Ik kan me ook nog niet goed voorstellen hoe het moet zijn om weer terug te gaan naar normaal, vind dat ook een beetje eng. Het gekke is dat ik een jaar geleden vooral dacht “als alles weer kan ga ik veel meer reizen en socializen!” en nu denk ik vooral “kut, straks moet ik weer naar al die kringetjesverjaardagen” 
En aanhakend bij wat hierboven geschreven werd door @kleinmeisje over hoezeer mensen reageren vanuit het idee van de maakbaarheid van het leven: ik snap dat mensen schrikken als iemand die ogenschijnlijk relatief weinig risico loopt een zeer ernstig verloop van corona ervaart, maar ik vind het echt naar als mensen schrijven “deze persoon was gewoon gezond, geen overgewicht of onderliggend lijden”. Dat klinkt voor mij alsof het voor mensen in de risicogroep minder erg is om een ernstig verloop door te maken. Het klinkt ook een klein beetje alsof het te verwachten was/die mensen het er zelf naar gemaakt hebben. Disclaimer: dit is een algemene constatering over het discours van de afgelopen anderhalf jaar en niet over het forum. Ik word daar als semi-risicogroep een beetje naar van.
@Fishing ik las toevallig vandaag in de NRC dat Markie nog helemaal niet ingeënt is, ondanks zijn geboortejaar. Hij heeft een afspraak voor komende week!
of plan ik een dienst in dan
