Dit is echt absurd, wat een walgelijke misogynie, echt madmen taferelen.
1 like
Ja ik kan me ook wel vinden in jouw denkwijze eigenlijk. Ik bedoelde er meer mee dat als iemand mijn type niet is, ik daar geen oordeel aan vast hang van of ik diegene mooi of lelijk vind. En ik heb een beetje moeite met het oordeel dat (in mijn ogen) aan het woord lelijk hangt. Dat is iets waar je van jongs af aan zo mee geĂŻndoctrineerd wordt, lelijk = slecht en mooi = goed, dat ik me afvraag of je jezelf die labels kan geven zonder dat je daar het oordeel bij voelt.
Maar aan de andere kant snap ik ook wel wat je bedoelt. Je zou moeten mogen accepteren dat je niet aan het schoonheidsideaal voldoet, en dat dat okĂ© is omdat er veel meer is dan uiterlijk. Ik weet alleen niet of ik âniet voldoen aan het schoonheidsideaalâ gelijk stel aan lelijk zijn. Er zijn mensen die helemaal aan het schoonheidsideaal voldoen die ik oprecht niet mooi vind, en mensen met objectief lelijke eigenschappen die ik wel mooi of aantrekkelijk vind.
Ik weet niet, ik vind het een beetje lastig me hier in uit te drukken. Ik denk dat het heel persoonlijk is hoe je er over denkt, en ik ga ook uit van mân eigen ervaringen. Ik heb altijd (te veel) waarde gehecht aan uiterlijk en mooi zijn, dus misschien kan ik me moeilijk verplaatsen in iemand die er echt geen zier om geeft dat diegene lelijk is. Maar jouw post zet me wel aan het denken, ben het ook wel met je eens!
2 likes
Ik heb er geen probleem mee als mensen zichzelf lelijk vinden en daar helemaal ok mee zijn, maar ik ben het daar dus eigenlijk nooit mee eens. Ik vind bijna niemand echt lelijk.
Nou ja mezelf vaak wel en daar wil ik dan dus ook wat aan doen want ik wil mezelf wel knap vinden.
Overigens ben ik wel benieuwd hoe dat âik ben lelijk en ik accepteer datâ dan bij jullie in de praktijk werkt. Betekent dat bijv. dat je ook geen make up draagt of leuke kleding koopt bijv.?
Ik denk namelijk dat zodra ik het zou accepteren, ik er geen moeite meer voor zou doen. Maar misschien is dat raar.
3 likes
Maar leuke kleding staat toch los van het feit om iemand âlelijkâ is of niet? Want waarom zou je als je jezelf lelijk vindt geen leuke kleding meer kopen of make-up dragen?
Misschien versta ik onder âaccepteren dat je lelijk bentâ iets anders, maar als ik zou accepteren dat ik lelijk ben zou ik denken: why bother, het maakt mij toch niet uit en voor anderen ga ik niet mijn best doen.
Ja voor mij staat leuke kleding niet gelijk aan er mooier uitzien of iets in die richting. Want ookal zou je accepteren dat je lelijk bent dan kan je toch nog steeds dragen wat je leuk vind dat doe je toch niet perse om er mooier uit te zien maar omdat je de kleding leuk vindt.
2 likes
Ja daar heb je wel gelijk in inderdaad! Sorry dat hele iets accepteren en niet altijd streven naar beter is heel nieuw maar wel nuttig voor mij. Althans, dat klinkt veel rustiger/fijner.
1 like
Ik denk wel dat als je kleding draagt waar je je goed in voelt je meer zelfverzekerdheid uitstraalt en daardoor mooier bent (of vind ik dat gewoon mooi aan mensen? Kan ook hahah)
1 like
Ik heb dat ook altijd met mensen die ik wel of niet mag. Als ik iemand aardig vind, vind ik diegene automatisch mooier. Als ik iemand niet mag juist niet. Voegt verder niks toe eigenlijk.
5 likes
Ja dit zeg ik dus ook heel vaak, zo heb ik het ook. Of oké, ik zou zelden over iemand denken dat ik diegene er oprecht heel erg lelijk uit vind zien, maar voor mensen die heel arrogant doen en/of gemeen tegen andere mensen moet ik moeite doen om met openheid en oprechtheid naar ze te kijken en die moeite wil ik dan niet doen 
En @Flamoes voor mij betekent het wel dat ik niet zo heel veel moeite doe ja. Heb heus wel standaarden maar misschien vinden anderen die wel heel laag, geen idee (kan, krijg op zich best vaak opmerkingen of een sneer). Draag buiten meestal wel wat make-up, maar niet heel veel. Vooral om mân gezicht wat opener te maken, wat - denk ik - vriendelijker moet ogen. Maar ik vind het niet belangrijk genoeg om mân zogenaamde imperfecties te willen verstoppen. Ik was mân haar en kam het, maar ik vind het niet belangrijk genoeg om te zoeken naar manieren om het pluizen tegen te gaan. Mijn haar pluist, so be it. Ik heb haar op mân armen, maar ik heb er geen last van dus ik haal het niet weg. Mân kleding kies ik op basis van wat ik mooi vind qua kleur, stof, patroon, niet op of mân [vul in lichaamsdeel] er âgoed in uitkomtâ.
Ik vind mijn uiterlijk gewoon niet zo belangrijk.
5 likes
@EllaFitzgerald @quantum
Ik probeer hier dus een soort van mee te dealen want ik ben wel nogal onzeker en soms heb ik dan zoân moment van: Ik ga lekker mijn best doen vandaag, leuke kleding, make-up, etc. en daar heb ik dan ook plezier in, maar dan zie ik mezelf later terug en dan ben ik nog steeds niet tevreden.
Andere dagen denk ik juist: Who cares, ik doe wat gewoons aan en ga zonder make-up, maar dan voel ik me halverwege de dag een soort slons en ook onzeker.
Als ik ben afgevallen ben ik mega blij met mezelf, als ik ben aangekomen totaal niet.
Ik vind dat dus allemaal super vermoeiend dus ik zou er wel wat minder om willen geven. Ze zeiden altijd dat je naar mate je ouder wordt minder onzeker bent maar ik ben alleen maar veeleisender geworden naar mezelf.
*Nu klinkt het misschien alsof ik een mega zelfbeeld-probleem heb en dat valt ook wel mee, maar het is gewoon irritant dat ik zo op uiterlijk focus bij mezelf.
Ja ik denk dat dat wel zou helpen!
En minder tijd op instagram doorbrengenâŠ
2 likes
Ik vind het zo opvallend dat deze focus op uiterlijk al van jongs af aan een rol speelt. Ik zie dat als ik naar mijn neefje en nichtje kijk. Mijn nichtje krijgt continu te horen hoe mooi, lief en schattig ze eruit ziet en hoewel dat vast goed bedoeld is, is zij zich nu met drie jaar al bewust van de verwachting dat je er dus mooi uit moet zien om mensen te pleasen. Mijn neefje krijgt dit soort opmerkingen veel minder.
2 likes
Interessant onderwerp. Ik vraag me wel of hoe jullie het zien naar het opvoeden van jullie eigen kinderen en al dan niet complimenten geven over hun uiterlijk. Ik vind het zelf wel dubbel: enerzijds wil ik dat de focus op uiterlijk in onze maatschappij vermindert en dit dus ook zo proberen door te voeren naar mijn (toekomstige) kinderen, anderzijds ĂŹs deze focus er wel. Jij bent niet de enige die je kind opvoedt, je kind wordt continu gevormd door de indrukken van de buitenwereld.
Zelf heb ik nooit complimenten gehad over mijn uiterlijk van mijn ouders en heb mede daardoor een laag zelfbeeld ontwikkeld waardoor ik jarenlang gedacht dat ik extreem lelijk was en zelfs niet durfde buitenkomen etc. Misschien had ik dit ook gehad als ik wél complimenten had gekregen, maar vind het toch een lastige.
1 like
Dat vind ik ook echt heel eng aan kinderen krijgen. Mijn moeder was altijd heel erg bezig met mijn uiterlijk/voorkomen en ik heb daar heel veel (negatieve) opmerkingen over gehad. Hoewel dat onbewust is gebeurd heb ik daar een persoonlijkheidsstoornis door ontwikkeld. Jij hebt bijv. geen opmerkingen gehad, maar je hebt er ook last van gehad. Dus wanneer doe je het wel goed
2 likes
Het zal per kind verschillen wat wel of niet goed is. Mijn ouders hebben mij nooit complimenten over mijn uiterlijk gegeven (als in over mijn haar, lichaam etc.) ook nooit iets negatiefs er over gezegd. Ik heb er nooit last van gehad dat ze daar niks over zeiden. Ze geven wel complimenten over andere dingen, ze zeggen het bijvoorbeeld wel als ze vinden dat ik iets goed heb gedaan of als ze vinden dat ik een leuke broek aan heb.
5 likes
Bij mij ook ongeveer dit. Mijn vader gaf sowieso alleen dat soort complimenten. Dus over kleding of prestaties. Mijn moeder heeft als kind/puber wel vaak complimenten gegeven over mijn uiterlijk, maar dan tegelijkertijd niet alleen over mijn uiterlijk. Als in dan noemde ze me haar mooie dochter maar dan wist ik dat dat ook sloeg op mijn innerlijk en niet alleen op mijn uiterlijk. Ze is wel een stuk meer gefocust op uiterlijk dan ik maar heeft in de laatste jaren dat wel losgelaten als het om mij gaat. Dus krijg als het nu om uiterlijk gaat vaak complimenten over kleding of dat mijn haar leuk zit. Alleen heb wel altijd veel meer complimenten van haar gehad over prestaties en zo. Het meest gehoorde compliment is denk ik dat ze trots op me is. Ik gok dat die balans er wel voor heeft gezorgd dat ik er geen last van heb+ eigen persoonlijkheid.
1 like
Wat ik zelf doe bij bijv. mijn nichtje is uiterlijke kenmerken wel positief benaderen, maar niet (alleen) mooi noemen. Als ik haar haar kam zeg ik iets over haar krulletjes, dat het er zoveel zijn, dat ze zacht zijn en lekker ruiken en het heel fijn is om erdoor te woelen. Zij heeft net als ik een spleetje tussen haar voortanden, en als ze daar dan iets over zegt vertel ik dat de tandarts me altijd heel veel complimentjes geeft over mijn gebit en dat ik er heel blij mee ben, enzovoort. De enige keren dat ik haar mooi noem is als zij mij (of mijn haar, of mijn ogen, of weet-ik-veel-wat) mooi noemt, dan zeg ik dat zij (of haar haar, of haar ogen, etc.) net zo mooi Ă©n leuk is.
Ik geloof dat mijn ouders dit ook altijd bij mij hebben gedaan. Ik kan me niet herinneren dat zij mij of Ă©Ă©n van mijn uiterlijke kenmerken ooit echt mooi hebben genoemd, maar ik heb wel het idee dat ik door hun aanpak heel trots was op hoe ik was. Mijn moeder liet vaak fotoâs zien van hoe ze toen ze jonger was een permanent liet zetten omdat ze haar zoals dat van mij wilde, en vertelde dat ze verliefd was geworden op mijn vaders groene ogen, die ik ook heb. Ik heb mezelf nooit mooi of knap gevonden en misschien was dit wel het geval geweest als zij me wĂ©l mooi of knap hadden genoemd, maar ik ben eigenlijk wel heel blij met hoe ik tegenover mijn uiterlijk sta. Mijn zelfbeeld is niet afhankelijk van knapheid.
21 likes
Ik krijg de laatste tijd echt heel veel complimenten (van vreemden) over mijn (natuurlijke) haarkleur*. Ik merk dat ik dat van de ene kant echt superleuk vind om te horen, maar van de andere kant is natuurlijk iets waar ik zelf nou eenmaal niet zo veel aan heb kunnen doen. Wat vinden jullie daarvan?
*In winkels, op straat en van de week begon mijn nieuwe huisarts er zelfs over (hij vond het jammer dat roodharigen een uitstervend ras is? 
Was erg ongemakkelijk)
1 like
Ik heb dit ook vaak. Ik kan soms ook aan een man merken dat hij er heel specifiek op geilt, dat vind ik altijd nogal goor. Zelf vind ik het niet erg om een compliment te krijgen op iets waar ik niks aan kan doen, er zijn wel meer dingen waar ik niks aan kan doen die wel als âgoedâ of âleukâ worden gezien. Ik vind het vervelender als mensen doen alsof rood haar iets heeeeeeel anders is dan ander haar. Heel raar of heel lelijk of heel uitzonderlijk of zoals jij zegt ze beginnen over uitstervende rassen (of âwist je dat het een genetische mutatie is?â). Wtf? Kom op jongens, het is een kleur, ik ben geen exotische vogel ofzo.
1 like