Ik heb "pas’’ op m’n 27e echt een angstoornis ontwikkeld met fysieke klachten (als kind al wel angstig geweest). Ik zou ook echt nooit fulltime kunnen werken, werk 32 uur sinds december en daarvoor 24. Vind 4 dagen al onwijs zwaar.
Ik heb een moonbird besteld… vind het zo veel geld, maar wil het toch proberen en er dagelijks mee oefenen.
Ik word zo onrustig van het feit dat alles weer open gaat. Ben echt bang dat de besmettingen gaan oplopen tot 120.000 ofzo en dat ik dan voor mn gevoel helemaal nergens kan komen zonder het op te lopen. De hele dag achter mn kassa zit “in gevaar”. En ik weet gewoon ook niet waar dat gevoel steeds vandaan komt. In mn hoofd ga ik gewoon dood als ik t krijg en dat gevoel raak ik gewoon niet kwijt.
Ik ben hier echt zo benieuwd naar.
Het helpt mij wel als ik tegen mijn man aan lig om mij op zijn hartslag/ademhaling te focussen. Maar ik kan alleen individueel slapen 
Ik hou jullie op de hoogte! Ik doe nu een beetje ademhalingsoefeningen met de app Breathe. Dan kun je instellen hoe lang je wil dat je in en uitademing is. Beetje zelfde idee, maar zo’n apparaatje lijkt me wat fijner/natuurlijker aanvoelen.
Ik ga erg zweten en wordt heel onrustig, ik kan niet stilzitten. Begin dan vaak ook vingers of elleboog te kraken. Daaruit ben ik heel bang om misselijk te worden, heb ook emotofobie.
Ik heb die vooral in een groep waarbij ik het gevoel heb niet meteen weg kan.
Ik vind corona daardoor fijn. Geen grote groepen meer en geef fysiek afdelingsoverleg meer op kantoor.
Edit, ik werk 40 uur in de week.
Wow echt zo knap!! Jullie zijn zoveel sterker als ik. Hoop dat ik ooit weer kan werken.
.
Hoge hartslag en hem altijd voelen, zweten, dichtgeknepen keel, misselijk, trillen… het ging de laatste tijd beter maar slik sinds anderhalve week sertraline voor mijn angststoornis. En nu is die angst in volle hevigheid weer terug, ik denk dat ik hier doorheen moet maar het voelt zo vreselijk verlammend. Werken kost me zo veel moeite en het liefst ging ik alleen maar in bed liggen.
Lange tijd geen last gehad, maar maak me nu zorgen over mijn kat die ziek is. Dierenarts denkt dat het gezwel viraal is en weggaat met antibiotica, maar ik ga meteen uit van het ergste. In januari 2021 is mijn andere kat overleden aan kanker, dus dat komt allemaal terug.
Het is sowieso gezondheidsgerelateerd bij mij, denk dan dat ik of mensen in mijn omgeving ernstig ziek zijn. Zo zonde van de energie, het piekeren is zo vermoeiend en ik blijf maar googlen en doemdenken.
Ik snap mezelf ook echt niet, andere mensen gaan gewoon aan de slag met de behandeling en zien daarna wel verder als het niet werkt. Ik ben meteen 20 stappen verder in mijn hoofd.
Ik heb ook een moonbird besteld. Komt morgen als het goed is!
Jullie vluchten niet? Dat vind ik echt knap. Ik peer hem dus altijd. (Naar mijn moeder)
Ik ben 30. 
Ik heb 'm net binnen! Heb de groene besteld. Lijkt een beetje op een vibrator hahha.
Ik vind het wel mechanischer aanvoelen dan ik had verwacht en verder is het wel nog echt oefenen om synchroon te ademen.
Oh jeetje! Sterkte! Snap dat die onzekerheid van beloip spannend is.
Oh wat fijn dat je snachts je zus kan bellen. Ja het verschilt ook per persoon en hoop ook echt dat ik over een paar maanden mezelf stiekem weer uit loop te lachen om mijn berichtjes. Maar niemand in dit topic lijkt gek te worden tijdens zo aanval? Ik voel me echt radeloos op zo’n moment. En vlucht dus naar “veiligheid” maar dit is wel weer een goede schop onder de kont voor mij.
Andere kunnen het ook, dus ik moet het ook kunnen.
Dus strenger weer gaan worden en echt gaan werken wanneer het weer beter met mij gaat.
Eerst weer even alleen thuis proberen te zijn voor nu hahah.
Ik schijt in mijn boks voor morgen.
Oké nog een update over mijn moonbird.
Ik weet niet of het toeval is, maar ik heb echt goed geslapen vannacht voor mijn doen en ik slaap echt rukkkk de afgelopen anderhalve maand (telkens wakker schrikken en niet meer kunnen slapen). Ik ga altijd heel vroeg naar bed nu, om half 10 al, zodat ik rustig ademhalingsoefeningen kan doen, maar dat werkte nooit heel goed. Nu heb ik hetzelfde gedaan alleen dus met de moonbird geademd en ik sliep echt snel in en ook ‘‘lang door’’ (werd wel om 4 uur wakker, maar het is een vooruitgang voor mij… haha)
Wat fijn! Hoop voor je dat het zo door blijft gaan😊
Ben benieuwd wat jij ervan vindt! Is de jouwe al binnen?
Nee, nog niet. Kan tot half 10 vanavond komen.
pfff net ruzie met moeders gehad…
ik vind dat ze mij laten vallen, zij vindt dat ze grenzen trekt.
Ik mag tijdens paniek niet meer naar haar toe komen en zij komt ook niet meer hierheen.
ene kant begrijp ik haar verhaal. ze zegt je bent 30 en duurt nu al jaren. ik ga er ook aan onder door.
ik vind. je hebt voor kinderen gekozen en de rest van je leven heb je daar verantwoordelijkheid voor.
En nu ik in een slechte periode zit, en aangeef haar hulp nodig te hebben laar ze mij keihard vallen. Zo zie ik het… ben zo boos!!
Ik herken dit precies, toen ik een jaar of 17 was heb ik precies hetzelfde meegemaakt met mijn moeder. Zij mocht van mij niet meer naar buiten, omdat ik continu paniekaanvallen had en haar daar per se bij nodig dacht te hebben. Toen heeft een vriendin van haar er iets over gezegd en is ze erover na gaan denken. Ze kwam tot de conclusie dat het niet langer zo kon. Ik was toen woedend, vooral ook omdat die vrouw natuurlijk niet voelde wat ik (en jij ook denk ik) voelde op zo’n moment van angst. Ik ben er niet trots op, maar ik heb toen zelfs voor het eerst (en laatst) spullen vernield.
Achteraf ben ik wel heel blij dat het zo is gelopen omdat ik daardoor heb geleerd om zonder haar met mijn paniek om te gaan. Gek genoeg zijn mijn paniekaanvallen er ook heel erg door veranderd, eerst hyperventileerde ik, rende ik letterlijk huilend door het huis en verviel ik in heel ongezond gedrag. Nu kan ik paniekaanvallen veel beter binnen houden op de een of andere manier?
Moet wel zeggen dat ik er niet minder vluchtgedrag door ben gaan vertonen, eerder op een andere manier. Nu heb ik bijvoorbeeld een noodtas vol met spullen die ik voor mijn gevoel altijd bij me moet hebben.
Ik ken je moeder niet, maar ik kan me voorstellen dat het voor haar lastig is om je zo te zien en ik hoop dat ze dit heeft beslist omdat ze het beste met je voor heeft. Aan de andere kant begrijp ik ook heel goed dat het je kwetst en daar mag je absoluut van balen, juist omdat het voelt alsof zij de enige is die je nu nog een beetje kan helpen op zo’n moment