Nou dat was dan misschien iets te kort door de bocht, maar constant overlast ervaren is gewoon zo onwijs kut, dat moet je echt niet onderschatten. En dan ga je echt niet vrolijk knipogen naar je buren van haha ja ik heb je kind weer uren horen krijsen.
7 likes
Ja dacht misschien gewoon tapijt (normaal leg tapijt), geen vloerkleden en dan aantal grote stukken kopen? In de âkruiprouteâ geen idee of dat kan (no kids hier)
Ken je wel mensen met kinderen? Ze kunnen wel als stampertjes het hele appartement dan met matrassen gaan bekleden. Er is geen kruiproute, het is de woonomgeving van het kindje. Ik vermoed dat jij (en bijna iedereen hier) ook ooit gekropen zult hebben. Dan ben je overal en altijd. Een kind in een ren of een afgebakende omgeving zetten is daarvoor geen oplossing.
Mijn buren opzij hebben een babyâtje gekregen, die hoor ik dag en nacht, dat hoort er bij. Mijn kind huilt wel eens, dan hoor ik de bovenbuurman na 10 seconde al mopperen (en geloof me: het voelt al kut genoeg als je kind huilt, laat staan als je door het plafond bekeken voelt). Diezelfde buurman dendert elke ochtend om 6u van de trap met zijn hond, want dan begint zijn werkdag. Dat is zijn patroon, ik word er wakker van, maar ik kan hem en zijn hond moeilijk vragen om met een touwladder uit het raam te gaan. Ik hoor de studentes van 2 verdiepingen hoger en hun gekakel constant. In gehorige huizen heb je overlast, dat is soms een beetje geven en nemen.
De vader zal er waarschijnlijk al bewust genoeg van zijn en mogelijk bedenken wat mogelijk is, maar wat blijft is dat het een fase is. Een lopend kindje kun je nog pantoffeltjes aandoen als het eenmaal lekker loopt. Een kind stopt met kruipen, een hond niet altijd met blaffen en een buurvrouw misschien niet altijd met 2u lang gillen op skypeâŠ
5 likes
Yes heb zeker veel mensen in mijn omgeving met kinderen. Doet er ook niet echt toe. Snap dat je jezelf ook bezwaard kan voelen als ouder, dat is ook rot.
Tot op bepaalde hoogte zijn leefgeluiden (van welk gezin/huishouden, woonsituatie) zeker acceptabel gelet op de Nederlandse leef situaties en gebouwen.
Een mate van overlast en leefgeluiden moet getolereerd worden (hoe goed of slecht geĂŻsoleerd ook). Absoluut.
Dan is er een kantelpunt nav langere verloop en dan moet bekeken worden: hoe nu verder?
Hierboven was de 1e initiĂ«le reactie dat er weinig begrip was voor wat zij als overlast opvatte (het is een baby), mijn grondgedachte dat je dan (ongeacht reden/situatie) je ervoor kunt inspannen om dat te beperken, en de weerstand die daarop volgde (âtapijt is te grote investeringâ of âaan deze situatie is ook weinig te doenâ). Dat triggerde het vervolg.
Dat je schrijft dat een buurman hard de trap afloopt onderweg naar zijn werk in de ochtend hmm en dat je niet kunt verlangen dat hij via het raam gaatâŠokay
Het ging hier wmb om voortdurend geluid (maar dit zijn hele subjectieve discussies merk ik) dus ik ga zo ook van mijn zaterdagmiddag wandeling genieten.
2 likes
Mijn bovenburen hebben twee kindjes, een van ± 2 jaar ofzo en een babytje. Maar dat kind van 2!!! Ruineert!! Mijn!! Slaapritme!!! Elke ochtend, maakt niet uit welke dag, vanaf ± 6:30 uur rent het van de ene kant van het appartement naar het andere. En dat maakt natuurlijk megaveel herrie, mijn slaapkamer is onder de kinderkamer. Nou is 6:30 uur niet bijzonder vroeg, maar ik word er letterlijk elke dag van de week door gewekt. En in het weekend wil ik toch tot minimaal 8:00 uur lekker uitslapen. Maar dat is gewoon echt geen optie. Slaap al met oordoppen in maar het is echt heel hard. Mijn huisgenoot (slaapt heel diep) vindt dat we er niets van kunnen zeggen omdat het âbij die leeftijd hoortâ. Lekker makkelijk, als je er zelf geen last van hebt.
Wat ik me afvraag - is dit iets waarvan ik iets kan zeggen? Of hoort het er idd gewoon bij? Kan ik vragen of ze het misschien voor 7:30 uur erop kunnen letten?
Het gaat overigens de hele dag door, overdag heb ik standaard noise-cancelling koptelefoon op, ook vervelend. Maar 's ochtends vind ik nog veel erger, het fockt echt heel erg met mn slaap en mân algehele humeur. 
1 like
Misschien zijn ze niet van bewust van het gestamp. Zou het wel proberen hen netjes aangeven en er bewust van te maken. Of ze er iets mee kunnen is een ander verhaal. Lijkt mij raar dat jij de hele dag een koptelefoon op moet vanwege hen.
2 likes
Ik word echt boos gewoon van de entitlement die sommige jonge ouders zich toe-eigenen. Altijd dat gezeik dat ze er niks aan kunnen doen en dat het een kind is en dat het erbij hoort. Nee vriend, jij wilt een kind verwekken in een gehorig appartement, dan zorg je maar dat het geluidsoverlast op een normaal niveau blijft. En @Milkyway als je het kindje al hoort kruipen, ga er dan maar niet vanuit dat de overlast minder wordt. Straks leert het kind lopen en dat is de eerste maanden meer half vallen met elke stap. Het gooien met speelgoed wordt ook alleen maar erger. Na een jaar wordt het rennen. Na nog een jaar krijgen ze kleutertantrums en gaan ze stampen en krijsen. Als ouder ben je verantwoordelijk voor een kind. Ja, je leven als jonge ouder is vast niet zo makkelijk als het daarvoor was, maar dat betekent niet dat je het recht hebt om je buren continu tot last te zijn.
Ik word ook gewoon agressief dat ze zeggen âwe gaan PROBEREN s ochtends niet het houten speelgoed te gevenâ. Hoezo proberen? Je geeft gewoon dat kind niet meer houten speelgoed. Dit geeft al aan dat ze maar zeer middelmatig bereid zijn om iets te doen aan de overlast. En wedden dat ze dan wel meteen bellen als je muziek aanhebt en âde baby niet kan slapenâ.
Begrijp me niet verkeerd, ik vind het ook belangrijk dat een kind een kind kan zijn. En af en toe lekker rennen of dansen of schreeuwen dat is helemaal geen probleem. Maar ik vind wel dat je als ouder, net als ieder ander, verplicht bent om je buren niet tot extreme last te zijn. Jouw kind is niet het centrum van het universum.
91 likes
Wow ik voel je frustratie gewoon.
I rest my case.
15 likes
Je vat het veel te persoonlijk op. Ik ben niet je buurvrouw en we hebben nu geen conversatie over jouw kind dat extreem veel lawaai maakt.
37 likes
Ik voel je frustratie en snap het helemaal. Toen ik voor de tweede keer met mân buurvrouw ging praten over het gebonk dat haar kinderen (ongeveer 8 en 10) veroorzaakten, kreeg ik ook te horen âkinderen blijven kinderen hĂšâ en âhet zijn wel heeeeele gehorige woningen hĂšâ.
Ik word gewoon weer boos als ik daaraan denk. Als je kinderen zo spelen dat het klinkt alsof er op mân hoofd gebasketbald wordt, gaat er toch echt wat mis. Ik huur en heb toen de woningbouw gebeld. Nu is het stil en soms hoor ik dat de kinderen de trap op rennen om boven te spelen (de bovenburen hebben twee verdiepingen) en dan hoor ik af en toe de vader roepen dat ze rustig moeten doen.
Blijkbaar kan het wel stiller als je officieel gaat klagen en vinden ze het zelf ook niet zo leuk als de kinderen zo veel herrie maken boven hun hoofd.
18 likes
Ja dit! Vooral over dat houten speelgoed. Het is een kind, jij bent de ouder en beslist dus waar jouw kind op dat moment wel en niet mee kan spelen. Volgens mij kan je je kind best vanaf het begin (niet als baby, maar daarna) aanleren dat er nou eenmaal mensen zijn die last ervan hebben en dat het gehorig is. En af en toe zal het kindje dan nog een uitspatting hebben, natuurlijk en dat hoort er ook bij. Maar niet structureel.
Boven mij woont ook een kindje, volgens mij is hij nu 4. Ik woon hier nu 3 jaar en af en toe horen we echt wel iets, huilen 's nachts in het begin, overdag zijn looprolding over de vloeren of toen ie begon te rennen wat meer. En dat vind ik ook echt geen probleem, soms kwamen de bovenburen zelfs vragen of we er veel last van hebben! Zo kan het dus ook. Andersom houden wij rekening met harde muziek e.d. 's avonds laat zodat het kindje kan slapen.
@anon13937616 ik denk dat jij het wat teveel op jezelf betrekt en dat snap ik omdat je zelf (pas?) moeder bent. Maar soms gaat het echt te hard/ver en dat kan je niet beoordelen vanaf een forum.
9 likes
Maar ik heb ook niet het idee dat @Kauai met deze toon bij de buren op de stoep staat maar gewoon in duidelijke bewoordingen laat blijken hoe ze erin staat? Ik snap ook prima dat ze er zo in staat, is ook hoe ik erover denk. Sommige dingen (huilende babyâs bijvoorbeeld) is inderdaad moeilijk om wat aan te doen dus daar zal je toch mee moeten zien te leven, maar er zijn ook dingen waar je als bovenburen echt wel wat aan kan doen, zoals je kind om half 7 âs ochtends geen houten speelgoed geven. Dat vind ik ook echt onzin als ze dan komen met âwe gaan proberen om ze geen houten speelgoed meer te gevenâ. Wij hebben ook een gezin met kinderen van 4 en 6 boven ons wonen en die beginnen soms ook op zondagsochtends al om 7 uur met rennen en springen boven onze slaapkamer. Dat vind ik ook echt bloedirritant, je kan kinderen van die leeftijd best aanleren âs ochtends vroeg rustig te spelen of even tv laten kijken ofzo.
10 likes
Love voor goed geĂŻsoleerde woningen hoor. Mijn buren horen nooit mijn kind en ik die van hun niet. Maar goed, dat neemt niet weg dat ik vind dat je als ouder wel rekening kunt houden met de buren. Uiteraard kun je aan huilen niet veel doen, maar bijvoorbeeld wel aan het gegil of gestamp.
2 likes
Ik heb hier gister nog over nagedacht en begreep beide kanten idd goed.
Zeker als je aangeeft dat je je al bezwaard voelt.
Reactie
Denk dat het er ook van afhangt hoe lang zoiets al voortduurt, wat mogelijk is en hoe beide partijen communiceren. Missch kon in het 1e voorbeeld van gisteren eerst een poging worden gedaan om een paar extra kleedjes neer te leggen (zal toch iets geluidsdempender zijn, onder het mom van âbaat het niet danâŠâ) ipv direct (ook door aantal andere personen hier) te benoemen dat het echt niet gaat werken. Wat dan? Lastig. In algemene zin denk ik ook wel stiekem, hoe handig of vooruitgedacht is het als je in een super gehorig huis met kleine kinderen woont. Soms is er geen andere keus weet ik, is het eenmaal zo gelopen, de huizen-markt is ook zo overspannen nu dus je kan niet zomaar makkelijk weg, en wie zijn wijâ om dat te bepalen voor een andere groep, plus wie weet zegt mijn buurman precies hetzelfde over mij over een aantal jaar als ik wel kids heb? Niet als aanval bedoeld dus, begrijp me goed
Ik lees wat @Kauai zegt, ik voel haar frustratie goed. Missch moet ik naar het werk ergernissen topic hiervoor hoor want zeer off topic nu, maar ik zit op werk in een team met aantal ouders met kleine kids.
Al meermaals (zeker de laatste periode) voorgevallen dat van mij veel meer wordt verwacht (ook vanuit leidinggevende). Dan vind ik het persoonlijk wel lastig dat het begrip toch vaak alleen eenzijdig lijkt op te gaan. Dus dat zij eerder willen stoppen in de middag, deadline niet kunnen halen, willen ruilen, laten overnemen projecten, niet inbellen in Teams want kindje doet dutje dus of ik notulen en voortgang wil opstellen. Ben heel collegiaal hoor (want dit niet 1maal maar geregeld afgelopen jaren) en op een gegeven moment kun je in je eentje ook maar zoveel aan. Wil niet zuur klinken, ben dol op kids alleen nog niet. Maar als je aankaart dat het teveel is als ik alle gaten dicht, wordt er gek op gereageerd (âoh ik dacht missh lukt het jou nog even snel, tja toch minder ballen in de lucht dan ikâ âoh ik heb het vrij zwaar nu jammer had meer begrip gewildâ).
En dan denk ik, tot op zeker hoogte hebben âweâ (als mensen zonder kids) heus begrip maar het is niet onbeperkt en oneindig, dus ik snap de andere kant ook wel.
Hoe kijk jij daarnaar?
Ik merk dat ik zelf een beetje slinger tussen âslikkenâ vanuit sociaal contract gedachte en the greater good gedachte dat kinderen nu eenmaal meer geluid/onregelmatigheden kennen, niet planbaar zijn (logisch), dat ik later ook op begripvolle buur/collega hoop te kunnen rekenen maar ook hoe ver mijn tolerantie reikt, ook zeer afhankelijk hoe mijn eigen werkweek of nachtrust verloopt of waar ik privĂ© mee deal.
7 likes
Ja en ik kies er bijvoorbeeld ook bewust voor om nog geen kinderen te krijgen, omdat ik nog heel erg veel waarde hecht aan bepaalde vrijheden en lekker uit kunnen slapen in het weekend enzo. En ik vind het dan gewoon echt kut als ik op zondagochtend uit mân bed gestampt wordt door de kinderen van de bovenburen. Nogmaals, ik zou dit veel minder erg vinden als het bijv om een huilende baby zou gaan, ook heel vervelend maar dat heb je nou eenmaal niet in de hand. Maar voor de dingen die ouders wel in de hand hebben vind ik echt dat er wel een bepaalde verantwoordelijkheid is om te zorgen dat anderen geen last hebben van jouw kinderen, ook als dat betekent dat je je kinderen hierdoor wat beperkingen op moet leggen. Ook wat @Scorpiovibes zegt, wel kinderen krijgen is een keuze en natuurlijk kan je af en toe collegiaal zijn, maar ik vind het niet eerlijk om je al dan niet bewust kinderloze collegaâs op te zadelen met extra werk/meer flexibiliteit te eisen omdat jij gekozen hebt voor kinderen.
13 likes
Aso! Gestopt inmiddels?
Muziek overlast is echt irritant. Ik las ook iets over dat jullie ramen/balkon dichtbij elkaar staan, en dat het je een vervelend gevoel geeft, pff woont hij daar alleen?
Wat vreemd joh, lijkt me ook niet kunnen.
Is het een idee de gemeente te bellen voor info hoe het zit met zoân raam? Of het kadaster ofzo?
Hoezo zijn er mensen die het een goed idee vinden om nu keihard muziek te luisteren terwijl er zoveel mensen thuis werken. 
3 likes
Mijn bovenburen hebben 2 jonge kinderen. En er loopt 1 iemand veel met hakken door het huis. Mijn rijdende rechter gevoel zegt âslechte ondervloerâ. Ben eens bij mijn buren gaan polsen en die horen hun bovenburen (ook met kinderen) nooit. Als een kind speelt hoor je de ballen door de kamer denderen + iemand die achter het kind aanrent. Dit was eerst alleen in de ochtend en paar uur in de middag. Dat kon ik (lag ook een beetje aan de dag die ik had) nog wel aan. Maar sinds vorige week is het veel vaker. Vandaag is het weer rustiger dus hoop dat het een uitschieter was maar pfff. Nu al zin in verhuizen naar een bovenste etage woning.
3 likes