Je vat het veel te persoonlijk op. Ik ben niet je buurvrouw en we hebben nu geen conversatie over jouw kind dat extreem veel lawaai maakt.
37 likes
Ik voel je frustratie en snap het helemaal. Toen ik voor de tweede keer met mân buurvrouw ging praten over het gebonk dat haar kinderen (ongeveer 8 en 10) veroorzaakten, kreeg ik ook te horen âkinderen blijven kinderen hèâ en âhet zijn wel heeeeele gehorige woningen hèâ.
Ik word gewoon weer boos als ik daaraan denk. Als je kinderen zo spelen dat het klinkt alsof er op mân hoofd gebasketbald wordt, gaat er toch echt wat mis. Ik huur en heb toen de woningbouw gebeld. Nu is het stil en soms hoor ik dat de kinderen de trap op rennen om boven te spelen (de bovenburen hebben twee verdiepingen) en dan hoor ik af en toe de vader roepen dat ze rustig moeten doen.
Blijkbaar kan het wel stiller als je officieel gaat klagen en vinden ze het zelf ook niet zo leuk als de kinderen zo veel herrie maken boven hun hoofd.
18 likes
Ja dit! Vooral over dat houten speelgoed. Het is een kind, jij bent de ouder en beslist dus waar jouw kind op dat moment wel en niet mee kan spelen. Volgens mij kan je je kind best vanaf het begin (niet als baby, maar daarna) aanleren dat er nou eenmaal mensen zijn die last ervan hebben en dat het gehorig is. En af en toe zal het kindje dan nog een uitspatting hebben, natuurlijk en dat hoort er ook bij. Maar niet structureel.
Boven mij woont ook een kindje, volgens mij is hij nu 4. Ik woon hier nu 3 jaar en af en toe horen we echt wel iets, huilen 's nachts in het begin, overdag zijn looprolding over de vloeren of toen ie begon te rennen wat meer. En dat vind ik ook echt geen probleem, soms kwamen de bovenburen zelfs vragen of we er veel last van hebben! Zo kan het dus ook. Andersom houden wij rekening met harde muziek e.d. 's avonds laat zodat het kindje kan slapen.
@anon13937616 ik denk dat jij het wat teveel op jezelf betrekt en dat snap ik omdat je zelf (pas?) moeder bent. Maar soms gaat het echt te hard/ver en dat kan je niet beoordelen vanaf een forum.
9 likes
Maar ik heb ook niet het idee dat @Kauai met deze toon bij de buren op de stoep staat maar gewoon in duidelijke bewoordingen laat blijken hoe ze erin staat? Ik snap ook prima dat ze er zo in staat, is ook hoe ik erover denk. Sommige dingen (huilende babyâs bijvoorbeeld) is inderdaad moeilijk om wat aan te doen dus daar zal je toch mee moeten zien te leven, maar er zijn ook dingen waar je als bovenburen echt wel wat aan kan doen, zoals je kind om half 7 âs ochtends geen houten speelgoed geven. Dat vind ik ook echt onzin als ze dan komen met âwe gaan proberen om ze geen houten speelgoed meer te gevenâ. Wij hebben ook een gezin met kinderen van 4 en 6 boven ons wonen en die beginnen soms ook op zondagsochtends al om 7 uur met rennen en springen boven onze slaapkamer. Dat vind ik ook echt bloedirritant, je kan kinderen van die leeftijd best aanleren âs ochtends vroeg rustig te spelen of even tv laten kijken ofzo.
10 likes
Love voor goed geĂŻsoleerde woningen hoor. Mijn buren horen nooit mijn kind en ik die van hun niet. Maar goed, dat neemt niet weg dat ik vind dat je als ouder wel rekening kunt houden met de buren. Uiteraard kun je aan huilen niet veel doen, maar bijvoorbeeld wel aan het gegil of gestamp.
2 likes
Ik heb hier gister nog over nagedacht en begreep beide kanten idd goed.
Zeker als je aangeeft dat je je al bezwaard voelt.
Reactie
Denk dat het er ook van afhangt hoe lang zoiets al voortduurt, wat mogelijk is en hoe beide partijen communiceren. Missch kon in het 1e voorbeeld van gisteren eerst een poging worden gedaan om een paar extra kleedjes neer te leggen (zal toch iets geluidsdempender zijn, onder het mom van âbaat het niet danâŚâ) ipv direct (ook door aantal andere personen hier) te benoemen dat het echt niet gaat werken. Wat dan? Lastig. In algemene zin denk ik ook wel stiekem, hoe handig of vooruitgedacht is het als je in een super gehorig huis met kleine kinderen woont. Soms is er geen andere keus weet ik, is het eenmaal zo gelopen, de huizen-markt is ook zo overspannen nu dus je kan niet zomaar makkelijk weg, en wie zijn wijâ om dat te bepalen voor een andere groep, plus wie weet zegt mijn buurman precies hetzelfde over mij over een aantal jaar als ik wel kids heb? Niet als aanval bedoeld dus, begrijp me goed
Ik lees wat @Kauai zegt, ik voel haar frustratie goed. Missch moet ik naar het werk ergernissen topic hiervoor hoor want zeer off topic nu, maar ik zit op werk in een team met aantal ouders met kleine kids.
Al meermaals (zeker de laatste periode) voorgevallen dat van mij veel meer wordt verwacht (ook vanuit leidinggevende). Dan vind ik het persoonlijk wel lastig dat het begrip toch vaak alleen eenzijdig lijkt op te gaan. Dus dat zij eerder willen stoppen in de middag, deadline niet kunnen halen, willen ruilen, laten overnemen projecten, niet inbellen in Teams want kindje doet dutje dus of ik notulen en voortgang wil opstellen. Ben heel collegiaal hoor (want dit niet 1maal maar geregeld afgelopen jaren) en op een gegeven moment kun je in je eentje ook maar zoveel aan. Wil niet zuur klinken, ben dol op kids alleen nog niet. Maar als je aankaart dat het teveel is als ik alle gaten dicht, wordt er gek op gereageerd (âoh ik dacht missh lukt het jou nog even snel, tja toch minder ballen in de lucht dan ikâ âoh ik heb het vrij zwaar nu jammer had meer begrip gewildâ).
En dan denk ik, tot op zeker hoogte hebben âweâ (als mensen zonder kids) heus begrip maar het is niet onbeperkt en oneindig, dus ik snap de andere kant ook wel.
Hoe kijk jij daarnaar?
Ik merk dat ik zelf een beetje slinger tussen âslikkenâ vanuit sociaal contract gedachte en the greater good gedachte dat kinderen nu eenmaal meer geluid/onregelmatigheden kennen, niet planbaar zijn (logisch), dat ik later ook op begripvolle buur/collega hoop te kunnen rekenen maar ook hoe ver mijn tolerantie reikt, ook zeer afhankelijk hoe mijn eigen werkweek of nachtrust verloopt of waar ik privĂŠ mee deal.
7 likes
Ja en ik kies er bijvoorbeeld ook bewust voor om nog geen kinderen te krijgen, omdat ik nog heel erg veel waarde hecht aan bepaalde vrijheden en lekker uit kunnen slapen in het weekend enzo. En ik vind het dan gewoon echt kut als ik op zondagochtend uit mân bed gestampt wordt door de kinderen van de bovenburen. Nogmaals, ik zou dit veel minder erg vinden als het bijv om een huilende baby zou gaan, ook heel vervelend maar dat heb je nou eenmaal niet in de hand. Maar voor de dingen die ouders wel in de hand hebben vind ik echt dat er wel een bepaalde verantwoordelijkheid is om te zorgen dat anderen geen last hebben van jouw kinderen, ook als dat betekent dat je je kinderen hierdoor wat beperkingen op moet leggen. Ook wat @Scorpiovibes zegt, wel kinderen krijgen is een keuze en natuurlijk kan je af en toe collegiaal zijn, maar ik vind het niet eerlijk om je al dan niet bewust kinderloze collegaâs op te zadelen met extra werk/meer flexibiliteit te eisen omdat jij gekozen hebt voor kinderen.
13 likes
Aso! Gestopt inmiddels?
Muziek overlast is echt irritant. Ik las ook iets over dat jullie ramen/balkon dichtbij elkaar staan, en dat het je een vervelend gevoel geeft, pff woont hij daar alleen?
Wat vreemd joh, lijkt me ook niet kunnen.
Is het een idee de gemeente te bellen voor info hoe het zit met zoân raam? Of het kadaster ofzo?
Hoezo zijn er mensen die het een goed idee vinden om nu keihard muziek te luisteren terwijl er zoveel mensen thuis werken. 
3 likes
Mijn bovenburen hebben 2 jonge kinderen. En er loopt 1 iemand veel met hakken door het huis. Mijn rijdende rechter gevoel zegt âslechte ondervloerâ. Ben eens bij mijn buren gaan polsen en die horen hun bovenburen (ook met kinderen) nooit. Als een kind speelt hoor je de ballen door de kamer denderen + iemand die achter het kind aanrent. Dit was eerst alleen in de ochtend en paar uur in de middag. Dat kon ik (lag ook een beetje aan de dag die ik had) nog wel aan. Maar sinds vorige week is het veel vaker. Vandaag is het weer rustiger dus hoop dat het een uitschieter was maar pfff. Nu al zin in verhuizen naar een bovenste etage woning.
3 likes
Ik wil ook nooit meer onder iemand wonen maar gok dat ik hier nog wel een paar jaar woon. Ik hoor het kind van mijn bovenburen ook altijd rondrennen en dat dreunt zo lekker naar beneden door de slechte vloer.
1 like
Wil je niet bang maken maar ik hoor het kindje van mijn onderburen ook rennen etc. 
minstens net zo erg als onze bovenburen
1 like
34 likes
Ja same @Leverworst vergis je niet, ik woon op de bovenste verdieping maar de peuter die onder mij woont klinkt nog steeds als een olifant die door het huis rent. Geluid komt gewoon via de muren omhoog. Zou maar voor een vrijstaande woning gaan 
2 likes
Jaren 60 flat (wel gerenoveerd en geisoleerd paar jaar geleden, maar dat verandert natuurlijk niks aan de binnenmuren en -constructie). Dus denk dat je hypothese wel standhoudt.
1 like
We hebben wel een hutje op de hei met veel geiten plan voor de toekomst. Ik woon nu in een nieuwbouw appartement en hoor de onderburen gelukkig nooit. Maar eerst samenwonen in Amsterdam staat op de planning⌠Dan vrees ik dat we niet onder een wat oudere woning uitkomen.
3 likes
Ik vond het vroeger nooit leuk om op een boerderij zo in the middle of nowhere te wonen en nu verlang ik daar echt weer naar 
Heb geprobeerd te leven met buren maar er is niks aan (nu heb ik het ook niet heel erg getroffen in beide huizen)
4 likes
Wij wonen in woning uit 03/04 en wij horen nooit buren (zij horen zelfs de hond amper blaffen -niet dat hij vaak blaft maar voor het idee-, goeie isolatie) maar ik wil nog steeds liever vrijstaand wonen, dat is alleen niet te betalen of zo ver van de bewoonde wereld dat ik niks meer kan helaas
Hiervoor woonde we in een na-oorlogs appartement, toen hoorde ik de buren gewoon poepen ook aan de overkant van de galerij. Blij daar weg te zijn.
Hier verder dus geen ergernissen over buren trouwens.
4 likes
Ik zit in een vijftien jaar oude tussenwoning en het is echt perfect. Nu hebben we niet echt kinderen om ons heen maar ik hoor ook amper woongeluiden.
4 likes