Bedankt voor jullie reacties, allemaal !
Ik heb er echt slecht van geslapen, ik dacht eraan elke keer ik wakker werd en heb er zelfs over gedroomd. s Ochtend mediteer ik en ik hoor ons zoontje van de trap komen (waar ik normaal niet op let) en denk meteen “shhht stil zijn jongen”. Al heel de ochtend ben ik op mijn hoede, m’n vriend zit er echt mee en heeft spijt dat hij mij met de buurvrouw liet praten. Hij zegt dat hij een jaar heel onwennig in zijn eigen huis leefde en op alles lette maar het geklaag stopte niet; hij heeft het nu geplaatst en heeft iets van “fuck jullie, wij moeten ons ook relaxed voelen in ons huis/kunnen leven. Verhuis dan naar een open bebouwing als jullie er echt zoooveel last van hebben”. Dus ik hoop dit komende tijd ook te kunnen loslaten. Ik ben gewoon heel erg empatisch dus zal haar gezicht met tranen nog lang voor me zien. Al besef ik ook dat er wel iets scheelt met haar (bvb ik heb tijdens het gesprek gisteren wel 10x gezegd dat m’n eten in de oven stond, kinderen nog in bad en bed moesten, dus ik weer naar binnen moest - maar ze liet me echt niet gaan en bleef maar klagen; is toch niet sociaal/normaal?)
@Broodrooster ze wonen inderdaad naast ons, de volgende keer dat ze klagen vraag ik om geluidsopnames te maken. Gisteren zei ze ook meermaal “anders moet je maar es komen luisteren” dus uiteindelijk zei ik dan “ok, ik zal ff luisteren dan”, maar wou ze me toch niet binnenlaten want corona
@Mimosa we hebben een goede relatie met onze rechterburen, is een ouder koppel waar ik ook steeds ga als ik een eitje nodig heb ofzo, en ik sla regelmatig een praatje met haar. Zij zegt geen last te hebben van geluidsoverlast, terwijl onze trap (waar die andere zooo veel last van heeft) aan hun kant zit.
@Damnatio en @Enthusiasm ik houd hier zeker rekening mee, stel mij ook lief en open op naar haar toe. Zoals ik zei, ben ik erg empathisch dus voel me ook echt kut dat ze er zoveel last van heeft. Maar heb wel echt het gevoel dat ze overgevoelig is (ziet er ook erg emotioneel uit, alsof ze steeds op het randje van huilbui staat). Ik heb iets van: ga dan niet in een oud huis in het midden van de stad wonen, waar de houten vloeren en traptreden kraken… M’n vriend heeft al vanalles geprobeerd en denkt dat ze niet helemaal spoort want de ene keer “kan ze al onze gesprekken horen” en de andere keer zijn het enkel voetstappen… in ieder geval ben ik zachtaardig met de situatie omgegaan, maar wil niet de moeder zijn die heel de tijd roept: “niet lopen in huis, niet dansen, stop met zingen!!!” Hiervoor woonde er een ouder koppel, toen m’n vriend nog klein was (ouderlijk huis) en hij had 3 zussen; die mensen hebben nooit geklaagd. Mn vriend zei ook dat ik es met andere buren in de straat kan gaan babbelen als het me te hoog zit; blijkbaar kan ik daar steun vinden want hebben zij ook al vanalles meegemaakt met m’n buurvrouw. Ze schijnt gewoon onredelijk te zijn.
