De beneden buurman is aan het verbouwen, waar ik verder 0 problemen mee heb, maar ik had het wel even soort van fijn gevonden als we ff een headsup hadden gehad. Gewoon ff briefje in de bus of ff aanbellen, dan hadden we het geweten en hadden we toch even de week anders ingedeeld qua thuiswerken enzo.
(zeker omdat toen wij gingen verbouwen, we wel even langsgelopen zijn)
Ik had van de week netjes aan mijn onder buurman doorgegeven dat een hond zou komen logeren en dat hij misschien iets meer kan horen. Maar als ik weg ben en de hond blaft hij me direct mag appen. Maar de kans dat hij blaft is nihil, but never say never.
Hij gaf aan het belachelijk te vinden want in de flat mag je geen hond, hij me toch altijd hoort stofzuigen dus deze geluidsoverlast kon er wel bij.
Je kunt me ook bedanken dat ik dit gewoon netjes doorgeef. Succes kerel want in april komt het bakbeest 2 weken en dan geef ik niks door aan je. Daarnaast is stofzuigen vervelend, maar dat doe ik ook niet eens dagelijks en duurt hooguit 15 min.
Hahah dit klinkt ook echt alsof je uren per dag aan het stofzuigen bent. Wat een zeur
Hahah nou ik hoor mijn buurvrouw echt serieus uren stofzuigen, vaak wel 2x per week. Ze moet wel super grondig zijn als je er zo lang over doet. Maar ik erger me er niet aan, vind het vooral grappig en vraag me af hoe je zo lang kan stofzuigen.
En hoe vreselijk moe ze moet zijn 
ik haat stofzuigen
Nee joh, die heeft me een conditie en spierballen
Sinds 1december nieuwe buren (2/1 kap koopwoning). Elk weekend de 3 kinderen over de vloer uit zijn 1e huwelijk.
Nog geen enkele keer gesproken met ze ondanks dat ik direct een kaartje in de brievenbus heb gedaan met ‘welkom in de straat’. Als we ze zien dan maken ze geen aanstalten om kennis te maken. Erger zelfs: ze stappen in hun auto en rijden gewoon weg op het moment dat wij met de auto de oprit oprijden en ze kunnen weten dat we ook gaan uitstappen zodat een praatje dan snel gemaakt is.
In elk geval: we ervaren vanaf het begin ontzettend veel overlast van ze. Hard met de deuren slaan, de trap op- en af rennen en springen van de laatste paar treden. Constant luidruchtig praten en heel vaak erg harde muziek draaien (waaronder hardstyle en het Hollandse levenslied … wat een combi). Zij is 4 dagen per week vrachtwagenchauffeur en heeft deze laatst zelfs meegenomen naar huis om thuis te kunnen slapen. Staat er ineens een enorm gevaarte voor je deur (niet de oplegger, alleen voorste deel met de slaapcabine). Dit mag punt 1 niet eens want het is een woonwijk en punt 2 vind ik het asociaal gedrag. Het zegt in mijn ogen veel over iemand die dit doet.
We hebben hiervoor 12 jaar enorm rustige buren gehad waar we echt bijna nooit iets hoorden.
Wijzelf (ouders en kind van 11 jaar) zijn ook rustig (althans dat denken we toch). We slaan niet met de deuren en zijn allemaal rustige karakters.
We worden echt knettergek inmiddels van alle geluiden. Maar we hebben ze dus nog niet ontmoet na 3 maanden. Ik vind het nu erg stom om zelf te gaan kennismaken maar dan ook gelijk mijn beklag te gaan doen. Kennismaken wordt zo gelijk een beladen moment.
Dat het doordeweeks erg rustig is omdat de kinderen er dan niet zijn en ze veel werken maakt het ook lastig. Want dan wonen we relatief erg rustig. Maar dat moet natuurlijk ook geen excuus zijn om dan in het weekend zoveel lawaai te maken of het te tolereren van onze kant.
Hoe te handelen?
Eerst maar wel eens gewoon kennismaken. Zonder de overlast te noemen.
De opsomming van voorvallen in je post lijkt me ook irritant, maar juist daadwerkelijk contact maken + uiteindelijk een gesprek starten met mensen zorgt er soms voor dat de ergernis kan zakken.
Overlast van “onbekende buurvrouw X” is altijd erger dan overlast van “Eveline van hiernaast”. Want die eerste kun je makkelijker demoniseren, van die tweede weet je misschien na een tijdje dat muziek haar genietmoment is na een lange werkdag.
En zolang jullie onbekenden zijn, boeit het hen miss ook minder dat ze luid zijn. Want er is 0,0 band met jullie.
Om een gesprek over de overlast te starten, moet je elkaar eerst maar eens 5 min gezien hebben ter kennismaking. Een tijdje daarna kun je het wel noemen natuurlijk, op rustige manier en aangevend dat je oplossingen zoekt en of ze mee willen helpen.
Maar echt. Ook dat er 1 keer een vrachtwagen voor de deur stond, zonder oplegger, wat een drama en wat ontzettend aso 
En de brutaliteit om gewoon door te gaan met wat ze aan het doen zijn (in de auto stappen en wegrijden) in plaats van te wachten en een praatje te maken, hoe durven ze…
Ik zou zulke nieuwsgierige buren die weten welke kinderen uit welk huwelijk komen zonder maar ooit gesproken te hebben ook negeren
Gouden
Nieuwsgierig? Dit weet ik van de vorige buurman die het aan ze verkocht heeft en waar we altijd een fijn contact mee hadden.
Haha van alle reacties die je hierboven krijgt is dit de enige waar je op reageert?
Het mag gewoon niet … vrachtwagens mogen bij wet niet 's nachts in de kern geparkeerd worden. Daarnaast werd de straat half geblokkeerd door de breedte ervan.
En ik vind het zeker raar dat ze niet even wachten met instappen om toch even het gesprek aan te gaan. Dit is al 3 x gebeurd dus dan ga je ergens wel twijfelen of ze wel willen kennismaken.
Sinds wanneer is het verplicht om praatjes met je buren te maken?
Nou ja, als je in een 2 onder 1 kap woont is het wel handig als je je buren kent voor gezamenlijk onderhoud ed. Maar soms heb je het druk en kan je er niet het juiste moment voor vinden als je net verhuisd bent en blijkbaar co-ouder bent
Waarom neem je niet zelf het initiatief als het zo belangrijk voor je is? Bel een keertje aan en vraag of ze koffie willen drinken ofzo.
Ik lees tbh ook nergens in jouw eigen handelen terug dat jij/jullie een echte poging hebben gedaan tot kennismaking toch? Maar alleen ingevulde ideeën.
Als jij wilt kennismaken zou ik het simpelweg zelf initiëren, dat is nog niet gedaan. Niet afwachten en denken dat zij hetzelfde verwachten
Als ik weg ga om boodschappen te doen of wat dan ook dan ga ik echt niet staan wachten omdat mijn buurvrouw aankomt? Ze kunnen toch niet ruiken dat jullie willen praten?
Ik snap dat het misschien al lullig voelt als er geen reactie op je kaartje komt, maar als je iemand wil spreken kun je ook zelf aanbellen. En als die vrachtwagen er 1 keer staat, lekker boeiend. Zolang het niet dagelijks is.
Dat is zeker zo maar ik begin gewoon te twijfelen of ze wel contact willen doordat het die paar keer zo vreemd ging. We reden onze oprit op en ze keken ons aan waarop ik mijn hand opstak als vriendelijk gebaar. Ze keken ons aan, geen hand of knikje maar gewoon instappen en wegrijden.
Als het aan ons had gelegen hadden we graag kennisgemaakt met ze. Dat was onze bedoeling echt.