ADHD-topic

Gezondheid
#2323

ik had vorige maand een advies/diagnose gesprek en de psycholoog zei dat als ik na 2-3 weken niks gehoord had, ik even contact op moest nemen. Dat is sowieso al een bold choice vond ik maar ik had netjes een reminder voor mezelf gezet die ik toen uiteraard eerst 5 keer gesnoozed heb toen het tijd was, toen vergat, en een week later pas een mail stuurde, en nu heb ik weer een week later nog steeds niets gehoord. Ik zal verder wel ongeduldig zijn natuurlijk maar ik vind het ook zo irritant dat ik sindsdien gewoon helemaal niets gehoord heb. Sowieso heb ik een slechte keuze voor behandelaar gemaakt denk ik maar ik wil ook niet ergns anders weer op een wachtlijst staan (niet dat mijn behandelaar slecht is hoor maar er zijn andere redenen waarom dit eigenlijk geen goede situatie is).

Ik vind het waarschijnlijk ook vooral irritant omdat er nu een hele hoop dingen zijn waar ik tegenaan loop en helemaal gek van mezelf word, maar ik het nergens echt kwijt kan :smiling_face_with_tear:

3 likes
#2324

Niet quoten, mogelijk haal ik het weg 🩷

3 likes
#2325

Ik heb een heel verhaal getypt en wilde het weer weghalen want ik twijfel of je er iets aan hebt, ook omdat je niet om advies vraagt en ik dat nu wel ongevraagd probeer te geven. Maar ik post het toch maar voor het geval je er íets kleins uit kan halen.

Ik herken het niet één op één maar ik herken wel aspecten van je verhaal. Vanuit andere perspectieven (ik heb een hele tijd samengewoond met een heel goede vriend met ADHD classificatie sinds kind en grote worsteling daarmee, ik herken wat jij zegt over je vriend z’n gedrag erg uit die tijd. En ik ben zelf degene die nu weer therapie heeft voor allerhande somberheids- en angstklachten + ADD onderzoek nu, en denk dat ik soms een zware tol van m’n partner eis/voel me niet mijzelf maar kan het ook moeilijk veranderen - wel op termijn hoop ik).

Allereerst, echt héél vervelend voor je. Als ik het goed begrijp is het voor jou vooral moeilijk (of in elk geval, een grens over) sinds hij medicatie slikt? Dat er sindsdien dingen heel erg zijn veranderd op een manier die helemaal niet prettig zijn voor jou?

Want het lijkt mij wel heel erg belangrijk om daar met hem over te praten en eventueel ook met hulp voor jullie samen. Wat vindt hij zelf van de medicatie? Want als een groot deel door de medicatie komt of daardoor versterkt wordt lijkt het mij heel goed om samen serieus na te denken over of de kosten opwegen tegen de baten. En of er alternatieven zijn, etc.

Het klinkt alsof het moeilijk is om met hem te praten hierover, maar lijkt mij toch van groot belang dat hij inziet hoe heftig en zwaar het ook voor jou is? En dat er dingen moeten veranderen (en dat kan van alles zijn, in zijn gedrag, in jullie relatie, communicatie, in jouw begrip ervoor, in zijn begrip voor jou, jullie mogelijkheden om er wel of niet mee om te gaan etc). Ik weet niet of je eigenlijk al besloten hebt dat je niet met hem verder wil, of juist nog wel echt wil proberen jullie relatie te ‘redden’? Maar ik dacht, misschien is iets van relatietherapie een optie. Dat er aandacht is voor jullie allebei? Maar goed, dat wordt volgens mij nooit vergoed dus je moet er ook maar geld voor hebben.

1 like
#2326

Het klinkt als een hele vervelende situatie, is dat allemaal pas begonnen na de diagnose en/of medicatie? Ik heb wel eens mensen meegemaakt die na een diagnose minder hun best deden omdat ze nu een “reden” hadden om dingen niet te kunnen. Niet dat dat per se met jouw vriend aan de hand is hoor, maar als jij last hebt van zijn gedrag en hij wijt het aan de medicatie dan is het misschien tijd om even terug naar de voorschrijver te gaan.

adhd is geen excuus om een lul te zijn, zeker niet qua gaslighten etc. Misschien dat medicatie hem emotioneel wat afvlakt en dat hij daarom minder empatisch is tegenover jou maar ook medicatie is geen reden om kut te doen. Jij bent zijn partner en het is vast en zeker belangrijk om elkaars tekortkomingen te respecteren maar je zou uiteindelijk toch ook moeten willen dat je partner het niet zwaar heeft omwille van jou en je best doen om het niet te moeilijk te maken.

edit: ik wilde ook nog toevoegen dat ikzelf de partner ben met adhd gerelateerde problemen en ik me er 100% van bewust ben dat het voor mijn vriend echt niet leuk is wanneer ik irrationeel geirriteerd ben omdat ik overprikkeld ben, of hem niet met rust kan laten omdat ik geen geduld heb, of omdat ik hem 800 keer moet vragen wanneer hij nou training heeft en het dan alsnog vergeet. Maar daar ben ik me dus van bewust en dan kan ik mijn best doen zo niet te zijn, en dat lijkt jouw partner niet te doen. Als ik weet dat ik slecht ben in het bijhouden van wanneer mijn vriend de hond niet mee uit kan nemen, dan zet ik het in mijn agenda en zet ik een reminder voor mezelf dat ik de hond mee uit moet nemen. Dat gebeurt de helft van de tijd dan weer niet, maar dan heb ik wel de moeite gedaan daarvoor en dat waardeert hij dan weer. Als ik beperkt ben, dan betekent dat niet dat ik zomaar van hem kan verwachten dat hij alles van me overneemt, maar dat we desnoods samen een oplossing zoeken zodat we niet al te veel last hebben van mijn beperkingen.

Hij zou trouwens zelf naar de psycholoog moeten hiervoor, en het niet jou laten doen eigenlijk, heeft hij er zelf geen last van?

4 likes
#2327

Allereerst: heel rot voor jou, en een hele zware last.

Ik weet niet of dit van toepassing is op jouw partner, en het gaat mij niets aan wat voor medicatie hij krijgt. Maar, ik herken een hoop van wat je beschrijft, als het gaat om karakterverandering. Van wat ik bij iemand heel dichtbij in mijn persoonlijke kring heb gezien. Nadat zij voor ADHD op dextroamphetamine is gezet. Lang verhaal kort, ook totaal afgevlakt en in haar geval heel paranoïde.

Medicatie is nooit een excuus, maar kan voor sommige mensen wel op de verkeerde manier levensveranderend zijn (het kan dus ook positief de andere kant op). Zeker omdat jij in je post aangeeft, dat het vooral na de medicatie zo veranderd is. Is het misschien een goed idee om daar nog eens naar te kijken met zijn hulpverlener(s). Misschien is er een betere match voor hem te vinden, wat hem in ieder geval minder af vlakt.

Veel ADHD medicatie is afgeleid van amphetamine (ook wel bekend als bijv. speed), en dat werkt voor iedereen anders. Dit is ook een bekend fenomeen bij de hulpverleners. Er werd in mijn persoonlijke geval ook meermaals tijdens het starten benoemd, dat ik het moest aangeven als het niet goed voelde, zodat er gekeken kon worden naar een alternatief. Maar soms heb je dat misschien zelf niet door, en je omgeving wel.

Heel veel sterkte. Ik hoop dat jullie er goed uit kunnen komen :hugs:

1 like
#2328

Super bedankt voor jullie lieve berichtjes, heb er veel aan gehad en ik probeer nog even inhoudelijk te reageren :heart: maar voor nu; bedankt!

Ik heb de psychologe gebeld in de wanhoop en hij gaat de methylfenidaat afbouwen, hallelujah. Hopelijk krijg ik mijn vriend ermee terug :pleading_face:

3 likes
#2329

Het zit echt nog niet in mn systeem om over mn medicatie na te denken als ik naar het buitenland ga :sweat_smile: Nou heb ik nog wel even en ga ik sowieso maar een paar dagen en kan ik desnoods ook prima zonder medicatie erheen maar toch…

Sowieso blijft het vaag dat lisdexamfetamine niet onder de opiumwet valt hier dus in theorie zou ik het gewoon mee kunnen nemen? Of ja, mits dat ook geldt voor het land waar ik naartoe ga natuurlijk. Ik ga dus naar spanje en heb geprobeerd te googelen wat daar onder de opiumwet valt en hoe het zit met medicatie maar kon dat totaal niet terug vinden. En als je via nederlandse website kijkt staat lisdexamfetamine niet in het lijstje dus dan zou je contact op moeten nemen met de ambassade ofzo?
Of anders moet ik misschien gewoon mn huisarts weer een verklaring vragen, zo had ik het ook mee naar engeland. Al heeft niemand er toen naar gekeken of iets eigenlijk

Gedoe 🫠

2 likes
#2330

Lisdexamfetamine heb je niets voor nodig, je kunt het gewoon meenemen.

Edit kak ik zie dat het in VK wel onder opiumwet valt. Ik reis elke maand naar VK en neem ook gewoon het hele potje mee… Hmm nou ja naar Spanje en heel EU eigenlijk leverde het geen problemen op. En dan heb ik gewoon geluk gehad met VK i guess

1 like
#2331

Je kunt bij de apotheek een medicijnpaspoort aanvragen. Dan printen ze een overzicht met de medicatie die je krijgt, waar dan ook je gegevens op staan. Nog nooit nodig gehad, maar neem het zelf altijd wel mee voor de zekerheid.

Stom dat het zo lastig te vinden is. Best belangrijk op zich😅

#2332

Ik vergeet het ook altijd en moet het dan op het laatste moment weer regelen. Ik ben nog nooit gecontroleerd, dus vraag me elke keer weer af waarom ik de verklaring aanvraag, maar te schijterig om zonder verklaring te reizen.

1 like
#2336

Via mijn zorgverzekeraar gezocht welke psychologen aangesloten zijn en hun websites bekeken om te beoordelen of die psycholoog wat voor mij zou kunnen zijn. Inderdaad veel die nu een aanmeldstop hebben, dat maakt het een stuk lastiger. Uiteindelijk vond ik een psycholoog die alleen online sessies aanbood, daar kon ik met 2 weken terecht. Leek me in eerste instantie niet ideaal maar beviel goed en ben blij dat ik toch zo snel hulp kon krijgen.

Edit: had niet gezien dat dit het adhd topic is, ik heb geen adhd dus dat is wel een verschil maar misschien heb je alsnog iets aan mijn zoektocht

3 likes
#2337

@matroos Bij mij was het ook zo, en omdat ik vermoede dat ik adhd had, heb ik opgelet dat de psycholoog/praktijk ook adhd behandeling deed.
Het was inderdaad een zoektocht en even wachten (7 maanden), maar dan heb je ook wat. Het beste is ook om een praktijk te hebben met een psycholoog en psychiater, dan kan je voor eventuele medicatie daar dan ook terecht, mocht je huisarts dat niet doen.

2 likes
#2338

Ik werd doorverwezen door mijn huisarts naar een praktijk met wie zij al een connectie hadden. Ik had zelf echt geen zin om hier over na te denken dus heb maar direct ja gezegd en het heeft op zich prima uitgepakt allemaal maar ik weet niet of ik het kan aanraden want ik denk nu dus pas aan dingen zoals vergoeding enzo :’))

3 likes
#2340

Loop je bij een pop poli? Daar moeten ze je ook kunnen helpen.

2 likes
#2342

Stom! Is er ook geen verpleegkundige verbonden? Psycho-educatie is een basis van het vak. Oh shit verkeerd gelezen, die heb je gehad.

1 like
#2343

Je zou wachtlijstbemiddeling bij je zorgverzekeraar kunnen aanvragen. Dan kijken zij waar de kortste wachttijd is in jouw regio.

1 like
#2344

Ja hoor, het is handschoenenweer, en ik kan alleen een rechter of een linker deel vinden, geen hele paar, ik snap echt niet wat er gebeurd is :cold_face: :triumph:

Ik zag laatst hele mooie, fijne handschoenen maar toch niet gekocht, want die raak ik dan ook kwijt :sob:

1 like
#2345

Zó herkenbaar. Met alle dingen waar je er 2 van hebt (sokken, schoenen, oorbellen enz enz). Altijd weer. Best knap van ‘ons’.

2 likes
#2346

Jaa haha bij sokken ook, ik heb wel de rechter en de linker maar allebei op een andere plek (3 lades met ondergoed waar ik alles in gooi) En je zou denken, doe dan zwarte sokken, maar dat vind ik te saai.

1 like
#2347

Ik ben daarom maar heel kinderachtig begonnen met elke warme jas te voorzien van een paar handschoenen in de zakken, een paar sokken in dito schoenen, en zo verder maar wist niet dat dit ook een ding was? Dacht dat ik gewoon een chaoot die anders altijd alles weer eens iets niet kan vinden.

Toch weet ik nu zo alweer dagen niet waar een bh is die ik eerder deze week aan had. In de jurk waarmee ik 'm aan had zat wel ergens de panty die ik erbij droeg nog in verstopt alsof het lekker thematisch rond deze tijd van het jaar een surprise was maar daar is dan alles mee gezegd gelijk ook :person_shrugging:

2 likes