Drijfzand van Nella Larsen
Amerika, jaren twintig. Twee korte romans over de rol die ‘kleur’ speelt in het leven van Amerikaanse vrouwen die één blanke en één zwarte ouder hebben.
Mijn vader is een vliegtuig van Antoinette Beumer
De bijna veertigjarige Eva lijkt alles te hebben: een mooi gezin, een succesvol bedrijf, en binnenkort het huis van haar dromen. Dan sterft haar moeder en beginnen de nachtmerries. Eva wordt steeds angstiger en raakt ervan overtuigd dat er gevaar dreigt voor haar en haar kinderen - langzaam maar zeker verliest ze haar grip op de werkelijkheid. Ze gaat op zoek naar de oorsprong van haar angsten in haar vroege jeugd en ontdekt hiaten in haar geheugen. Als ze besluit contact op te nemen met haar vader die al 33 jaar in een psychiatrische inrichting verblijft, is dat het begin van een uitputtende en beangstigende ontdekkingstocht naar het verleden. Mijn vader is een vliegtuig is een psychologische roman over onverwerkte trauma’s, de scheidslijn tussen fictie en realiteit en de al te reële angst om je verstand te verliezen.
Lijken mij leuk. Beide te leen via de (online) bieb. Zijn al wel iets ouder. De tweede is dit jaar verfilmd.
Wat zonde.
