Ik krijg die opmerkingen wel eens. Maar ik ben nogal een duidelijk persoon. Mensen geven niet snel opmerkingen op hoe ik zou moeten leven.
En als ze het wel doen: so what?
Wat interesseert mij het wat iemand hierover denkt voor mij? Ik ken mijn gevoel en ik heb echt nul behoefte om me daarvoor te verantwoorden. En soms heb ik ook helemaal geen zin om het uit te leggen.
Heb ooit zo’n collega gehad. ‘ ja ik was net zoals jij maar op mijn 41 gebeurde het toch en ik ben zo gelukkig en jij moet dit ook doen en je weet niet wat je overkomt en blalalala. ‘
Ja leuk.
Maar jij zat toen ook niet te wachten op dat gezever toch?
En toen was het klaar.
Ze zijn best negatief over mensen met kinderen en krijg steeds te horen dat mensen met baby’s alleen over hun baby’s praten (ik probeer dat vooral te doen met andere vriendinnen die baby’s hebben), het milieu vervuilen en de wereld gedoemd is (terwijl ze zelf miljoenen avocado’s eten, super veel producten kopen en de wereld overvliegen maar goed 
).



