Wat goed dat je dit met ons wilt delen. Ik slik zelf al 1,5 jaar AD (escitalopram 15mg). Het heeft bij mij heel erg geholpen om beter te omgaan met mijn paniekaanvallen. Ik heb namelijk PDS ofja doordat ik bang ben om geen wc te hebben in de buurt dan begint mijn vicieuze cirkel. Ik heb eerst aantal dingen geprobeerd zoals edmr, cognitieve gedragstherapie en psycholoog gesprekken. AD is voor mij geen oplossing maar enkel hulpmiddel. Ik heb in begin inderdaad heftige angstklachten gehad maar ging in 2 weken al minder. Qua gewichttoename kan ik moeilijk iets over zeggen. Ik ben wel aangekomen maar of het daardoor komt, denk ik eerlijk gezegd van niet. Het is meer van. Je voelt je fijner en gelukkiger dan ben je meer in staat om ergens etentje te doen en dan echt te genieten van eten. Ik zou dus eerst nadenken of je niet een gesprek wilt met een psycholoog of psychiater voordat je gelijk overgaat op AD. Sterkte!
Dankjewel voor je reactie! En begrijpelijk en herkenbaar ook, herken de angst die je omschrijft ook. Weet je nog of de verergering destijds heel heftig was? Ik weet niet zo goed of ik ineens echt niet alleen wil/kan zijn bijv dan? Ik heb overigens al wel eerder therapie gehad en toen ook gesproken over AD, wilde ik toen nog niet en was toen ook maar 1 specifieke angst eigenlijk. Wegens allerlei omstandigheden komen er nu veel angsten waar ik wel bekend mee ben tegelijk tot uiting, dat samen met dat ik wel weet hoe het in elkaar zit en wat mijn patronen zijn enzo maakt dat ik nu naast gesprekken met de POH GGZ dus toch overweeg met AD te starten.
Wat je schrijft over eetlust kwam ik idd online ook al wel tegen. Dat sommige mensen niet eten vanwege angst en met AD dus gewoon wel weer kunnen genieten van eten. En dat anderen juist bingen vanwege angst/stress en dat dat weg valt door de AD en dat je dan dus juist op gewicht blijft of afvalt. Vond ik ook wel logisch klinken eigenlijk. Maar je hebt ook veel verhalen van mensen die zeggen dat aankomen puur door de AD kwam en daar word ik wel een beetje huiverig door 
Ik heb jaren terug een tijdje sertraline geslikt (angst met depressie wel) en ik heb helemaal geen verergering van de klachten ervaren eigenlijk. Ook geen bijzondere gewichtstoename. Verschilt denk ik erg per middel en persoon.
Nu ben ik geen dokter, maar volgens kan puur aankomen door AD niet snel, je moet alsnog wel zelf meer gaan eten lijkt mij. Soms hebben mensen dat niet eens van zichzelf door.
Wel zal ik altijd gesprekken idd blijven aanraden dus goed dat je dat doet, eventueel kan je kijken naar meer gespecialiseerde hulp? Mij heeft AD toen echt goed geholpen om het scherpe randje eraf te halen zodat ik me weer kon herpakken.
Heb overigens nog steeds last, maar het is wel veel meer onder controle. En volgens mij wonen wij ook niet ver van elkaar, dus mocht je ooit even iemand nodig hebben kan je me altijd even DMāen/ appen.
Mijn dochter (13) heeft zo een afspraak bij de kaakchirurg. Ze gaan een hoektand die vast zit in haar bovenkaak vrijleggen.
Maar goed, mijn angsten aangaande ziekenhuisbezoek zijn nu ook erg hoog 
Probeer nu niets te laten merken. Er gewoon voor haar te zijn.
Adem inā¦ā¦ adem uit.
Fijn om te horen dat het zān geholpen heeft en dat de bijwerkingen er niet echt waren! Mān huisarts waarschuwde me daar wel echt voor en gaf aan dat het wellicht wel verstandig is een support systeem te hebben, dus dat maakt dat ik er wat huiverig voor ben. Wat dat betreft is angst en beginnen met zoiets (tegen de angst haha) niet echt een lekkere combi.
De POH heeft altijd als psycholoog gewerkt maar nu geeft ze les geloof ik aan huisartsen en wilde ze wel nog iets als psycholoog daarnaast doen. Dus denk wel dat ik goed zit bij haar qua kennis/ervaring. Het is nu denk ik ook vooral even een redmiddel om dat scherpe eraf te halen, zodat er ook wat ruimte is om er naar te kijken want nu is het wel behoorlijk alles overheersend.
En wat je schrijft over aankomen leek mij idd ook logisch! Maar vooral dat je dan dingen leest over mensen die zeggen exact hetzelfde te eten/bewegen en 1/4e van hun gewicht aan te komen etc.
We wonen idd wel redelijk in de buurt geloof ik ja! Heb je nr ook toch haha. Super lief van je 
Moest net huilen, omdat alles te veel is en ik verdrietig ben ook denk ik. En toen kreeg ik opeens een steek in mijn borst en raakte ik zo in paniek en hyperventileren en alles 
Lief ben weer wat rustiger gelukkig, ga nog ff lezen en dan hoop ik dat ik kan slapen.
Echt balen dat dit je nu weer triggert. Hopelijk kun je voor nu in elk geval rustig slapen sttaks
Hoe ging dit? Ik lees dit nu pas, dus het is sowieso mosterd na de maaltijd. En misschien zit je helemaal niet op tips te wachten, dus scroll hier gerust voorbij als je er geen behoefte aan hebt 
Maar het kan echt geen kwaad om in zulke situaties wel aan je kind te laten merken dat je het spannend vindt! Natuurlijk wel op een manier dat het niet voelt als haar verantwoordelijkheid, en met voldoende ruimte voor hoe zij zich voelt. Maar kinderen pikken vaak wel op dat er āietsā is, dus als je probeert dat te verbergen kan dat juist verwarrend zijn. En je geeft zo ook nog eens het goede voorbeeld, dat je eerlijk mag zijn over je gevoel. In het beste geval geeft het je ook nog een gelegenheid om samen te oefenen op gezonde manieren om met spanning om te gaan (bijvoorbeeld: Ik heb ook wel een beetje de zenuwen, het ziekenhuis vind ik altijd zoān nare plek. Zullen we in de auto op weg ernaartoe heel hard zingen om van de spanning af te komen? Kies jij maar een playlist.)
Het ging heel goed, de ingreep maar ook wij samen.
Ik ga dan graag zingen in de auto, en dan heb je een puber die naast je zit āmaahamā
Maar uiteindelijk waren we samen aan het zingen.
Ze vind het ook fijn als ik dan ga kletsen om afgeleid te worden. Dus samen vullen we elkaar goed aan 
Ze weet van mijn angsten hoor, ze komt wel eens bij mij in bed leggen en vertellen wat zij doet als ze een dag spannend vind 
Deed jij bij mij vroeger ook mama.
Ook als ik veel pijn heb en daardoor brikkelbaar bespreek ik dit. Met een dikke knuffel dat het niet aan haar ligt.
Wat fijn Ik vind het altijd zo jammer dat ouders vaak wordt aangepraat dat je nooit aan je kind mag laten merken als je zelf ergens mee zit. Veel fijner voor beide om (tot op zekere hoogte natuurlijk) open over dat soort dingen te zijn.
Ja mijn ouders waren ook zo gesloten. Niet alleen daaromheen maar ook lichamelijk, wat gebeurd er met je lijf als je pubert. Etc (of wormpjes)
Ik wilde dat altijd anders doen.
Ik ben net terug van een weekje vakantie. Beetje gesteggeld wel. Elke dag 1x 0,5 alprazolam. Maar ben wel gegaan. Vorig jaar was echt een hel qua paniek en angst. En nu gewoon op
Pad geweest en plezier gehad. Wel echt moe nu!
Ach jongens ik zie in mān ooghoek op rtl nieuwssite een artikel met de titel āburn out blijkt hersentumorā en ik maakte de fout om het te lezen en herkende er zoveel van (zit in stress periode waar paniekaanvallen weer terugkomen). Ik zou dit zo graag willen āont-lezenā, raak er van in paniek.
Een beetje een late reactie maar dit klinkt echt heel fijn en liefdevol.
Ja ze is heel lief en tot nu toe zijn we heel open naar elkaar. Ze is 13 en ze is als puber wat onverschilliger geworden maar nog steeds lief.
Heb het ook gelezen. Echt bizar.
Heb sowieso weer meer stress over ziektes sinds vriendin van mij kanker heeft. Bij haar zeiden ze ook dat het niks was, toch na paar maanden foto aangevraagd en nu heeft ze dus kankerā¦ ze is 24ā¦
Nu ben ik echt obsessief weer moedervlekken, mn borst, enz aan het checkenā¦ zuchtā¦
Hoe voelt een hartklopping voor jullie? Hier voelt t soms alsof ie moeite heeft en echt moeite moet doen om die hartslag te laten gebeuren. Kan dat gewoon een hartklopping zijn? Ben bang dat ie erin blijft ofzo. Laatste week ook weer vaker last van helaas.
Ik ken dat wel, vooral in rust dan maakt mijn hart een paar extra slagen ofzo. Dat duwt dan ook tegen mijn longen lijkt wel want ik dan even niet goed ademen. 3/4 slagen en het is weer goed.
Ja t voelt bij mij echt als een spierkronkel ofzo maar je hart is dat ook natuurlijk. Heb t gewoon een stuk vaker afgelopen week en ook weer vaker duizelig. Maar denk dat t gewoon van toegenomen stress komt. Had t vorig jaar ook een periode vrij veel en toen ook bij huisarts geweest. En uiteindelijk zelfs een week zoān hartkastje.
Maar blijft gewoon irritant want voel me gewoon niet lekker nu, maakt niet uit waar t van komt.
Als het even niet lekker gaat wordt alle versterkt. Dus een extra stevige knuffel voor jou.
Komt goed!