Me2 plus als je één podcast geluisterd hebt, dan weet je het wel. Open deuren en herhaling.
3 likes
Ik reageer even alleen op dit stukje, maar ik heb twee jaar terug intensieve traumatherapie gehad en daar deden ze ook pmt. Had het daarvoor nooit gehad maar het is juist heel waardevol omdat je lichaam en geest zo met elkaar verbonden zijn, in therapie wordt vaak alleen gekeken naar je brein en daarmee aan de slag gegaan. Terwijl juist het lichamelijke aspect niet vergeten moet worden!
Ik begin over een tijdje met somatic experiencing en ben daar wel heel benieuwd naar. Weet er zelf nog niet het fijne vanaf om daar echt iets zinnigs over te zeggen maar misschien ook het lezen waard.
Ik vind het even lastig om het onder woorden te brengen maar vind het heel rot om te lezen dat het bij jou zo heftig is, dikke knuffel! Hoop dat je er uiteindelijk je weg in kan vinden en het in rustiger vaarwater komt.
5 likes
Haha dat mag, ik denk dat hij zelf ook helemaal niet pretendeert een psycholoog te zijn (en hij heeft een hekel aan al die pyramid scheme coaches die 
manifesteren dus dat vind ik ook top). Het heeft mij heel erg geholpen, en ik denk velen met mij!
3 likes
Oe waar ga je somatic experiencing doen? Bij mij blijven er veel restklachten van cptss. En vooral in mijn lijf. Cognitief kan ik het allemaal plaatsen en een nieuwe betekenis geven maar mijn lijf blijft 24/7 in gevaarstand.
Pmt heb ik ook gehad en dezelfde ervaring als jij! Echt een top therapie (mits een goede therapeut die je niet over je grenzen trekt)
Ik ga weer wekelijks therapie volgen en zal de SE doen nadat ik emdr heb gedaan. Vond de informatie die ik op internet vond wel veelbelovend klinken, ik ervaar namelijk hetzelfde als jou.
Cognitief weet ik allemaal prima wat er gebeurt en ik ken inmiddels genoeg helpende gedachten, maar toch zal ik de disbalans tussen mijn lichaam en brein ook moeten aanpakken.
1 like
En is dat dan gewoon bij een ggz instelling? Ik merk bij ‘de mijne’ dat er nog erg weinig met het lichaam (of zelfs polyvagaaltheorie) gedaan wordt. Ik geef vaak nieuwe informatie daar 
1 like
Ik stuur je even een dm!
1 like
Hoi Hoi,
Sorry voor de late reactie.
Ja ik woon zelf ook in het midden van het land, dus als je wil mag je mij een dm doen met de naam van de therapeut.
En wat je zegt meerdere psychologen versleten zowel binnen de BGGZ als in de SGZZ. En ik weet heel goed wat de richtlijnen zijn van behandelen en hoe het hoort te werken. Maar het werkt bij mij niet. Meerdere keren ook aangegeven bij de psychologen. En ze geven dan meestal ook wel eerlijk aan dat ze het dan ook niet weten. Omdat ik het idd cognitief alleemaal wel weet maar mijn lichaam me steeds in de steek laat.
Ik ga de therapieën die je benoemt even onthouden!
Fijn dat het voor jou lijkt te werken.
1 like
Thanks voor je lieve woorden.
Ja tis zo kut! ik wil echt zo graag beter worden. Maar dat lijkt mij dus ook in de weg te zitten volgens de therapeuten. Ik wil te snel, te veel en te perfect.
Maar mijn argument is dan… dat ik een kind heb en geen tijd heb om het langzaam aan te doen. Ik wil niet dat zijn jeugd wordt afgepakt omdat mama bang is dat ze een aanval krijgt.
Met flauwvallen en hartstilstand ( wat dus niet gebeurd) maar in mijn hoofd wel. En hoeveel ik ook expose. Mijn brein blijft zeggen. Dit keer is het echt anders.
1 like
Zoo herkenbaar! Ik heb 2 kinderen en sinds jaren veel last van angst en paniek. Flauwvallen, de angst dan. En echt grote paniekgevoelens als ik opeens iemand tegenkom op straat e.d.
Ik start morgen met PMT en daarnaast volg ik individueel schematherapie met sinds kort ook EMDR tijdems de sessies.
Bij mij komt het door een jeugd met een nare moeder,daardoor het enorme gevoel van constant afgewezen worden & er niet mogen zijn.
1 like
Even eerlijk: je geeft aan dat behandelrichtlijnen niet bij je werken, maar tegelijkertijd zeg je dat je altijd meer/sneller wil dan je behandelaren aangeven en dat het daardoor ook stukloopt. Je hebt haast vanwege je kind, maar tegelijkertijd post je hier al jaren over exact dezelfde problemen.
Is het dan niet de moeite waard om het wel eens rustig te proberen? Adviezen van je behandelaren ter harte nemen? Zeker bij angst en paniek zijn kleine stappen vaak het meest effectief.
1 like
Yes daar zijn we nu beland. Maar het is dus heel hardnekkig. Een persoonlijkheidsdingetje wat mij dus in de weg zit. Dus dat wordt nu ook behandeld.
Heel fijn dat je probeer te zoeken naar wat erachter zit of wat de angsten erger maakt!
Ik heb tegenwoordig 's avonds mijn telefoon uit, probeer doordeweeks suiker en veel vet eten te vermijden en veel te wandelen. Het is niet dat het zorgt dat er geen angst is, maar wel dat de ergste pieken wat minder worden. Algemene stress daalt wat.
Oh en als wandelen ff veel is dan volg ik low impact workouts via de tv.
Weg
4 likes
Lange tijd heb ik het geprobeert te ontkennen en te negeren maar ik heb zo’n last van paniekaanvallen… nu deze avond ook. Heel mijn lichaam trilt en krijg ik niet rustig, acute diarree, droge mond en misselijk.
Ik weet stiekem wel waar het aan ligt en dat is gewoon trauma die ik over heb gehouden aan vroeger.
Mijn paniekaanval wordt vaak ook nog versterkt omdat ik verschrikkelijke angst voor overgeven heb, waardoor ik nog banger ben.
Ik kom wel redelijk tot rust in de badkamer en als ik alleen ben. Dan heb ik de wc, douche en koude ruimte en wordt het trillen ook vaak stukken minder.
Nu heb ik ook gewoon veel stress omdat mijn moeder in het ziekenhuis ligt en mijn vader dan niet helemaal goed functioneert. Dan probeer ik full time te werken, koekjes te bakken, huishoudelijke taken te doen, te blijven sporten etc etc. Maar dat lukt gewoon niet.
Heel mijn lichaam voel zo onwijs stijf aan, mijn schouders zijn helemaal omhoog getrokken, stijve nek en ben heel de avond mijn kaken op elkaar aan het klemmen. Het is ook gewoon stress, trauma en even onverwachte dingen.
Sorry voor mijn verhaal, wilde het even wegtypen
4 likes
Oh wat ontzettend rot voor je. Het is heel herkenbaar allemaal en ook allemaal te verklaren maar desalniettemin is dit natuurlijk ontzettend zwaar. Hoe ‘makkelijk’ het ook klinkt, kan je proberen op bepaalde vlakken een stap terug te doen? Minder werken, koekjes te kopen in plaats van te bakken, sommige huishoudelijke taken te laten liggen etc?
Heb je iemand waar je je vertrouwd bij voelt met wie je dit kan delen?
Als je echt een trauma hebt, kan therapie je wellicht hierbij helpen ( of je moet dit al gehad hebben hoor, maar ik probeer even mee te denken).
Kan je de zorgen rondom je moeder wellicht met iemand delen? Heb je broers of zussen?
Het aller belangrijkste is hier vooral niet alleen mee te dealen, en juist ook alles waar jij je nú verantwoordelijk voor voelt onder de loep te leggen en kijken wat je tijdelijk even kan laten of wellicht door iemand anders kan laten doen.
Dikke knuffel voor jou.
1 like
Het was inderdaad niet best, ik denk dat ik vooral zit met de trauma en stress door mijn moeder haar situatie waardoor ik voor mijn gevoel ook weinig ‘controle’ heb.
Ik heb wel even vrijdagmiddag (volgende week) even vrij gevraagd om even bij te komen, ik denk dat dit wel nodig is.
Ik kan heel goed terecht bij mijn eigen vriend, heb daar goed mee kunnen praten maar soms zo midden in de nacht gun ik hem ook zijn nachtrust en laat ik het even bij mezelf.
Het contact met mijn broer is niet best, maar ik kan ook heel goed mijn ei kwijt bij een vriendin hierover.
Ik denk dat het duidelijk is dat ik wel hulp voor hier moet zoeken. Bedankt voor je lieve reactie!
2 likes
Fijn, het scheelt ook een hoop dat je vriend een steun is.
Goed dat je hulp gaat zoeken, ik wilde er ook niks van weten maar ben nu zo blij dat ik dat heb gedaan.
Sterkte en liefs!
Ik heb deze week weer heel erg last van mijn angstklachten en het uit zich nu ook in fysieke klachten. Heb met name echt hele zware benen en ander soorten spierpijn. Ik moest net naar het station lopen en had echt het gevoel dat iedereen dit aan me kon zien 
en zit nu fijn overprikkeld in de trein, want harde stemmen trek ik ook even niet.
Ik ga dit weekend proberen om weer tot rust te komen
Sinds een week heb ik weer flink last van angstklachten (nadat ik er meer dan een half jaar nauwelijks last van heb gehad 
) en ik heb de eerste weer binnen hoor: “Nou, gewoon niet teveel aan denken en wat leuks gaan doen!” Ja, het hele probleem is dat dat dus niet lukt 
Maar ik snap het ergens ook wel. Tot een jaar geleden had ik nooit echt last van irreële angsten en ik vind het wel intens hoe allesomvattend en overheersend het kan zijn. En hoe moeilijk het kan zijn om weer vat op je gedachtes te krijgen als ze echt hard de bocht uit vliegen. Daar had ik me de jaren ervoor ook geen voorstelling van kunnen maken denk ik.
2 likes