Ik krijg een beetje de kriebels van haar eerlijk gezegd. Mensen bij wie het water nog niet volledig aan de lippen staat (of die al lang en breed verzopen zijn) hebben er misschien wat aan om nog enige controle te houden over de situatie zoals die is (zowel financieel als mentaal) maar dit soort uitspraken vind ik echt misplaatst:
Zodat je happy bent met je geld, ongeacht de omstandigheden.
Niet de sterksten overleven, maar degenen die zich het snelst aanpassen aan een nieuwe situatie.
Kortom, het is je eigen schuld als je niet happy bent met je geld (wees blij met de -500 die je elke maand hebt, hoera!) of je niet snel genoeg hebt aangepast? Voor sommige mensen is er geen enkele aanpassing mogelijk, die hebben geen huis om te verkopen, geen spaarrekening om aan te spreken, geen kostenposten als teveel etentjes buiten de deur waar ze op kunnen besparen, geen sociaal vangnet in de vorm van vermogende familie of vrienden waar ze op kunnen terugvallen, geen mogelijkheden voor ander werk of meer inkomen, geen enkel perspectief.
Relativeren werkt misschien als je wel (een deel) van die dingen hebt, als je weet dat de kans groot is dat jij toch wel weer op je pootjes terechtkomt linksom of rechtsom uiteindelijk. Maar er zijn genoeg mensen voor wie het gewoon uitzichtloos is, die geen enkel perspectief hebben en voor wie er geen hoop op verbetering is. Hoe badinerend is het om dan te zeggen dat je je maar moet aanpassen aan de situatie en happy moet zijn met wat je wel hebt.