Vooral zelf heel rustig blijven en niet mee panieken.
En idd geen moeilijke vragen stellen of dingen blijven vragen.
Het verschilt verder per persoon wat die fijn vind. De andere wil graag praten voor afleiding de ander wil alleen dat je er bij zit en vooral je mond houdt.
Ik zal het haar gewoon vragen.
Ik heb wel eens ademhalingsoefeningen gedaan met iemand die een paniekaanval had. Het hielp wel.
Late reactie sorry! Maar het ging gelukkig goed. Ook de terugweg heb ik overleefd. Toch ben ik blij dat ik voorlopig even niet meer met de trein hoef haha
Ik zou dat echt aan haar vragen, wat de een prettig vind is voor de ander juist helemaal niet helpend.
@Lentex @Sobremesa @Whitecactus @Druppels @Schaakmat
Super bedankt voor jullie reacties!
Wanneer ik bij haar ben op dat moment, neem ik haar vaak mee naar buiten om te wandelen. En wanneer dat niet gaat, blijf ik gewoon naast haar zitten, sla mân arm om haar heen, en dan afwachten tot het voorbij gaat.
Ik heb uiteraard aan haar gevraagd wat haar helpt, maar ze weet het vaak ook niet zo goed, vandaar dat ik benieuwd was wat bij anderen helpt.
Als ik niet bij haar ben, dan appen we vaak. Maar ik voel me dan soms zo machteloos omdat ik niet echt iets kan doen voor mijn gevoel. Ik laat haar in ieder geval weten dat ik er voor haar ben en naar haar wil luisteren.
Ik snap dat je je soms machteloos voelt, maar hiermee:
Bied je al zoveel hulp!
Dat je weet dat je niet alleen bent en er altijd iemand voor je klaar staat wanneer je zo angstig voelt, alleen daarmee al doe je ontzettend veel 
Morgen naar Walibi met het gezin⊠oooo kijk er zo tegen op. Zoveel zin om plezier te maken met mijn gezin⊠maar voel mij nu al beroerd.
Goeie God heb het de hele dag volgehouden maar mijn alprazolam kon dit keer de angst niet aan. HielD wel de fysieke paniekaanvallen tegen⊠maar had hele tijd vlucht gevoel dat ik naar huis wou. Daar schrok ik toch wel van.
Wel fijn dat je het deels hebt gered door de medicatie. Wel rot dat je alsnog het vluchtgevoel had. Misschien deels ook wel gewoon omdat t natuurlijk ook wel een vrij heftige dag is. Heb je ergens nog een beetje kunnen genieten?
Yes gelukkig wel. Zoontje had dag van zijn leven.
Dat je de controle misschien kwijt bent over je lichaam? Ik heb het ook als ik niet lekker ben.
Ik ben de laatste twee dagen enorm misselijk en lijkt mijn buik opgezet. Omdat mijn angst over het niet zwanger willen zijn gaan zal ik het in een samenvatting zetten.
Ik heb dus absoluut geen kinderwens en zwanger worden/blijven is mijn grootste angst die er bestaat. Nu ben ik dus twee dagen misselijk, amper trek en âlijktâ mijn buik dikker/opgezet en ik ben gelijk totaal in paniek. Terwijl ik doe elke maand een zwangerschapstest dus mocht het toch zo zijn dan heb ik nu nog allemaal mogelijkheden.
Ik probeer het te relativeren, door deze angst heb ik de laatste tijd amper seks met mijn vriend & slik ik gewoon de pil. Ook ben ik âoudâ dus als ik het allemaal relativeer weet ik wel dat de kans enorm klein is. Maar dan duwt het algoritme weer zoân âik was zwanger zonder dat ik het wist!â artikel onder mijn neus en dan kan ik wel janken. Morgenochtend maar een test doen. Want dat zeggen ze nooit in die artikelen of deze mensen ook elke maand een test deden.
Edit: ok lol ik tik dit uit en voel me gelijk al een stuk minder misselijk.
Absoluut! Ik wil het eigenlijk volgend jaar laten doen (want of ik moet er voor sparen of ik moet mijn verzekering aanpassen) en voor dit jaar staat een vasectomie voor mijn vriend op de planning. Ja die angst is zo groot dat ik het liever dubbelop laat doen :â) Vroeger ben ik ook wel eens naar de huisarts gegaan maar was het altijd âje vindt de juiste nog welâ of âje gaat spijt krijgenâ blabla. Nou ze mogen mijn panische whatsapp berichten lezen als ik weer eens een halve paniekaanval krijg omdat ik denk verder te zijn dan 24 weken :â). Zo ver gaat het dan al in mijn hoofd.
Twee verbroken relaties omdat ik geen kinderwens heb, zo diep zit het! Ga maandag wel weer even bellen met de HA hoe en wat. En inderdaad als die vasectomie achter de rug is ga ik denk ik al een stuk relaxter door het leven.
Hebben jullie soms dat lijf en geest niet op Ă©Ă©n lijn zit?
Ik merk de afgelopen week lichamelijke klachten die ik ken als angstklachten (slap op de benen, vermoeid, onrustig slapen), terwijl ik mentaal best prima ga? Doe leuke dingen naast werk, mân werk is leuk, niks te klagen?!
Ik zit al aan de AD en voel me verder niet onrustig. Behalve dan over die klachten die nu opspelen;p
Vervelend dat je die klachten hebt, terwijl je je mentaal goed voelt! Heb je dat vaker? Ik herken het wel heel erg. Over het algemeen voel ik me mentaal goed, maar heb vaak wel die angst in mân lichaam zitten (waardoor ik ga nadenken over die angst, wat me dan mentaal weer minder laat voelen).
Ik weet voor mezelf dat het onopgelost trauma is dat nog in mân lichaam zit (gevoelsherinneringen), dus ik ben bezig met lichaamsgerichte therapie. Maar dat kan voor iedereen anders zijn natuurlijk.
Nee, meestal ben ik ook angstig als ik zulke klachten heb! Voelt nu zo raar. Ben wel blij dat jij het herkent, want anders blijf ik zo cirkelen in die angst over klachten. Nu kan ik het hopelijk een beetje loslaten nu ik weet dat dit herkenbaar is voor anderen.
Wat doe je precies bij die therapie? Bij komt het ook allemaal door traumaâs uit mân jeugd (mishandeling en verwaarlozing).
@Sobremesa Vervelend dat jij er ook last van hebt:( Ebben die klachten bij jou gauw weg?
Herkenning is altijd fijn inderdaad, ik hoop dat de klachten wat afzakken bij jou.
Tijdens mijn sessie van vorige week gingen we voor het eerst echt dingen doen met mân lichaam. Ik zat toen al een tijdje in een soort shutdown. Dus ik zat vast in mân angst, verkrampte mân lichaam, qua werk deed ik niks, schoof alles voor me uit enzo. Toen liet mân therapeut me o.a. springen en zuchten tegelijk (gronden), de gewrichten in mân armen bewegen en nog wat dingen. Voelde eerst super ongemakkelijk, maar daar heb ik me meteen maar overheen gezet.
Is een beetje moeilijk om zo uit te leggen, haha. Maar het hielp in ieder geval wel, de angst was er nog wel, maar ik kon er beter mee omgaan. Ze stelde me na de beweging ook de vraag of het voelde alsof ik de angst aankon en dat voelde toen ook echt zo, i.p.v. dat me overnam.
Je bent dus niet echt bezig met de traumatische ervaringen (ik herinner me veel ook niet meer), maar je bent wel echt bezig met ontladen van je lichaam. Als je zoekt naar âlichaamsgerichte trauma therapieâ of âsomatic experiencingâ dan vind je wat betere informatie dan mijn uitleg. đ«ą
Ik ben redelijk veel bezig met dit onderwerp, om mezelf beter te leren begrijpen. Als je wat tips qua boeken of social media accounts wil dan deel ik dat graag. 
Heel verhaal, maar kon het niet kort houden haha.
Bij mij helpt PMT ervoor om de connectie met mijn lijf weer wat te krijgen. Ze stelde pas trauma sensitieve yoga voor, misschien is dat ook wat voor jullie?
Edit: ik herken namelijk dat de spanning in je lijf ineens oploopt maar dat er in je hoofd niet veel aan de hand is. Ik vind dat altijd heel naar omdat het een soort âweeâ is die weer moet zakken oid maar doordat je niet specifiek weet wat het is kun je er gericht niet zoveel mee doen.
Ah, dat is jammer 
Wat dat betreft ben ik voor nu nog blij om in een grote stad te wonen, want zou dit idd niet kunnen vinden op het platteland, waar ik wel graag heen wil. Heb je nu iets anders qua hulp of lukt het zelf wel om er âdoorheenâ te leven?
Ik weet overigens dat mijn therapeut ook aan online sessies doet, misschien is dat een idee? Ik kan je later vandaag haar website en wat andere tips qua accounts en boeken in een pm sturen.
Ik herken me in wat je zegt over cognitieve gedragstherapie, meerdere therapeuten. Het heeft mij geholpen met bewustwording, maar niet met de pijn en angst in mân lichaam idd. Vond het wel jammer dat na meerdere psychologen, geen een zoiets had van mss moet je iets anders proberen.