs/manieren die voor het gros werken maar voor jezelf niet.
1 like
Ik bedoel denk ik wat jij ook zegt, dat de verwerking van dingen anders gaat of langer kan duren! Dacht dat het een redelijk veelgebruikte term was binnen ADHD discourse maar dat kan ik ook mis hebben 
Edit: dit bedoelde ik!
3 likes
Ooh zo! Ja dan bedoelen we volgens mij hetzelfde. De term kwam mij alleen niet bekend voor!
2 likes
Ik zat in dezelfde situatie, kwam ook overal fluitend doorheen met goede cijfers, 6e klas wel echt net geslaagd maar ging pas mis met studeren. En ook dat viel nog wel mee. Ouders die dachten dat het een label is dat of iedereen krijgt of de symptomen die ze dan wél zagen door oorlogstrauma kwamen. Maar gelukkig heeft de behandelaar het wel goed aangepakt en ben ik nu eindelijk voor mijn gevoel goed gediagnosticeerd. Heb nu ook medicatie dat goed werkt dus na 2 jaar strugglen eindelijk klaar.
Wat wel nog een struggle is is de cgt, ben 2 afspraken vergeten omfg. Nog steeds niet begonnen maar goed dat komt wel in orde.
1 like
Dat ging bij mij zeker niet goed. 
Constant mijn gedrag verdedigen en “dat doe ieder kind”. Maar goed, mijn moeder vond het allemaal niets.
1 like
Zonder ouders kunnen ze inderdaad ook gewoon de diagnose stellen zoals bij mij gebeurd is bijvoorbeeld.
———————
Ik merk de laatste paar dagen dat ik met meer hormonen en meer ritalin (ik neem nu meer tijdens en rond mijn menstruatie) nog minder hongergevoel heb dan normaal. Al is het vandaag wel extreem. Hopelijk trekt dit weer weg.
1 like
Vind het zo zo erg dat dit soort hulpverleners nog steeds zo praten en fouten de wereld in gooien terwijl er zoveel kennis is inmiddels. Je kunt mensen zo beschadigen 
fijn voor je kind dat jij het herkent, en dat jij een psycholoog hebt die het wel snapt.
4 likes
Ik heb zelf tien jaar misbehandelingen gehad die traumatiserend waren door oa een psychiater die zei dat ik geen autisme kon hebben omdat ik hem aankeek tijdens het gesprek. Ik hoop echt dat de psychiatrie en de algemene zorg er steeds meer van doordrongen raken dat een goede tijdige diagnose zoveel leed kan besparen.
4 likes
Het zou ook echt voor de volgende generatie anders moeten zijn. Wij hebben onze schade nu eenmaal, maar daar hoeven niet meer mensen bij te komen!
Wordt er bij jou dan ook niet gekeken vanuit de genetische component? Want het zit dan toch vrij duidelijk in de familie?
En inderdaad, het label maakt het niet erger of zieliger. Het is juist fijn als je je eigen gebruiksaanwijzing kunt leren kennen.
2 likes
Ik vind het mooi om te zien dat er een inhoudelijk gesprek plaats vindt, ik kom wel even binnenvallen met persoonlijke sores.
Ik heb oorbellen van mijn moeder die moeilijk in gaan. Ik had ze (denk ik) even in mijn kontzak gedaan om later in te doen. Helemaal vergeten natuurlijk. Halverwege de dag herinnerde ik het me weer en toen zaten ze niet meer in mijn zak. Probleem is dat mijn huis een pleuriszooi is en ik wil niet opruimen want dan word ik geconfronteerd met mijn onzorgvuldigheid en daar heb ik even geen zin in. Dus nu zit ik in halve paniek op de bank. Soms is adhd echt irritant.
2 likes