Yes ook emdr, cgt en acceptance. Maar helaas ook niet. Anti deprisiva slik ik ook al heel lang. Wel laag gedoseerd omdat ik niet tegen de startdosering kan.
Accepteren vind ik idd heel moeilijk. Want ik wil niet zo zijn. Ik wil sterk zijn en meedoen in de maatschappij.
Maar het alle allerbelangrijkste; goede moeder voor mijn zoon zijn.
En vrij zijn.
Ja ik begrijp dat allemaal heel goed, ik wil die dingen ook nog steeds. Maar ik was op een gegeven moment zo aan het vechten tegen elke paniekaanval, klein tot groot dat het het probleem eigenlijk alleen maar verergerde. Ik merk dat bij jou ook wel een beetje met je posts in dit topic over de tijd heen.
Nu ik het was losser heb gelaten merk ik ook dat ik die momenten ook veel meer kan relativeren. Ik ga supervaak alleen naar de bios en dan kan ik ineens uit het niets zonder trigger of wat dan ook een paniekaanval krijgen na maanden niks. Vroeger rende ik dan zo de zaal uit, maar nu zit ik (weliswaar zwetend en op mijn stoel naar keuze zodat ik niet opgesloten zit haha) het gewoon uit. En het zakt uiteindelijk altijd.
Jaa klopt. Ik probeer heel erg op deze manier controle te houden en geruststelling te zoeken bij lotgenoten en of medische forummers.
Ik vind het echt knap van je dat je de deur uit durft. Ik durf momenteel niet alleen weg. Zo erg is het. Zelfs autorijden/gietsen/boodschappen niet. En kind van school halen gebeurd met trillende benen. Vind dat zo erg!
Wat mij heeft geholpen is te bedenken dat accepteren een werkwoord is. Accepteren lukt soms wel en soms helemaal niet en dat is oke.
Accepteren dat ik de situatie niet wilde accepteren hielp ook. Het is ook gewoon kut en klote als het leven anders is dan je had gewild. Daar tegen vechten en maar verbeteren willen en doorgaan was dodelijk vermoeiend.
Het kostte heel veel tijd en moeite en nog steeds heb ik er last van, maar accepteren dat dit het is heeft langzaam ruimte gemaakt.
Heb je vooral āpraatā therapie of ook gericht op je lichaam? Want ik heb zelf gemerkt dat ik over bepaalde dingen uren kan praten, nadenken, analyseren weer een exposure doen maar als ik niet āinā mijn lichaam zit helpt het me niet verder. Dan dacht ik ja die theorie snap ik, ik doe alles wat moet volgens de stapjes en toch kom ik maar niet verder en lijkt het alsof ik rondjes loop. Door dus dat lichamelijke stuk er bij te pakken kwamen de gevoelens en emoties naar de oppervlakte die goed verstopt waren maar waar ik wel wat mee moest doen wilde ik verder komen. Heel naar kan dat zijn al die onverwerkte dingen maar bedenken dat het een golf is die je overspoelt en dan weer verdijnt hielp goed.
Ik heb zelf heel veel verschillende dingen gedaan en stukje bij beetje kwam er meer lucht. Maar je zou het ook kunnen doen zonder iemand bijv door te dansen in de woonkamer, te zingen, dagelijks je lichaam met aandacht insmeren met bodylotion, mindfull oefeningen doen.
Veel sterkte en dat je toch maar weer doorgaat toch weer nieuwe dingen probeert laat zien hoe goed je bezig bent!
@crazyplantlady lief van jullie dat jullie met mij meedenken. Nee de podcast kende ik nog niet. Ga ik eens opzoeken en aan beginnen. Ja dat accepteren heb ik vaker gehoord van zowel de huisarts en de verschillende psychologen die ik gezien heb. Maar ik kan het idd niet accepteren. Want ik wil niet zo zijn. Ik vraag mezelf soms ook wel af of een huisarts/psycholoog wel weet hoe mijn aanvallen eruit zien. Ik functioneer dan letterlijk gewoon niet. Tis niet een beetje de zenuwen of stress. Nee ik ga full on loco naar mijn idee. Misselijk/kokhalzen/diarree denken dat ik flauwvalā¦ gevoel van controle kwijt raken. Ik kan mijn kind dat niet aan doen tijdens een āuitjeā. Dat accepteren dat je het niet kan accepteren vind ik een hele mooie en die ga ik zeker onthouden.
Als ik meer de tijd en rust zal hebben zal ik het misschien ook beter kunnen accepteren.
Maar ik heb geen tijd. Ik ben een moeder en sta altijd aan en ik MOET zo snel mogeijk beter worden.
Precies wat jij zegt; dat vechten dat je had gewild dat de situatie anders was/is.
En iddā¦ ik weet heel goed dat er echt niks gebeurdā¦ dan was dat ondertussen wel een keer gebeurd, Maar mijn lichaam slaat het op een of andere manier gewoon niet op. Hoe vaak ik ook expose.
Ben ook al naar de fysio en osteopaat geweest voor het lichamelijk.
Sorry als beetje onsamenhangend verhaal is. Iets met veel willen vertellen maar geen geduld hebben hahaha.
Van wat ik weet, zitten wij een beetje in hetzelfde schuitje wat betreft terugkerende angst en veel paniekaanvallen. Bij mij zijn ze ook zo full on loco en blijft het vaak niet bij een beetje hyperventileren (was dat maar zo). Ik heb ook jaren therapie gehad, veel psychologen versleten en ken inmiddels al die theorieƫn en methodes wel, maar ze echt kunnen toepassen met blijvend effect is me nooit gelukt.
Nu heb ik sinds een tijdje haptotherapie en dit is de eerste therapeut die mij echt diep van binnen weet te raken. Die echt verder kijkt dan de oppervlakkige problemen. We hebben zowel gesprekken als veel lichaams gerichte oefeningen en ik merk dat ik langzaam veel spanning kan loslaten. Mocht je een beetje in het midden van het land zitten, kan ik je deze therapeut van harte aanbevelen. Het is voor mij echt de eerste keer in mijn leven dat er verder gekeken wordt en ik het gevoel heb dat dat graven in mijn verleden en gedachten nut gaat hebben op de langere termijn.
Ik sluit me dus wel bij @Marquez aan, dat lichaamsgerichte therapie echt een goede optie kan zijn. Naast haptotherapie zou je ook nog naar psychosomatische therapie kunnen kijken trouwens.
Ik vind die man echt mega irritant. Vooral ook omdat het helemaal geen psycholoog ofzo is. Gewoon een opgehemelde coach met goeie marketing.
Me2 plus als je Ć©Ć©n podcast geluisterd hebt, dan weet je het wel. Open deuren en herhaling.
Ik reageer even alleen op dit stukje, maar ik heb twee jaar terug intensieve traumatherapie gehad en daar deden ze ook pmt. Had het daarvoor nooit gehad maar het is juist heel waardevol omdat je lichaam en geest zo met elkaar verbonden zijn, in therapie wordt vaak alleen gekeken naar je brein en daarmee aan de slag gegaan. Terwijl juist het lichamelijke aspect niet vergeten moet worden!
Ik begin over een tijdje met somatic experiencing en ben daar wel heel benieuwd naar. Weet er zelf nog niet het fijne vanaf om daar echt iets zinnigs over te zeggen maar misschien ook het lezen waard.
Ik vind het even lastig om het onder woorden te brengen maar vind het heel rot om te lezen dat het bij jou zo heftig is, dikke knuffel! Hoop dat je er uiteindelijk je weg in kan vinden en het in rustiger vaarwater komt.
Oe waar ga je somatic experiencing doen? Bij mij blijven er veel restklachten van cptss. En vooral in mijn lijf. Cognitief kan ik het allemaal plaatsen en een nieuwe betekenis geven maar mijn lijf blijft 24/7 in gevaarstand.
Pmt heb ik ook gehad en dezelfde ervaring als jij! Echt een top therapie (mits een goede therapeut die je niet over je grenzen trekt)
Ik ga weer wekelijks therapie volgen en zal de SE doen nadat ik emdr heb gedaan. Vond de informatie die ik op internet vond wel veelbelovend klinken, ik ervaar namelijk hetzelfde als jou.
Cognitief weet ik allemaal prima wat er gebeurt en ik ken inmiddels genoeg helpende gedachten, maar toch zal ik de disbalans tussen mijn lichaam en brein ook moeten aanpakken.
En is dat dan gewoon bij een ggz instelling? Ik merk bij āde mijneā dat er nog erg weinig met het lichaam (of zelfs polyvagaaltheorie) gedaan wordt. Ik geef vaak nieuwe informatie daar 
Ik stuur je even een dm!
Hoi Hoi,
Sorry voor de late reactie.
Ja ik woon zelf ook in het midden van het land, dus als je wil mag je mij een dm doen met de naam van de therapeut.
En wat je zegt meerdere psychologen versleten zowel binnen de BGGZ als in de SGZZ. En ik weet heel goed wat de richtlijnen zijn van behandelen en hoe het hoort te werken. Maar het werkt bij mij niet. Meerdere keren ook aangegeven bij de psychologen. En ze geven dan meestal ook wel eerlijk aan dat ze het dan ook niet weten. Omdat ik het idd cognitief alleemaal wel weet maar mijn lichaam me steeds in de steek laat.
Ik ga de therapieƫn die je benoemt even onthouden!
Fijn dat het voor jou lijkt te werken.
Thanks voor je lieve woorden.
Ja tis zo kut! ik wil echt zo graag beter worden. Maar dat lijkt mij dus ook in de weg te zitten volgens de therapeuten. Ik wil te snel, te veel en te perfect.
Maar mijn argument is danā¦ dat ik een kind heb en geen tijd heb om het langzaam aan te doen. Ik wil niet dat zijn jeugd wordt afgepakt omdat mama bang is dat ze een aanval krijgt.
Met flauwvallen en hartstilstand ( wat dus niet gebeurd) maar in mijn hoofd wel. En hoeveel ik ook expose. Mijn brein blijft zeggen. Dit keer is het echt anders.
Zoo herkenbaar! Ik heb 2 kinderen en sinds jaren veel last van angst en paniek. Flauwvallen, de angst dan. En echt grote paniekgevoelens als ik opeens iemand tegenkom op straat e.d.
Ik start morgen met PMT en daarnaast volg ik individueel schematherapie met sinds kort ook EMDR tijdems de sessies.
Bij mij komt het door een jeugd met een nare moeder,daardoor het enorme gevoel van constant afgewezen worden & er niet mogen zijn.
Even eerlijk: je geeft aan dat behandelrichtlijnen niet bij je werken, maar tegelijkertijd zeg je dat je altijd meer/sneller wil dan je behandelaren aangeven en dat het daardoor ook stukloopt. Je hebt haast vanwege je kind, maar tegelijkertijd post je hier al jaren over exact dezelfde problemen.
Is het dan niet de moeite waard om het wel eens rustig te proberen? Adviezen van je behandelaren ter harte nemen? Zeker bij angst en paniek zijn kleine stappen vaak het meest effectief.
Yes daar zijn we nu beland. Maar het is dus heel hardnekkig. Een persoonlijkheidsdingetje wat mij dus in de weg zit. Dus dat wordt nu ook behandeld.
Heel fijn dat je probeer te zoeken naar wat erachter zit of wat de angsten erger maakt!
Ik heb tegenwoordig 's avonds mijn telefoon uit, probeer doordeweeks suiker en veel vet eten te vermijden en veel te wandelen. Het is niet dat het zorgt dat er geen angst is, maar wel dat de ergste pieken wat minder worden. Algemene stress daalt wat.
Oh en als wandelen ff veel is dan volg ik low impact workouts via de tv.
Weg