Angst- en paniektopic

Gezondheid
#1214

Top dit. Maak mij al een week zorgen over een vervelend gevoel links onder mijn ribben. ( dinsdag ga ik naar de huisarts). lig er wakker van en kan niet slapen en opeens werd de angst mij teveel en schoot ik in paniek. Nu wel weer oké maar de angst blijft.

Overmaat van ramp is er ook nog een vriendje te logeren. Dus de druk om normaal te doen is er ook nog. Bang dat ze wakker worden van mijn paniekaanval of iets.

Edit; gevraagd of er vandaag nog plek was. En dat was er. Het is mijn dikke darm die van slag is :clown_face:

3 likes
#1215

Ik heb sinds een week weer heel erg last van paniek en angst. Heb dit eerder gehad (3 jaar terug voor het eerst) en is al lange tijd niet op de voorgrond en kon ik mijn angsten redelijk weer afleiden. Maar nu dus niet meer en ik zit dagijk met deze angst ( voor de dood). En ik weet gewoon niet meer wat ik er tegen moet doen. Ik was toen dit voor het eerst weer op kwam bijna bereid de crisisdienst te bellen. Afleiding zoeken helpt op sommige momenten niet en voelt het allemaal so realistisch en dichtbij. Mijn behandelaar kon mij ook geen handvatten geven voor nu. Behalve dat ik dinsdag een EMDR intake heb, wat wellicht kan helpen.

Wellicht hebben jullie tips die ik kan gebruiken om als ik zo diep in die angst en paniek zit dat ik echt niet meer weet wat ik moet doen.

2 likes
#1216

Wat super kut! heb je iemand die je kan bellen waar je rustig van wordt? Ik bel dan vaak partner of mijn moeder. En als het mij lukt doe ik vaak de basisschool tafels in mijn hoofd. Niet te moeilijk maar dan moet ik toch even nadenken. Zingen hardop wil ook nog wel eens helpen.

3 likes
#1217

Het gaat de laatste tijd heel goed bij mij en dan nu toch ineens bang voor een hartaanval.
Ik zag op tv een man wiens hart meerdere keren zomaar voor een paar seconde stopte (65 plusser) en gelijk ben ik bang voor mijzelf.
Ik kon gelukkig in slaap komen maar nu weer klaarwakker en enorm last van maagzuur dus dat helpt ook niet mee.

Ik baal van mijn angststoornis

2 likes
#1218

How can I make this about me, maar ik herken dit heel erg. Ik kan ook geen programma’s als over mijn lijk kijken en als ik op Instagram een profiel tegenkom van een ziek iemand dan kan ik daar zo over in zitten, maar echt wekenlang bij wijze van en heb ik in gedachten mijn begrafenis al gepland. Ik ben er dan helemaal van overtuigd dat ook ik jong zal sterven en mijn lichaam kan me dan ook voor de gek houden etc. Daarom, uit zelfbescherming, klik ik het echt gelijk weg zodra ik dit soort onderwerpen voorbij zie komen. Beetje struisvogelgedrag, maar het triggert bij mij gewoon te erg. Het is niet helemaal te vermijden natuurlijk, maar ik dwing mezelf het niet te lezen en daarna moet ik verplicht van mezelf iets anders kijken/lezen.

2 likes
#1219

In 2015/2016 werd mijn wereldje heel klein door emetofobie (met name bij anderen) en daardoor agrofobie. Door psychologische hulp ben ik uiteindelijk van de paniekaanvallen en angst afgekomen. Oké, ik vind misselijkheid en overgeven etc nog altijd niks (wie wel?), maar het heeft mijn leven niet meer in de greep.

Maar nu heb ik toch te maken met een terugval en dat heeft te maken met dat ik nu moeder ben. Dus lees vooral niet door als je niets met kinderen hebt.

emetofobie en moeder zijn

Soms heb je als moeder te maken met een ziek kindje. Het is 2x gebeurd in mijn dochters 2-jarig bestaan en ik vind het het moeilijkst wat er is. Ze kan nog niet goed vertellen wat er is, dus het heeft me 2x compleet verrast. De laatste tijd heb ik weer last van dat stemmetje dat zegt als ze hangerig/huilerig , ze misselijk is. Rationeel weet ik dat de kans klein is, maar m’n gevoel staat continue op scherp.

Vandaag heb ik een paniekaanval gehad. Mijn dochter zag erg bleek en was heel hangerig en het was alleen maar ‘mama mama mama’. Dit was de eerste paniekaanval in 8 jaar tijd… Sindsdien last van een mega schuldgevoel want als ik deze angsten niet gehad had, kon ik er voor mijn dochter zijn en haar troosten.

Voordat de vraag naar de vader komt: mijn man een supervader en zou alle zorg van me overnemen mocht mijn dochter ziek zijn; we waren tijdens mijn vorige periode ook samen dus hij weet van alles af.

4 likes
#1221

Bedankt voor je begrip en uitgebreide reactie! Ik moest even de tijd vinden om weer een reactie terug te typen.

Mijn dochter is in april voor het eerst ziek geweest en sindsdien houdt het me weer meer bezig, toch weer een aantal maandjes. En omdat ze een 2e keer ziek is geworden, werd mijn angst daardoor ‘bevestigd’ (dat het zo maar op elk moment kan gebeuren).

Gisteren merkte ik dat ik vrij hoog in stress en adrenaline bleef, tot ik zelf ging slapen. Met mijn dochter is trouwens niets aan de hand (ze was gewoon moe) dus dat laat me vandaag ook inzien dat de paniek irrationeel was.

Van nature ben ik een heel nuchter persoon (op andere vlakken) dus als ik een paniekaanval aan voelde komen, wist ik dat het een kwestie was van rustig ademhalen en er doorheen gaan. Maar dat vind ik nu erg lastig omdat ik een kind heb en daarnaast ook zwanger ben. Ik probeerde er krampachtig vanaf te komen, wat nog meer stress opleverde.

Ik denk dat ik wel om hulp ga vragen, vooral omdat ik nu handvaten mis als ‘moeder’ zijnde. Nu heeft deze paniek ook een invloed op mijn dochter(s), voorheen had ik alleen mezelf ermee.

2 likes
#1223

Exposuretherapie heeft mij heel erg geholpen met mn smetvrees. De eerste sessies vond ik ook heftig, maar het wordt steeds makkelijker.

2 likes
#1224

Succes!! Ik heb een aantal mensen met emetofobie in mijn omgeving, en het is zoveel makkelijker geworden allemaal, oa ook met behulp van exposure therapie. Maar dit is het minst fijne gedeelte. Ik hoop dat je heel trots op jezelf kunt zijn, en misschien iets extra leuks doen vanavond of morgen.

1 like
#1226

Fijn een dagje vrij morgen! Lekker uitrusten, goed water drinken. Dit is ook super heftig. Maar hoe bevrijdend zal het zijn als je er straks heel veel minder last van zal hebben. :heart:

1 like
#1227

Ik ben er net mee klaar! Heb nu individueel cognitieve gedragstherapie nog komend half jaar. Ik heb wel echt ocd en geen paniek, hoewel dat natuurlijk wel hand in hand gaat. Bij mij heeft exposure heel erg geholpen om te beseffen dat ik echt niet ziek word van de dingen waar ik ‘bang’ voor ben. Daardoor is mn leven echt een stuk makkelijker geworden en doe ik veel dingen weer die ik eerst vermeed.

2 likes
#1229

Je schrijft zelf dat je vriend er altijd voor je is, dat is hoe je hem kent en wat je van hem weet. Ik zou er dus op vertrouwen dat hij niet aanvoelt of inschat dat jij je slecht voelt, anders had hij daar wel op ingespeeld of naar gehandeld. Niet voor hem invullen en je terugtrekken, maar communiceren over hoe je je voelt en wat je van hem zou willen. Sterkte :heart:

11 likes
#1230

Sorry beetje late reactie van mij

Ik heb er met hem over gepraat en hij had het wel door dat ik me kut voelde, en hij zei dat hij ook niet goed wist waarom hij niks had gezegd. Hij was gwn erg moe die avond. En hij had er spijt van zei die.
Communicatie is idd belangrijk en dat we het erover hebben gehad was heel fijn. Hij was heel lief voor me derest van de week
Dankje voor je antwoord❤️

#1231

Sorry dat ik zo binnen kom vallen maar ik wil toch even mn verhaal kwijt. Ik heb de afgelopen 2 dagen voor de eerste keer (meerdere) paniekaanvallen gehad, jemig wat doodeng is dat. Ik ben gisteren bij de huisarts geweest en heb daar kalmeringsmedicatie gekregen maar ik merk er niet zoveel van. Ik ben continue angstig en alert, ook angst voor een nieuwe paniekaanval. In de avond/nacht spelen de angsten het ergste op, ik denk in de ochtend al; ohnee ik wil niet dat het avond en donker wordt. Ik woon alleen met mn 2 katten en ik trek het gewoon niet, ik slaap nu voor de 2e nacht bij mijn ouders maar ik moet natuurlijk weer een keer naar huis. Heeft er misschien iemand tips voor mij hoe ik mezelf rustig zou kunnen krijgen of iets dergelijks, ik voel me radeloos en paniekerig omdat ik dit soort paniekaanvallen niet ken. En is het normaal dat je dagen na een paniekaanval je nog zo van slag bent?

Ik probeer mij te concentreren op mijn ademhaling, dat lukt aardig maar zodra ik daarmee stop komt die angst weer op, je de hele dag op je ademhaling focussen is natuurlijk ook geen doen :sweat_smile:

1 like
#1232

Ik herken de schrik enorm. Zeker na de eerste keren, maar ik heb het nu ook nog wel eens na een heftige paniekaanval. De angst voor de angst is niet voor niets een ding.
En het is compleet normaal dat je er soms nog dagenlang van bij moet komen. Paniek en angst is heel zwaar voor je lichaam, alles draait dan op volle toeren. Dus neem echt de tijd om weer tot rust te komen.

Tips vind ik lastig, want weet zelf ook niet een gouden tip. Maar afleiding helpt me vaak, dus opruimen, schoonmaken, spelletjes op mijn telefoon, tv kijken, visite langs laten komen enzo. En het is echt niet erg om een paar nachtjes ergens anders te slapen tot je weer wat opgeladen bent. Ik val op angstige avonden ook graag in slaap bij een podcast of luisterboek bijvoorbeeld.

#1233

Vind het dubbel om hierop te antwoorden want ik heb zelf al lang last van paniekaanvallen en heb er nog geen oplossing voor gevonden :sweat_smile: maar er zijn een aantal dingen die je kunnen helpen:

  • Het is belangrijk dat je nu niet volledig in een vermijdingsmodus schiet, de kans bestaat dat je paniek dan toeneemt. Je krijgt dan geen bevestiging meer dat je in “gewone” situaties geen paniekaanval krijgt. Het is goed om bij te komen bij je ouders maar probeer je zelf op tijd weer uit te dagen
  • Mij helpt het om op een angstig moment te bewegen om te voelen dat de sensaties die bij een paniekaanval horen ook gezond kunnen zijn. Ik heb pleinvrees dus ik kan niet makkelijk een eind wandelen of fietsen maar dan pak ik bijvoorbeeld de deskbike van m’n vriend. Ik heb ook een tijdje een springtouw gebruikt
  • Afleiding is een hele goede, voor mij is een puzzelspelletje op m’n telefoon het handigst omdat ik daarbij aan wat anders moet denken dan de paniek
  • Je ademhaling onder controle krijgen is inderdaad heel lastig. Als je in paniek schiet adem je vaak heel hoog, je kunt proberen buikademhaling aan te wennen. Als dat niet werkt kan het op hele erge momenten helpen om te zingen of te bellenblazen omdat je dan waarschijnlijk automatisch langer uitblaast dan inademt. Als dat niks voor je is kun je ook video’s voor een rustige ademhaling op youtube opzetten, zoals bv deze
  • Een paniekaanval voelt heel heftig waardoor je misschien denkt dat het flink mis is in je lichaam, maar juist die aanval laat zien dat je lichaam naar behoren werkt. Probeer dat tegen jezelf te herhalen op het moment dat je angstig wordt
  • Ik weet niet waar je spanning vandaan komt maar het zou heel erg kunnen helpen als je in kaart kunt brengen wat de oorzaak precies is

Hoe gaat het vandaag met je? Hopelijk voel je jezelf snel wat beter, het is niet niks om ineens zo overrompeld te worden

2 likes
#1234

Heel erg bedankt voor jullie reacties @Sobremesa en @mercurysummer , het stelt me gerust dat mijn reactie voor de angst normaal is en ik zal jullie tips zeker weten meenemen.

Ik heb zondagavond een heel eng filmpje gezien van de oorlog in Israël, die avond ging het nog wel maar maandag had ik niks te doen en kijk ik tv maar daar was t natuurlijk ook alleen maar informatie en beelden uit Israël. Savonds toen ik in bed lag was ik echt doodsbang en had ik t idee dat ik gek werd. Ik dacht zelfs dat mn kat miauwde dat t een voorteken was. Die nacht dus maar 2,5 uurtjes geslapen en toen schrok ik wakker met n ander eng beeld voor mn gezicht waardoor de paniek weer volledig toesloeg. Heb toen de huisarts gebeld en dus medicatie gekregen en sindsdien bij mijn ouders geslapen. Vannacht een nachtmerrie over de oorlog gehad waardoor ik weer van slag wakker werd. Ik heb met mijn moeder afgesproken dat ik nu overdag thuis ben en als t savonds niet gaat ik bij hun slaap, zodat ik wel weer thuis ben en momenteel ben ik redelijk rustig dus hopelijk ept het nu langzaam weg

3 likes
#1235

Ik heb zojuist re-integratiecoach gesproken en die gaf aan dat ik nu bedrijven in mn directe omgeving moet zoeken waar ik zou willen werken. En kan alleen maar janken. Vind dat zo eng.

Mn ademhaling/spanning in mn lijf is ook helemaal kut nu.

2 likes
#1236

Ik herken dat en wil je even een digitale knuffel geven. Neem kleine stapjes, ik hoop dat je reintegratiecoach je daar ook mee helpt. Ieder stapje zal een overwinning op jezelf zijn. Je mag me pb sturen als je wilt, want we gaan beetje door hetzelfde traject.

2 likes
#1237

Ik heb een half jaar thuis gezeten en ik heb nu een baan gevonden, dus ga binnenkort weer werken. Ik vind het heel spannend en ook bang voor een terugval, maar aan de andere kant vind ik het ook weer heel fijn om straks ergens mn bed voor uit te komen, weer een ritme te hebben en onderdeel te zijn van de maatschappij. Dat heb ik ook heel erg gemist. Heel veel succes, je kan het!!