Angst- en paniektopic

[yuna]

Heeft iemand van jullie echt baat gehad bij therapie? Ik heb nu 4 jaar therapie en kan nog van alles niet. Ik durf steeds iets, maar zodra ik het 2 weken niet meer gedaan heb krijg ik weer paniekaanvallen. En dat is met veel dingen, zoals reizen met het ov, alleen winkelen, alleen een stuk fietsen, zelfs de supermarkt om de hoek kan ik niet aan zonder hartkloppingen.

Ik kon 2 jaar geleden eindelijk weer reizen met het ov, deed het 4 dagen per week en het ging meestal goed. Maar toen kwam de zomervakantie en daarna hoefde ik voor school niet meer met het ov. En nu durf ik het helemaal niet meer… En dat is steeds zo bij alles.

[Hufflepunk]

Het heeft bij mij wel baat gehad maar het is wel zo dat als ik niet waakzaam ben op m’n eigen gedrag het er snel weer insluipt en ik dan idd denk dat ik helemaal geen voortgang heb geboekt. Kan daar ontzettend gefrustreerd van raken.

Misschien kan je idd een ander soort therapie proberen, zoals EMDR wat Karamba ook zei. Of het kan ook gewoon zijn dat je die ene drempel weer over moet, en als je die lang niet hebt hoeven overwinnen lijkt ie hoger dan ooit. Maar niemand neemt je af dat je wel gewoon met de trein kon! Dat heb je gedaan, dus dat kan je weer. Die kracht heb je in je. Zo’n gedachte helpt mij altijd wel, je bent veel sterker dan je brein/angst je probeert wijs te maken. Die angst hoort bij je, helemaal weggaan zal het nooit, maar je leert er wel mee dealen tot het maar een minimale plek in je leven inneemt. Zolang je zelf maar onthoudt dat je sterker bent dan je angst, denk ik.

Maar idd even kijken wat bij je past en goed voelt, gefrustreerd blijven is natuurlijk ook niks.

[La_Piscine]

Ik heb ook veel last van paniek en (sociale) angst klachten. Sporten helpt, maar gewoon een wandeling ook. Vaak komen er dan als van zelf wat fijnere gevoelens en gedachten op. Sterkte iedereen!

[yuna]

@Karamba
Wel een andere therapeut, maar dezelfde methode. Heb al deze jaren cognitieve gedragstherapie. Het is inderdaad denk ik wel een goed idee om een andere methode ook te proberen. Gelukkig heb jij er wel baat bij gehad!

@Hufflepunk
Snap dat je daar gefrustreerd van raakt. Ik zou inderdaad een andere therapie kunnen proberen. Het is nu wel zo dat ik steeds die drempel over moet en dat dat wel helpt, maar als ik eenmaal echt een zware paniekaanval heb gehad kan ik niet zo makkelijk het weer doen zonder weer helemaal in paniek te raken. Bij mij moet het dan in kleine stapjes en zo duurt het best lang tot ik weer iets durf. En dat gebeurd weer keer op keer. En je hebt gelijk, ik heb het gekund, dus ik moet dat onthouden! En dat probeer ik ook tegen mezelf te zeggen maar zodra ik lichamelijk de spanning voel opkomen schiet ik er gewoon snel in.

@En_17_Anderen
Ja vermijden is niet echt de bedoeling helaas… Ik heb nu cgt ja, en ik zal het over die therapie eens hebben met mijn psych! Ik slik geen medicatie, wel gedaan paar jaar geleden maar veel bijwerkingen + ik wou niet afhankelijk zijn van dat. Ik wou er helemaal zelf mee leren omgaan, maar heb soms wel spijt dat ik gestopt bent.

[Taichung]

Ik heb met behulp van mijn acupuncturist goede technieken aangeleerd om een paniekaanval te voorkomen/verhelpen.

Altijd proberen je handpalmen open te houden en openen naar boven. Ook is er een ‘geheim’ kalmeringpunt in je onderarm die je kan masseren. Vouw je hand dubbel richting je pols, vanaf de vouw kan je dan 3 vingers meten en dan in het midden.

Ook tijdens werk masseer ik soms mijn derde oog als ik me gestresst voel, helpt ook voor mij.

[jigglypuff]

Ik heb de laatste tijd steeds vaker een aanhoudend sluimerend angstgevoel ipv plotse maar korte opstoten van angst. Ik pieker over mijn leven en wat ik allemaal zou moeten doen maar dus niet doe, over hoe gefaald ik me voel, hoe ik niks kan etc. Ik had het een hele tijd redelijk in toom maar nu begin het weer wat moeilijker te worden. Ik word wakker en voel me meteen angstig en slecht, als ik alleen ben ook, enzovoort. Heeft iemand nog tips om dit gevoel wat te temmen? Mag vanalles zijn, oefeningen, voeding, supplementen, medicatie, … Ik weet iig dat ik weer zou moeten sporten want dat helpt me echt wel, maar dat is nog even niet mogelijk wegens een blessure.

[anon50122296]

Wat mij heel erg helpt is focussen op wat anders… als je je heel erg op je angstgevoelens gaat focussen worden ze alleen maar erger.

Wat ik dan doe is me heel hard op het huishouden concentreren, opruimen, schoonmaken en dan ook proberen daar over na te denken…

En vooral niet bang zijn voor het angst gevoel ( klinkt makkelijker gezegd dan gedaan) maar als je er bang voor bent creeer je angst voor de angst en dan krijg je ook een cirkel

[hallodaar]

Wat voor mij werkte was het concreet maken van de angst, alsof ik zelf de controle terug pakte. Als ik het op voelde komen had ik een soort conversatie in mijn hoofd met de angst (lijk wel gek nu ik dit zo teruglees) en dan zei ik hoi angst, ik zie dat je er bent (accepteren) maar ik heb jou niet nodig. Dus kun je weggaan? Dankjewel. Dan ging er in mijn hoofd een knop om en was de angst ‘weggestuurd’. Geen idee of dit überhaupt te snappen is voor een ander want in mijn hoofd klinkt het logisch haha.

Wat @anon50122296 inderdaad ook al zegt moet je inderdaad proberen niet bang zijn voor het angst gevoel, en bij mij werkte bovenstaande dus om dat te voorkomen. Bij mij hielp de gedachte ‘Wat is het ergste wat er kan gebeuren? Een paniekaanval. En is dat erg? Nee eigenlijk niet, want daar kom ik weer uit’ ook om mezelf te kalmeren op het moment dat je nog een beetje rationeel kan denken. Hoewel het op het moment misschien voelt alsof je dood gaat is het eigenlijk ‘maar’ paniek.

Ik zie trouwens net dat je het eigenlijk hebt over een sluimerend angstgevoel, de bevindingen hierboven zijn misschien beter geschikt voor de ineens opkomende angst. Ik heb zelf ook last gehad van dat sluimerende gevoel (nog steeds aanwezig als ik stress heb) en heb daarbij goede hulp gehad van de psycholoog. Veel schrijfopdrachten, dingen rationeel maken (waar ben ik eigenlijk bang voor? kan ik voorkomen dat ik op voorhand bang ben - als je bijv angstig gaat slapen ben je al bang dat je de volgende dag angstig wakker wordt en zo blijf je maar doorgaan).

Heb je daar ooit op die manier hulp voor gehad (psych of poh-ggz)?

[jigglypuff]

@anon50122296 Bedankt voor je antwoord! Ik probeer mezelf ook wel af te leiden door op iets anders (meestal lezen) te focussen maar vanaf dat ik daarmee stop, komt het gevoel in full force weer terug.

@hallodaar Ook bedankt voor je reply! Die eerste oefening die je vertelt ga ik zeker eens proberen. Maar het gaat inderdaad meer om een sluimerend angstgevoel dat uren kan aanhouden, geen korte angstaanval. Deze week heb ik mijn eerste sessie bij een nieuwe psycholoog, dus hopelijk kan zij me hiermee wat helpen, maar ik moet zeggen dat eerdere psychologen me ook allerlei oefeningetjes lieten doen, maar ik daar niet zoveel baat bij had. Misschien lukt het deze keer wel. Het probleem is gewoon dat ik het gevoel heb dat mijn angsten niet echt zo irrationeel zijn. Het zijn gewoon dingen die ik dringend eens onder ogen moet komen en aanpakken, maar het lukt me maar niet en ondertussen blijft de tijd maar voorbij tikken. Daar voel ik me schuldig en bang over, en dat triggert dan het piekeren.

[mercurysummer]

Vanavond ga ik naar een concert terwijl ik pleinvrees heb. Heb al uitvoerig therapie gevolgd voor pleinvrees, maar heb een flinke terugval gehad. Nu vind ik het ZO lastig om niet op mijn angsten te reageren maar ze er gewoon te laten zijn, brrrr. Heb een hotel in de buurt geboekt zodat ik naar een veilige basis kan uitwijken, hopelijk helpt dat iets. M’n hart gaat echt 100 km per uur, voelt me niet fijn op dit moment

[yuna]

Heb je een staanplaats of zijn er ook zitplaatsen?

Toen ik naar een concert ging (in de ziggodome) had ik een zitplaats wat wel fijn was want daardoor kon ik afentoe even de gang op of naar de toiletten om tot mezelf te komen. Probeer dat ook afentoe te doen. En doe oordoppen in want dan is het geluid minder overweldigend. Probeer jezelf een beetje enthousiast te maken, je gaat naar een concert, je gaat een artiest zien die je leuk vindt. Probeer je daarop te focussen en op de muziek. You can do it.
En probeer nu ook ontspannende dingen te doen, goed adem te halen. Het hielp mij om vast te bedenken wat de uitwegen waren als het niet ging. Als je het straks hebt gedaan kan je super trots op jezelf zijn!

[mercurysummer]

Superbedankt voor je post! Ik denk dat ik deze op de weg erheen nog 100x ga lezen haha. Je geeft in ieder geval hele fijne tips, ik denk dat het inderdaad slim is om het allemaal wat minder overweldigend te maken

Helaas heeft The Box geen zitplaatsen heb al besloten dat ik achteraan ga staan voor een beetje ademruimte

[yuna]

Geen probleem, ik hoop dat het een beetje gaat helpen! Laat je het weten hoe het is gegaan?
succes en veel plezier!

[mercurysummer]

Dat probeer ik voor mezelf te herhalen inderdaad, maar door de (ook wel leuke) spanning voor het concert raak ik spontaan alles kwijt. Ben nu in het hotel dus kan tot straks nog een beetje rustig aan doen

[mercurysummer]

Ik ben er en het is super! Nog bedankt voor de aanmoedigende berichtjes

[Cozycute]

Ik heb hier ook regelmatig last van en ben een echte controlfreak. Het kan dan ook echt dagen aanhouden, zo’n gevoel.
Voor mij helpt het om alles avonds voor het slapen op te schrijven en verder ‘mag’ ik er dan niet meer over nadenken. Want erover nadenken helpt niets aan de situatie. Ik probeer dan realistisch te denken ‘kan ik de uitkomst van de situatie veranderen door er maar honderd keer over na te denken? Nee. Ik verspil alleen maar energie dus laat het los’.
Ik probeer alleen maar te denken dat ik me zo voel omdat dit blijkbaar iets belangrijks voor me is, zonder precies na te denken waar ik bang voor ben.

Meditatie helpt hier ook wel bij, erover praten met mensen, sporten, wandelen, jezelf afleiden met podcasts of knutselen of koken, schoonmaken, etc.

[yuna]

Wat goed!! Heel fijn om te lezen

[littlelamb]

vervelend van dat gevoel zeg! ik herken het zelf niet maar heb je je bloeddruk al eens laten checken?

Samenvatting

ik heb net een lorazepam gepakt en het voelt een beetje als falen ofzo terwijl het heel goed ging met mijn angsten. Het is carnaval en ik heb gisteren veel gedronken en dan vannacht van 10-1 geslapen en sindsdien ben ik al koffie aan het drinken dus ik weet dat het door de combinatie van alcohol, weinig slaap en cafeïne komt maar hoop zo dat dit niet een voorbode is voor een terugval ofzo

Ik hoop heel erg dat ik zo kan slapen want het gaat nu echt kut, iedereen slaapt ook nog en er is niemand in de buurt waar ik ook zo maar even naartoe kan en voel me echt even heel alleen. Mijn grootste angst is ook dat er iets mis is met m’n hart, dit is eigenlijk de enige angst die nog af en toe opspeelt de laatste tijd en ik heb al gedacht om een hartonderzoek te laten doen ofzo maar dat vind ik ook weer zo overdreven, zien ze me al aankomen bij de dokter waarvan ik ook denk dat ze in mn dossier iets hebben opgeschreven dat ik hypochondrie heb omdat ik toen het slechter ging vaak ben geweest met echt de meest belachelijke ziektes die ik dacht te hebben

ik zou het ook een beetje toegeven aan m’n angst vinden, en dat wil ik niet, maar het beïnvloedt me wel in die mate dat ik heel erg moeilijk kan slapen, hypergefocust ben op m’n hartslag altijd en ik heb ook oprecht wel hartkloppingen maar als ik bijvoorbeeld gedronken heb en er wat minder op let ofzo dan heb ik dat niet dus ik denk dan toch dat het in m’n hoofd zit?

Sorry voor dit warrige verhaal maar moest het even van me afschrijven. Voor de rest gaat alles gewoon goed in m’n leven dus snap er echt niet veel van

[Salmiak]

Aaah herkenbaar. Maar waarom kom je niet onder eten uit? Als je echt misselijk bent gewoon minder/niet eten, eten tegen je zin in is ook helemaal rot.

[Salmiak]

Fijn!!