Precies dit. Er is een groot verschil tussen een echte burn-out en “even” een paar weken heel moe/overwerkt zijn of what so ever. Men gebruikt te pas en te onpas de term burn-out maar 9 van de 10 gevallen in onze omgeving is na een paar weken alweer (bijna) de oude en aan het werk. En hiermee zeg ik niet dat het niet heel vervelend is als je geen burn-out hebt maar het wel zo noemt omdat je simpelweg niet weet wat een burnout precies inhoudt. Maar diegene met een echte burn-out is wel wat langer onderweg dan een paar weken of maanden. Die kon eigenlijk geen prikkels meer aan, alles was teveel. Fysiek en mentaal aan de grond. Wat niet wil zeggen dat het altijd zo heftig moet zijn maar wel dat er hoe dan ook veel verschil is. 
7 likes
Ik ook. Ik wist echt niet dat het zoveel invloed zou blijven (?) houden op je functioneren. Ik merk nu bijna 3 jaar later dat mijn geheugen eindelijk wat scherper wordt. Eerst waren het vooral dingen die ik moest doen of had afgesproken die ik vergat. Dat is inmiddels wel aardig terug (schrijf ook veel op). Maar herinneringen uit mijn kindertijd (vooral mijn tienerjaren) zijn nog steeds heel ver weg. Vind ik zelf heel naar en verdrietig. Ik ben ook nogal gevoelig geworden voor geluid (meerdere geluiden door elkaar). Dat het zo lang duurt mag best wel wat bekender (en meer begrepen) worden.
6 likes
En is dit op te lossen - als we al labels willen plakken - met het onderscheid in lichte en zware burn-outs? Het is al fijn dat de term burn-out meer ingebed en geaccepteerd raakt. Door een groep het gebruik van die term te ontzeggen, is ook weer lastig. Snap je punt wel, ken mensen die een jaar niet uit bed konden komen, anderen zijn na 3 weken “weer de oude”. Moeilijk, ik vind het taboe eromheen ook lastig alsof je beschadigd bent (in mijn omgeving aantal goeie vriendinnen die er last van hadden) en hoe om te gaan als je weer re-integreert. Want doen alsof er nooit iets gebeurd is, is ook onrealistisch
2 likes
Ik zou het een overspannen noemen en het ander burn-out.
4 likes
Ja daar zit ik ook mee. Wat moet ik bij een sollicitatie vertellen als me gevraagd wordt wat dat grote gat op mijn CV betekent? Ik zit ondertussen een jaar thuis. (En eigenlijk zie ik het helemaal nog niet zitten om opnieuw aan de slag te gaan maar het geld is bijna op lol)
4 likes
Meer verklaren als semi sabbatical?
Dat je tijd nam voor persoonlijke ontwikkeling (en evt. andere projecten die er “privé” inschoten?). Missh bij een kleine of moderne werkgever of bepaalde sectoren kun je er gewoon eerlijk over zijn, maar vrees dat dit helaas niet voor alle beroepen opgaat.
Sowieso positief brengen, wat het je heeft geleerd en dat het je meer senior heeft gemaakt? Je kunt beter grenzen aangeven en voor jezelf opkomen etc
7 likes
Hmm als ik dit lees kan ik alleen maar denken dat ik nog lang niet klaar ben om weer aan de slag te gaan haha. Grenzen aangeven? Voor jezelf opkomen?
12 likes
Aha ik sprong naar de re-integratie stap en nam aan dat het “gat verklaren” op cv nu de vlg stap was 
Uiteraard alles op zijn eigen tijd en in het tempo waarin dat goed voelt voor jou!
Lekker van dag tot dag bekijken (de beste professionals hebben moeite met grenzen en jezelf op 1 stellen, blijft een work in progress).
Succes!
4 likes
Ja daar wringt het schoentje, ik wíl heel graag weer werken (en ga op vrij korte termijn ook moeten want €€€) maar ik ben er 99% zeker van dat als ik in een minder-dan-perfecte werkomgeving terechtkom, ik weer zal wegzakken.
Slecht eigenlijk dat ik dit overweeg, maar dan is het spaarvarkentje ten minste weer even gevuld.
Maar dank je in ieder geval! 
Ja daar probeer ik me ook maar aan vast te houden maar de sector waarin ik werkte (marketing) zit zo vol cArRiÈrEtiJgErS dat ik een beetje bang ben dat mijn “sabbatical” me problemen gaat opleveren.
Leuk onderwerp wel, jezus haha sorry voor deze domper.
9 likes
Bij mij zegt de t&t hetzelfde met 1 oktober. En nog steeds. Maar hij is net bezorgd🥳
Mijn man komt uit de advertisement wereld (in zweden, maar de manier van werken hier is net zo debiel als in NL wat betreft marketing/design/ads). Hij moest toen van de overheid ook weer aan het werk na twee jaar ondanks dat zijn doktoren en behandelaren zeiden dat dat niet kon. Maarja, je bent geen lid van de maatschappij als je geen geld verdient eeejjjo :’)
Hij is altijd open geweest met zijn werkgevers, hij is part time begonnen bij een heel laagdrempelige agency. Helaas is hij daar ontslagen omdat ze hem niet meer konden betalen dus sinds dien is hij aan het freelancen. Dat gaat goed omdat hij zelf de controle houd zo.
Ik heb zelf geen burnout gehad maar na het zien van mijn man wens ik dat echt niemand toe. Ik kan het ook nooit begrijpen, ik kan het alleen maar respecteren en het is kut dat het zo’n stigma heeft terwijl meeste mensen er niks vanaf weten. Ik heb me als partner er helemaal in verdiept en er zijn nog steeds dingetjes waarmee ik moeite heb om te accepteren. Ondanks dat er ook hele krachtige kanten aan zitten, iets met klote leven en groei. Zoals @Flippie ook zegt: “Daarnaast heb ik ontzettend veel over mezelf geleerd. Ik ben ervan overtuigd dat ik nu een ‘betere’ werknemer ben dan 2 jaar terug. Je leven staat wel op pauze, maar je ontwikkeling niet”. Ik wens je alle succes toe met het vinden van een nieuwe baan en de hele balans act die er bij komt kijken. Eerlijk zijn met jezelf en je omgeving is key. Als ik ooit ergens mee kan helpen, of je moet iets kwijt, stuur maar een PB!
9 likes
Hm, ik heb zelf ook een burn out gehad op mijn 19e, en ben nog steeds niet ‘de oude’ (ben bijna 23). Ik kan wel weer vrij goed functioneren hoor, maar toch… Ik vind het zelf lastig om het heel positief te framen, zo van ‘maar ik heb toch veel over mezelf geleerd’, in mijn omgeving wordt deze manier van erover praten vaak bijna afgedwongen. Het moet maar positief zijn, en ik heb soms het gevoel dat ik iets moet zeggen waardoor het lijkt of ik heel blij ben dat het zo is gebeurd. Dat ben ik alleen niet. Ik heb wel dingen over mezelf geleerd, maar ik had ze liever niet geleerd als ik eerlijk ben. Of op een andere manier. Ik ben echt niet blij dat dit me is gebeurd, en ik vrees zelf ook voor blijvende schade. Dat is zuur, omdat met begin 20 al te weten. Ik ben ook vertrouwen in mezelf, mijn emotionele draagkracht en (bovenal) mijn lichaam verloren. Dat komt heeeel langzaam weer terug, maar echt, ik gun het niemand
25 likes
Vind dit altijd wel heel lastig want vanuit het oogpunt van de werkgever begrijp ik ook wel dat het een risico is om iemand met een verleden met burn-out aan te nemen omdat ze ervan uitgaan dat er kans is op een terugval. Heb zoiets meegemaakt op werk, kreeg een collega erbij en die is na 6 weken uitgevallen en nooit meer teruggekomen (jaarcontract, is inmiddels afgelopen).
Maar goed als niemand het risico durft te nemen hoe kun je dan ooit weer aan een baan komen, als je niet wil liegen over het gat op je cv?
2 likes
Zo is dat onderscheid in de medisch (of in elk geval de arbowereld) ook. Een burnout is (kort door de bocht gezegd) een overspannenheid die tenminste 6 maanden aanhoudt. Dus dat is wel een onderscheid, maar mensen gebruiken burnout al als ze een beetje overwerkt zijn of niet lekker in hun vel zitten.
Als je (in NL) een WIA-uitkering hebt gehad en je gaat opnieuw aan het werk, dan is daar wel een regeling voor. Als je dan binnen vijf jaar na het toekennen van de WIA opnieuw ziek wordt door dezelfde aandoening, vallen de kosten binnen de ziektewet en zijn ze niet voor de werkgever. Maar dat geldt dus alleen als je een WIA-uitkering toegekend hebt gekregen (en die krijg je alleen als je daarvoor in loondienst al twee jaar ziek bent geweest en dan ook nog voor een bepaald percentage arbeidsongeschikt wordt verklaard). Zeker niet voor iedereen een mogelijkheid, helaas.
2 likes
Ja ik denk vanuit risico analyse dat wordt gedacht, als het al eenmaal is voorgevallen, is de kans op een terugval aanwezig? Nooit in verdiept of dit wetenschappelijk juist te weerleggen is. Kan me ook goed voorstellen dat je - bij goede begeleiding en herstel - juist een “betere versie” mdw bent, om even plat te zeggen.
Ik denk ook niet dat je moet liegen, meer bij jezelf te rade gaan wat je er wel/niet over wil delen en wat je als rode draad wil aanhouden. Tja gaten kun je ook wegschrijven (er zijn mensen die dat doen) maar het zou idd niet moeten hoeven, jammer als er zo’n stigma op blijft rusten. Ben benieuwd wat coaches/hulpverleners die hierin gespecialiseerd zijn, adviseren richting een nieuwe werkgever
Jaaa bij mij nu ook! Inderdaad geen tracking info. Hopelijk bij de rest ook snel.
1 like
Ik ben zenuwachtig!!! Hoop mijne ook nog vandaag!
Dat zijn ook exact de termen die bedrijfsartsen gebruiken en zij maken daar ook verschil in. Als je een heftige maar korte periode hebt met bijv. mantelzorg kan je overspannen raken. Als op lange termijn de balans kwijt is, ben je vatbaar voor een burn-put.
1 like
Oh, goed om te weten! Ik heb wel een stukje basiskennis van de WIA, maar aangezien ik alleen in de twee jaar verzuim daarvoor actief betrokken ben bij iemand, weet ik er ook niet weer alles van. Thanks voor de aanvulling!
2 likes
Sint, je verdiepen in hoe die ETFs in het verleden gepresteerd hebben slaat nergens op. Iets met in het verleden behaalde resultaten zijn geen garantie voor de toekomst.
Beleggen voor dummies:
Ga naar mee.sman.nl of een andere site waarbij je maandelijks inlegt en het automatisch gaat. Kies een met ETFs en geen beheerde onzin. Je hoeft ook niet meer te betalen voor iets duurzaams en kies geen profiel (zorg/techniek/andere shit)
Kies hoe offensief je gaat. Obligaties zijn leningen die jij verstrekt en werken stabiliserend. Aandelen zorgen voor groei. 90/10 aandelen/obligaties is zeer offensief, 50/50 defensief.
Stel het in en kijk jaarlijks of je portfolio nog aan je strategie voldoet. Stel het opnieuw in. Verkoop niet in een crisis en koop niet alleen in goede tijden. Beleg alleen met geld wat je kan missen.
Groetjes!
27 likes