natuurlijk!
Ik weet niet hoe groot het bedrijf is maar ik denk niet dat je echt de enige bent. Ik hoor hier zĂł veel mensen over. Zou zomaar kunnen dat als jij het durft te vragen dat er meer over de brug komen.
1 like
Ik lig wakker met een knoop in mân maag en een shitstorm in mân hersenpan.Wil mân man niet wakker dus typ het hier maar even.
Morgen vertrekken we op reis, eerste keer autovakantie met de kinderen. Hoewel alles goed gepland is en ik er wel vertrouwen in heb ben ik toch in paniek 
hij heeft geen rijbewijs en ik heb nog nooit zo ver / in het buitenland gereden (we gaan van BE naar Spanje, met veel tussenstops - gemiddeld 300-400km/dag). Ik weet dat het wel goed komt maar kan toch niet stoppen met rampscenarioâs te bedenken en alles te overdenken. Nu dat de coronacijfers weer de hoogte in schieten komt dat er ook nog eens bij⊠ik wil gewoon slapen 
godver ik ben de hele tijd zo paniekerig en angstig en mijn hele lijf voelt al een week als een grote stressbom en ik keek echt uit om naar de psycholoog te gaan vandaag, belt ze net af. volgende mogelijkheid: over twee weken. en de vorige keer was al twee weken geleden. godverdegodverdegodver.
heb me voor vanavond maar aangemeld voor een yogalesje en probeer maar veel headspace te doen maar ik weet even echt niet wat ik met mezelf aanmoet
als iemand tips heeft 
1 like
Oh wat rot zeg 
kan ik me zo voorstellen. Misschien helpt het om de dingen die je wilde bespreken toch ergens op te schrijven. Om het toch even kwijt te kunnen. En fijn dat je naar yoga gaat!
2 likes
Pfff herkebaar. Mijn therapeut heeft het ook telkens druk. Vorige keer belde ze af en kon ze over EEN MAAND pas weer. Paniekaanval incoming.
Ik voelde me precies zoals jij dus mijn oplossing was naar mijn ouders gaan (voor afleiding en ritme), heel veel bewegen (liefst echt sporten) en tegen mezelf zeggen dat de angst niet nodig is en niet eeuwig kan duren. Ik ben veel te onrustig voor headspace en yoga op zoân moment, voor mij helpt rennen/keihard sporten dan beter.
1 like
misschien dat dit anderen helpt 's avonds als je hoofd vol loopt met allerlei dingen waardoor je niet kan slapen, maar ik zet dan asmr filmpjes op, niet zozeer voor de âtinglesâ maar gewoon de afleiding (en dan vooral de speaker van je telefoon half onder je kussen) en ga dan proberen te slapen. wel autoplay van YouTube afzetten of je wordt weer wakker geblehrd door de reclame van het volgende filmpje 
Ik val de laatste tijd in slaap met die podcast van Marc Marie en Aaf. Op de een of andere manier vertrouwde stemmen en een beetje simpel geklets. Voelt alsof je niet alleen bent.
2 likes
Ik luister vaak de podcast Daders. Niet voor iedereen weggelegd, maar ik ga er goed op. Weet alleen van geen een zaak nou hoe of wat 
Vind de playlist nachtklanken op spotify ook lekker.
Heb een tijdje gehad dat ik savonds heel vaak half in de paniek schoot omdat mn borstkas niet lekker ademde (en regelmatig helemaal in de paniek, vaak gedacht, dit is t einde ). En toen zette ik Greys anatomy aan. Godzijdank gaat t al een hele tijd goed. Maar heb t toen echt een paar maanden lang regelmatig gehad en was gewoon bang om te gaan slapen. Nu nog als ik dagen heb dat ik last(syndroom van tietze) heb ben ik vaak bang om te gaan slapen, heel irritant. Vaak doe ik dan een podcast aan zodat ik t hopelijk voor ben.
Natuurdocuâs doen het bij mij altijd goed davonds. Geen storylines, geen emoties en geen spanning. Natuur maakt mij sowieso altijd rustig en David heeft een hele asmr stem 
2 likes
Oh dat vind ik ook een goede tip.
1 like
Ik mocht door mijn emetofobie liggend gevaccineerd worden. Het was op een grote locatie en ik was een beetje bang dat ik dan alsnog veel anderen zou zien. Ik moest naar een apart hokje waarbij er drie ligplaatsen waren gereserveerd. Voordat ik werd geprikt werd mijn plaats afgedekt met een kamerscherm. Voor mij was dat voldoende, maar ik weet niet hoe ik zou reageren als ik iemand ziek hoorde zijn
Heb je de vorige keer gezien hoe de ligplekken eruit zien? Van mijn locatie is online een digitale rondleiding beschikbaar, misschien kun je zoiets van jouw locatie vinden? Hopelijk stelt het wat gerust
1 like
Ik heb ook veel angst gevoeld tijdens het vaccineren. De eerste keer was ik een paar dagen ziek van de zenuwen nog voordat ik gevaccineerd was. Bij de tweede gelukkig een stuk minder. Ik heb bij binnenkomst gezegd dat ik last had van paniek. De eerste keer was ik vooral bang om flauw te vallen en dan misselijk te worden. En vooral dat iedereen ziet dat ik daar niet mee om kan gaan.
Doordat dat de eerste keer niet gebeurt is, was ik er de tweede keer minder bang voor. Ik kreeg gezelschap van een hulpverlener in de grote wachtruimte en dat leidde mij goed af. Opeens was het nog maar vijf minuten wachten en toen kon ik naar de auto snellen.
Wat mij bijgebleven is dat véél mensen zenuwachtig of angstig zijn daar. We zijn absoluut niet de enige. Geef het aan, de hulpverleners zijn er voor en hebben begrip en geven erkenning. Ik heb om dezelfde reden als jij geen axazepam durven nemen. Misschien even navragen bij je huisarts of dat kan? Ik kon er niets over terugvinden online.
Nee ik mocht gelukkig gewoon in mân eentje wachten! Er waren een aantal medewerkers die toezicht op ons hielden, dat was ook wel een geruststelling. Ik ken eigenlijk niemand die iemand flauw heeft zien vallen, dus ik heb die kans waarschijnlijk veel groter gemaakt in mijn hoofd
Heel slim om nu al te bellen, want dat van de angst vooraf herken ik heel erg. Dat is eigenlijk veel vervelender dan het proces van de vaccinatie. We kunnen onszelf goed terroriseren in ieder geval Precies zoals jij heb ik hiervoor eigenlijk nooit moeite gehad met vaccinaties of bloedprikken, maar de kans dat ik iets bij een ander zie gebeuren vind ik best wel naar
Volgens mij heb ik dit al eerder gezegd, maar ik bewonder jou echt heel erg! Vind het heel erg knap hoe je bijvoorbeeld je zwangerschap aan bent gegaan. Die vaccinatie gaat je ook gewoon lukken, over een paar dagen zit het er helemaal op en hoef je er voorlopig helemaal niet meer over na te denken 
1 like
Ik heb ook angst voor flauwvallen, had dat extreem bij tentamenzalen (dus in een drukke zaal waar je ook niet zomaar weg kan lopen). Ik ben nog nooit flauw gevallen maar het is echt een van mân triggers. Ik zag daarom enorm op tegen het wachten na de prik. Het ging ook niet heel goed, dus ik trok een blikje cola open. Die nam ik mee om mezelf gerust te stellen: als je zoveel suiker binnenkrijgt val je niet zomaar flauw is de redenatie dat mij rustig houdt. Dat pikten ze snel op en een jongen vroeg of ik buiten wilde zitten. Dat was super! Ik zat lekker in een rustige steeg in de frisse lucht. Dat maakte mij direct zoveel rustiger. Bij de tweede prik ga ik direct vragen of ik buiten mag zitten, dat helpt voor mij wel. Zou jou dat ook helpen?
1 like
Ik heb het ook nooit iemand horen zeggen, maar ik zeg altijd maar âje bent normaler dan je denktâ. ik heb 2 jaar studievertraging opgelopen en uiteindelijk ging het wel met propranolol!
Ik ben niet liggend geprikt omdat ik niet angstig wordt van dat prikmoment. Ik doe ook af en toe Botox en laat mijn wenkbrauwen microbladen. Ik ben daarvoor wel altijd bovengemiddeld zenuwachtig, maar dan lig je lekker relaxt in een apart kamertje en kan je daarna direct naar huis. Voor mij zit het hem echt in dat massale en het gevoel van dat iedereen op je let en je niet weg kan. Dus ik was helemaal blij na de prik van âzooo dat viel echt mee wiehoeeâ naar âoh kut nu moet ik stilzitten en doen alsof er niks aan de hand isâ.
Het beste is toch om erdoorheen te gaan. Het is ontzettend lastig maar als je nu niet gaat moet je een andere keer wel. Bij mij zat een meisje wiens moeder ook mee was en dat was geen enkel probleem. Als jullie lekker samen buiten zitten en je afleiding hebt door de gesprekken vliegt de tijd voorbij! Je kan dit, en als je het gehad hebt dan heb je zoiets goeds gedaan. Dat moet je jezelf wel belonen natuurlijk met netflix/pizza/kleding/etc. 
1 like
Je kan het!! Heel veel succes 
1 like
Succes! Je kunt het!
1 like
Is er misschien iemand hier die last van hypochondrie of een hypochonder dichtbij zich heeft staan en mij wat tips wil geven? Mijn vriend is een hypochonder en hij gaat op dit moment door een slechte periode en ik weet niet zo goed wat ik kan doen om het beter te maken.
Hij heeft er in het verleden ook last van gehad en dit destijds onderdrukt met veel blowen. Daar is hij 4 jaar geleden met hulp van afgekickt en dat gaat goed, maar helaas zijn zijn angsten daardoor terug. Hier heeft hij al hulp voor gehad en hele tijd ging het goed, maar de Corona periode heeft e.e.a. getriggerd. In oktober had hij een fase waarin hij er van overtuigd was dat hij huidkanker had. Dat is ergens in januari gaan liggen nadat hij een paar biopten heeft laten nemen bij de dermatoloog. Daarna leek het even goed te gaan. Maar tijdens onze vakantie 4 weken geleden heeft hij een obsessie ontwikkeld met zijn darmen en ontlasting nu is hij er van overtuigd dat hij darmkanker heeft. Daar is onlangs bijgekomen dat hij door zijn rook verleden er nu ook van overtuigd is dat hij longkanker heeft. We wonen niet samen, en terwijl ik gisteren heerlijk lag te Netflixen heeft hij een paniekaanval gehad waar hij me vanochtend pas over vertelde. Hij gaat vrijdag op vakantie met zijn moeder, maar hij gaf aan deze eigenlijk liever te cancellen omdat hij er nu echt van overtuigd is dat hij kanker heeft en dan kunnen ze meteen met onderzoeken en behandeling beginnen. Ik schrok hier best wel van, want voor mijn gevoel was dit wel heel extreem. Ik heb hem gelukkig wel rustig kunnen krijgen. Hij gaat nu vanmiddag naar de huisarts (afspraak stond al voor zijn darmproblemen) en daar aankaarten dat de angsten toch extremer zijn dan hij in eerste instantie dacht.
We zijn 2 jaar samen, dus ik heb de afkickperiode en de therapie daarna niet meegemaakt. Ik merk dat ik hem graag wil stellen, maar dat ik niet zo goed weet hoe. Ik ben zelf vrij nuchter ingesteld en downgrade mijn symptomen vaak als ik me niet goed voel. Ik probeer dingen te rationaliseren, maar er is heel lastig op hem in te praten. Hij weet vanuit eerdere therapie dat symptomen Googlen uit den boze is, maar dat is juist wat hij blijft doen en waar hij niet mee kan en wil stoppen. Ik ben blij dat hij nu hulp gaat zoeken en heb ook aangegeven dat ik graag mee wil zodat ik hopelijk wat handvatten krijg hoe ik hem hier het beste in kan steunen. Maar ik weet dat het nog wel even kan duren voordat hij daadwerkelijk hulp heeft en tot die tijd zou ik hem zo graag willen helpen en de angsten iets verlichten. Ik weet alleen niet zo goed hoe ik dat het beste kan doen, alle tips zijn welkom.
Dat klinkt best heftig om als vriendin naast te staan. Ik vind het lief dat zo mee leeft.
Ik heb geen hypochondrie, wel een andere angststoornis en kan wel aangeven wat voor mij werkt: Ik vind het fijn als mijn partner vraagt wat hij voor me kan doen (maar niet als ik in volle angst zit 
) ipv dingen in te vullen. En dat hij er âgewoon isâ zonder extra te focussen op mijn angst(aanval) zodat relativeren daarna makkelijker is. Dat mijn angst erkent wordt, dat geweten is dat het voor mij lastig is en ik het niet express doe. Dat hij dan gewoon bij me komt zitten of liggen. Ik vind het fijn dat hij niet met oplossingen aankomt, of zelf actief zoekt naar oplossingen. Dat kan ik zelf beter en wil niet het gevoel hebben dat ik te kort schiet in het âoplossenâ van angst.
Ik denk dat dit voor iedereen anders is, best dus vragen en aftasten bij jouw vriend. Veel succes/sterkte samen, je bent van grote waarde om (dicht) bij de realiteit te blijven (voor hem).