Ben ik de enige die (Deel 1)

Dit is zelfs onderdeel van mijn therapie. :sweat_smile:

1 like

Herkenbaar wel ergens! Ik heb dit met de dood of ziek worden. Kan het me dan helemaal inbeelden (inclusief huilen enzo), bijvoorbeeld met politie aan de deur die slecht nieuws brengen en alles. Ik kreeg er idd ook therapie voor @MevrWillem :kissing_heart:. Zijn vaak dingen waar ik juist heel erg bang voor ben, dus ik denk er dan een soort van heel veel overna om alvast een voorschot te nemen op mn verdriet. Moet tegenwoordig vaak aan de quote van iemand hier op het forum denken ā€˜neem geen voorschot op je verdriet’ en dat helpt. Als het gebeurt (overlijden van iemand nabij of ziekte oid) dan gebeurt het toch wel en dan zie ik dan wel hoe ik met de emoties moet dealen. Het is wel erger geworden sinds ik kindjes heb…

6 likes

Wow dit is echt eng want ik dacht oprecht dat ik de enige was. Je legt het ook echt heel duidelijk uit. Bizar. Ik vroeg me wel eens af of het een soort voorbereiden op iets ergs of nog ergers was. Ik kon sowieso dingen lastig loslaten vroeger. Gelukkig is dat beter nu.

4 likes

Blijf je dan ook zo lang met de spanning zitten ook al is de realiteit meegevallen? Ik heb me soms al zo voorbereid op het ergste geval dat het bijna voelt alsof ik het jammer vind dat het meevalt? Heel vaag en verwarrend gevoel. Denk dat het bij mij met moeilijk kunnen loslaten te maken heeft, dus spanning blijft vastzitten

5 likes

Best maf om te beseffen dit, dat je als mens met bepaalde gedachten dus niet de enige bent.

1 like

Ja precies wat je beschrijft. Alsof je bijna teleurgesteld bent als het dan anders gaat. Maar misschien is het inderdaad een soort coping mechanisme en is dat juist opluchting? Geen idee hoor, ben geen psycholoog.

2 likes

Ik had dit heeeel sterk toen Trump president werd

3 likes

Ik ook! Ik heb dit dus ook precies zoals @Corvus hierboven beschrijft en ik denk dat het bij mij een soort ā€˜oeh sensatie’ reactie is zonder erover na te denken wat daadwerkelijk de gevolgen zijn. Overigens is het heel normaal dat mensen van dit soort intrinsieke gedachtes hebben. Zelfde als dat er een trein langskomt en je dan denkt ā€˜wat als ik er nu gewoon voor spring?’. Dat wil je helemaal niet, maar toch popt t even in je hoofd op.

5 likes

Als hij/zij een slok neemt uit een thermosfles oid ā€˜nep’ doorslikt als blijkt dat de fles al op is??

  • Doe ik ook
  • Neuh

0 stemmers

3 likes

ā€˜doe ik ook’ en ā€˜nee’ zijn hier toch 2x hetzelfde antwoord? nee je bent niet de enige/doe ik ook hahah

ben ik de enige die dingen heel vaak zielig vindt voor levenloze voorwerpen? ik dacht dat ik dit al een keer gevraagd had maar kan het niet vinden

voorbeelden

ik wilde laatst 1 broodje kopen bij de ah maar toen heb ik er 2 gekocht omdat de andere anders alleen over was en dat vond ik zielig. en ik wil al een tijd de salade van appa maken uit het avatar kookboek maar ik doe het niet omdat ik het zielig vind voor appa als ik het niet lekker blijk te vinden. of expres het onderste bord pakken omdat het zielig is als dat nooit gebruikt wordt.

  • ja je bent de enige
  • nee heb ik ook

0 stemmers

1 like

Ik vind thee vooral veel lekkerder dan water; waardoor ik veel meer drink en automatisch mijn dorst gelest wordt. Thee :heart::heart::heart::heart:

5 likes

Moet wel bijna huilen van hoe lief ik het vind dat je het anders zielig vindt voor Appa haha :heart: ook wel benieuwd naar deze salade, mss kan ik hem met mn Appa knuffel eten.

4 likes

ik dm je wel een foto als je wilt!

1 like

Ben ik de enige die, als er een vliegtuigje overvliegt denkt ā€œdie stort vast zo neerā€?

7 likes

Net nog met traktaties op werk, niemand had nog van de ene taart gegeten zo zielig :sob::sob: Toen heb ik me maar opgeofferd :heart:

7 likes

Dat denk ik ook altijd, en me afvragen of ik dan brokstukken op mijn hoofd zou krijgen

Ik eet vaak langere tijd elke dag hetzelfde ontbijt. Er komt dan altijd opeens een moment dat ik er letterlijk ziek van word (misselijk, maagpijn, extreme aversie). Ik heb maandenlang zonder problemen overnight oats gegeten en krijg nu een fysieke reactie als ik er zelfs maar aan denk. Ik voel me altijd zo’n enorme aansteller hierdoor haha.

  • Je bent de enige
  • Ik heb dit ook
  • Ik heb wel variatie in m’n ontbijt

0 stemmers

4 likes

Ja toen ik mijn wantje was kwijtgeraakt vond ik het zo zielig dat mijn wanten elkaar moesten missen :pleading_face: en ik zag die ene al helemaal zielig en alleen op een nat station liggen

5 likes

Niet heel vaak, maar dit dan weer wel.

1 like

Ik heb het helaas al na een paar keer dat ik er helemaal klaar mee ben😭 en weer iets anders moet zoeken. Echt jaloers op mensen die heel lang dezelfde dingen kunnen eten en daar niet over na hoeven te denken. Voelt idd aanstellerig haha maar krijg het dan echt niet meer weg.

3 likes