Ja precies. Mijn nieuwe techniek was om keihard te bellen als ik achter ze rijd voordat ik ze inhaal, maar laatst schrok een daar zo erg van dat ze alsnog bijna omviel dusja ik ben nog opzoek naar een nieuwe tactiek.
5 likes
Hahah. Met een grote boog omheen fietsen?
Nederlanders zijn ook wel echt opgegroeid met fietsen dus snap ook wel dat ze het niet zo goed kunnen.
Dat was inderdaad mijn allereerste tactiek! Alleen hebben ze de neiging altijd zeer onverwachts ineens naar buiten te schieten, ze kunnen niet in een rechte streep fietsen.
Haha nee zonder gekkigheid ik snap ook wel dat ze niet zo goed kunnen fietsen. Maar ga dan op fietsles ofzo haha
2 likes
Haha true that
1 like
Ben jij m’n zusje?
Ik heb 2 zussen dus is mogelijk
Oh ik maar een. Maar in dezelfde stad als jij en met exact hetzelfde verwoorde frustraties over fietsende Aziaten met helm op kinderfiets.
1 like
Moest gisteren echt zo hard lachen om je berichten over de Aziatische student, ontzettend herkenbaar.
Trouwens, bakfietsen voor je in Amsterdam is ook vreselijk.
2 likes
Heeft echt altijd een spijkerbroek aan. Viel mij iig op.
Als ze deze fiets gaan kopen is er ook veel paniek, want ze snappen niet hoe een terugtraprem werkt, of er zijn alleen fietsen die te groot voor ze zijn. Verder klagen ze graag dat het bier veel te duur is en zijn ze in een café altijd te herkennen omdat ze als enige halve liters Heineken bestellen.
1 like
Is ook heel vaak een student aan de kunstacademie overigens. Vrijwel altijd met lang haar en nonchalant gekleed
3 likes
En ze haten trends, maar ze lopen toch met fila sneakers, fanny packs, grijs geverfd haar in halve knotjes, mom jeans en calvin klein ondergoed.
12 likes
Ooooo zo 1 had ik er precies op onze food afdeling toen ik daar als bijbaantje werkte vroeger!
1 like
Dit doet mij denken aan expats kids die op internationale scholen hebben gezeten? Gaan alleen om met andere expat brats (zolang ze maar een westerse of aziatische achtergrond hebben uiteraard) maar hebben wel het idee dat ze erg werelds zijn. Kunnen niet alleen zijn, zitten dagen en nachtenlang bij elkaar op de kamer maar vinden zichzelf erg zelfstandig. Gaan zelden uit of hoe dan ook hun kamer uit. Ze weten wel hoe de wereld werkt hoor, zolang pappie maar de geldkraan laat vloeien.
1 like
Vaak aardige kerels als je door de ruigheid heenprikt en verder wel in hun straatje thuis past. Als je heel anders bent (lees: bijv. allochtone achtergrond of gay), hebben ze wel meer moeite met je, heb ik gemerkt. Hun vrouw is de geblondeerde versie van henzelf, vaak met bandshirts met gaten, lekker laagje zwarte eyemakeup en nog soepel in de heupen. Ze heten Amanda en Berend, maar die namen passen niet bij hun metal achtergrond. Doordeweeks werken ze in het transport of ergens in een magazijn, in ieder geval waar ze geaccepteerd worden met tattoos en wat wildere haren.
Bron: ik stond vooraan met ze op metalfestival
8 likes
‘kind-ster moeder’
Deze moeder heeft twee leuke maar doorsnee kinderen (lees: deze twee kinderen zijn 13 en 15 en doen aan hockey en voetbal).
De moeder zat vroeger zelf op majorette en was naar eigen zeggen ritmisch erg talentvol. Helaas had geen van haar kinderen zin om na de nodige proeflessen op Showdans les te gaan. Totdat na een ongelukje kleine lieve Daantje werd geboren. Daantje is het wondertje van deze moeder, echt haar ‘cadeautje’. Ook Daantje word meegenomen op een proefles en blijkt, volgens de moeder zelf, een groot talent te zijn in de balletles.
Daantje word van balletles naar streetdance, jazz- en tapdans gestuurd en later komt hier ook nog zangles bij.
‘Ach, ik vind dat ze gewoon rustig aan moet doen hoor, lekker kind zijn!’ Zegt de moeder over 6 jarige Daantje tegen haar vriendinnen tijdens de koffie bij la place. ‘Maar ze wilt het echt allemaal zelf!!!’. Een tijdje later is Daantje ingeschreven bij alle mogelijke kinder casting bureaus en gaat van auditie naar auditie voor elke mogelijke musical. ‘Kleine Daan kiest helemaal zelf uit waar ze auditie voor wilt doen’ dan komt ze naar me toe met de boodschap dat dit écht een rol is die ze wilt spelen!’
(Nogmaal, Daantje is 6)
Wanneer Daan eenmaal haar felbegeerde eerste kindrol in een grote musical te pakken heeft (2 nummers zingen met een groepje andere koters op het toneel) begint de moeder helemaal te zweven. Ze gaat alleen nog maar met andere musical mama’s om en de gesprekken die ze daarmee voert gaan enkel over de prestaties van de kids. Het lijkt heel gezellig, maar eigenlijk zijn het een stel jaloerse vrouwen bij elkaar die elkaar steeds proberen te overtreffen met een nog beter dan jouw cavia verhaal over de kids.
Op de zeldzame momenten dat ze haar ‘normale’ vriendinnen nog ziet, ja ‘normaal’ want tja zij hebben geen idéé hoe hectisch het leven met een kindster is, Klaagt ze over de musical mama’s en dat zij allemaal barbaars hun kind het podium op pushen en ze dat totaaaaal niet begrijpt en ook noooit zou doen. Daantje word tegelijkertijd gedwongen om met alle beroemde castleden van de musical op de foto te gaan want mama zegt dat dat leuk is voor Facebook. Wanneer Daan naar de middelbare gaat begint ze (eindelijk) een beetje een eigen wil te creëren en breekt ze los van haar moeder. Uiteindelijk koest ze ervoor te stoppen met dansen en medicijnen te gaan studeren. Moeder doet supportive maar ziet eigenlijk haar grootste droom in duigen vallen. Ach nu heeft ze tenminste weer tijd voor haar andere kroost. 1 daarvan heeft inmiddels zelf een kindje. Hmm misschien wilt die wel op ballet…
21 likes
Of ander dierenprintje! Ze zijn ook niet bang voor leer en een piercingetje hier en daar. Mogelijk ook actief in het bdsm circuit of het moterbende circuit, maar dat zijn ze lang niet allemaal. Vaak willen ze gewoon lekker rocken en hoort dat bij hun identiteit.
3 likes
Ahh dit herken ik wel ja! Alle Nederlandse studenten kwamen even snel een college volgen en verdwenen daarna gelijk, hadden altijd iets anders te doen. Ik snap wel dat Erasmus studenten, die wel sociaal wilden doen, snel kliekjes vormden. Ik vond dit altijd heel jammer.
3 likes
De student met twee gezichten
Het is jammer dat Jambers van de buis is, want deze student had een prima kandidaat kunnen zijn voor zijn spraakmakende programma. Deze student leeft doordeweeks namelijk als een heel ander persoon dan in het weekend. Op papier zou deze student de doordeweekse dagen braaf doorbrengen in de collegebanken, maar deze persoon neemt liever andere studenten als studieobject. Verlangend naar diepgang en afwisseling wordt er in korte tijd een groot deel van de studentenpopulatie afgewerkt. In de realiteit staan dus de minne en het studentenleven op de eerste plaats en is studeren hieraan ondergeschikt. De ouders van deze student weten echter van niets en zijn in de veronderstelling dat hun oogappeltje nog in de race is om in de toekomst nomimaal en cum laude af te studeren. Helaas voor hen kan hun kind op de hogeschool of universiteit niet excelleren in het zingen van bierliederen tijdens een cantus en wordt seksen niet geschaard onder extra curriculaire activiteiten. De bibliotheek wordt nauwelijks bezocht. De studentenvereniging lijkt echter wel te kunnen rekenen op haar abonnées.
De student reist iedere weekend af naar het ouderlijk huis. Vaak is dit een klein gehucht of een stad die tegenwoordig de benaming ‘stad’ niet meer waard is. Daar wordt hij of zij opgevangen door moederlief, een vijftiger of begin zestiger die parttime werkt. Dat is helemaal prima want dan heeft moeder nog genoeg energie om even de twee wasjes van de student te draaien voordat de harde werker zondagavond weer terugreist naar de studentenstad. In de ogen van moeder kan het studerend kind niks kwaad doen, maar vader onderwerpt de student wel eens aan een ondervraging betreffende de studie. Vaak moet de student dan ter plaatse dingen bedenken om niet door de mand te vallen. Waarop de vader antwoord “Goed mijn zoon/dochter, ik ben trots op je.“ De student kan weer opgelucht ademhalen totdat de leugenaar lichtelijk in paniek raakt omdat vroeg of laat toch de waarheid moet worden verteld. Op zaterdag en zondag krijgt de student een lekker prakje voorgeschoteld.
Wanneer de student in de ouderlijke omgeving is worden soms nog enkele vrienden en vriendinnen van vroeger bezocht die in hun geboorteplaats al een huis hebben gekocht, terwijl de student het moet doen met 12 vierkante meter voor 450 euro per maand. Deze prijs is evenredig met de maandelijkse hypotheekkosten van de jonge huizenbezitter. Vaak heeft de student nog een bijbaantje in het geboortedorp bij de plaatselijke kruidenier of bakker. Soms denk de student er aan om deze job op te zeggen en in zijn of haar studentenstad aan de slag te gaan. Misschien wanneer het laatste studiejaar in gaat en duidelijk wordt dat nominaal afstuderen er echt niet in zit en de student het helemaal heeft gehad met de ouderlijke bemoeienis uit Bommelskonten. Maar voorlopig schopt het weekend gepamper en lofprijzingen van de ouders nog konten.
12 likes
De Vindicat-veertiger
Deze man of vrouw treedt in de sporen van zijn of haar ouders en verdedigt Vindicat steeds online wanneer de Groningse studentenvereniging weer negatief in het nieuws is, maar doet dit uiteraard wel anoniem om geen reputatieschade op te lopen. Volgens deze persoon zijn de negatieve berichten altijd sterk overdreven en zijn die domme paupers gewoon jaloers dat zij geen deel kunnen uitmaken van deze prachtige vereniging met een rijke historie. “Over geschiedenis gesproken, ga zelf lekker terug naar je veenkolonie!”, denkt deze voormalig corpsbal. De Vindicat-voorvechter gaat soms zelfs zo ver om de negatieve berichtgeving omtrent zijn of haar studentenvereniging te vergelijken met die van bepaalde bevolkingsgroepen die wel het slachtoffer zijn van racisme en ongelijke behandeling. Maar alles moet kunnen om je eigen hachje te redden. Proost! En wat betreft de missende beurzen en contributie van de Rug en Hanzehogeschool? Geen paniek! deze veertiger betaalt wel mee.
21 likes