Complimenten/uiterlijk discussie

Persoonlijk
#64

Hoera voor dit topic!
Ik ben zelf heel erg groot voorstander van lelijk “mogen zijn”, maar heb het er zelf natuurlijk vaak kneitermoeilijk mee. Ik schrik van hoe ik eruit zie op foto’s en heb in al mijn drie relaties, inclusief mijn huidige, heel erg veel moeite met knappe exen, soms op het randje van obsessie. Ik maak mezelf soms wijs dat ik knap ben, soms dat ik knap zou zijn als ik […], soms dat ik hopeloos lelijk ben en dat verschrikkelijk is en soms simpelweg dat het helemaal niks uitmaakt. Ik ben gelukkig op een punt gekomen dat mijn zelfbeeld sterk samenhangt met mijn innerlijk, maar omdat ik daar ook niet al te blij mee ben merk ik dat ik me vaak als afweermechanisme ga focussen op het oppervlakkige, dat volgens de samenleving makkelijk te vervormen is door middel van afvallen, sporten, fillers, make-up en weet ik veel wat.
Het is voor veel mensen, waaronder ik mezelf soms schaar, gewoon moeilijk om niet modelwaardig te zijn. Dat mag en is juist enorm begrijpelijk, gezien de druk die erop gelegd wordt. Toch vind ik het belangrijk om actief iets te doen om niet in dat gevoel te blijven hangen en te zwelgen; ik ben niet verantwoordelijk voor mijn gevoelens w.b. mijn uiterlijk, maar ik kan het belang ervan gelukkig wel goed relativeren, en dat is mijns inzien belangrijk.

Ik weet niet of er ook maar iets van wat ik in mijn hoofd heb overkomt, maar even my two cents.

4 likes
#65

Ik ben het wel eens met je post maar voor mij is zelfverzekerd zijn niet gelijk gelinkt aan arrogantie net zoals onzekerheid voor mij niet direct gelinkt is aan bescheidenheid.

3 likes
#66

voor mij dus ook niet! maar zo wordt dat in de wereld veel veel gezien. Ik ken een boel mensen die echt arrogant zijn, echt kleinerend naar andere mensen toe, vol van zichzelf, lopen zo te koop met zichzelf. Ze bereiken wel veel, want ze worden als zelfverzekerd gezien: die weet wat ie waard is en wil, stoer. Ik vind bescheidenheid een veel fijnere eigenschap, down-to-earth, beetje zelfspot, etc. Maar dat wordt al gauw als onzeker gezien.

edit: en onzekerheid wordt per definitie als negatief gezien en daar ga je al.

6 likes
#68

Ja dit!!

#70

Ja uiteraard dat is weer het andere uiterste.

1 like
#71

DIT DUS

1 like
#72

Ja daar heb je ook helemaal gelijk in, het is jammer dat het vaak zo gekoppeld wordt. En helaas is het inderdaad vaak zo dat mensen die het hardst schreeuwen het verst komen…
En onzekerheid is inderdaad helemaal niet slecht tenzij het te erg wordt en het iemand heel erg in de weg zit maar dat is met alles wat te is.

1 like
#73

Ik ben het hier niet helemaal mee eens. Ik denk dat hoe je zelf met die dingen omgaat voor een groot deel bepaald hoe je omgeving erop reageert. Ik ben redelijk open over mijn onzekerheden, angsten en andere dingen die jij noemt en ik merk juist dat veel mensen het best prettig vinden om daar gewoon over te praten. Vaak delen ze dan zelf ook dingen. En daardoor raak je in gesprek en kun je van elkaar leren en wordt die lat van dat alles maar zo perfect moet zijn niet zo hoog gelegd.
Niet dat het zo makkelijk is, maar je kunt wel leren er wat opener over te zijn en dan zul je zien dat veel mensen daar heel blij mee zijn.
Nou verandert daar natuurlijk niet het hele maatschappelijke beeld en gedrag mee, maar het is een begin.

3 likes
#74

moet je je eens voorstellen dat iemand zegt "ik ben te arrogant en een schreeuwlelijk, daar heb ik veel last vanin het dagelijkse leven en ik zou me graag vriendelijker willen opstellen :frowning: "

3 likes
#75

Ik ben er ook behoorlijk open over maar ik stuit vooral op onbegrip, ontkenning en mensen sluiten zich van me af. Ik denk dat jij meer geluk hebt met jouw omgeving dan ik dan :frowning:

2 likes
#76

Ik pas het eigenlijk overal toe en dat is inmiddels al op heel wat plekken gebeurd en daar is het eigenlijk altijd fijn geweest.
MAAR het is wel heel belangrijk om eerst af te tasten of het wel de huiste omgeving is. Er zijn ook mensen bij wie ik merk dat die aanpak niet werkt, dus dan doe ik het ook niet. Maar ik kom overal mensen tegen die openheid en je kwetsbaar op durven stellen heel erg kunnen waarderen en ik heb daardoor echt veel mooie en waardevolle gesprekken en ontmoetingen gehad. Maar je moet het inderdaad wel op de juiste plek doen ja. Misschien zit jij in een wat hardere wereld?

#77

Ik pas het juist ook overal toe. Omdat ik niet anders kan dan mijn oprechte zelf zijn. En bij mij werkt het niet positief. Ik vind het heel fijn voor jou dat jij goede ervaringen hebt, dat gun ik je! Ik weet dat je het vaak moeilijk hebt.

Maar ik ga me nu rotter voelen dan ik me al voel en ga nog meer piekeren over wat ik nou extra verkeerd doe dus ik wil het hier even bij laten, hoop dat je dat begrjipt.

2 likes
#78

Ja dat begrijp ik, maar ik hoop dat je weet dat dat niet mijn bedoeling was!
Als je je maar realiseert dat het vooral heel veel over andere mensen zegt. Ik vind het heel knap dat je gewoon altijd jezelf bent, dat kan ook lang niet iedereen.

2 likes
#79

Dat weet ik hoor, verwijt het jou niet persoonlijk! Maar ik vind dit sowieso al lastig :slight_smile: Dankjewel :slight_smile:

1 like
#80

Ik vind het jammer dat in gesprekken over mijn gevoelsleven, somberheid en onzekerheid (! onzekerheid als in: sterk gebrek aan vertrouwen dat situaties goedkomen) vaak al snel de brug wordt gemaakt naar mijn uiterlijk. “Maar je ziet er toch goed uit?”… (Nou, met dat leuke uiterlijk zat ik op m’n 25ste anderhalf jaar lang depressief thuis zonder werk :roll_eyes:)

Misschien is het slechts bedoeld als een ‘makkelijk’ complimentje hoor. En kennissen/vrienden zijn geen psychologen, dus in dat opzicht neem ik het ze zeker niet kwalijk! Maar ik vind het toch een aparte gedachtegang.

3 likes
#81

Ik herken me hier totaal niet in eigenlijk. Bedoel je vanuit de maatschappij of in je eigen sociale cirkel?

Edit: ik lees nu de rest van je antwoorden pas

#84

Dit is iets waar ik de laatste tijd mee struggle. Ik vind het niet zo belangrijk wat vreemden van m’n uiterlijk vinden (ik heb liever dat ze me leuk vinden dan lelijk, maar uiteindelijk boeit het niet zo), en van vrienden/familie/collega’s vind ik het al helemaal niet belangrijk omdat die relaties m.i. al helemaal niet om uiterlijk draaien.

Maar ik ben wel heel onzeker over m’n uiterlijk als het gaat om iemand die ik aantrekkelijk vind. Ik denk dan meteen dat ik toch niet knap/mooi/leuk genoeg ben voor iemand die ik leuk vind, alsof diegene dan automatisch te goed is voor mij. En de mannen die mij wel aantrekkelijk vinden zijn dan weer mannen waar ik nooooit op zou kunnen vallen. Dus houdt dat dan in dat ik genoegen moet nemen met iemand die ik niet aantrekkelijk vind, of dat ik altijd alleen blijf? :woman_shrugging:
Niet echt een interessante toevoeging aan deze discussie, maar daar pieker ik wel eens over en moest er hierdoor weer aan denken.

8 likes
#87

Ik heb een vriendin die zó op uiterlijkheden van zichzelf en anderen gefocust is dat het mijn hele denkwijze een beetje veranderd. Ze linkt alles aan uiterlijkheden. Laatst zei ze ‘Ja collega’s hebben aangegeven soms een beetje onzeker te worden van mij. Ik denk dat dat komt omdat ik zo slank ben zonder er iets voor te hoeven doen en zij niet’. Of ze zegt ‘Ja die en die collega is wel leuk. Maar ja wel dik’.

??? Hoe dan. In een werk omgeving krijg je het commentaar dat anderen onzeker van je worden en dan link je dat met je uiterlijk of je maat?

Hierdoor heb ik een soort aversie gekregen naar oordelen over uiterlijk. Mensen die dik zijn zijn dik. En die hoeven niet óók dun te willen zijn. Als je dik bent ben je ook gewoon een leuk mens. Of een stom mens, dat kan ook. Het haalt allemaal geen hol uit en heeft NIKS te maken met hoe je eruit ziet.

5 likes
#88

Als je zelf ook last hebt van de negativiteit die aan “lelijk zijn” hangt, zou je het misschien kunnen vervangen door “Ik ben niet mijn type”. Dat vind ik meer als een mening klinken dan als een oordeel, en misschien voelt dat minder negatief?

5 likes
#89

Haha dat vind ik een goeie!

Ik ben ook zeker niet mijn type, ik had heel veel dingen anders uitgekozen als het zo werkte :smile: Maar ja, zo werkt het nou eenmaal niet, ik moet het nou eenmaal hiermee doen en ik weiger te geloven dat ik daarom minder recht zou hebben op geluk of op wat dan ook! Lekker boeiend hoe ik eruit zie.