Een tijdje terug heb ik via de huisarts een doorverwijzing aangevraagd voor adhd onderzoek. Ik merk dat ik 0 regie heb in mijn eigen leven en de maat nu echt vol is. Ik dacht vroeger al dat ik het had, maar mijn moeder wuifde dat weg omdat ik niet in dat standaard profiel paste van een adhd-kindje. Ik ben er echt sterk van overtuigd dat ik het heb en zou hoe dan graag een onderzoek willen om uit of vast te stellen of ik het nou heb of niet. Ik vraag me wel af: stel zij zien niet genoeg aanleiding, zou ik dan alsnog zo een onderzoek kunnen doen?
Nu heb ik eindelijk mijn intake gehad bij de psycholoog. Ik krijg nog twee gesprekken en dan wordt vastgesteld of het onderzoek wordt gestart. Vond het nog wel zwaarder dan ik had verwacht, aangezien er ook echt veel vragen werden gevuurd naar me over mijn verleden en situaties die ik al een tijd heb geparkeerd/weggestopt. Er kwamen dus wel allemaal gevoelen omhoog na het gesprek. Mijn moeder moet waarschijnlijk ook nog een vragenlijst invullen, maar ik vraag me af hoe relevant dat gaat zijn. Ik hield me altijd meer op de achtergrond in mijn gezin, zonderde me veel af omdat mijn zussen alle aandacht naar zich toe trokken en “aandachtskindjes” waren, waardoor ik niet echt het idee heb dat mijn moeder echt een realistisch beeld had van hoe ik nou precies ben als persoon, omdat ik me dus al bewust bezig hield met “normaal” gedrag vertonen.
Ik heb een lijstje bijgehouden waarin situaties staan waar ik last van heb, die heb ik de afgelopen paar maanden bijgehouden alleen ben ik die vergeten te laten zien.
Waar loop ik tegen aan:
racing thoughts
chaotisch en rommelig
kastjes vergeten dicht te doen/dingen terug leggen
letterlijk alles kwijt zijn
enorm veel keuzestress
constant pulken aan wondjes/huid, anders voel ik me gestresst/krijg ik last van anxiety
stukjes van verschillende liedjes die afspelen in mijn hoofd en dit dan heel de dag door op random momenten.
Veel ideeën hebben, maar niet eraan beginnen /niets afmaken
overwhelmed zijn door taken die tijd mentaal intensief lijken en daardoor niet durven te doen. Tenzij ik er heel geïnteresseerd in ben
slecht luisteren naar uitleg
tijdens colleges dromerig zijn, afgeleid door elk dingetje en geluidje en gesprek (rondkijken etc. en focussen op iets anders)
uitstel gedrag
slecht met time management
rusteloze benen syndroom
als ik iets niet zie dan bestaat het niet. Het moet zichtbaar zijn wil ik eraan denken. Dit gaat bij kleding, verzorgingsproducten, eten, schoolwerk maar ook vrienden. Voorbeeld: als ik mijn pil bijvoorbeeld niet in het zicht heb, vergeet ik het in te nemen.
instabiele buien
slecht tijdsbesef en vaak te laat.
moeite met prioriteren
bij het vertellen van verhalen snel over gaan naar een ander onderwerp zonder het verhaal af te maken
mensen tijdens hun verhaal stoppen om te reageren omdat ik anders vergeet wat ik zou zeggen of omdat ik anders alleen maar gefocust ben op die gedachte, ook bij vragen
vaak in freeze mode en dan letterlijk niks kunnen doen wel constant denken “ik moet (…) doen” maar niet kunnen opstaan.
moeite met volgen van instructies/aanwijzingen
van de hak op de tak
moeite om op mijn beurt te wachten, wat ook als vervelend wordt ervaren door andere
geluiden niet uit kunnen filteren
met lezen vaak niet opslaan in hoofd en het dan paar keer over moeten lezen. Ook als iemand een verhaal verteld. Mensen moeten vaak dingen herhalen omdat ik afgeleid raak van een verhaal
niet goed met geld om kunnen gaan/impulsieve aankopen
altijd gespannen zitten
vroeger dacht docent dat ik een taalachterstand had omdat ik heel stil was, maar dit kwam dan vaak doordat ik overprikkeld was. Thuis dan wel energiek en druk.
taken vergeten en daardoor in de problemen komen/vergeten te kijken planning etc.
bij hyper focus vergeten te eten, drinken, niet kunnen stoppen met het gene wat ik moet doen.
ritme en regelmaat vind ik saai, maar werkt wel goed maar daar raak ik op uitgekeken. Merk zodra ik ritme en regelmaat heb dat ik ook minder last heb van negatieve gevoelens/buien maar het lang vasthouden is voor mij een opgave.
geluksmomenten bij eten, vaak eet ik soms ook heel vaak dezelfde maaltijd omdat ik geobsedeerd ben met dat voedsel en dan ineens helemaal er klaar mee zijn.
bij drugsgebruik zoals speed wel kalm in me hoofd, enige momenten van rust (geen verslaving gelukkig en alleen in feest setting)
mensen kunnen niet spontaan langs komen, want mijn huis is zo rommelig en dan schaam ik me
Mensen noemen me lui en ik heb ook een slecht zelfbeeld over mezelf omdat normale dagelijkse dingen niet lukken.