Er is inderdaad iets gaande waar ik enorm veel stress, verdiet en angst van heb. Ik heb deze aanvallen sindsdien, al had ik ze de afgelopen jaren ook wel eens. Maar dit is een heel ander niveau.
Bij mij waren precies deze dingen geen paniek aanvallen maar koliekaanvallen door galstenen.
Ook in de nacht wakker worden, misselijk zijn en geen fijne houding weten aan te nemen omdat ik niet stil kon zitten van de pijn.
In mijn geval ook drang hebben te moeten poepen en ook veel zweten door de situatie. Na 1 tot 2 uur was het over en kon ik weer slapen.
Niet alles is herkenbaar, maar deels wel. Alleen door de hevige pijn en dat t vrij lang duurt zou ik denken dat t misschien toch iets lichamelijks kan zijn.
Dat gevoel dat je er tegen op ziet om te gaan slapen is zo naar. Ik heb ook echt tijden gehad dat ik een saaie serie opzette ter afleiding voor het in slaap vallen.
Als je t niet vertrouwt en je blijft het houden zou ik nog een keer terug gaan.
@Nox ik ga wel nadenken nu door jullie reactie’s. Kijk het nog even aan en anders ga ik zeker terug!
Ik vind dit eerlijk gezegd ook niet echt als paniekaanvallen klinken (ik ben psycholoog). Bij paniekaanvallen gaat het erom dat je fysieke symptomen van angst verkeerd interpreteert, dus bijv. een hoge ademhaling, versnelde hartslag, trillen, zweten. Intense pijn en niet kunnen bewegen horen daar (wat mij betreft) niet bij. Misschien dat je spieren wel erg verkrampen als gevolg van de paniek en dat dit pijn oplevert? Het is natuurlijk wel opvallend dat het is gestart in/na een stressvolle periode. Veel sterkte in ieder geval!
Heel goed! Je mag mij eventueel ook een dm sturen, ook voor de partner kan het zwaar zijn!
Heeft iemand tips mbt afleiding via de telefoon? Ik gebruik mijn telefoon vaak als afleiding tijdens paniekgevoelens etc. (Weet dat het niet het handigste is maarja). Maar zit nu vaak dat ik niet weer wat ik kan zoeken. In openbaar kan het niet met geluid (tiktok). Lees FF topics soms of soort tetris spelletje, maar loop nu beetje vast. Liefste niet social media.
Ik speel wel eens sudoku’s dan op de telefoon. En wanneer ik geen telefoon bij de hand heb ga ik tafels doen in mijn hoofd.
Goeie! Ik gebruik nu ook vaak reddit! Ook social mefia natuurlijk
Ja deze doe ik ook altijd, heel chill. Van scrollen raak ik vaak juist alleen nog maar meer opgejaagd.
Thanks dit lijkt mij echt top!
Serieus… ging echt goed. En opeens zitten we weer in de fase;
Is het mijn hart? Of gewoon angst/paniek?
Vermijd dit maar:: want zometeen val je flauw.
Zo moe word ik van mijn hersenen.
Sidenote: ben dus nog nooit flauwgevallen of het aan mijn hart gehad…
Maar altijd dat stemmetje… dit keer is het misschien anders.
Ik denk dat er in je brein ergens een verbinding zit die nog steeds op ‘ziekenhuis/operatie = angst’ staat afgesteld. Ik herken wat je zegt van een eigen trauma en kreeg bijv een paniekreactie van ambulances en schreeuwende mensen. Je wéét rationeel wel dat er niks aan de hand is maar die angst/paniekreactie is al getriggerd. Wat mij hielp is je lichaam/brein laten weten dat je veilig bent, dus iets doen waarbij je je veilig voelt (kan natuurlijk alles zijn, maar denk bijv aan over je lichaam heen wrijven/jezelf een knuffel geven/iemand anders knuffelen etc). En dankzij EMDR therapie heb ik die verbinding in m’n hoofd weten te veranderen waardoor ik er nu geen last meer van heb. Kan ik dus heel erg aanraden, maar dat is wel meer lange termijn
Mijn paniek kwam ook voort uit het lichamelijke, gewone psycholoog kon daar weinig mee. Maar wat mij wel hielp uiteindelijk was een ACT therapeute die gespecialiseerd was in angst en pijn.
Maar goed voor de korte termijn is schrijven iets wat hielp.
Schrijven helpt om je gedachten een plaatsje te geven, in plaats van het los te laten gaan in je hoofd en je gevoel.
Dit helpt mij als ik er middenin zit.
Yes! Alweer een hele week chronisch aan het hyperventileren
Ik ben met een nieuwe baan begonnen en voel me zo angstig. Had dit niet zien aankomen. Slecht slapen, constant angstig en onzeker zijn… Neem nu ook maar Droomsap voor het slapen gaan om de nacht door te komen en dat werkt wel gelukkig. Maar die spanning pfoeee word er echt gek van:( Ben ook heel moe en heb dit weekend veel dutjes gedaan. Verder ook leuke dingen gedaan dit weekend, maar die angst/spanning blijft.
He wat vervelend! Heb je een idee waar je precies bang voor bent en wat je rampfantasie is? En is t continu hetzelfde qua hoogte angst, of wisselt het wat?
En niet om het te bagatelliseren, maar een nieuwe baan ís ook gewoon heel spannend! Nieuwe taken, nieuwe collega’s, nieuwe routines en je weet niet hoe bepaalde dingen daar gedaan worden/wat wel of niet mag/moet/zo hoort of altijd zo wordt gedaan etc etc. Hopelijk merk je dat je angsten wat gaan zakken de komende tijd als je er wat meer gewend raakt op je nieuwe plek!
Ik heb heel veel rampfantasieën …
Dat ik er niks van bak en door de mand val. Alle systemen zijn nieuw voor me en ik heb nergens over gelogen, maar het voelt wel alsof ze al veel verwachten.
En degene die me inwerkt zei dat er weken waren dat er 60 uur per week werd gewerkt… Daar schrok ik wel heel erg van. En ik heb niet zo’n belastbaarheid daarom wil ik ook max 32 uur werken…
Kortom: bang dat ze mij niet goed genoeg vinden en dat ik te veel van mezelf moet geven daar.
Ik hoop dat het oke is als ik hier even kom spuien. Ik voel me de laatste tijd weer echt mega angstig. Het is de hele tijd zo heftig continue aanwezig dat ik niet zo goed weet hoe er mee te dealen. Soms is het wel even iets beter als ik met vrienden ben of ga sporten, maar soms helpt ook eigenlijk niks echt voor mijn gevoel. Het voelt zo machteloos dat het niet goed lukt het te reguleren en dat het me steeds zo overspoelt en overneemt waardoor ik 0 controle heb voor mijn gevoel. Mijn therapeut weet het ook niet zo goed meer, dus nu zijn we aangekomen bij acceptatie:sparkles:, maar dat lukt nog niet zo goed bij iets dat me zo overneemt… ik denk ook wel dat ik soms heel zwart wit kijk, want ik vind het lastig dat sommige dingen dan soms wel helpen en maar dat vaam ook helemaal niks helpt, waardoor ik dan in mijn hoofd alles label als ‘werkt niet’.
Hoezo zijn paniekaanvallen toch van die bitches die je doen denken dat je dit keer toch echt doodgaat. En dat je lijf ook lekker meegaat in dat idee.
Op zich wel goed mee om gegaan en toen ik binnengeroepen werd voor mn afspraak ook meteen benoemd. Maar wtf. En dan nu achteraf twijfelen of t niet toch nog iets medisch was.