OMG! Kreeg net tijdens het sporten een angstaanval. Maar wou er niet voor vluchten dus bleef doortrainen. Maar mijn hartslag werd 150. Ik dacht echt dat ik out ging of mijn hart het ging bewegen. Maar I did it! And im alive.
Edit; natuurlijk wel dikke spannings koppijn nu 
Goed gedaan!
Ik merk bij mijzelf dat adrenaline (door het sporten bijvoorbeeld) soms een paniekaanval kan triggeren
Maar goed dat je daar doorheen kon komen
Shit dat het een angstaanval triggerde maar wat goed dat je jezelf toch kon overhalen om te blijven sporten! Dat zijn altijd net van die beslissende momenten van hoe je ermee om gaat.
Meer mensen hier weleens van die dagen dat je niet echt last hebt van die âstandaardâ angstklachten, maar dat je gewoon heel raar/weird voelt? Ik denk dat het komt omdat ik te bewust ben van mezelf, maar bij elk gesprek vandaag heb ik het idee dat ik raar overkom. Voel me dan echt zo kut hierdoor en wil me dan afzonderen van iedereen 
Depersonalisatie/derealisatie misschien? Ik heb dat vaak en is heel irritant. Een soort losgekoppeld en je bent er gewoon niet 100%
Ik heb vaak dat ik met iemand aan het praten ben en dan lijkt het alsof ik het niet echt ben. Alsof ik âboven mezelf hangâ en dus iemand anders hoor praten terwijl het uit mijn eigen mond komt. Is dat wat jij bedoelt? Heb het wel eens tegen vriendinnen verteld maar die herkenden het totaaaal niet dus dacht eigenlijk dat ik de enige was die dit wel eens heeft 
Ja dat kan er zeker ook bij passen! Eigenlijk vallen er heel veel vage dingen onder 
ik heb bijvoorbeeld zelf vaak dat het ineens lijkt alsof mijn verhouding tot de wereld niet klopt. Alsof ik in een poppenhuis loop of dat het lijkt alsof mijn fiets ineens een stuk hoger is. Mijn hersenen hebben dan gewoon een soort kortsluiting een daardoor ervaar je dingen anders/ verstoord
Oke ik ging dit googlen en eerst dacht ik huh nee dit klinkt te extreem. Toen ging ik kijken of de podcast disordered: anxiety help (al vaker gezegd, een aanrader) er een aflevering over had en nu kom ik erachter dat heel veel vage kleine dingen hieronder vallen en dat bijna iedereen met stress wel eens zoiets meemaakt :o
Ja klopt! Het rijden in de auto en eigenlijk niet kunnen herinneren hoe je precies gereden hebt is een voorbeeld wat vaak gebruikt wordt bij dissociatie. Je slaat niet alles bewust op.
Als je gaat googlen kom je op de criteria van de derealisatiestoornis en dat heeft logischerwijs meer âeisenâ dan een losstaand gevoel dat alles even een beetje nep lijkt. En deze symptomen (los) kun je ook snel krijgen bij oververmoeidheid, hoge stress, burn-out, angst. Maar dus ook âmentaal gezondeâ mensen krijgen dit vaak als ze een paar nachten echt niet of amper slapen
Wat een chille podcast!
Dit is ook altijd zon fijne. In een situatie zitten waarvan je weet dat het je angst triggert. Maar je dus geen angst/paniek voelt. En dan gaan zitten malen waarom je geen angst/paniek voelt⊠want dat heb ik toch altijd in deze situatie? Dus wanneer schiet die er dan wel in⊠en dat de hele tijd.
Ik heb vanavond ook weer een paniekaanval gehad. Kreeg een appje wat semi werk gerelateerd is wat het triggerde en ik kan er pas later op terugkomen. Dus in mijn hoofd is het natuurlijk al helemaal mis en ben ik al duizend keer ontslagen.
Aan de betere kant:
Ik lig nu lekker in bed en heb geen slechte coping manieren toegepast (op een pak cakejes leegeten na haha).
Het is duidelijk niet echt mijn week. Ik dacht lekker van mijn vrije dag te genieten, maar ik heb alleen maar anxiety. Na uren alleen maar muziek te hebben geluisterd, lukt het mij nu wel om even wat klusjes te gaan doen, maar krijg Katrien (ja ik heb mijn angstgevoelens ook maar een naam gegeven ) nog niet op mute.
Ik merk ook dat ademhalingsoefeningen voor mij het beste werken op de âgewone dagenâ, maar als ik al heel veel angst heb maakt het voor mijn gevoel juist erger?
Wat klote voor je.
Heb je ook enig idee waarom Katrien zit te miepen? Als ik een vermoeiende week heb gehad ben ik zelf veel gevoeliger voor angst gedachten.
Of als ik iets âspannendsâ binnenkort ga doen dan gaan mijn hersenen ook vaak een loopje met mij nemen.
Soms helpt het om bij jezelf na te gaan wat de gedachtes concreet zijn en of dat die gedachten relevant zijn. Bijvoorbeeld: Als Katrien zit te miepen dat je niks kan, kan je makkelijk terugzeggen wat je wel kan. Al is het maar veters strikken.
Normaal zou ik ook de tip geven om even te sporten om fysiek ipv mentaal moe te worden. Maar gezien de warmte is dat nu niet heel gezond
En verder laat Katrien maar blaten. Gedachtes zijn slechts gedachtes. Daar hoef je echt geen waarde aan toebedelen
Dankjewel voor je berichtje 
Ik probeer vandaag ondanks alle gedachtes gewoon toch dingen te blijven doen en als het zo niet begint te regenen kan ik ook nog even wat wandelen.
Ik denk dat het komt omdat ik bijna ga verhuizen (kan niet zo goed tegen veranderingen) en ook over wat dingen in mijn leven waar ik niet zo tevreden over ben. Mijn slaapritme is ook niet zo best, zou daar nog wat aan moeten gaan doen, want dat zou mentaal ook wel niet helpen.
Zat vandaag in een restaurant waar een ober een bord liet vallen dat met een enorme klap terechtkwam, en schrok nieteens heel erg van de klap maar wel echt van mân lichamelijke stressreactie: direct bloedheet, klamme handen⊠Heb therapie gehad voor trauma na een ongeluk en dacht eigenlijk dat ik er helemaal vanaf was maar ergens zit er dus toch nog wel iets. Voelt dan echt een beetje gĂȘnant om met tranen in je ogen te zitten, alsof ik moest huilen omdat er een beetje saus op mân broek was gekomen :â)
Mijn anxiety steekt ook weer de kop op. Ik zit midden in een verhuizing, verbouwing en het uitzoeken van nieuwe keukens, badkamers etc tussendoor moet ik gewoon werken. Weinig tijd om op te laden en al mân vage stress klachten steken alweer de kop op laatste weken.
Zit nu op een klant te wachten in mijn auto en mijn hele lijf weer van het padje. Duizelig, hartkloppingen, trillen, buik krampen. En ik straks maar professioneel lachen en de boel regelen alsof er niets aan de hand is.
Ugh - ik weet inmiddels hoe ik ermee om moet gaan en ik negeer het voor het grootste deel maar het maakt alles zoooooo veel vermoeiender. Waarom kunnen anderen dit allemaal wel
Ik heb een tijdje terug wat onderzoeken gelezen over verschillende ontspanningsoefeningen, en als ik het goed heb onthouden gaan bij ademhalingsoefeningen bepaalde lichamelijke signalen die we met stress associëren (zoals hartslag en huidgeleiding volgens mij) eerst een beetje omhoog en pas na 10-20 minuten ofzo omlaag. Dus ik kan me heel goed voorstellen dat als je al veel angst hebt, die eerste toename gewoon too much is. Heb je andere oefeningen die op zulke momenten wel goed werken? Ik vind zelf bijvoorbeeld meer lichamelijke oefeningen fijn als ik veel spanning heb, zoals dansen/mezelf een beetje uitschudden of stretchen.
Ik vind dit echt super knap van je. Ik werk door deze klachten nog steeds niet. Omdat ik er zo van in paniek raak dat ik âvluchtâ
Lief! Ik snap jou ook heel goed. Ik heb een paar jaar geleden ook even niet gewerkt maar kwam op een punt dat ik het gewoon zat was om het mijn leven te laten beĂŻnvloeden.
Sindsdien heb ik eigenlijk nooit meer iets niet gedaan maar het zorgt er dus wel voor dat ik soms in vliegtuigen of op werk met paniekaanvallen zit omdat ik weer zo nodig wat wilde.
Het helpt wel om het elke keer weer âte overlevenâ. Inmiddels weet ik dat er toch niks gebeurt verder en het vanzelf weer over gaat en dat scheelt ook wel.
Maar het is nog steeds zo kut en vooral zo zo vermoeiend