Angst- en paniektopic

[SummerDressed]

He wat vervelend! Heb je een idee waar je precies bang voor bent en wat je rampfantasie is? En is t continu hetzelfde qua hoogte angst, of wisselt het wat?

En niet om het te bagatelliseren, maar een nieuwe baan ís ook gewoon heel spannend! Nieuwe taken, nieuwe collega’s, nieuwe routines en je weet niet hoe bepaalde dingen daar gedaan worden/wat wel of niet mag/moet/zo hoort of altijd zo wordt gedaan etc etc. Hopelijk merk je dat je angsten wat gaan zakken de komende tijd als je er wat meer gewend raakt op je nieuwe plek!

[Marsepein]

Ik heb heel veel rampfantasieën …
Dat ik er niks van bak en door de mand val. Alle systemen zijn nieuw voor me en ik heb nergens over gelogen, maar het voelt wel alsof ze al veel verwachten.
En degene die me inwerkt zei dat er weken waren dat er 60 uur per week werd gewerkt… Daar schrok ik wel heel erg van. En ik heb niet zo’n belastbaarheid daarom wil ik ook max 32 uur werken…
Kortom: bang dat ze mij niet goed genoeg vinden en dat ik te veel van mezelf moet geven daar.

[Reader]

Ik hoop dat het oke is als ik hier even kom spuien. Ik voel me de laatste tijd weer echt mega angstig. Het is de hele tijd zo heftig continue aanwezig dat ik niet zo goed weet hoe er mee te dealen. Soms is het wel even iets beter als ik met vrienden ben of ga sporten, maar soms helpt ook eigenlijk niks echt voor mijn gevoel. Het voelt zo machteloos dat het niet goed lukt het te reguleren en dat het me steeds zo overspoelt en overneemt waardoor ik 0 controle heb voor mijn gevoel. Mijn therapeut weet het ook niet zo goed meer, dus nu zijn we aangekomen bij acceptatie​:sparkles:, maar dat lukt nog niet zo goed bij iets dat me zo overneemt… ik denk ook wel dat ik soms heel zwart wit kijk, want ik vind het lastig dat sommige dingen dan soms wel helpen en maar dat vaam ook helemaal niks helpt, waardoor ik dan in mijn hoofd alles label als ‘werkt niet’.

[Whoopdidoo]

Hoezo zijn paniekaanvallen toch van die bitches die je doen denken dat je dit keer toch echt doodgaat. En dat je lijf ook lekker meegaat in dat idee.

Op zich wel goed mee om gegaan en toen ik binnengeroepen werd voor mn afspraak ook meteen benoemd. Maar wtf. En dan nu achteraf twijfelen of t niet toch nog iets medisch was.

[Whitecactus]

Zo kut. Je weet dat het de paniek/angst is. Maar altijd dat stemmetje… ja maar misschien is het dit keer anders… en schuif ik het op mijn paniek af maar ga ik zo echt dood.

Zo vermoeiend!!

[Sobremesa]

Dat wat je zegt over dat stemmetje is zó herkenbaar!

[ijsklontje]

Afgelopen paar dagen zijn mentaal zeer matig geweest. Tegelijkertijd laat mijn hypochondere hoofd dat tegenwoordig niet meer toe omdat ie dan bang is dat het een downward spiral is, waardoor het juist een downward spiral wordt. Pfff laat me gewoon ff kut voelen in plaats van gelijk in angstmodus schieten. Ben dus ook weer alles wat ik denk en ervaar aan het overanalyseren. Ik ben voor meerdere angsten in mijn leven in behandeling geweest maar voor deze nog niet en ik weet ook echt ff niet meer hoe ik hiermee om moet gaan.

[ijsklontje]

Ja die angst voor de angst is echt hels! Bizar hoe erg je eigen hersenen zichzelf kunnen saboteren.

Eigenlijk weer vrij goed, maar het mooie is dat ik me dan gelijk zit af te vragen of het wel echt goed gaat of dat ik mezelf aan het neppen ben Het lijkt alsof ik wat bijwerkingen van nieuwe allergie-medicatie had, wat de angst heeft kunnen triggeren. Dus daar stop ik nu even mee om te checken of dat het kan zijn.

[Ritual]

Jaaaa dit herken ik echt 100%. En blijf het iets bijzonders vinden. Het faciliteren van mijn eigen rust, sport tijd, slaap tijd, schakeltijd, zelfs faciliteren van goede maaltijden is zo’n belangrijke cocktail voor mij geworden, om die angst gezond te kunnen bekijken. Vind ik echt fascinerend om te merken. En ook confronterend want ik ervaar dat ik niet meer gewoon de boel de boel kan laten want dan halloooo komt die angst echt direct sneller om t hoekje kijken.
Nu een weekend weg met vrienden. Eerder betaalde ik de week erna de (negatieve angst-)prijs door slaapgebrek/slechter eten etc. Nu probeer ik het te minderen met kleine aanpassingen zoals eigen slaapkamer ipv gedeeld, oordopjes, bepaalde eet dingen v thuis mee, etc. Moet er veel bewuster over nadenken en weet dan dat t na dit weekend veel rustiger in mn hoofd is en vind het t dan wel waard, die ‘aanpassingen’ en vooraf nadenken erover. Ookal kan ik er ook echt rebels en chagrijnig van worden, denk ik fuckkk al die dingen, gewoon weer ff helemaal alles los laten die hap! En daarna balen;-)

[Lentex]

Ja heel herkenbaar! Hardlopen, wandelen, meer water drinken, gezonder eten en rust voor mezelf (geen mail meer thuis lezen, een boek lezen in bed, mediteren)

[Reader]

Ik herken het ook heel erg! Als mensen zeiden dat ik moest wandelen dacht ik altijd zo van ughhh alsof het zo simpel is!!! Maar dan loop ik buiten en blijkt het irritant genoeg wel echt te werken haha

[Ritual]

Hahaha vooral dat irritant genoeg!!! Herken ik helemaaaal haha!

[Saray]

Pfff ja stom hè? De eerste minuten ben ik nog wel eens aan het struggelen met mezelf, want ik heb dan echt geen zin. Maar na een minuut of 10 dan gaat het prima

[Applepie]

Ik heb weer steeds meer last van mijn (emeto)fobie, waar ik 9 jaar geleden volledig door lam geslagen was. Toen kwam ik het huis amper uit omdat ik uiteindelijk bang was voor iedereen en alles. Ik had dagelijks meerdere paniekaanvallenZ Maar ik ben er destijds best goed bovenop gekomen.l door therapie en exposure.

Inmiddels heb ik 2 kinderen en deze angst langzaam terug gekomen en projecteer ik op mijn oudste dochter (de jongste is nog maar een baby). Ik ben de hele tijd bang dat ze ziek wordt en ik merk dat ik weer dingen begin te vermijden, zoals autoritjes met haar bijvoorbeeld. Ook ervaar ik een continue onrust als mijn partner niet thuis is en ik alleen met de kids ben (wat als ze dan ziek wordt). Ik raak al gestresst als ze zich verslikt of hoest. Heel vermoeiend.

[Nox]

Hoe ben je er in die tijd vanaf gekomen? Mogelijk weer op dezelfde manier proberen?

[Elanor]

Wat vervelend dat het je leven weer zo gaat beïnvloeden! Mogelijk kun je zelf weer wat exposure-oefeningen opbouwen, maar het zou ook kunnen dat je dat toch beter onder begeleiding van een psycholoog kan doen gezien je angst alweer een beetje ‘uit de hand’ loopt als ik het zo hoor. Je zou ook aan een aantal sessies EMDR kunnen denken.

[Applepie]

Bedankt voor jullie antwoorden @Nox @Elanor @SpeedOfSound.

Omdat ik toch weer bepaalde zaken begin te vermijden en vaak paniek/stress heb, heb ik de huisarts gebeld (ook ben ik bang ben om meer terug te vallen). Gelukkig kan ik volgende week al terecht bij de praktijkondersteuner.

[ijsklontje]

Vanochtend een mentale knoop doorgehakt en weer een afspraak gemaakt bij de praktijkondersteuner. Het duurde dit keer zo ontzettend lang voordat ik deze stap kon zetten, alsof ik mezelf voor wilde houden dat het ‘klote, maar wel oké is’ hoe het nu ging. Maar het is niet oké, want het is doodvermoeiend om elke dag te focussen op ieder ding dat afwijkt van ‘normaal’. Momenteel al 2 weken lang iedere dag last van maagzuur, en ik zit op het punt waarop ik gewoon niet weet of er wel echt iets aan de hand is, of dat het wordt aangewakkerd/verergerd doordat ik er zo mega erg op focus. Nu hopelijk op naar betere tijden.

[CloserToFine]

Kennen mensen de podcast Disordered? Ik vind het heel fijn om te luisteren, vooral denk ik voor mensen met een wat generieke angststoornis. Daar zit ook elke aflevering het fragment: “did it anyway” in. Verhalen van luisteraars die ondanks de angst en ongemak een bepaalde situatie niet uit de weg zijn gegaan. Ik heb een wat rare angst voor kleine winkels/speciaalzaken etc. en stelde hierdoor al drie maanden uit om naar de fietsenmaker te gaan, hierdoor kon ik mijn fiets maanden niet goed gebruiken nu heb ik mezelf eindelijk zover gekregen en staat mijn fiets bij de fietsenmaker!

Het lukt mij (mede door deze podcast) steeds meer om te beseffen dat ik waarschijnlijk altijd wat angstig zou zijn, maar dat ik hier niet tegen moet gaan “vechten”. Ik moet vooral niet door deze gedachtes mij laten leiden. Ik heb dit stemmetje zelfs een naam gegeven lol :’)

[Madam-Mikmak]

Je stemmetje een naam geven is en goed idee hoor! Creëer je wat meer afstand. En toch super dat je de stap hebt genomen!

Ik zei ook altijd tegen mezelf als ik toch iets “moest”

Met volle angst vooruit!!