Ik zie die impact ook dagelijks in mijn werk, net daarom dat ik er zo zwaar aan til.
lang verhaal over mijn frustraties die absoluut niets met beautybloggers te maken hebben
Samenvatting
ik kom voor mijn werk dagelijks in contact met eerstejaars studenten aan de universiteit van verschillende opleidingen. Elk jaar opnieuw haal ik er de ‘rijkeluiskindjes’ uit die hun eerstejaar in twee of zelfs drie jaar moeten opsplitsen om te kunnen slagen, mét daarbovenop nog heel wat bijlessen in de privésector. Daarnaast zie ik de studenten die moeten afhaken omdat ze in hun ‘vrije tijd’ moeten werken om hun studies te betalen en daardoor niet naar de door de universiteit gratis aangeboden bijlesklassen kunnen gaan. Ik hoor wekelijks verhalen van studenten die richting X van hun ouders moeten volgen, want richting Y of Z is toch minderwaardig, hoewel daar toch eigenlijk hun interesse lag. Y of Z zijn dan vooral richtingen met minder uren wiskunde of minder dikbetaalde jobs in de privésector. En heel eerlijk: beiden zijn even grote drama’s want beide studentengroepen zijn ongelukkig. En beide groepen zijn vaak fijne mensen, die echt hard werken om er te geraken.
Jammer genoeg merk ik wel dat sommigen (zeker niet allemaal!) uit de eerste groep na een paar jaar (wanneer ze na vijf of zes jaar ploeteren in hun master geraken) vaak ook denken dat de mensen in richting X per definitie slimmer en/of beter zijn dan die uit richtingen Y of Z. Dan posten ze plots dwaze meme’s over die andere richtingen op de fora van de universiteit en moet ik me inhouden om een opmerking te maken over de gefaalde jaren. Heel vaak zie je trouwens dat die meme’s dan gaan over wat je misschien wel een ‘geldmindset’ zou kunnen noemen: Y gaat heel zijn leven een dwaas baantje moeten uitoefenen (als hij al werk vindt) terwijl X het geld naar binnen kan schappen. ‘Haha, had Y maar niet zo dom moeten zijn.’ Dus het systeem houdt zichzelf in stand.
De tweede groep verlies ik jammer genoeg uit het oog.
Daarom vind ik die hele bijlesindustrie toch een beetje dubieus. Natuurlijk wil een ouder het beste voor zijn of haar kind, maar je kind daardoor boven zijn capaciteiten laten presteren? Dat gaat niet meer over het kind, maar over die ouder zelf. En soms hoor ik bijlesbedragen waar mijn oren echt van piepen. Dat is niet mensen helpen voor wat geld, maar kansrijke kinderen nog een beetje hogerop stuwen dan ze al door hun geprivilegieerde situatie waren, terwijl heel wat studenten met meer capaciteiten (voor die opleiding) uit de boot zijn gevallen. Er zijn zelfs bijlesbureau’s die je helpen met het schrijven van je scriptie…


