Angst- en paniektopic

[Flamingo]

Heel erg bedankt voor jullie reacties @Sobremesa en @mercurysummer , het stelt me gerust dat mijn reactie voor de angst normaal is en ik zal jullie tips zeker weten meenemen.

Ik heb zondagavond een heel eng filmpje gezien van de oorlog in Israël, die avond ging het nog wel maar maandag had ik niks te doen en kijk ik tv maar daar was t natuurlijk ook alleen maar informatie en beelden uit Israël. Savonds toen ik in bed lag was ik echt doodsbang en had ik t idee dat ik gek werd. Ik dacht zelfs dat mn kat miauwde dat t een voorteken was. Die nacht dus maar 2,5 uurtjes geslapen en toen schrok ik wakker met n ander eng beeld voor mn gezicht waardoor de paniek weer volledig toesloeg. Heb toen de huisarts gebeld en dus medicatie gekregen en sindsdien bij mijn ouders geslapen. Vannacht een nachtmerrie over de oorlog gehad waardoor ik weer van slag wakker werd. Ik heb met mijn moeder afgesproken dat ik nu overdag thuis ben en als t savonds niet gaat ik bij hun slaap, zodat ik wel weer thuis ben en momenteel ben ik redelijk rustig dus hopelijk ept het nu langzaam weg

[Whoopdidoo]

Ik heb zojuist re-integratiecoach gesproken en die gaf aan dat ik nu bedrijven in mn directe omgeving moet zoeken waar ik zou willen werken. En kan alleen maar janken. Vind dat zo eng.

Mn ademhaling/spanning in mn lijf is ook helemaal kut nu.

[TanteBetje]

Ik herken dat en wil je even een digitale knuffel geven. Neem kleine stapjes, ik hoop dat je reintegratiecoach je daar ook mee helpt. Ieder stapje zal een overwinning op jezelf zijn. Je mag me pb sturen als je wilt, want we gaan beetje door hetzelfde traject.

[Nude]

Ik heb een half jaar thuis gezeten en ik heb nu een baan gevonden, dus ga binnenkort weer werken. Ik vind het heel spannend en ook bang voor een terugval, maar aan de andere kant vind ik het ook weer heel fijn om straks ergens mn bed voor uit te komen, weer een ritme te hebben en onderdeel te zijn van de maatschappij. Dat heb ik ook heel erg gemist. Heel veel succes, je kan het!!

[Whitecactus]

Grrr ben zo boos en teleurgesteld in mijzelf. Ik ging echt in een stijgende lijn omhoog met mijn herstel.

Nu wou ik vandaag een nieuwe stap maken in mijn exposure en het lukte me gewoon niet, ik wou zo graag maar bleef gewoon kokhalzen en kreeg mezelf er niet aan toe gezet.

Voelt dan altijd gelijk alsof ik terugval en beland dan gelijk altijd zo in een negatieve spiraal.

“ zie je wel dat je het weer niet lukt”
“ je faalt alweer”
“ stel je niet aan”
“ zo moeilijk is het toch niet”

Wil je beter worden of niet…?

[Happyfriday]

Ah das naar het is zo’n lastig proces he. En die zelfverwijten (ik ken ze maar al te goed) maken het niet makkelijker.

Niet dat ik een expert ben, maar als het voor jou zo lastig is deze stap, dan is het niet gek dat het niet lukt? Zou je het op een ander moment nog eens kunnen proberen? Of is de stap in kleinere stappen op te breken?

Sowieso super knap dat je de uitdaging aan bent gegaan!

[Whitecactus]

Nou morgen weer een nieuwe poging op een uitje alleen met het kind. Maak mij nu al zo druk. Ik ben zo bang om flauw te vallen.

[Happyfriday]

Omg hier nog een met de flauwvalangst, een nare is dat he

Flauwvallen = de angstgedachte waar je dan bang van wordt. Maar dat zal je vast weten allemaal, theorie en praktijk zijn 2 dingen.

Heeel veel succes alvast, als je dingen kwijt wilt deel ze vooral hier

[Whitecactus]

Jaaa zo kut.

En stomme is. Ben nog nooit flauwgevallen dus zal nu ook wel niet gebeuren.

Maar op zo’n moment voelt het wel zo. Ik heb dan letterlijk alle symptomen behalve dan dat ik tegen de flakte ga.

Jij wel eens onderuit gegaan?

[Sambuca]

Hoi allemaal, ik heb het topic niet van voor naar achter bijgelezen. Ik heb een vraag voor jullie en ik hoop dat dat ook in dit topic mag. Maar ik vroeg me af of hier mensen zijn met een partner met een angststoornis?
Mijn vriend dealt hier nu ruim een jaar mee en na heel wat wisselingen lijkt hij nu de juiste hulp te krijgen, maar ik mis het soms wel eens om te sparren of praten met mensen in soortgelijke situatie. Ik vind het soms loodzwaar en mijn vrienden of familie begrijpen niet écht hoe het is om te samennleven met iemand die zoveel angst en paniek doormaakt.
Of miss kennen jullie een plek hiervoor?

Ik wil dit topic of forum eigenlijk niet gebruiken, want dit is “mijn” plekje.

Take care deze dagen💛 zorg goed voor jezelf en elkaar!

[Coffeedoctor]

Je mag mij altijd dm’en. Ik deal ook hiermee… laatste 2 weken zit het zo hoog bij hem dat mijn gemoedstoestand nu ook hierdoor beïnvloed raakt. Ook sterkte voor jou!

[Sambuca]

Thanks! Dat ga ik morgen, vanaf mijn hotelkamer, doen.
Heb een nachtje weg geboekt, hotel met bad!!! Even uit de situatie en mezelf pamperen. Nog nooit dit gedaan zo voor mezelf, maar het is wel even goed denk ik.

[marley]

Ik ben met het onderstaande verhaal al bij de huisarts geweest. Ik word goed geholpen maar ben toch benieuwd naar jullie ervaringen. Merk dat ik me soms alleen voel hierin.

De laatste tijd heb ik regelmatig paniekaanvallen, ten minste ik denk (en de huisarts) dat het paniekaanvallen zijn. Ze zijn altijd ‘s nachts. Ik ga slapen en na een paar uur word ik wakker met intense pijn op mijn borst en hoge rug. Ik kan niet zitten, staan, lopen. Ik blijf dus maar bewegen in huis op zoek naar een comfortabele houding. Vaak moet ik ook overgeven en ik voel me slap en wankelig. Ademen is moeilijk, ademhaling onder controle houden is al helemaal moeilijk. Ik probeer afleiding te zoeken in podcasts, livestreams op tiktok (echt van de domste dingen). Dit duurt meestal een uur of 2. Vreselijk is het. Echt afschuwelijk. Op een gegeven moment zakt het, maar dat is dus echt uren later. Ik krijg het dan enorm koud en ik ben niet warm te krijgen. Dan val ik weer in slaap en de dag erna ben ik echt een hoopje ellende. Ongelooflijk moe, heel veel spierpijn (vooral in mijn rug) en een knoop in mijn maag want de avond komt weer dichterbij en ik wil dat dan niet nog een keer meemaken…

Lees online veel dat paniekaanvallen kort duren, maar mijn ervaring is anders. Sorry voor dit lange verhaal.

[Scorpiovibes]

Wat heftig dat je er lichamelijk zo op reageert!
Komt het voor je gevoel uit het niets, of heb je wel (erge) stress momenteel? En word je daar ook mee geholpen nu?

Ik herken wel dat paniekaanvallen ‘s nachts voorkomen, bij mij met nachtzweten en hartkloppingen, misselijkheid, buikpijn etc

[marley]

Er is inderdaad iets gaande waar ik enorm veel stress, verdiet en angst van heb. Ik heb deze aanvallen sindsdien, al had ik ze de afgelopen jaren ook wel eens. Maar dit is een heel ander niveau.

[Nox]

Bij mij waren precies deze dingen geen paniek aanvallen maar koliekaanvallen door galstenen.
Ook in de nacht wakker worden, misselijk zijn en geen fijne houding weten aan te nemen omdat ik niet stil kon zitten van de pijn.
In mijn geval ook drang hebben te moeten poepen en ook veel zweten door de situatie. Na 1 tot 2 uur was het over en kon ik weer slapen.

[Whoopdidoo]

Niet alles is herkenbaar, maar deels wel. Alleen door de hevige pijn en dat t vrij lang duurt zou ik denken dat t misschien toch iets lichamelijks kan zijn.

Dat gevoel dat je er tegen op ziet om te gaan slapen is zo naar. Ik heb ook echt tijden gehad dat ik een saaie serie opzette ter afleiding voor het in slaap vallen.

Als je t niet vertrouwt en je blijft het houden zou ik nog een keer terug gaan.

[marley]

@Nox ik ga wel nadenken nu door jullie reactie’s. Kijk het nog even aan en anders ga ik zeker terug!

[Elanor]

Ik vind dit eerlijk gezegd ook niet echt als paniekaanvallen klinken (ik ben psycholoog). Bij paniekaanvallen gaat het erom dat je fysieke symptomen van angst verkeerd interpreteert, dus bijv. een hoge ademhaling, versnelde hartslag, trillen, zweten. Intense pijn en niet kunnen bewegen horen daar (wat mij betreft) niet bij. Misschien dat je spieren wel erg verkrampen als gevolg van de paniek en dat dit pijn oplevert? Het is natuurlijk wel opvallend dat het is gestart in/na een stressvolle periode. Veel sterkte in ieder geval!

[Maruti]

Heel goed! Je mag mij eventueel ook een dm sturen, ook voor de partner kan het zwaar zijn!