Zingen. Niet dat dit mij altijd lukt of “zin” in heb. Maar met zingen ga je op een bepaalde manier adem halen. Dit stopt je evt hyperventilatie en verlaagt je hartslag.
5 likes
Ik heb nu al zoveel (trauma)therapie gehad, maar ik kan gewoon lichamelijk niet functioneren zonder antidepressiva. De lichamelijke klachten zijn dan te hevig dat ik niet kan werken etc.
Nu kaartte ik dit aan bij mijn psycholoog en ze zei dat er ook gewoon in mn hersens qua stofjes iets mis kan gaan en nu heb ik binnenkort een gesprek met de psychiater hierover.
Ik vind het echt rot, want dat betekent dat ik niks meer aan mn herstel kan doen. Is er ook iemand hier op dit punt geweest dat therapie de klachten niet kan verhelpen?
Nu kwam ik dit boek tegen dat ik binnenkort wil gaan lezen. Misschien kan ik het dan een plekje geven:
Zijn er meer mensen hier die moeten kokhalzen door spanning? Ik heb dat de afgelopen tijd weer bijna elke ochtend voordat ik naar stage ga en het is echt zo vervelend. Soms heb ik het ook op de fiets. Ik ben niet zwanger trouwens, ik ken dit wel van mezelf bij spanning.
Ja ik heb dat gehad in ergere mate, na therapie voel ik nog steeds spanning, maar niet zo erg meer dat ik echt ziek wordt.
Wat bij mij hielp was van mij af schrijven, nadenken wat het gevoel (die spanning) veroorzaakte en dat proberen te relativeren hoe lastig dat ook is.
3 likes
Ja, ik heb zelfs een periode gehad dat ik bijna dagelijks moest overgeven 's ochtends, dus ik snap wat je doormaakt. Het is heel naar. Op die momenten is het voor mij soms helpend om heel rustig in en uit te ademen en even te gaan liggen. Of juist mezelf afleiden door bijvoorbeeld te gaan tandenpoetsen ofzo. Het is ook weer beter geworden bij mij, dat is misschien een geruststellende gedachte voor jou. Ik heb dat kokhalzen (en sowieso moeilijk eten) nog steeds bij spanning, maar nu probeer ik maar te denken van oke, dit is nu even zo, het gaat ook weer voorbij. Ik vind het fijn om dingen in huis te hebben die zacht en makkelijk te eten zijn. En ik dwing mezelf ook niet om te eten, soms gaat het gewoon even niet. Dat is ook oke.
Hoop dat je hier wat aan hebt, veel sterkte iig!
3 likes
Ik heb afgelopen week een paniekaanval gehad over mijn verjaardag (alles wat dat triggert…). En nu ben ik zo tegen die dag aan het aanhikken…
Net 2e paniek erover gehad…
Ik moet overdag gewoon werken. Goed idee om dag weg te gaan eigenlijk, maar dat gaat niet. Ga die wel onthouden. Komt sowieso geen visite (althans heb niemand uitgenodigd en weet ook niet wat ik daarmee wil).
Voel mezelf gewoon weer helemaal afglijden en het gaat wel beter met alle dingetjes die ik aan het doen ben, maar er is meer nodig. Ik voel het, ik merk het, alleen sta nog steeds op de wachtlijst bij psycholoog…
2 likes
Heb je al een naam voor je angst gedachten? Mijn gedachte heet Truus. Zo is het makkelijker om die gedachten even stop te zetten. Van je af te zetten.
Nee Truus, nu even niet.
Deze angst gedachten ben jij niet. Dat is Truus. Of Bep, of Fokje, of Jeroen, Wendy….
En het helpt nu wellicht niet, maar ACT kan fantastisch zijn. Vond mijn therapeut geweldig
8 likes
Ja je wordt constant aan het denken gezet. Heb mijzelf toen wel beter leren kennen. En hielp mij beter dan de ggz.
Blijf ademhalen en ga onder de fictieve douche staan. Voel nu hoe het water van je kruin over je lijf loopt weg naar het putje.
Voel hoe alle spanning met het water wegloopt het putje in. Bye bye Frankie
2 likes
Nu ik dit lees besef ik me dat ik dit van jou heb en echt beste advies ever. Als ik mezelf weer eens mentaal afbrand dan zeg ik sinds ik dat hier gelezen heb “hou je bek Truus dat is helemaal niet zo” en dan ben ik het zo weer kwijt. Echt dankjewel 
7 likes
Aah wat fijn te horen!!
Alle credits naar mijn therapeute
1 like
Heel erg bedankt voor de reacties allemaal! Ik vind het stiekem eigenlijk heel fijn dat ik niet de enige ben hiermee, hoe rot ook voor jullie dat jullie het ook hebben. @SpeedOfSound ja als ik eenmaal op stage ben gaat het meestal wel beter gelukkig, tenzij er echt iets heel stressvols bijkomt zoals een beoordelingsmoment oid. @June Ik heb in de ochtend jammer genoeg eigenlijk niet echt de tijd om rustig aan te doen of te gaan liggen, want moet dan vaak redelijk snel op de fiets stappen. Ik vind het ook wel helpend wat jij en @Luzarl zeggen over het ‘gewoon’ accepteren, want het is inderdaad ook even niet anders. Wat vooral naar is is meer de angst zelf en niet zozeer het kokhalzen. Bij mij heeft het ook met angst voortkomend uit trauma te maken. Ik ben hier in therapie mee bezig, maar het is een laaang proces dus niet zomaar opgelost helaas.
2 likes
Meh mn lijf heeft pijntjes/voel dingen die echt recept zijn voor paniek. Kon al niet slapen vannacht erdoor dus ben ook nog eens kapot. En ik weet echt dat het gewoon dat kutlijf van me is wat niet lekker zit maar moet zo hard mn best doen niet in de paniek te schieten. Dacht eigenlijk ik meld me gewoon ziek (ben nog half ziekgemeld), maar dat vond ik ook niet kunnen.
Ben blij dat ik er tegenwoordig beter mee om kan gaan, maar t voelt gewoon nog steeds kut.
1 like
Ik had vorige week een week vol paniekaanvallen. Had mn psych uit wanhoop gemaild. Daardoor een korte belafspraak gehad. Zegt die : ik plan volgende week weer even een belafspraak in. Belt die gister, vraagt die hoe het gaat. Dus ik zeg, vandaag wel oke. Maar nog wel de andere dagen paniek gehad.
Zegt die: dus het is over? Dan praten we volgende afspraak wel weer.
Ik was echt van wtf. Ik heb 24 uur geen paniekaanvallen gehad en je had een bel afspraak beloofd maar omdat ik me nu oke voel is het compleet niet meer nodig??
Misschien overreact ik nu hoor maar voel me zo niet gezien. Duurde een minuut ofzo dat gesprek.
3 likes
Na 10 jaar escitalopram te hebben geslikt ga ik switchen na Fluoxetine en ik schijt echt in mijn broek.
Escitalopram heeft eigenlijk nooit wat voor mij gedaan maar ik durfde niet te switchen want bij escitalopram wist ik wat het (niet) deed.
En ik ben nu zo bang voor bijwerkingen. Maar ik wil ook zo graag mijn leven terug dat ik het maar ga proberen.
Ik heb een angststoornis met paniekaanvallen.
Daarbij super koppig en wil eigenlijk geen (troep) in mijn lichaam.
Maar goed… dit is geen relax leven zo. Ik durf oprecht bijna niks meer.
1 like
Ik slik zelf net ruim 1 jaar escitalopram. Het haalt wel scherpe randjes bij mij weg, maar soms vraag ik mij af of het echt wel werkt. Heel af en toe komen rare angstaanvallen terug. Wat maakt dat je nu wilt overstappen op fluoxtine?
In al die jaren ben ik zelden tot niet paniek/angst vrij geweest. Ik heb een moment gehad van 2 jaar dat het rustig was. maar tis nu weer helemaal tot zelfs erger weer terug en de escitalopram doet gewoon echt helemaal niks meer. Ik wil mijn leven terug… dus ga dit proberen op aanraden van mensen om mij heen met ook ervaringen in de AD. Maar nu dus kei bang voor zombie modus of erge bijwerkingen.
Zombie modus kwam bij mij pas in een hoge dosering, toen voelde ik niets meer (zowel negatieve als positieve emoties) maar dan is er echt wel wat bij te stellen aan de dosering.
Ik hoop dat het je ontzettend gaat helpen, want bijna alles is beter dan continu paniek
4 likes
Slik jij het ook? De Fluoxetine?
Ik ben vooral bang voor overgeven en veel moeten slapen. En idd het afgeflakte.
Ik heb nu een zoontje.
En voor de mensen die denken… wie neemt er nu een kind terwijl ze emotioneel niet stabiel is.
Ik heb een periode gehad van 2 jaar bijna angst vrij en zijn toen voor een kindje gaan proberen. Ik ben toen in de zwangerschap en 2 jaar erna dus ook bijna zo goed als genezen geweest.
Daarom wil ik nu andere medicijnen ook proberen. Want ik wil een leuke actieve moeder zijn. Oftewel mijzelf weer zijn. En mijn zoontje niet zijn geen jeugd afpakken omdat mama niks durft.
1 like
Even voor de duidelijkheid: ik heb daar echt geen oordeel over. Je hebt zelf een (zo te lezen overwogen) keuze gemaakt voor een kind, en dat is prima. Daar ben je ons geen verantwoording over schuldig!
Ik slik nu geen fluoxetine meer. Het heeft me een tijdje geholpen, maar bij mij gaat eigenlijk telkens het effect weg. Ik had in een hoge dosering dat het afvlakte en in lager dat het niet zoveel deed, maar ik reageer vaak raar op medicatie. Ik zit nu op citalopram maar dat lijkt ook te verminderen in werking nu na een aantal jaar. Dus ik heb binnenkort ook een afspraak met de psychiater. Haha.
Ik heb niet overgegeven en ik vind zelf het versuffende effect van fluoxetine wel meevallen.
Het pleit alleen maar voor je dat je je kind een actieve vrolijke moeder gunt die op dingen af durft te gaan. Niet jezelf op je kop zitten! En vooraf heel druk maken om bijwerkingen heeft ook gewoon helaas niet zoveel zin. Mij hielp het wel toen een psychiater tegen me zei dat bijwerkingen eigenlijk een goed teken zijn dat het kan gaan werken. Het zit dan aan de juiste receptoren in de hersenen en wordt in ieder geval geaccepteerd door het brein, en de bijwerkingen verdwijnen meestal ook weer. Na zo lang met angst kun jij die 2 weken bijwerkingen wel aan, houd je doel voor ogen!
6 likes