Even voor de duidelijkheid: ik heb daar echt geen oordeel over. Je hebt zelf een (zo te lezen overwogen) keuze gemaakt voor een kind, en dat is prima. Daar ben je ons geen verantwoording over schuldig!
Ik slik nu geen fluoxetine meer. Het heeft me een tijdje geholpen, maar bij mij gaat eigenlijk telkens het effect weg. Ik had in een hoge dosering dat het afvlakte en in lager dat het niet zoveel deed, maar ik reageer vaak raar op medicatie. Ik zit nu op citalopram maar dat lijkt ook te verminderen in werking nu na een aantal jaar. Dus ik heb binnenkort ook een afspraak met de psychiater. Haha.
Ik heb niet overgegeven en ik vind zelf het versuffende effect van fluoxetine wel meevallen.
Het pleit alleen maar voor je dat je je kind een actieve vrolijke moeder gunt die op dingen af durft te gaan. Niet jezelf op je kop zitten! En vooraf heel druk maken om bijwerkingen heeft ook gewoon helaas niet zoveel zin. Mij hielp het wel toen een psychiater tegen me zei dat bijwerkingen eigenlijk een goed teken zijn dat het kan gaan werken. Het zit dan aan de juiste receptoren in de hersenen en wordt in ieder geval geaccepteerd door het brein, en de bijwerkingen verdwijnen meestal ook weer. Na zo lang met angst kun jij die 2 weken bijwerkingen wel aan, houd je doel voor ogen!
.
