Het gaat erom dat er in de kindertijd symptomen zijn geweest, ze hoeven niet exact hetzelfde te zijn. Sowieso is het leven als volwassene compleet anders dan dat van een kind en loop je waarschijnlijk ook tegen andere dingen aan. Maar ook bijvoorbeeld iets als drukte als kind kan later meer interne onrust worden oid
1 like
Ugh ik zou een lagere dosis medicatie proberen en dan na een paar weken een belafspraak met de psychiater om te evalueren en volgens mij zei ik zelf dat ik wel langer dan twee weken wilde proberen ivm feestdagen, vakantie etc, zodat ik ook weet hoe het gaat op werkdagen. Dus die afspraak is over 2 weken nu. Alleen heeft ie me maar voor 14 dagen meds gegeven en realiseer ik me dat ik het daarmee red tot halverwege volgende week 🫠
En ik heb ook geen zin om dan weer 1,5 week die oude dosis te gaan doen ofzo en dat slaat ook helemaal nergens op dus ughhhh zal wel weer bellen zo. Ik heb ook geen emailadres van hem dus zo’n gedoe altijd.
Zo’n gedoe weer en moet nog wel meer dingen regelen waar ik allemaal geen zin in heb, haha. van die telefoontjes en mailtjes waar ik gewoon geeeeeeen zin in heb mehhh. Het voelt erg verleidelijk om alles naar volgende week uit te stellen want “vakantie!!” maar dat slaat ook niet per se ergens op. Ook tot zover al mn goede voornemens om in december/de vakantie mn huis grondig aan te pakken zodat het meer een “thuis” is en wat op orde enzo. Laatste dag van de vakantie en het is nog een teringzooi en wil ook nog mn slaapkamermuur verven… Al hielp het ook niet dat ik deze week ziek(ig) was.
Zo eerst ook maar eens m’n nieuwe bril ophalen, dan krijgen m’n ogen ook weer wat rust 
(was m’n vorige dus kwijtgeraakt onderweg ofzo, duur grapje…).
Wie weet helpt dit uitschrijven me de moed te verzamelen mezelf uit bed te schoppen en wat te gaan doen 
Edit: oke eerste telefoontje gehad en als t goed is worden mn meds geregeld voor nog twee weken. Dat is al iets, haha.
2 likes
@littlenumbers Dat blijven uitstellen is zooo herkenbaar, zowel bij mezelf als een goede vriend met autisme. Dat doe ik dus ook altijd. Hier helpt een stok achter de deur sowieso goed. Voorheen was dat mijn begeleidster vanuit de WMO, nu vaak bovenstaande vriend (en ik probeer het bij hem ook wel te doen). Ik moet bijvoorbeeld al weken de dokter bellen voor een bloedonderzoekformulier en sinds vorige week ook voor een pijnlijke knie wat niet overgaat.
Fijn dat het eerste telefoontje in elk geval gelukt is! De rest ook gelukt inmiddels?
Heeft iemand hier wel eens Lisdexamfetamine/Elvanse meegenomen naar Verenigde Staten? Blijkbaar is dat mega ingewikkeld, ik vind nergens met zekerheid wat ze nodig hebben voor dit medicijn, omdat het itt methylfenidaat juist niet onder de opiumwet in nl valt.
Ik denk een Engelstalige medicijnverklaring vd huisarts, maar dan moet je dat dus ook helemaal laten ondertekenen door het ministerie. Wat een gedoe voor een adhd’ert 
Ik kom erop uit dat ik eerst aan het consulaat/ambassade moet vragen wat er nodig is, maar ik weet al niet eens of ik dan de NL ambassade in de VS moet hebben of de VS ambassade in NL. 
Ik ben nu al een maand ziek (net zoals de rest van NL geloof ik ). Maar heb gelijk het idee dat mijn medicijnen niets doen? Neem ze braaf in (vandaag ook eens dubbele dosis gedaan) maar alsof die warrige wattenkop de overhand neemt
1 like
Dat idee had ik vorige week ook! Maar meestal als ik mijn menstruatie die dag moet krijgen ook.
1 like
Voornemen van dit jaar is o.a. laten onderzoeken of ik inderdaad AD(H)D heb en als ik dit topic lees: zoveel (h)erkenning. Dus mag ik even brutaal vragen waar zijn jullie vanuit de huisarts doorverwezen? Ik ben al in het inlezen alsof het een laatste hyperfocus is maar ik zie echt de bomen door het bos niet meer
2 likes
Ja zij en ADHD centraal kwamen steeds omhoog maar kon zo snel geen persoonlijke ervaringen vinden van hier. Dus dat gaan we proberen en anders back to the drawing board. Dank je wel voor het snelle antwoord!
Goed voornemen! Hoop dat het je wat duidelijkheid brengt. Ik ben via de psycholoog (daar deden ze geen adhd diagnostiek) naar de huisarts gestuurd en die heeft me weer naar adhd centraal verwezen. Ik heb daar een hele goede ervaring gehad, maar goed heb natuurlijk geen vergelijkingsmateriaal haha
1 like
Geen persoonlijke ervaringen maar wel vanuit vriendinnen, zij hadden zowel met PsyQ als ADHD Centraal positieve ervaringen. Denk dat je bij beiden wel goed zit.
Ik heb er veel over gedeeld, denk als je op mijn naam zoekt zie je wel meer posts
3 likes
Zal ik doen dank je wel!
@hallodaar dat hoop ik ook haha. Hoe meer ik erover lees hoe meer ik me erin kan vinden maar ook toch wel de angst dat het misschien gewoon het iets heel anders is. Maar dan denk ik ook: joh, het boek Druks van Francien Regelink was gewoon ronduit een openbaring 
1 like
Even iets positiefs. Ik las dit net en dacht ja, 
Ervaar jij dit ook zo?
- Absoluut
- Helaas niet
- Nvt want ik ben niet impulsief (wat doe je hier haha)
0 stemmers
1 like
Soms wel soms niet!
1 like
Ja dit. Het is ook persoonsafhankelijk en of situatie heb ik gemerkt. De ene situatie of persoon kan het beter waarderen dan de ander.
Ik zit in onderzoek voor ADHD en autisme en ik herken mij hierin, maar ook totaal niet. Want iets wat impulsief is kan mij ook enorm van m’n pad afgooien. Ik moet mij namelijk echt ergens op instellen. Maar het ligt net waar het om gaat. Vakantie impulsief boeken, no problem. Maar een weekendje weg impulsief, fuck no haha
2 likes
Heel herkenbaar!
1 like
Ik denk dat wat ik het fijnste aan adhd vind is dat ik altijd heel makkelijk vrienden kan maken, ik heb gewoon niet zo veel gêne daarin en spreek mensen gewoon aan (niet van HOI ZULLEN WIJ VRIENDEN ZIJN ik ben geen psycho) en ik kan bijna altijd inschatten welke mensen ook zo zijn. Heb echt heel veel mensen waarmee ik leuke herinneringen heb (soms maar 1 nacht/paar dagen tijdens reizen ook) en die ik soms dan weer spreek, echt van 15 jaar geleden tot nu.
Hebben m’n niet adhd vrienden allemaal een stuk minder; weet niet of het door de adhd komt, het kan ook gewoon toeval of mijn persoonlijkheid los van adhd zijn.
2 likes
Klinkt leuk! Maar inderdaad, je weet nooit precies wat gewoon persoonlijkheid is en wat ADHD kenmerk is.
Ik zat gisteren ook wat te lezen over mijn sterrenbeeld, Ram, en dat is ook gewoon één ADHD beest ongeremd, enthousiast beginnen maar niet afmaken, direct, flapuit, impulsief enz.
Dus als uit mijn onderzoek geen ADHD komt ga ik me bekeren tot de astrologie 
Meestal zit het impulsieve me in de weg en echt niet iedereen vindt het leuk zoals @Meow hierboven ook zegt. Dus dit hierboven vond ik wel even fijn om te lezen en ook als hart onder de riem voor als iemand hier dat ook even nodig had.
En nog een hart onder de riem:
Ratelen jullie ook zo? Paar maanden terug had ik een sollicitatiegesprek waarbij ik me achteraf zo vreselijk schaamde, ik had veel te kinderlijk open en eerlijk zitten ratelen, zo bam alles op tafel. Heel onprofessioneel. Terwijl het om een functie gaat met geheimhoudingsplicht, heel gewichtig allemaal. Dacht echt dat ik het verpest had.
Volgende dag werd ik gebeld dat ze me wilden: “we vonden je zo open en eerlijk!” 
ik denk daar nog heel vaak aan terug.
We mogen er zijn ladies
4 likes
Ja dat ratelen is bij mij m’n impulsieve kant en ik loop daar eigenlijk best tegenaan merk ik de laatste tijd (daarom m’n stem op helaas niet in de poll). In verder gedrag ben ik juist helemaal niet impulsief (daar scoorde ik ook niet hoog op in de vragenlijsten), ik durf meestal juist geen keuzes te maken haha, echte twijfelkont.
Maar wanneer ik me op m’n gemak voel in een gezelschap, vind ik mezelf en mijn vele gepraat zooooo vervelend. Laatst nog een spelletjesavond, dat ik in de auto naar huis me voor de zoveelste keer zo erg schaamde en rot voelde over mijn eigen gedrag, in bed zelfs een traantje om gelaten. Ik kan dan ook heel moeilijk inschatten of mijn druk zijn/spraakwaterval zijn ook zo overkomt op anderen (denk zelf dus van wel) maar wellicht zien anderen dat niet zo erg als ik zelf, heb echt geen idee. Voor mijn gevoel zeggen de andere koppels in de auto naar huis echt van jeetje wat was zij weer de hele avond aan het praten.
Het kutste is dat ik op zoveel momenten tijdens die avond dan ook denk ‘hou nou eens ff je bek’ ‘omg dit kwam er lullig uit’ en TOCH kan ik het niet inhouden. Hoezo denk ik tijdens én na zo’n avond constant aan hoe vervelend ik mijn eigen gedrag vind, maar kan ik het toch niet echt veranderen. 
M’n medicijnen doen op dit vlak wel iets, dat merk ik thuis wel, maar misschien waren ze toen al uitgewerkt of bijna.
2 likes