Ik herken dit wel en inmiddels heb ik ook geaccepteerd dat ik soms een mindere periode heb en even pas op de plaats moet nemen. Het me er niet tegen verzetten is ook heel helpend.
3 likes
Ik vind dit echt zo knap van jullie want alles in mijn lichaam schreeuwt dat ik doodga of flauwval in zo’n situatie.
1 like
Ik meld me toch ook eens in dit topic. Ik heb nog een hoop terug te lezen.
Sinds 1,5 jaar heb ik diabetes type 1. Alles is nog hartstikke nieuw voor me en ben al een hele tijd bezig om het accepteren dat dit niet meer weggaat.
Nu zit ik de laatste tijd heel vaak laag, een hypo. Ik moet dan dus suiker nemen om hier uit te komen. Maar zodra ik zie dat mijn suiker gaat zakken (dmv vingerprik, of de sensor die gekoppeld is aan mijn telefoon) raak ik in paniek. Te lang in een hypo kan zorgen voor een coma en dus ook dood. Die gedachtes spoken heel sterk in mijn hoofd en het maakt me zó ontzettend moe. Ik ben zo veel met m’n diabetes bezig. Terwijl 1,5 jaar geleden was er nog niks aan de hand, dat stukje kan ik ook lastig accepteren.
Maar die paniek, wat een verschrikkelijk gevoel.
Zoals ik zei, ik ga hier nog terug lezen om te kijken of er goede tips voor mij bij staan 
1 like
Ik heb geen ervaring met diabetes maar is dit iets wat je met je arts of psycholoog kan bespreken? Knuffel 
3 likes
Ach wat vervelend zeg, diabetes is niet niks. Is het een idee om via de behandelende arts een psycholoog in te schakelen? Zij hebben vaak korte lijnen. Mijn dochter heeft ook diabetes, in het verwerkingsproces heeft ze veel gehad aan haar psycholoog. Sterkte en ik hoop dat je je weg er gauw in kan vinden. 
1 like
op het moment eigenlijk nog niet. Ze zijn vooral bezig om mij goed ingesteld te krijgen. Maar het stukje paniekaanval wordt een beetje weggewuifd, merk ik…
Had jouw dochter ook paniek bij hoog en-of laag? Of ging dat vooral over het accepteren dat ze diabetes heeft? Hoe gaat het nu met haar?
Zou dit ook via de huisarts kunnen? Ik ga ze morgen toch eens bellen…
Tuurlijk! Misschien kan je hiervoor ook bij de POH terecht en anders kan de huisarts je wellicht doorverwijzen.
1 like
Je hebt de diagnose pas 1,5 jaar? Dat is helemaal niet zolang. Je moet natuurlijk nog wennen (en accepteren) aan deze diagnose en de impact daarvan. Ik vind het niet zo gek dat je dan paniekerig ervan wordt. Zeker omdat je hersenen gelijk naar horror scenario’s gaat. Hopelijk wordt het minder als je meer ervaring hebt in je diabetes (klinkt heel vreemd, maar hopelijk snap je wat ik bedoel)
Ik zou bij de psycholoog of huisarts echt heel duidelijk maken hoeveel paniek je ervaart.
Ik neem aan dat je bij een internist loopt? Ik zou eens vragen of die je kan verwijzen naar de medische psychologie. Een reguliere psycholoog (via de huisarts) kan je waarschijnlijk ook goed helpen hoor, maar medisch psychologen zullen hier meer ervaring mee hebben!
2 likes
Mijn dochter heeft sinds haar 6e diabetes, ze zegt zelf dat ze niet meer weet hoe het zonder was. In haar pubertijd heeft ze het heel zwaar gehad met de acceptatie, daardoor ook een periode gehad dat ze er niets mee deed en ook zijn er best nare dingen gebeurd daardoor toen. (Mocht je meer willen weten dat mag je me een berichtje sturen, vertel ik liever niet hier)
Erg bang voor hypos en daardoor alleen maar suiker gaan eten bijvoorbeeld.
Ze had wel hulp maar niet de juiste. Inmiddels is ze 22 en gaat het heel erg goed, maar ik heb echt moeten vechten voor haar om de juiste hulp te krijgen. Naar mijn idee word diabetes en vooral wat er allemaal omheen speelt onderschat, zeker het psychische stuk. Het is best een lastige ziekte.
Een vriendin van me heeft sinds een jaar of 4 ook diabetes, zij is volwassen en heeft ook veel moeite met het accepteren.
Wat een fijne en vooral lieve reacties! Ik merk in mijn omgeving dat er maar een paar mensen zijn die het begrijpen.
Ik spuit insuline en dat gaat prima. Maar psychisch, man, het is zó moeilijk. Elk uur van de dag bijhouden of je niet e hoog óf te laag zit.
Ik ga het aanpakken, want dit gaat zo niet langer 
dankjewel allemaal!
Sorry ik voel me echt een deus, haha. Maar ik weet niet hoe ik een privé berichtje moet sturen haha.
Ik verwacht niet direct antwoord hoor, maar ik ken nie-mand in mijn directe omgeving die ook diabetes 1 heeft. Ik zit wel in zo’n facebook groep, maar daar worden echt alleen maar de negatieve dingen geplaatst.
Op je profiel foto klikken, dan twee keer op het envelopje. Je klikt dan op ‘nieuw bericht’ en vult daar Saray in!
Ik ben zo zo klaar met dat ik mijn lichaam niet vertrouw.
Ik wil leven… ik wil door…
Ipv continue vermijden.
5 likes
Ik heb zo veel fysieke paniek en ik word daar dan ook weer ontzettend angstig van.
Ben nu met vakantie in Italië met een vriendin en heb al twee keer in de bus een paniekaanval gehad. Bij mij uit zich dat in heel erg warm voelen, misselijk worden en het gevoel hebben dat ik out ga. Die vriendin kan er niet zo veel mee waardoor ik me ontzettend eenzaam voel en nog banger wordt voor het geval het nog erger wordt.
Ik heb al jaren niet meer zulke episodes gehad en nu dus vlak achter elkaar ook. We gaan nu richting rome en ik ben gewoon bang om alle activiteiten te doen straks omdat de accommodatie best ver van het centrum ligt.
1 like
Ah wat naar. Ik zou zorgen voor letterlijk verkoeling, zo’n waterspray of mini ventilatortje voor in de hand.
En toch proberen het op tijd aan te geven bij je vriendin, geef aan of je behoefte heb aan afleiding (misschien een kaartspelletje) of juist er over praten wat er gebeurt in je hoofd en de angst te laten opkomen, dan zakt het ook weer eerder weg. Hoe naar het ook is. Sterkte!
5 likes
Wat ontzettend rot. Ik kan me voorstellen hoe eenzaam het moet voelen. @Wezel heeft al fijne tips gegeven. Hopelijk helpt dat iets! En blijf anders gewoon alles van je afschrijven hier op het forum. Heel veel sterkte
1 like
Dank je wel, @Wezel ook bedankt! Heb nu een ventilatortje mee de stad in.
Die vriendin is helaas echt niet zo betrokken, maar app af en toe wel met anderen waar ik steun uit haal en het forum is zeker ook een fijn platform.
Ik ga weer een afspraak maken bij mijn huisarts als ik terug ben. Vriendin van me had voor haar angstklachten een fijne psycholoog online. Korte wachttijd, maar wel een intens traject van 2/3 sessies per week. Heeft haar goed geholpen. Mijn paniek uit zich wel heel anders dan bij haar (ik word heel warm, misselijk en wazig in mijn hoofd maar zonder hyperventilatie), maar hopelijk kunnen ze mij ook goed helpen. Probeer dat een beetje als houvast te zien.
1 like
Heb je ook (specifieke) gedachtes als je zo’n paniekaanval hebt of is het puur fysiek?
Hoe ik het interpreteer triggerde de bus bij jou een paniekaanval. Vaak is de bus in de zomer benauwd en klammig. En als je dat ook voelt bij een paniekaanval, vind ik het niet zo gek dat je er dan eentje krijgt.
Mijn tip is om niet te veel te blijven ‘hangen’ dat je een paniekaanval hebt gehad. Je kan op dit moment er toch weinig aan doen. En het zou zonde zijn als dat je hele vakantie overschaduwt.
En plan voldoende rustmomenten in. Rome is een overweldigende stad (zowel de drukte als de bezienswaardigheden). Daar moet je af en toe van bijkomen.
Dus geniet (zo ver het je lukt) van je vakantie. En terug thuis, weer aan de slag met je mentale gezondheid
1 like
Puur fysiek maar daarna komen wel de angstgedachten waardoor ik in een vicieuze cirkel terechtkom. Ik heb het nu denk ik 3 keer gehad deze vakantie.
Ik ga zeker proberen om ervan te genieten!
1 like