Ja ik, het heeft mij een paar jaar goed geholpen. Zowel mentaal als met slaap. Veel minder onrust in m’n lijf en hoofd. Nu doet het niets met voor me, omdat het (relatief gezien) best goed gaat. Ik kan het zeker aanraden.
2 likes
Ik ben echt al een hele week bang voor mijn hart, terwijl er echt 0 aanleiding voor is. Vet irritant
1 like
Dat is zo naar. Hoop dat het gevoel snel weg gaat.
3 likes
Ik poste hier niet veel maar las altijd mee en voelde me altijd gevalideerd door jullie ervaringen. Wilde even melden dat ik sinds 6 maanden medicijnen slik dagelijks onder begeleiding van mn psycholoog en psychiater en mijn leven is compleet veranderd. Had nooit durven dromen dat ik me zo rustig en stabiel zou kunnen voelen. Mocht iemand vragen hebben beantwoord ik die graag.
19 likes
Wauw, super fijn! Knap dat je in een relatief korte tijd zoveel stappen hebt gezet zeg
2 likes
Bij mij werkt sporten tot ik erbij neerval. Ook niet gezond, maar dan ben ik dusdanig moe dat ik geen energie heb voor een paniekaanval.
Maar vervelend dat je het weer hebt. Probeer in je achterhoofd te houden dat een paniekaanval een tijdelijk moment is. Op een gegeven moment is het weer weg.
2 likes
Ik leg dan graag mijn hand tegen mijn man zijn borst zodat ik zijn hartslag kan voelen. Nu heeft hij als sportman een lage hartslag die dan zover afwijkt van mijn eigen hartslag dat als ik mij daar op focus rustiger word.
Want vooral met een hoge hartslag ligt mijn focus daar zo op dat ontspannen moeilijk is.
1 like
Zingen. Niet dat dit mij altijd lukt of “zin” in heb. Maar met zingen ga je op een bepaalde manier adem halen. Dit stopt je evt hyperventilatie en verlaagt je hartslag.
5 likes
Ik heb nu al zoveel (trauma)therapie gehad, maar ik kan gewoon lichamelijk niet functioneren zonder antidepressiva. De lichamelijke klachten zijn dan te hevig dat ik niet kan werken etc.
Nu kaartte ik dit aan bij mijn psycholoog en ze zei dat er ook gewoon in mn hersens qua stofjes iets mis kan gaan en nu heb ik binnenkort een gesprek met de psychiater hierover.
Ik vind het echt rot, want dat betekent dat ik niks meer aan mn herstel kan doen. Is er ook iemand hier op dit punt geweest dat therapie de klachten niet kan verhelpen?
Nu kwam ik dit boek tegen dat ik binnenkort wil gaan lezen. Misschien kan ik het dan een plekje geven:
Zijn er meer mensen hier die moeten kokhalzen door spanning? Ik heb dat de afgelopen tijd weer bijna elke ochtend voordat ik naar stage ga en het is echt zo vervelend. Soms heb ik het ook op de fiets. Ik ben niet zwanger trouwens, ik ken dit wel van mezelf bij spanning.
Ja ik heb dat gehad in ergere mate, na therapie voel ik nog steeds spanning, maar niet zo erg meer dat ik echt ziek wordt.
Wat bij mij hielp was van mij af schrijven, nadenken wat het gevoel (die spanning) veroorzaakte en dat proberen te relativeren hoe lastig dat ook is.
3 likes
Ja, ik heb zelfs een periode gehad dat ik bijna dagelijks moest overgeven 's ochtends, dus ik snap wat je doormaakt. Het is heel naar. Op die momenten is het voor mij soms helpend om heel rustig in en uit te ademen en even te gaan liggen. Of juist mezelf afleiden door bijvoorbeeld te gaan tandenpoetsen ofzo. Het is ook weer beter geworden bij mij, dat is misschien een geruststellende gedachte voor jou. Ik heb dat kokhalzen (en sowieso moeilijk eten) nog steeds bij spanning, maar nu probeer ik maar te denken van oke, dit is nu even zo, het gaat ook weer voorbij. Ik vind het fijn om dingen in huis te hebben die zacht en makkelijk te eten zijn. En ik dwing mezelf ook niet om te eten, soms gaat het gewoon even niet. Dat is ook oke.
Hoop dat je hier wat aan hebt, veel sterkte iig!
3 likes
Ik heb afgelopen week een paniekaanval gehad over mijn verjaardag (alles wat dat triggert…). En nu ben ik zo tegen die dag aan het aanhikken…
Net 2e paniek erover gehad…
Ik moet overdag gewoon werken. Goed idee om dag weg te gaan eigenlijk, maar dat gaat niet. Ga die wel onthouden. Komt sowieso geen visite (althans heb niemand uitgenodigd en weet ook niet wat ik daarmee wil).
Voel mezelf gewoon weer helemaal afglijden en het gaat wel beter met alle dingetjes die ik aan het doen ben, maar er is meer nodig. Ik voel het, ik merk het, alleen sta nog steeds op de wachtlijst bij psycholoog…
2 likes
Heb je al een naam voor je angst gedachten? Mijn gedachte heet Truus. Zo is het makkelijker om die gedachten even stop te zetten. Van je af te zetten.
Nee Truus, nu even niet.
Deze angst gedachten ben jij niet. Dat is Truus. Of Bep, of Fokje, of Jeroen, Wendy….
En het helpt nu wellicht niet, maar ACT kan fantastisch zijn. Vond mijn therapeut geweldig
8 likes
Ja je wordt constant aan het denken gezet. Heb mijzelf toen wel beter leren kennen. En hielp mij beter dan de ggz.
Blijf ademhalen en ga onder de fictieve douche staan. Voel nu hoe het water van je kruin over je lijf loopt weg naar het putje.
Voel hoe alle spanning met het water wegloopt het putje in. Bye bye Frankie
2 likes
Nu ik dit lees besef ik me dat ik dit van jou heb en echt beste advies ever. Als ik mezelf weer eens mentaal afbrand dan zeg ik sinds ik dat hier gelezen heb “hou je bek Truus dat is helemaal niet zo” en dan ben ik het zo weer kwijt. Echt dankjewel 
7 likes
Aah wat fijn te horen!!
Alle credits naar mijn therapeute
1 like
Heel erg bedankt voor de reacties allemaal! Ik vind het stiekem eigenlijk heel fijn dat ik niet de enige ben hiermee, hoe rot ook voor jullie dat jullie het ook hebben. @SpeedOfSound ja als ik eenmaal op stage ben gaat het meestal wel beter gelukkig, tenzij er echt iets heel stressvols bijkomt zoals een beoordelingsmoment oid. @June Ik heb in de ochtend jammer genoeg eigenlijk niet echt de tijd om rustig aan te doen of te gaan liggen, want moet dan vaak redelijk snel op de fiets stappen. Ik vind het ook wel helpend wat jij en @Luzarl zeggen over het ‘gewoon’ accepteren, want het is inderdaad ook even niet anders. Wat vooral naar is is meer de angst zelf en niet zozeer het kokhalzen. Bij mij heeft het ook met angst voortkomend uit trauma te maken. Ik ben hier in therapie mee bezig, maar het is een laaang proces dus niet zomaar opgelost helaas.
2 likes
Meh mn lijf heeft pijntjes/voel dingen die echt recept zijn voor paniek. Kon al niet slapen vannacht erdoor dus ben ook nog eens kapot. En ik weet echt dat het gewoon dat kutlijf van me is wat niet lekker zit maar moet zo hard mn best doen niet in de paniek te schieten. Dacht eigenlijk ik meld me gewoon ziek (ben nog half ziekgemeld), maar dat vond ik ook niet kunnen.
Ben blij dat ik er tegenwoordig beter mee om kan gaan, maar t voelt gewoon nog steeds kut.
1 like