Het heeft denk ik vaak met onbegrip te maken. Dus je kunt het zo laten of proberen meer mensen het te laten begrijpen.
Ik heb twee zussen en die snappen er bijvoorbeeld geen reet van dat ik niet de dag nadat ik thuis ben gekomen van vakantie meteen naar een dagvullende familiedag ofzo wil. “Huh hoezo niet?!” Ja ik kan dat gewoon echt niet handelen, alles in mij zegt dan: neeeeeee.
Of dat ik na een hele drukke werkweek het liefst een afspraak op 100km rijden met hen afzeg, ookal heb ik ze al 3 maanden niet gezien. “Maar ons zien is toch leuk? Dat is toch geen belasting?” zeggen ze dan.
Ik zou heel graag hebben dat ze beter begrepen hoe dat in mijn brein werkt, want het voelt best eenzaam als je zo vaak merkt dat mensen je niet begrijpen.
En ik heb geen diagnose of stoornis ofzo, is gewoon hoe ik in elkaar steek.
Ik lees hier tussen de regels door ook veel onbegrip.